Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ο ξεχασμένος Λούις Τίκας

Απόστολος Καραμπάς
Προλεταριακή Σημαία φ.619 9-5-2009

Πρόκειται για τον Ηλία Αναστ. Σπαντιδάκη από την Λούτρα Ρεθύμνου. Αγωνιστής του αμερικάνικου εργατικού κινήματος. Από τους πρωτεργάτες της απεργίας των ορυχείων του Κολοράντο, δολοφονήθηκε από τους εθνοφρουρούς στις 20 Απριλίου 1914. 
Μεταναστεύει στην Αμερική το 1906 σε ηλικία είκοσι χρονών. Οι Έλληνες της Αμερικής είναι στην πλειοψηφία τους αναλφάβητοι και φορείς μιας άλλης νοοτροπίας. Συνηθισμένο φαινόμενο οι καβγάδες και οι κλεψιές. Εργάζονται σε διάφορες βαριές και ανθυγιεινές δουλειές, στους σιδηρόδρομους, στα ορυχεία και συχνά είναι απεργοσπάστες, στη βάση της εξαθλίωσής τους.

ΕΡΝΕΣΤΟ "ΤΣΕ" ΓΚΕΒΑΡΑ "Η λαϊκή υποστήριξη είναι όρος sine qua non (εκ των ων ουκ άνευ) του αντάρτη" Τσε (Εγχειρίδιο για τον ανταρτοπόλεμο)

Προλεταριακή Σημαία φ. 464 19-10-2002

Σκοπός αυτού του αφιερώματος δεν είναι μια ιστορική αναδρομή στη ζωή και τη δράση του "Τσε" Γκεβάρα, αλλά μια προσπάθεια να ξεδιπλωθούν σημαντικές πλευρές τόσο του θεωρητικού και πολιτικού του στοχασμού όσο και της επαναστατικής πρακτικής του, που αποδεικνύουν ότι ο Τσε δεν είναι ο "αυτοκτονικός επαναστάτης" ούτε και ο "άγιος της επανάστασης". Πολύ περισσότερο, ο "Τσε" δεν είναι και τόσο "βολικός" να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι της "ένοπλης προπαγάνδας" των ομάδων που άνθισαν στη δεκαετία του '60-70 στην Ευρώπη.

Νοέμβρης του 1978: μεγαλειώδες αγροτικό συλλαλητήριο στην Καρδίτσα

του Στέφανου Καπνιά

Ένα μεγαλειώδες αγροτικό συλλαλητήριο ζούσε τέτοιες μέρες πριν από 37 χρόνια, το Νοέμβρη του 1978, η Καρδίτσα. Και ταυτόχρονα βίωνε την τρομοκρατία της τότε δεξιάς κυβέρνησης του Καραμανλή.
Το συλλαλητήριο αποφασίστηκε από τη τότε Ένωση Αγροτικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας (ΕΑΣΚ) και Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή. Στο επίκεντρο και τότε το βαμβάκι. Και τότε χαμηλές τιμές στα αγροτικά προϊόντα, μεγάλες ζημιές από την κακοκαιρία, δυσβάσταχτα αγροτικά χρέη, τοκογλυφία της ΑΤΕ, συντάξεις πείνας κ.ά. Οι αγρότες ζητούν τιμή ασφαλείας στο βαμβάκι 35 δραχμές το κιλό από τις 25,50 δραχμές που καθόρισε η κυβέρνηση. 




ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ. Οι πρώτες μακρινές ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας

Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην Προλεταριακή Σημαία φ. 448 (23-2-2002), φ. 449 (9-3-2002), φ. 450 (23-3-2002), φ. 451 (6-4-2002), φ. 452 (20-4-2002),στην μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη που το 2002 έκλειναν 50 χρόνια από την εκτέλεσή του.


1.Το ψυχορράγημα του Βυζαντίου

Οι πρώτες μακρυνές ρίζες της Νεοελληνικής σκέψης και λογοτεχνίας φτάνουν στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντινού κράτους, εκεί όπου βρίσκονται και οι ρίζες της Νεοελληνικής εθνότητας. Το ρίζωμα του Νεοελληνικού έθνους στάθηκε πολύ ιδιόμορφο στην ιστορία, πέρασε από πολλούς σταθμούς, ήταν αρκετά βασανιστικό. Την ίδια τύχη είχε η εμφάνιση, διαμόρφωση και εξέλιξη της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Την κυριώτερη αιτία γι’ αυτή τη γεμάτη εμπόδια εξέλιξη, πρέπει να την αναζητήσουμε στο χαρακτήρα του Βυζαντινού κράτους. Τη λεγόμενη Βυζαντινή αυτοκρατορία τη συγκροτούσε ένα πολύγλωσσο μωσαϊκό από δεκάδες εθνότητες της Βαλκανικής και της Ασίας. Και δεν υπάρχει ένας λαός, που να καταπιέζει τους άλλους. Ολοι είναι περίπου το ίδιο καταπιεζόμενοι, όλοι ληστεύονται άγρια. Η πολυεθνική αυτή ιδιοτυπία καθρεφτίζεται και στους αυτοκράτορες που ανεβαίνουν κάθε φορά στο θρόνο και που ανήκουν σε διαφορετικούς λαούς. Ο «μέγας» Κωνσταντίνος ήταν Ιλλυριός, δηλαδή πρόγονος των σημερινών Αλβανών. Αλλοι ήταν Ισαυροι, δηλ. Αρμένηδες κλπ. Και μοναδικός δεσμός που συνδέει όλους αυτούς τους λαούς, είναι η ορθόδοξη θρησκεία, ο αυτοκράτορας και η γραφειοκρατική και στρατοκρατική διοίκηση. Ο αυτοκράτορας είναι ο τοποτηρητής του Θεού στη γη και είχε για δόγμα του την φράση: «Μια πίστη, ένας δεσπότης». Ενας μόνος Θεός, ένα μόνο κράτος. Αυτό το πολυεθνικό μωσαϊκό, που αδιάκοπα ανακατωνόταν και μετατοπιζόταν με τις μετακινήσεις των λαών και φυλών, τις λεγόμενες «επιδρομές» και με τις λαϊκές εξεγέρσεις και τους πολέμους, έκλεινε μέσα του το σπέρμα της αποσύνθεσης και της διάλυσης του Βυζαντινού κράτους.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

16 Νοεμβρίου 1980: Δολοφονία των Κουμή - Κανελλοπούλου

Από κείμενο του Γιάννη Χοντζέα:

Η δολοφονία των Κουμή - Κανελλοπούλου: Ενώ πλησιάζει η έβδομη επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η επάνοδος της χώρας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (Οχτώβρης 1980), καθώς και η έναρξη διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ για την ανανέωση της συμφωνίας παραμονής των αμερικάνικων βάσεων, έχει φουντώσει τα αντιμπεριαλιστικά-αντιαμερικάνικα αισθήματα του λαού και της νεολαίας. Η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει να απαγορεύσει την πραγματοποίηση της πορείας μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία για την αποφυγή τυχόν "επεισοδίων", και η ΕΦΕΕ σπεύδει να συμμορφωθεί με την απαγόρευση περιορίζοντας την πορεία μέχρι τη Βουλή, ενώ η εξωκοινοβουλευτική αριστερά καλεί το λαό και τη νεολαία να σπάσει την απαγόρευση και να πορευθεί μέχρι την πρεσβεία. 


