Το πολιτικό κλίμα της εποχής
Η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας σημαδεύτηκε από πολλές πολιτικές δολοφονίες. Πολκ, Τατάκης, Νικηφορίδης, Μπελογιάννης, Πλουμπίδης, Σαράφης κ.α. Η αμερικανοκρατία είχε αποκτήσει ισχυρά στηρίγματα στην Ελλάδα. Οι δολοφονίες είχαν στόχο να τρομοκρατήσουν το λαό ώστε να υποταχθεί στα νέα του αφεντικά, του αμερικανούς. Όμως ο ελληνικός λαός παρά το κλίμα τρομοκρατίας που επιβλήθηκε στη χώρα, εξακολουθούσε να αγωνίζεται. Η ΕΔΑ έχει ισχυρά ποσοστά (25% στις εκλογές του 1958)
Στα τέλη του 1961 πραγματοποιούνται εκλογές σε καθεστώς βίας. Η ΕΡΕ έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ώστε να τις κερδίσει με κάθε τρόπο. Η βία εξαπολύθηκε εναντίον της ΕΔΑ και των αριστερών σε όλη τη χώρα και έφτασε μέχρι τη δολοφονία αγωνιστών. Τα αποτελέσματα των νόθων εκλογών, όπως δόθηκαν τελικά, ήταν: ΕΡΕ 51%, Ένωση Κέντρου 33,5% και ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος) περίπου 15% που ήταν πάνω από τα αναμενόμενα.
Η κυβέρνηση ήξερε πως έπρεπε να στριμώξει κι άλλο την αριστερά. Οι αγώνες του λαού για ειρήνη καθώς και το κίνημα ενάντια στα πυρηνικά όπλα άρχισαν να παίρνουν μεγάλες διαστάσεις.
Από τις αρχές του 1961 ο Λαμπράκης δραστηριοποιείται έντονα σε διεθνές επίπεδο για το ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα και στις εκλογές εκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΜΕ. Το ίδιο διάστημα ιδρύεται η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, με πρωτοβουλία μεταξύ άλλων και του Λαμπράκη.
Στις 21 Απρίλη του 1963 διοργανώνεται πορεία ειρήνης, από το Μαραθώνα ως την Πνύκα και απαγορεύεται από την αστυνομία. Η κυβέρνηση του Καραμανλή μπλόκαρε με αστυνομία και παρακρατικούς όλη σχεδόν τη διαδρομή, ώστε να είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος στο Μαραθώνα. Ο Λαμπράκης αποφασίζει να πραγματοποιήσει την πορεία και μετά από πολλά εμπόδια, ξεκινά την πορεία μαζί με 3 συναγωνιστές του. Τους ακολουθούν πολλοί δημοσιογράφοι. Στο δρόμο δέχεται επιθέσεις από παρακρατικούς. Πολύ γρήγορα η αστυνομία θα συλλάβει τους τρεις συναγωνιστές του Λαμπράκη που τον συνόδευαν και λίγο μετά θα συλληφθεί κι ο ίδιος. Αν και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πορεία Ειρήνης, κατάφερε κάτι πολύ σημαντικότερο. Εξέφρασε τις διαθέσεις του ελληνικού λαού, για ειρήνη και δημοκρατία, ενάντια στο σάπιο καθεστώς της αμερικανοκρατίας, κόντρα ακόμα και στην ίδια την ηγεσία της ΕΔΑ, η οποία ζητούσε «μια αληθινή εξωτερική πολιτική έστω και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ» («Αυγή» 30/11/1962).
Η δολοφονία
Το βράδυ της 22 Μάη του 1963, ο Λαμπράκης εκφωνούσε ομιλία της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, στη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο (διασταύρωση Βενιζέλου και Ερμού) είχε περικυκλωθεί από χωροφύλακες και ασφαλίτες. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες παρακρατικοί πραγματοποιούσαν αντισυγκέντρωση.
Η δολοφονία έγινε τη στιγμή που ο Λαμπράκης αποχωρούσε από τη συγκέντρωση. Οι δολοφόνοι Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης που ήταν μέλη παρακρατικών οργανώσεων, συνεργάτες-χαφιέδες της Ασφάλειας, βγήκαν μέσα από το πλήθος των αστυνομικών με ένα τρίκυκλο κι έναν σιδερολοστό και έδωσαν το φονικό χτύπημα στο Λαμπράκη. Ο Λαμπράκης μετά το χτύπημα ήταν κλινικά νεκρός και άφησε την τελευταία του πνοή 4 μέρες αργότερα.
Στην περιοχή βρίσκονταν πάρα πολλοί αστυνομικοί. Κανένας δεν καταδίωξε τους δολοφόνους, παρά μόνο ένας πολίτης, ο Μανώλης Χατζηαποστόλου (ο θρυλικός «Τίγρης») κατάφερε να πηδήσει πάνω στην καρότσα του τρίκυκλου και πάλεψε με τους φονιάδες.
Στις 28 Μάη όταν έγινε η κηδεία του Λαμπράκη, στην Αθήνα, εκατοντάδες χιλιάδες λαού πραγματοποίησε μεγαλειώδη αντικυβερνητική και αντιαμερικανική διαδήλωση. Τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ», «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», «ΕΙΡΗΝΗ».
Οι δύο δολοφόνοι θα δικαστούν και θα καταδικαστούν το Δεκέμβριο 1966 όχι για δολοφονία, αλλά για βαριές σωματικές βλάβες, σε 11 και 8,5 χρόνια. Μετά από δυο χρόνια η χούντα θα τους αποφυλακίσει. Οι αξιωματικοί της αστυνομίας που είχαν κατηγορηθεί αθωώθηκαν εξαρχής.
Η ανάμιξη των Αμερικάνων και της CIA στη δολοφονία ήταν περισσότερο από φανερή. Όπως αποδείχθηκε αργότερα ένας από τους στενούς συνεργάτες των δολοφόνων ήταν ο Γιάννης Χολέβας, πράκτορας της ΚΥΠ και μετέπειτα συνεργάτης του Γ. Παπαδόπουλου και υπουργός στη αμερικανοκίνητη Χούντα. Η δολοφονία του Λαμπράκη ήρθε να επισφραγίσει την κυριαρχία των πιο αντιδραστικών στοιχείων της ελληνικής αστικής τάξης και των αμερικανών τις δεκαετίες του ‘50 και του ’60 με τελική κατάληξη το αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967.
Σήμερα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός επεμβαίνει πλέον απροκάλυπτα σε κάθε γωνιά του κόσμου και ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, με τον ηρωικό του θάνατο, θα δείχνει πάντα στους λαούς το δρόμο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα για ειρήνη, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου