Όταν η μνήμη πολεμάει την λήθη! Μια άλλη 21η Απριλίου.

  του Στέλιου Αγκούτογλου

Πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη ένα τριήμερο εκδηλώσεων, με αφορμή την αποφράδα μέρα της 21^ης Απριλίου του 1967, την μέρα δηλαδή που οι Αμερικάνοι επέβαλαν και στήριξαν την φασιστική χούντα των συνταγματαρχών στο τόπο μας.

  Στις 19 / 4 / 2013 ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις με την ημερίδα: Το σχολείο στον «γύψο» στην οποία μίλησαν πολλοί εκπαιδευτικοί και αναφέρθηκαν στην εκπαιδευτική πολιτική της εποχής, αναδεικνύοντας όλες τις πτυχές της (α)παιδείας της χούντας.

  

Την επόμενη μέρα προβλήθηκαν και ακούστηκαν «τα τραγούδια της εξορίας». Στο κείμενο που κυκλοφόρησαν οι διοργανωτές των εκδηλώσεων, οι φυλακισθέντες και εξορισθέντες αγωνιστές της περιόδου της φασιστικής δικτατορίας αναφέρουν: «Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση, γιατί ήταν ένα βάρβαρο, καταπιεστικό καθεστώς, που δολοφόνησε, βασάνισε, έκλεισε στις φυλακές και τα ξερονήσια δεκάδες χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες. Η Θεσσαλονίκη συνέβαλε σημαντικά στον αγώνα κατά της χούντας. Με την επικράτηση του πραξικοπήματος, άρχισαν να συγκροτούνται και να αντιδρούν οι αντιστασιακές οργανώσει ΠΑΜ, Ρήγας Φεραίος, Δημοκρατική άμυνα, Σπουδαστική – Λαϊκή Πάλη, κίνημα 29 Μαΐου, αντί-ΕΦΕΕ, ΚΚΕ-ΚΝΕ, ΟΜΛΕ, ΕΚΚΕ-ΑΑΣΠΕ, ΠΑΚ αλλά και ανένταχτοι αγωνιστές.

  Και συνεχίζουν οι αγωνιστές: «Την περίοδο 1967-1971 αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι έγραψαν, μελοποίησαν και τραγούδησαν 16 τραγούδια στα στρατόπεδα Λακκί και Παρθένι της Λέρου. Υπάρχει πιστό αντίγραφο της παράνομης αυτής ηχογράφησης που έγινε με το κασετόφωνο του Χαρίλαου Φλωράκη στο στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στο Παρθένι της Λέρου στα τέλη του 1970 αρχές 1971. Τους στίχους των περισσότερων τραγουδιών έγραψε ο Πειραιώτης Νίκος Δαμίγος και τη μουσική ο Χρήστος Λουρετζής στο Λακκί της Λέρου. Τα τραγούδια αυτά γέμιζαν τις ψυχαγωγικές εκδηλώσεις των εξόριστων, εφόσον, βέβαια, η διοίκηση του στρατοπέδου επέτρεπε τη χρήση μουσικών οργάνων-ανάμεσά τους και μια χειροποίητη κιθάρα..

΄Έπαιζαν και τραγουδούσαν: μαντολίνο: Χ. Λουρετζής, μπουζούκι. Γιώργος Παπαλόπουλος από τον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, κιθάρα: Ν. Δαμίγος και Τάσος Θεοδωρίδης από τον Πειραιά, ακορντεόν: Κ. Υψηλάντης από τη Θεσσαλονίκη, ντραμς: Γιάννης Κρανάκης από τις Συκιές της Θεσσαλονίκης, τραγούδι: Χ. Λουρετζής, Ν. Δαμίγος, Σταύρος Σκουρτόπουλος από τη Θεσσαλονίκη, Θανάσης Λαδάς από τις Συκιές της Θεσσαλονίκης, Τ. Θεοδωρίδης, Παναγιώτης Καζάκος από την Καλαμαριά.»

  Το τριήμερο των εκδηλώσεων, ολοκληρώθηκε  με την επίσκεψη σε τόπους μνήμης, στους τόπους όπου βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν πολλοί αγωνιστές.

  Από την επίσκεψη αυτή, δεν μπορούσε να λείψει το Γεντί-Κουλέ, του οποίου τα τείχη  είναι ποτισμένα με αίμα πάρα πολλών αγωνιστών. Μάλιστα, το Γεντί-Κουλέ (Επταπύργιο) ήταν η ολοκλήρωση της πορείας που ξεκινούσε από το Τρίτο Σώμα , την ασφάλεια επί της Βαλαωρίτου, την αστυνομική διοίκηση, των μεταγωγών και τόσοι άλλοι τόποι που δεν πρέπει να λησμονηθούν.

  Θα κλείσουμε αυτή την σύντομη αναφορά σε μια άλλη 21^η Απριλίου, με την τελευταία αναφορά  που έχουν οι φυλακισθέντες και συλληφθέντες αγωνιστές της περιόδου: «Η ιστορική αυτή παρακαταθήκη είναι ζωτικής σημασίας στις σημερινές συνθήκες όπου οι «κατάσταση εξαίρεσης» έχει μετατραπεί σε κανόνα, σε κοινωνικό κανιβαλισμό που καταβροχθίζει ακριβοπληρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και νεκρανασταίνει το τέρας του ναζισμού. Σε μια εποχή που μαίνονται οι «πόλεμοι της μνήμης» και η κρίση της «κοινωνίας της αγοράς», αυτά τα σπαράγματα μνήμης προειδοποιούν και καλούν: «άνθρωποι γρηγορείτε-πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες!».