Ομιλία για τα 60 χρόνια από τον σκοτωμό του Άρη Βελουχιώτη

Άρτα, 11 Ιουνίου 2005
Ξενοδοχείο «Κρόνος»
Χρήστος Γκότζιας


Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι, ευχαριστούμε για την ανταπόκριση στο κάλεσμα μας για το διήμερο εκδηλώσεων μνήμης και τιμής στον Αρη Βελουχιώτη, με αφορμή τα 60 χρόνια από τον άδικο και τραγικό σκοτωμό του και τα 100 χρόνια από την γέννηση του που οργάνωσαν από κοινού οι Κομματικές Οργανώσεις Ηπείρου και η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης. Την χρωστούσαμε χρόνια τώρα αυτήν την εκδήλωση όχι μόνο στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ αλλά και στις νεώτερες γενιές των αγωνιστών και κομμουνιστών, στους ίδιους μας τους εαυτούς. Αποτελεί και αυτή μέρος μιας δύσκολης ευρύτερης προσπάθειας αναλυτικής ανασκόπησης της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος του περασμένου αιώνα, ουσιαστικότερης μελέτης και θαρραλέας άντλησης συμπερασμάτων, που πρέπει να πάρει μεγαλύτερη ορμή, να γίνει συλλογικότερη, να οργανωθεί και να αποκτήσει μεγαλύτερα και απαιτητικότερα ακροατήρια.


Ο μακεδονικός Βεζούβιος. Το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης στον πρώτο καιρό της Γερμανικής κατοχής

Του Δημήτρη Παυλίδη*

Μπορεί να φαίνεται πως έχει δόση υπερβολής η διατύπωση για τον Μακεδονικό Βεζούβιο, «ένα τρομερό ηφαίστειο, πάντα ενεργό και καπνισμένο, πάντα δονούμενο και αδάμαστο» για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο όπως γράφει ο Γ. Καφταντζής, αλλά είναι αλήθεια πως το πανεπιστήμιο υπήρξε ένας διαρκής και ισχυρός πυρήνας της αντί-κατοχικής αντίστασης με ακτινοβολία σε όλη την περιοχή της Μακεδονίας. Ο Καφταντζής, είναι ο συγγραφέας που μας παρέδωσε μια αναλυτική εξιστόρηση για τους αγώνες στο πανεπιστήμιο στο γνωστό και για την περίπτωση σχεδόν από τα λιγοστά βιβλία, με τίτλο Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο καιρό της Κατοχής. 


Μικρό σημείωμα για τον καπετάν Διαμαντή

Κώστας Μιχαλάκης

Φιλόλογος-Ιστορικός

Τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιήθηκαν αρκετές εκδηλώσεις τιμής στον Άρη Βελουχιώτη και καλώς έγινε έτσι. Αν ήταν οι πρέπουσες ή όχι, αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. 

Όμως, πάντα στριφογύριζαν στο μυαλό μου και άλλες μορφές που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση και, δεν ξέρω πώς, το μυαλό μου καρφώθηκε σε ένα όνομα το οποίο το είχα ακούσει, αλλά δεν είχα εμβαθύνει σε αυτό: Καπετάν Διαμαντής. Μια μορφή που, όπως ανακάλυψα συμπυκνώνει όλη την δόξα, αλλά και τραγωδία της αριστεράς στην δεκαετία του 1940.


Μάης ’68 τριανταπέντε χρόνια πριν… αλλά τόσο κοντά μας!

Προλεταριακή Σημαία, φ.478 - 24, Μάης 2003

Ο Γαλλικός Μάης, η εξέγερση των φοιτητών-σπουδαστών και εργατών του Παρισιού και των άλλων πόλεων θεωρήθηκε και ακόμα θεωρείται από πολλούς αναλυτές της περιόδου σαν "κεραυνός εν αιθρία".

Ενα απρόσμενο γεγονός που συντάραξε την Ε’ Γαλλική Δημοκρατία από την "μακαριότητά "της και την "πλήξη" της.

Αλήθεια πόση "πλήξη" μπορεί να ένοιωθαν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι εργάτες που πλήρωναν τις επιλογές της αστικής τάξης, πόση "μακαριότητα" μπορούσαν να νοιώθουν οι χιλιάδες άνεργοι νέοι και οι ξεριζωμένοι αγρότες της γαλλικής επαρχίας που πλήρωναν και αυτοί τον μονοπωλιακό εκσυγχρονισμό και τη συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής που τόσο ανάγκη είχε το μεγάλο κεφάλαιο για να προχωρήσει η ισχυροποίηση της ιμπεριαλιστικής Γαλλίας, το γόητρό της οποίας είχε συντριβεί στο Ντιέν Μπιέν Φού (Βιετνάμ) και στην Αλγερία.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΜΑΟ

Ο ανόητος γέρος που μετακίνησε τα βουνά
Ο ανόητος γέρος που μετακίνησε τα βουνά [1]

[11 Ιουνίου 1945]



Μάο Τσετούγκ, Εκλεκτά Έργα, τ. 3

Είχαμε ένα πολύ επιτυχημένο συνέδριο. Έχουμε κάνει τρία πράγματα. Πρώτον, αποφασίσαμε για τη γραμμή του κόμματός μας, δηλαδή να κινητοποιήσουμε τολμηρά τις μάζες και να επεκτείνουμε τις λαϊκές δυνάμεις, έτσι ώστε, υπό την καθοδήγηση του κόμματός μας, να νικήσουν τους επιτιθέμενους Γιαπωνέζους, να ελευθερώσουν ολόκληρο το λαό και να χτίσουν μια νεοδημοκρατική Κίνα. Δεύτερον, υιοθετήσαμε το νέο πρόγραμμα του κόμματος. Τρίτον, εκλέξαμε το νέο καθοδηγητικό σώμα του κόμματος, την Κεντρική Επιτροπή. Από εδώ και στο εξής, το καθήκον μας είναι να οδηγήσουμε όλα τα μέλη στην εφαρμογή της κομματικής γραμμής. Το συνέδριό μας υπήρξε συνέδριο νίκης και ενότητας. Οι αντιπρόσωποι έκαναν θαυμάσιες παρατηρήσεις στις τρεις εισηγήσεις. Πολλοί σύντροφοι προχώρησαν σε αυτοκριτική· με σκοπό την ενότητα, η οποία επιτεύχθηκε μέσω της αυτοκριτικής. Το συνέδριο αυτό αποτελεί υπόδειγμα ενότητας, αυτοκριτικής και εσωκομματικής δημοκρατίας.


Δ. Γληνός: ένα κείμενο του 1932 ιδιαίτερα επίκαιρο 80 χρόνια μετά!


Ενα κείμενο του Δημήτρη Γληνού, του μεγάλου κομμουνιστή παιδαγωγού μέλους του Π.Γ. του ΚΚΕ μέχρι το '43 που απεβίωσε, πρωτεργάτη του δημοτικιστικού κινήματος.

Ένα κείμενο γραμμένο στην κορύφωση της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1932, που οδήγησε στην επίσημη πτώχευση της χώρας. Ένα κείμενο επίκαιρο που θα μπορούσε να γραφτεί και σήμερα, παίρνοντας υπόψη βέβαια τις ιστορικές αναλογίες αφού και τότε (όπως και τώρα) μεγάλα θύματα της κρίσης ήταν χιλιάδες παιδιά. Τότε μόνο ελληνόπουλα. Σήμερα ελληνόπουλα και μεταναστόπουλα. Τα παιδιά που πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο. Αυτά που προσπάθησαν να κρύψουν και να εξαφανίσουν λες και δεν υπάρχουν, δεν πεινούν δεν αγωνιούν, οι κυβερνώντες υπηρέτες της τρόικα. Για να καταλήξουν ναι μεν στη παραδοχή της πραγματικότητας, που οι ίδιοι δημιούργησαν, και να προτείνουν τα ξεφτιλίστηκα "μικρογέυματα" με διαχωρισμό των παιδιών σε πεινασμένα και χορτάτα! 



Η ΟΜΛΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι οι εκτιμήσεις της ΟΜΛΕ για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1973. Αν και σχετικά μεγάλο νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί γιατί εκτός από τις σοβαρές εκτιμήσεις που περιέχει, για εκείνη τη περίοδο, περιέχει και αρκετές πληροφορίες για τις πολιτικές δυνάμεις της περιόδου και τις επιδιώξεις τους. Φυσικά και της αριστεράς. 


Δεκέμβρης 1973

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1973
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»- ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1974


Μετά το μεγαλειώδη λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη και παρά την ένταση της φασιστικής καταπίεσης που έντρομοι επιβάλλουν οι νέοι στρατοκράτες, λακέδες της Ουάσινγκτον, η αγανάκτηση, η αποφασιστικότητα και το ψηλό επίπεδο των αγωνιστικών διαθέσεων κυριαρχούν μέσα στις λαϊκές μάζες. Τα αποτελέσματα, οι βαθύτερες συνέπειες και η αποφασιστική επίδραση αυτού του ξεσηκωμού μόνο μερικά έχουν ως τώρα εκφραστεί στις εξελίξεις και την πολιτική ζωή της χώρας. Οι εσωτερικοί τρανταγμοί στο στρατόπεδο του φασισμού βρίσκονται μόνο στην αρχή τους, ενώ η έκταση και το βάθος της κρίσης του καθεστώτος της αμερικανοκρατίας, το αδιέξοδο όλου του κόσμου της ξενοκρατίας και της υποτέλειας βρίσκεται σε εξέλιξη.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κείμενο που γράφτηκε το 1978, δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην Προλεταριακή Σημαία και κυκλοφόρησε και σε μπροσούρα. Συντάκτης του κειμένου ήταν ο Γιάννης Χοντζέας.

Α' ΜΕΡΟΣ
Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την ίδρυση του KKE. Mια πορεία μακρόχρονη, πολυτάραχη, που κλείνει μέσα της τις ηρωικότερες, τις μεγαλειωδέστερες σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας απ' τη μια, και απ' την άλλη γεγονότα και ενέργειες αντίθετες με τους πόθους των κομμουνιστών, των λαϊκών αγωνιστών, των δημοκρατικών μαζών του τόπου μας, πράξεις που όχι μόνο δεν στάθηκαν στο ύψος της ανιδιοτελούς, απλόχερης, γεμάτης αυτοθυσία προσφοράς των χιλιάδων αγωνιστών της λευτεριάς, μα γκρέμισαν αυτά που χτίστηκαν με ατέλειωτους κόπους, με ανείπωτες θυσίες, παραδίνοντας τον τόπο μας και το λαό μας στα χέρια του ιμπεριαλισμού και του εγχώριου δοσιλογισμού.




Η μαρτυρία του Βαγγέλη Γκονέζου για το τέλος του Άρη Βελουχιώτη



Κώστας Μιχαλάκης
Φιλόλογος-Ιστορικός

Μέλος ΔΣ της ΕΛΜΕ Τρικάλων


Κατ' αρχήν, και σαν εισαγωγικό, αντιγράφουμε ένα άρθρο από το Βήμα -Ραβανός Αρης, 30/03/2014- (τη φωτογραφία του Βαγγέλη Γκονέζου την πήραμε από την ιστοσελίδα της Κίνησης για την Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55):

Ηταν Ιανουάριος του 1998 όταν πρωτοσυνάντησα στην Αθήνα τον αντάρτη του ΕΛΑΣ Βαγγέλη Γκονέζο που δεν ζει πια. (Α.σ.Γ.: πέθανε στις 17 Μάη 2003). Ο Γκονέζος, μετέπειτα αξιωματικός του Δημοκρατικού Στρατού και εκ των στενών συντρόφων του Αρη Βελουχιώτη, έζησε από κοντά το τέλος του.


Για την ίδρυση του ΣΕΚΕ - Για την αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος του 21ου αιώνα!

Ομιλία του σ. Δημήτρη Παυλίδη στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ(μ-λ) στις 7 του Δεκέμβρη του 2008






Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες σύντροφοι και συντρόφισσες

Η ιστορική επέτειος ίδρυσης του ΣΕΚΕ, πριν ενενήντα ακριβώς χρόνια , συμπίπτει με μια άκρως σημαντική φάση της πάλης των τάξεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στον κόσμο ολόκληρο. Μια περίοδο που θα προσδιορίσει την τροχιά των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων για αρκετά από τα επόμενα χρόνια και θα κρίνει την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία των προσπαθειών για μια νέα επανεκκίνηση της κομμουνιστικής απελευθερωτικής υπόθεσης. Οι συνθήκες είναι και θα γίνουν δυσκολότερες. Οι προκλήσεις θα μεγαλώσουν . Οι ευκαιρίες θα πολλαπλασιαστούν. Έχουμε μπει σε μια ιστορική φάση θυελλώδους εξέλιξης των κοινωνικών αγώνων και αναμετρήσεων , νέων πιο επιτακτικών αναγκών και καθηκόντων, αυξημένης απαιτητικότητας και ταυτόχρονα μια περίοδο αναβαθμισμένων ελπίδων και προσδοκιών.


Εκπαίδευση και Οκτωβριανή Επανάσταση.

του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Έναυσμα" το 1997 στα πλαίσια αφιερώματος για τα 80 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Οι δυο πλευρές μιας αντίφασης. (Μια "θολή" υποτίμηση)



Στα πλαίσια ενός αφιερώματος δεν χωρούν ούτε βαθυστόχαστες αναλύσεις ούτε βέβαια ευκαιριακές και "εύκολες" τοποθετήσεις.


Ωστόσο, είχαμε συνείδηση όταν αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα μας ότι υπήρχε κάτι το 'θολό" στον ορίζοντα.

Οπωσδήποτε, η ελλειπής και μη ενημερωμένη (ή έστω πολύ αργά ενημερωμένη) βιβλιογραφία στη χώρα μας αποτελεί ·όπως σε κάθε άλλη περίπτωση και στην περίπτωση αυτή η τροχοπέδη.Αλλά αυτό στέκει εμπόδιο για κάθε ζήτημα με το οποίο θέλει να καταπιαστεί κανείς. Σε τελική ανάλυση κι όταν απ 'τις στήλες του Εναύσματος" κάναμε ένα αφιέρωμα, αντίστοιχο στην περίοδο της Κινέζικης Πολιτιστικής Επανάστασης βρήκαμε πολύ περισσότερες "πηγές" και υλικό. Πόσο μάλιστα όταν η Κινέζικη Πολιτιστική Επανάσταση αποτελεί μια μικρότερη ιστορική "στιγμή" από την Οκτωβριανή Επανάσταση, στο σύνολό της. Το ότι ήταν πιο πρόσφατη περίοδος, μικρή αξία έχει αφού μιλάμε για ιστορικές κλίμακες των πενήντα ή εβδομήντα χρόνων.

ΙΜΠΡΑΗΜ ΚΑΪΠΑΚΚΑΓΙΑ (ΙΜΠΟ) (1949-1973) - 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ

Τούρκος επαναστάτης, ιδρυτής του TKP/M-L (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας/Μαρξιστικό – Λενινιστικό) και του T.I.K.K.O. (Τουρκικός Εργατο-Αγροτικός Απελευθερωτικός Στρατός). Δολοφονήθηκε ύστερα από φριχτά βασανιστήρια, στις φυλακές του Ντιγιαρμπακίρ, στις 18 Μάη 1973, σε ηλικία 24 χρονών, και έγινε σύμβολο του επαναστατικού κινήματος στην Τουρκία. Ο Καϋπάκκαγια, άφησε επίσης, σημαντικό θεωρητικό έργο, αντιτάχθηκε έμπρακτα στο ρεφορμισμό και στο ρεβιζιονισμό, υπεράσπισε τη γραμμή του ένοπλου λαϊκού αγώνα, ενώ είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ της εθνικής αυτοδιάθεσης του Κουρδικού λαού.

ΓΙΑ ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ" Μια προσέγγιση πέρα από τον τυχοδιωκτισμό, τον αλυτρωτισμό και το σοβινισμό.


του Δημήτρη Μάνου 
Έναυσμα, τ.1 Χειμώνας 1994

Α' μέρος
(1850 - 1940)
Μια βάση για προσέγγιση

Η εθνικιστική έξαρση στα Βαλκάνια που έχει στο κέντρο της τη γιουγκοσλαβική κρίση, εμφανίστηκε στη χώρα μας μέσα από την όξυνση των σχέσεων με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ένθεν και ένθεν των συνόρων δημιουργήθηκε ένα τεταμένο και αδιέξοδο κλίμα αλλληλοτροφοδοτούμενου εθνικισμού. Οι χάρτες που περιέχουν τη Θεσσαλονίκη στο "καινούριο" κράτος ή από την άλλη πλευρά τα περί "γυφτοσκοπιανών" ή περί του "θνησιγενούς κρατιδίου" κ.λπ., όσο κι αν αποτελούν ακραίες μορφές εθνικισμού και τυχοδιωκτισμού δεν παύουν να είναι κλωνάρια μιας ενιαίας και κοινής τελικά λογικής.


Μαχήτριες του Δ.Σ.Ε.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Έναυσμα"

Στο βιβλίο του «Μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού» ο Κώστας Γκριτζώνας περιγράφει τον σπουδαίο ρόλο και την ανεκτίμητη αγωνιστική προσφορά της γυναίκας στον εξαιρετικά δύσκολο και σκληρό αγώνα που διεξήγαγε ο Δ.Σ.Ε. στα τέσσερα περίπου χρόνια της πολεμικής του δράσης.


Η δημιουργία, η πορεία και η σημερινή κατάσταση του μ-λ κινήματος, ενός κινήματος που έρχεται από μακριά και πάει μακριά

Ομιλία του Στέλιου Αγκούτογλου 

στο διήμερο της ΚΟΕ (5-6 Φλεβάρη 2005) 
με αφορμή τα 40 χρόνια από την έκδοση της Αναγέννησης





(...) Το δικό μας μ-λ κίνημα στηρίχθηκε ασφαλώς, πρώτα και κύρια, στις δυνάμεις του, στηρίχθηκε στα μεγάλα αποθέματα που κληρονόμησε από το δικό μας κομμουνιστικό κίνημα και επεδίωξε όχι μονάχα να υπερασπιστεί αυτή την παρακαταθήκη, αλλά και να συνεχίσει επάξια την πορεία του. Αυτό έγινε τόσο μέσα στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό και ιδίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στην ΕΣΣΔ, εκεί όπου βρίσκονταν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σ’ αυτές τις χώρες η φιγούρα του συντρόφου Πολύδωρου Δανιηλίδη, όπως τόσων και τόσων κομμουνιστών, ξεχώρισε. Ολοι τους ξεχώρισαν ακριβώς με το ήθος, τη μαχητικότητα και την αδιάλειπτη αφοσίωσή τους στην υπόθεση του αγώνα και της κομμουνιστικής προοπτικής.


1970-1990. Το κλείσιμο του κύκλου: Kαπιταλιστική επίθεση και ανατροπή των ταξικών συσχετισμών

Ομιλία του Δημήτρη Παυλίδη 

στο διήμερο της ΚΟΕ (5-6 Φλεβάρη 2005) 
με αφορμή τα 40 χρόνια από την έκδοση της Αναγέννησης

Ανασκοπώντας την εικοσαετία (1970-1990), μια μεγάλη αναντιστοιχία είναι αρκετά εύκολο να διακριθεί. Από τη μια το τέλος των περίφημων ένδοξων μεταπολεμικών χρόνων που τροφοδοτήθηκαν από την ανοικοδόμηση στο κέντρο και τις επεκτάσεις έξω απ' αυτό. Δηλαδή οι δύο πρώτοι μεγάλοι κλονισμοί του '73 και του '79 που (παραπλανητικά) παρουσιάστηκαν σαν αποτέλεσμα των δύο πετρελαϊκών σοκ. Η ανακύκλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης. Η επανεμφάνιση της μαζικής ανεργίας στις μητροπόλεις (πάνω από 17 εκατομμύρια στις πλούσιες χώρες του ΟΟΣΑ). Επανέναρξη με σφοδρότητα των εμπορικών συγκρούσεων και ενός κύκλου νέου προστατευτισμού. Η κρίση του χρέους. Η υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης της παραγωγικότητας. 



Το κομμουνιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να ξαναγίνει ατμομηχανή της αντίστασης και της χειραφέτησης της εργατικής τάξης και των λαών

Ομιλία του Ανδρέα Βογιατζόγλου 
στο διήμερο της ΚΟΕ (5,6 Φλεβάρη 2005)
με αφορμή τα 40 χρόνια από την έκδοση της Αναγέννησης

Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Αφήνω, λοιπόν, τους προλόγους που μας τρώνε πολύτιμο χρόνο και δηλώνω ότι όταν αναφέρομαι σε πρόβλημα Αριστεράς αυτό που έχω στο μυαλό μου, για να κάνω ξεκάθαρη τη δική μου αφετηρία, είναι η δυνατότητα και η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός πολιτικού ρεύματος αντίστασης στην καπιταλιστική επίθεση και τον πόλεμο, χειραφέτησης απ’ την κάθε είδους και μορφής αστική κυριαρχία και ιδεολογία με ορίζοντα και προοπτική την ανατροπή του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος.

Επιστολή του Πολύδωρου Δανιηλίδη στη ΚΕ του ΚΚΕ, Δεκέμβρης του 1956


η επιστολή δημοσιεύτηκε ως παράρτημα στο βιβλίο, των εκδόσεων Α/Συνέχεια, "Η τραγωδία των ελλήνων αγωνιστών της Τασκένδης"



Προς

Το Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ
να λάβει γνώση και η ΚΕ του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης

Αγαπητοί σύντροφοι,
Με την ευκαιρία που βρισκόμουνα για μερικές μέρες στο Βουκουρέστι, όπου συνάντησα το σ. Απ. Γκρόζο στις 14/12/56, μαζί με τ' άλλα ζητήματα που του ‘βαλα, του ζήτησα να κανονίσει και μια συνάντησή μου μαζί σας, δηλ. με τα μέλη του Γραφείου, όσα θα βρισκότανε στην έδρα του, για να σας μιλήσω για ορισμένα ζητήματα, που πέσανε στην αντίληψή μου από παλιότερα καθώς και τώρα. Ο σ. Απ. Γκρόζος ενώ μου υποσχέθηκε πως θα κανονίσει το ζήτημα αυτό, ύστερα από λίγες μέρες με ειδοποίησε να φύγω· έφυγα και τον ειδοποίησα ότι αυτά που ήθελα να σας πω θα σας τα γράψω, και αυτό κάνω με το γράμμα μου αυτό.



Η έκθεση για τον ΕΛΑΣ του Θεόδωρου Μακρίδη-Εκτορα

Προλεταριακή Σημαία 
φ.425 10-3-2001

Ευτυχής συγκυρία το γεγονός της -για πρώτη φορά- δημοσίευσης [1] ολόκληρης της έκθεσης του Θόδωρου Μακρίδη - Εκτορα, την περίοδο που ξεκινούσε η προετοιμασία της εκδήλωσης για τον ΕΛΑΣ και ολόκληρη τη δεκαετία 1940-1949.
Η ύπαρξή της ήταν γνωστή και αποσπάσματά της ή έμμεσες αναφορές κατά καιρούς υπήρξαν από διάφορες πλευρές. Ο Πολύδωρος Δανιηλίδης μάλιστα στο βιβλίο [2] του αναφέρεται στην έκθεση θεωρώντας την σαν την "πιο επιστημονική ανάλυση που είχαμε για την περίοδο εκείνη".



Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Δεύτερο Αντάρτικο, Κόντρα στην αποσιώπηση.

Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού, μεγάλη επαναστατική κληρονομιά. Αναγκαία η κατανόηση των αιτιών της ήττας

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Έναυσμα, τ.11 (Χειμώνας 1999) 

Γιάννης Βάρλας


Ιταλική και Γερμανική φασιστική κατοχή. Άγρια καταπίεση, απίστευτες βαρβαρότητες, πείνα και εξαθλίωση του λαού. Άσβηστες μνήμες για το λαό. "Αποχώρηση" στο εξωτερικό της επίσημης "ηγεσίας του έθνους", όταν δε συνεργάστηκε με τον εχθρό. Ίδρυση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ. Συσπείρωση εκατοντάδων χιλιάδων απλού λαού γύρω απ΄ τις μέχρι πρότινος "γκρούπες" αγωνιστών. Παλλαϊκός αγώνας.


Ο Μπάρμπα-Βασίλης αφηγείται

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Έναυσμα, τ.11 



Ο Βασίλης Κουζέλης είναι ένας απ' τους παλιούς, προπολεμικούς κομμουνιστές, ήταν μόνιμος υπολοχαγός, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ κι έγινε καπετάνιος (καπετάν-Μπότσαρης) στο Ξηρόμερο Αγρινίου, εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Αη Στράτη και έπαιξε αργότερα σημαντικό ρόλο στην καταγγελία του ρεβιζιονισμού και στην ίδρυση του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος. Στις 7 Ιούλη είχαμε τη χαρά και την τιμή να κουβεντιάσουμε μαζί του και να ακούσουμε λίγα λόγια για τη μεγάλη αγωνιστική του ιστορία.

Βασίλης Κουζέλης: 1942. Οι Ιταλοί ήταν στην Ελλάδα. Κατοχή. Διορίζουν τότε ορισμένους μόνιμους αξιωματικούς στα σχολεία να διδάξουν τα παιδιά για το φασισμό. Στο γυμνάσιο Αγρινίου που με διόρισαν ήταν και ο πρώτος ξάδερφός μου, καθηγητής μαθηματικών, Κώστας Κουζέλης.

Στο σπίτι του καπνεμπόρου Σακελλαριάδη που είχε τρεις κοπέλες-μαθήτριες στο σχολείο έμενε η ιταλική Κομαντατούρα.


50 χρόνια από το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. 40 χρόνια από την Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα. Ένα «σημερινό» πολιτικό ζήτημα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 570 στις 14 -4-2007 
του Βασίλη Σαμαρά


Πραγματοποιήθηκε στην Χάγη στις 1 του Απρίλη, το διεθνές συνέδριο με θέμα « Η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση και τα διδάγματα για το Εργατικό Κίνημα» που οργάνωσαν από κοινού το Κομμουνιστικό Κόμμα Φιλιππίνων και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (Μαρξιστικό /Λενινιστικό ). Στο συνέδριο κεντρικοί εισηγητές ήταν ο Χοσέ Μαρία Σισόν, ο Ρόμπερτ Βάιλ από το Ιστιντούτο Οκλαντ και ειδικός σε θέματα Κίνας, η Κινέζα οικονομολόγος Pao Yu Ching, ο Dave Pugh συνεργάτης του αμερικάνικου περιοδικού «Monthly Review» , ο Μετίν Ατάκ από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών( ΑΤΙΚ) και ο Βασίλης Σαμαράς. Την ομιλία του Βασίλη Σαμαρά, που διαβάστηκε στο συνέδριο αναδημοσιεύει σήμερα η «Προλεταριακή Σημαία»

Συμπληρώθηκαν πέρυσι 50 χρόνια από το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ και 40 από το ξέσπασμα της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης ( ΜΠΠΕ) στην Κίνα. Αν έπρεπε να τις προσδιορίσουμε σε συντομία, θα λέγαμε ότι η πρώτη σηματοδοτεί την ανατροπή της επαναστατικής κομμουνιστικής κατεύθυνσης στην ΣΕ, την αναστροφή της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το άνοιγμα του δρόμου που οδήγησε στην ολοκληρωτική καπιταλιστική παλινόρθωση. Την επισφράγιση αρνητικών εξελίξεων που ήδη συντελούνταν στην Σοβιετική Ένωση ( Σ.Ε.) , της αρνητικής διαμόρφωσης των συσχετισμών στο σοβιετικό κράτος, το ΚΚΣΕ, την σοβιετική κοινωνία, την αρνητική σε τελευταία ανάλυση έκβαση της ταξικής πάλης στην ΣΕ.

Από το πάνθεο της αντιδραστικής προπαγάνδας - "ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ"

Επαναπατρισμός, τ.2, Οκτώβρης 1976


Μωρομάνες με τα παιδιά στην αγκαλιά το 1948, μπροστά στον Ελληνικό Νηπιακό Σταθμό του Veselicko (μεγάλο αρχοντικό), που φιλοξένησε 120 προσφυγόπουλα απ’ την Ελλάδα.jpg

Βρήκανε τη λέξη παιδομάζωμα, ανασύροντας την από την εποχή της Τουρκοκρατίας και μίλησαν για γενίτσαρους που ετοιμάζονταν για να ριχτούν κάποτε ενάντια στην πατρίδα στους γονιούς, στ’ αδέλφια τους. Εφιαλτικά πράγματα, που λέγονταν μαζί με αλλά παρόμοια για να συγκαλύψουν τη φριχτή πραγματικότητα της εποχής μετά το 1949, με τους διωγμούς και τις εκτελέσεις των αγωνιστών του λαού, με το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της πατρίδας στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, και που ισχύουν ακόμα επίσημα, για να καλύψουν πράξεις αντιλαϊκές, καινούργιες εθνοπροδοσίες, διαιωνίζοντας το σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία. Όμως ο λαός, και πιο πολύ εκείνοι που μένουν στα μέρη όπου έγινε το «θρυλικό» παιδομάζωμα, ξέρει καλά τι διαστρέβλωση και τι μίσος χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί ένα ακόμα «γκραν γκινιόλ» στο πάνθεο της αντιδραστικής προπαγάνδας.

Για μια ζωή λεύτερη κι ωραία



Επαναπατρισμός, τ.2, Οκτώβρης 1976

Στα χρόνια της μαύρης γερμανο-ιταλο-βουλγάρικης κατοχής 1941— 44, οι νεολαίοι στάθηκαν επίκεντρο των δυνάμεων κρούσης σ' όλους τους τομείς του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Πήραν ενεργά και δραστήρια μέρος παντού, όπως στην ΕΠΟΝ, στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, στον ΕΛΑΣ, στην επιμελητεία του αντάρτη, βοηθούσαν στη λειτουργία των μαζικών οργανώσεων ΕΑΜ, στην Εθνική Αλληλεγγύη, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Τοπική Δικαιοσύνη. Ρίχτηκαν με τα μούτρα στη μάχη της σοδειάς για τη συγκομιδή των προϊόντων και το κρύψιμό τους από τον καταχτητή, στη σύνδεση των οργανώσεων του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ, καθώς και σε άλλες, αναρίθμητες υπηρεσίες.

Θεόδωρος Mακρίδης "Έκτορας"

για μια Αριστερή Πολιτική

Πέθανε την Κυριακή 16 Αυγούστου 1981 στις 2.35 μ.μ. και κηδεύτηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο τη Δευτέρα 17.7 στις 5.30 μ.μ στο κοιμητήριο της Ν. Φιλαδέλφειας, ο ταγματάρχης πεζικού ε.α. Θεόδωρος Μακρίδης, "Έκτορας".
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 17/29 Απρίλη του 1899 από εμπορική οικογένεια Ποντίων (Λαζών), σπούδασε στην Εμπορική σχολή του Γένους της Χάλκης και κατά τη στρατιωτική του θητεία στον τούρκικο στρατό έγινε αξιωματικός του τούρκικου στρατού. Όταν ήρθε με την οικογένειά του ως πρόσφυγας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων απ' όπου βγήκε ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού το 1924. 



Μνήμες από την υποχώρηση


Επαναπατρισμός, τ.2, Οκτώβρης 1976

Ξεκινώντας από μικρές ένοπλες ομάδες και μέσα από μια αδιάκοπη και σκληρή πάλη, δημιουργήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας που στα τριάμισι χρόνια της πολεμικής δράσης του (Μάρτης 1946-Αύγουστος 1949) έγραψε λαμπρές σελίδες στη λαϊκή επαναστατική ιστορία της πατρίδας μας.

Δημοκράτες, που καταδιώκονταν από την ξενόδουλη κυβέρνηση της Αθήνας, πεινασμένοι και κατατρεγμένοι χωρικοί, που αντί για τη λευτεριά, έβλεπαν το φασισμό να ξαναμπαίνει στα χωριά τους με το πρόσωπο τώρα του χωροφύλακα και του παρακρατικού, πήραν τα όπλα και ανέβηκαν στα βουνά, αποφασισμένοι να παλέψουν ως την τελική νίκη.

ΒΙΕΤΝΑΜ


"ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ"

Κάμποσα χρόνια τώρα την παγκόσμια κοινή γνώμη, τον τύπο, αλλά και κάθε άνθρωπο απασχολεί ο επιθετικός πόλεμος των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών ενάντια στο λαό του Βιετνάμ. 

Πολλά γίνονται και πολλά λέγονται γύρω απ’ την εγκληματική εισβολή των Αμερικάνων στο Βιετνάμ και μάλιστα από πολιτικούς οργανισμούς και κυβερνήσεις που θέλουν να αυτοαποκαλούνται προοδευτικές, αντιιμπεριαλιστικές. 


Γράμμα από την Τασκέντη

Λαϊκός Δρόμος, φ.79, 13/3/76

Το 1956, η ΚΟ Τασκένδης αριθμούσε 7600 μέλη. Απ’ αυτά, μόνο τα 1200, δηλαδή το 15,8%, αποδέχτηκαν τη γραμμή της “6ης ολομέλειας” και πέρασαν στις γραμμές του ρεβιζιονισμού. Πάνω από 5500 μέλη του ΚΚΕ διαγράφτηκαν!! Υπάρχουν μερικά πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα των αντιδημοκρατικών και αντικομματικών μεθόδων που χρησιμοποίησε ο ρεβιζιονισμός στην Τασκένδη. Για παράδειγμα στην 2η ΚΟΒ της ΚΟ οικοδόμων του Γκορστρόι, συνέλευση 5 μελών διέγραψε 2341!!

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ σ. ΘΕΟΔΟΣΗ ΔΟΥΛΓΕΡΗ

Λαϊκός Δρόμος, φ.81, 27/3/76

Προς όλους τους έλληνες πατριώτες πολιτικούς πρόσφυγες, μετανάστες και σπουδαστές στις Δυτικές χώρες

Αγαπητοί φίλοι, για χαρά σας

Επιθυμώ με το γράμμα μου αυτό να σας γνωρίσω μερικά από τα τερατώδικα μέτρα που πήρανε και παίρνουν οι βουλγάρικες αρχές, ύστερα από πρόταση της κλίκας Κολιγιάννη - Παρτσαλίδη κι αργότερα μόνο της κλίκας Κολιγιάννη σε βάρος δεκάδων αγωνιστών, αναγκαστικά εκπατρισμένων στις χώρες, της Αν. Ευρώπης από το 1963 και δω, γιατί ανοιχτά κριτικάρανε την αναθεωρητική πολιτική γραμμή της, γιατί δεν προσκυνήσανε τον οπορτουνισμό της, γιατί συνεχίζουν να υπερασπίζουν τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, γιατί δουλεύανε ακατάπαυστα μέσα στους πρόσφυγες αγωνιστές, στις συνελεύσεις και στις Λέσχες μας!

Έτσι αγαπητοί φίλοι, το 1963 άρχισαν οι «διαγραφές» και στα τέλη του ίδιου χρόνου, δηλαδή στα μέσα του Δεκέμβρη εξορίστηκαν 9 (εννέα) αγωνιστές και που αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το παραμέρισμα του αρχιαποστάτη Χρουστσώφ, στις αρχές του Νοέμβρη 1964.

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ Προς τη ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων στην Τασκέντη (Σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα)

Λαϊκός Δρόμος, φ.80, 20/3/76


1) Μεταπολεμικά και ξεχωριστά στο τελευταίο δεκάχρονο, στον κόσμο πραγματοποιείται μια καινούργια προχωρική επανάσταση στην επιστήμη-τεχνική-τεχνολογία-βιομηχανία-αγροτική οικονομία, που βρίσκει την αντανάκλασή της και στο εποικοδόμημα και που επιταχτικά επιβάλλει μια θεμελιακή επανεχτίμηση όλων. Όπως οι Μαρξ-Λένιν για τις εποχές τους δώσανε καθοδηγητική θεωρία, έτσι και η εποχή μας απαιτεί τη δικιά της θεωρία, συνέχεια και ανάπτυξη αυτών που δώσανε οι Μαρξ-Λένιν. 


Η «6η Ολομέλεια» της ΚΕ του ΚΚΕ

Λαϊκός Δρόμος, φ.79, 13/3/76

Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται από τις θέσεις της ΚΕ της ΟΜΛΕ για τα 56 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ στις παραμονές της χρουστσοφικής επέμβασης

Η εξέταση της πολιτικής και της δράσης του ΚΚΕ από την εποχή της ίδρυσής του το 1918 ως τις παραμονές της χρουστσοφικής επέμβασης στα 1956, οδηγεί στο συμπέρασμα πως το ΚΚΕ δε μπόρεσε να γίνει ένα πραγματικά μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα, ένα αληθινά επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου, ικανό να συνδέει τη γενική αλήθεια του μαρξισμού-λενινισμού με τη συγκεκριμένη επαναστατική πρακτική στην Ελλάδα, ένα κόμμα πού να διαθέτει μια επαναστατική πολιτική γραμμή, μια επαναστατική οργάνωση, μια επαναστατική καθοδήγηση και πάνω στη βάση αυτή ανάλογους δεσμούς με τις πλατιές μάζες των εργαζομένων και, πρώτα-πρώτα με την εργατική τάξη. 

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΚΚΕ

Λαϊκός Δρόμος, φ.80, 20/3/76

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 χρόνων από την «6η πλατιά ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ», ο «Λαϊκός Δρόμος» άρχισε από το προηγούμενο φύλλο του να δημοσιεύει άρθρα και ντοκουμέντα σχετικά με την ολομέλεια αυτή και τις επιπτώσεις της στο κομμουνιστικό και στο δημοκρατικό κίνημα της χώρας μας. Όπως ήδη γράψαμε, απ' το 1953 τουλάχιστο, αναπτύχθηκε από καθαιρεμένα στελέχη του ΚΚΕ, σε συνεργασία με ενεργά μέλη και στελέχη του και κάτω απ' την καθοδήγηση στελεχών του ΚΚΣΕ, μια πλατιά φραξιονιστική δουλειά, που σαν σκοπό είχε τη διάσπαση του ΚΚΕ και την επιβολή μιας δεξιάς οπορτουνιστικής γραμμής. Αποκορύφωμα της φραξιονιστικής αυτής δουλειάς υπήρξε η σύγκληση της «6ης πλατιάς ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ».

Η επίθεση ενάντια στο Ζαχαριάδη προπέτασμα καπνού για την προώθηση της ρεβιζιονιστικής πλατφόρμας

Λαϊκός Δρόμος, φ.80, 20/3/76

Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται από τις «θέσεις της ΚΕ της ΟΜΛΕ για τα 56 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ».

Η ρεβιζιονιστική κλίκα Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη πρόβαλε την αντεπαναστατική πλατφόρμα της μέσα από μια επίθεση ενάντια στο Ζαχαριάδη και στην πολιτική του, που την παρουσίασε σαν σεχταριστική-αριστερίστικη-τυχοδιωκτική. Αυτό ήταν μια παραπλανητική μέθοδος που έκρυβε δόλιους σκοπούς.

Η επίθεση του ρεβιζιονισμού στην Κ.Ο. Τασκένδης

Λαϊκός Δρόμος, φ.82, 3/4/76
Λαϊκός Δρόμος, φ.83, 10/4/76

Μετά την υποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού, οι μαχητές του, περνάνε, μέσω της Λ.Δ. της Αλβανίας, στις φιλόξενες, τότε, χώρες του σοσιαλισμού. Μ' ενθουσιασμό, συμμετέχουν στην παραγωγή ή σπουδάζουν, δίνοντας όλες τις δυνάμεις τους στον αγώνα για την σοσιαλιστική οικοδόμηση στις χώρες που τους παραστάθηκαν στους αγώνες τους και που απλόχερα τώρα πια τους δίνουν τη φιλοξενία τους.

Η επίθεση του ρεβιζιονισμού στον Άη-Στράτη

Λαϊκός Δρόμος, φ.84, 17/4/76
Λαϊκός Δρόμος, φ.85, 24/4/76
Λαϊκός Δρόμος, φ.86, 30/4/76

Το 20ό συνέδριο και ιδιαίτερα η 6η Ολομέλεια για το μεγάλο αριθμό των κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών στη χώρα μας στάθηκε «κεραυνός εν αιθρία». Βέβαια, για όσους παρατηρούσαν πιο προσεχτικά τα πράγματα, έβλεπαν κάποια προδρομικά σημάδια. Η «ιστορία του ΚΚΣΕ» (Σύντομη) που βγήκε επί Μαλένκωφ που για πρώτη φορά μιλούσε για «προσωπολατρία», η δήθεν δίκη του Μπέρια, οι προπόσεις του Μαλένκωφ για το σ. Τίτο, τα γεγονότα του Α. Βερολίνου, οι δηλώσεις του Μαλένκωφ «όλα τα διαφιλονικούμενα ζητήματα ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και ΗΠΑ μπορούν να λυθούν με διαπραγματεύσεις», η άλλη δήλωση Μολότοφ «αν ο ιμπεριαλισμός θα εξαπολύσει πόλεμο» κ.λπ., οι αλλαγές, οι ειδήσεις για παραστάσεις έργων στη Μόσχα που τέλειωναν με κραυγές «έπεσε ο τύραννος» κ.λπ., κ.λπ.

Θέσεις του ΚΟ της ΜΛΟ των πολιτικών προσφύγων. Για το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη της 23ης του Μάη 1967


Λαϊκός Δρόμος, φ.80, 20/3/76

Το ΚΟ της ΜΛΟ αφού μελέτησε το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη έκρινε ότι είναι απαραίτητο να δώσει τα παρακάτω σύντομα συμπεράσματα:

1. Ο Ν. Ζαχαριάδης με το γράμμα 
του της 23.5.67 καλεί τους κουκουέδες να αποκηρύξουν το σημαιοφόρο του μαρξισμού-λενινισμού και της παγκόσμιας επανάστασης, να υποστείλουν την κόκκινη σημαία των ιδεών του Μάο Τσε Τουνγκ και να υποταχτούν στην αστική αντιδραστική ιδεολογία των αντεπαναστατών του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού.

Οι διώξεις των Ελλήνων κομμουνιστών στην Ουγγαρία

Λαϊκός Δρόμος, φ.87, 8/5/76

Δημοσιεύουμε το παρακάτω γράμμα που πήραμε από σύντροφό μας πολιτικό πρόσφυγα στην Ουγγαρία:

Η 6η «Ολομέλεια» της ΚΕ του ΚΚΕ του 1956 είναι το πιο σοβαρό χτύπημα που δέχτηκε το επαναστατικό κίνημα στη χώρα μας μέσα σε όλη την πενηντάχρονη, και πάνω, Ιστορία του. Κι αυτό, γιατί η «6η Ολομέλεια» επέβαλε στο Κόμμα μια γραμμή βαθιά οπορτουνιστική που βρίσκεται σε πλέρια αντίθεση με τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού και τις αγωνιστικές παραδόσεις του ΚΚΕ. Σαν συνέπεια της εφαρμογής της γραμμής αυτής, από πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ μετατράπηκε σε ένα συνηθισμένο κοινοβουλευτικό κόμμα της αστικής τάξης, σε ένα κόμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, μέσα στα πλαίσια, του αστικού καθεστώτος. Αυτή είναι η ουσία της γραμμής, και των δυο ψευτο-ΚΚΕ, ανεξάρτητα απ’ τη φρασεολογία που χρησιμοποιούν κάθε φορά.


ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Λαϊκός Δρόμος, φ.79, 13/3/76

Οι διώξεις, τα βασανιστήρια, οι εξορίες, δεν ήταν άγνωστα για τους Έλληνες κομμουνιστές που μετά τον εμφύλιο πόλεμο βρέθηκαν πολιτικοί πρόσφυγες στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Έζησαν και δούλεψαν για το λαό για τα συμφέροντα του, στα χρόνια της διχτατορίας του Μεταξά, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, στα χρόνια της αγγλικής και αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Φυλακίστηκαν στα μπουντρούμια του Μανιαδάκη, εξορίστηκαν στην Ακροναυπλία και στα ξερονήσια, κυνηγήθηκαν άγρια στις πόλεις και στα χωριά. Και όλα αυτά, γιατί πιστοί στα πιο ωραία ιδανικά, στα ιδανικά του κομμουνισμού, στάθηκαν πάντα πρωτοπόροι στον αγώνα, δε λύγισαν, αντιμετώπισαν παλικαρίσια κάθε είδους πιέσεις.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Απ’ αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την «6η Ολομέλεια» - Η εισβολή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ

Λαϊκός Δρόμος, φ.79, 13/3/76


Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια απ' την πραγματοποίηση της «6ης πλατιάς ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ». Ωστόσο, η τεράστια πλειοψηφία των κομμουνιστών και όλων των δημοκρατικών ανθρώπων στην πατρίδα μας παραμένει απληροφόρητη γύρω απ' τα γεγονότα πού προηγήθηκαν ή κι εκείνα που ακολούθησαν τη σύγκληση της «ολομέλειας» αυτής. Εκείνοι που θεώρησαν και θεωρούν ακόμα σήμερα την «6η ολομέλεια» σαν γεγονός «ιστορικό», που «έβαλε τέρμα σ’ ένα ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς», που αποτέλεσε την απαρχή μιας «νέας, αντισεχταριστικής, αντιδογματικής περιόδου για το κομμουνιστικό και το δημοκρατικό κίνημα της χώρας μας;», επέβαλαν στα είκοσι αυτά χρόνια μια ένοχη σιωπή γύρω από τα γεγονότα αυτά, που διαδραματίστηκαν μέσα κι έξω από την Ελλάδα και που η σημασία τους ξεπερνάει τα όρια του ελληνικού χώρου, ή του ελληνικού κομμουνιστικού και δημοκρατικού κινήματος.

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ

Προλεταριακή Σημαία φ. 710, 20-4-2013
του Κώστα Μιχαλάκη


Συμπληρώνονται τις μέρες αυτές 46 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Έχουν γραφεί αρκετά βέβαια για την περίοδο αυτή, θα θέλαμε όμως να θυμίσουμε τρεις από τις πολλές πτυχές της καταστροφικής για τη χώρα της δράσεις. 
Ο λόγος είναι διπλός: Και γιατί πρέπει να θυμόμαστε την ιστορία, ώστε να μην την ξαναζήσουμε, αλλά και γιατί υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να παραχαράξουν την ιστορία και να δικαιολογήσουν τις πράξεις των δικτατόρων και των οργάνων τους. Ας δούμε λοιπόν τρία από τα πολλά επιτεύγματα των συνταγματαρχών:


Το Θιβέτ ξανά στο προσκήνιο Αλήθειες και ψέμματα για ένα καταπιεσμένο λαό

Προλεταριακή Σημαία φ.594, 05/04/08


εισαγωγή

Στις 14 Μάρτη ξέσπασαν στη Λάσα, πρωτεύουσα του Θιβέτ, διαδηλώσεις με αντικυβερνητικό και αντικινεζικό περιεχόμενο, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με εκτεταμένη χρήση των κατασταλτικών δυνάμεων, ενώ συγχρόνως έγιναν πρώτο θέμα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης εκφράζοντας έτσι ανοιχτά τις προθέσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών αλλά και καταδεικνύοντας έμμεσα το ρόλο τους στα γεγονότα. 

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπήρξαν πάντοτε εργαλείο πολιτικών πιέσεων και πεδίο σύγκρουσης μεταξύ των κυρίαρχων μπλοκ. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι μέχρι τον Αύγουστο που θα γίνουν οι επόμενοι αγώνες στο Πεκίνο, θα χρησιμοποιούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για πιέσεις και εκβιασμούς εις βάρος της κινεζικής ηγεσίας, η οποία επίσης θέλει να τους χρησιμοποιήσει για τους δικούς της φυσικά σκοπούς προβολής της Κίνας ως μιας μεγάλης οικονομικής και πολιτικής δύναμης.



Συμβολή και διδάγματα της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης και ο αγώνας ενάντια στην παγκόσμια αντεπανάσταση

Του Robert Weil*

Προλεταριακή Σημαία φ.578


Το Θεωρητικό Προχώρημα του Μάο και η Πολιτιστική Επανάσταση.

Για να κατανοηθούν η ιστορική συμβολή και τα διδάγματα της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα, θα ήθελα να ξεκινήσω όχι από τις πολλές πρακτικές κατακτήσεις της, όσο σημαντικές κι αν ήταν, αλλά με το θεωρητικό προχώρημα στο οποίο βασίστηκαν, που αναπτύχθηκε κύρια από τον Μάο Τσετούνγκ. Γιατί, αν κάνουμε διαφορετικά αυτό θα τείνει στο να τοποθετήσουμε αυτή την παγκόσμια ιστορική εκστρατεία πολύ στενά στο κινεζικό πλαίσιο. Αυτό που συντελέστηκε στην Κίνα, σ’ αυτή την κλίμακα αλλά και με αυτό τον αντίκτυπο, αποτέλεσε μοναδικό ιστορικό γεγονός, όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί χωρίς προηγούμενο. 



40 χρόνια μετά. Πώς οδηγηθήκαμε στη χούντα και τα διδάγματα της εξέγερσης

Προλεταριακή Σημαία φ. 722, 16-11-2013


Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια εξέγερση που άφησε σημαντική παρακαταθήκη στο κίνημα του λαού και της νεολαίας. Πώς όμως φτάσαμε στη χούντα; Ποιοι παράγοντες, εσωτερικοί και διεθνείς, διαμόρφωσαν το πλαίσιο όπου εξελίχθηκαν μερικές από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης ιστορίας; Τι ήταν το Πολυτεχνείο και τι διδάγματα προσφέρει στους σημερινούς αγώνες του λαού μας; Μια αναδρομή στα γεγονότα θα διαφωτίσει πλευρές που αποκρύπτονται, διαστρεβλώνονται και συκοφαντούνται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια.