Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Νίκος Νικηφορίδης. Υπέγραψε με το αίμα του για την Ειρήνη. 65 χρόνια από την εκτέλεσή του

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φύλ. 775, στις 26/3/2016

Ο Ν. Νικηφορίδης όρθιος στη μέση
Στις 5 Μάρτη του 1951, πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ στη Θεσσαλονίκη, στο δάσος του Σέιχ Σου, εκτελέστηκε ο 23χρονος Νίκος Νικηφορίδης. Κατηγορήθηκε ότι διακινούσε την έκκληση της Στοκχόλμης τασσόμενος ενάντια στα πυρηνικά όπλα και υπέρ της ειρήνης. Στο φάκελό του αναγράφεται η κατηγορία της «Απόπειρας διάδοσης ανατρεπτικών ιδεών»!!

Ποιος ήταν ο Ν. Νικηφορίδης
Γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα. Μετά την εισβολή των Γερμανών ναζί στην Ελλάδα εντάχθηκε στα 1943 στις γραμμές της ΕΠΟΝ, παλεύοντας με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στην κατοχή. Μετά την απελευθέρωση, στα 1946, σταμπαρισμένος από το φασιστικό κράτος, εξορίζεται στην Ικαρία. Ήταν μόλις 18 χρονών. Στη συνέχεια μεταφέρεται στη Μακρόνησο όπου δεν υπογράφει δήλωση και βασανίζεται άγρια. Παραλύει το ένα του πόδι και χάνει προσωρινά την όρασή του. Βασανιστής του ήταν ο μετέπειτα χουντικός Δημ. Ιωαννίδης. Οι επιληπτικές κρίσεις που πάθαινε τον στέλνουν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Δαφνί για τρίμηνη νοσηλεία. Όταν βγαίνει (Οκτώβρης του 1950) είναι 22 χρονών. Εντάσσεται ξανά στην παράνομη ΕΠΟΝ (γραμματέας της ΕΠΟΝ Παγκρατίου) και στη νεολαία της ΕΔΑ.



Η σύλληψή του
Στις 19 Μαρτίου του 1950 στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη εγκρίθηκε η «Έκκληση για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων» γνωστή ως «Έκκληση της Στοκχόλμης». Ήταν η πρώτη εκστρατεία υπέρ του αφοπλισμού που διοργάνωσε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, μια διεθνής καμπάνια συλλογής υπογραφών με στόχο την κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Το κείμενο έγραφε:
«Απαιτούμε την απόλυτη απαγόρευση του ατομικού όπλου φοβερής μαζικής εξόντωσης για τους λαούς.
Απαιτούμε τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού διεθνούς ελέγχου, που θα εξασφαλίζει την εφαρμογή αυτού του μέτρου απαγόρευσης.
Πιστεύουμε πως η κυβέρνηση, που πρώτη θα χρησιμοποιούσε τα ατομικά όπλα ενάντια σε οποιανδήποτε χώρα, θα διέπραττε ένα έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα και γι' αυτό θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν εγκληματίας πολέμου.
Καλούμε όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο να υπογράψουν αυτή την έκκληση».
Πρώτος την υπέγραψε ο συντάκτης της Φρεντερίκ Ζολιό-Κιουρί, Γάλλος φυσικός και νομπελίστας. Μέσα σε λίγους μήνες την υπέγραψαν 500 εκατομμύρια άνθρωποι από 80 χώρες του κόσμου. Ανάμεσά τους ο Ιλιά Έρενμπουργκ, ο Ιβ Μοντάν, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Ζόρζε Αμάντο, ο Πάμπλο Νερούντα, ο Πολ Ελιάρ, ο Ναζίμ Χικμέτ και πολλοί άλλοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σοβιετική επιτροπή Ειρήνης πρωτοστάτησε στην προσπάθεια αυτή και συγκέντρωσε μόνο στη Σοβιετική Ένωση πάνω από 100 εκατομμύρια υπογραφές.
Την εποχή εκείνη ο κόσμος ζούσε τον εφιάλτη του ψυχρού πολέμου, την ισορροπία του τρόμου. Οι ΗΠΑ μετά την ανακοίνωση του Δόγματος Τρούμαν δήλωναν ξεκάθαρα ότι θα επέμβουν στρατιωτικά όπου επιβάλουν τα συμφέροντά τους. Πρόσφατος ήταν ο πυρηνικός όλεθρος των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Τον Ιούνη του 1950 ο ψυχρός πόλεμος μετατρέπεται σε θερμό στην Κορέα.
Στην Ελλάδα, που μόλις είχε βγει από τον εμφύλιο, οι φυλακές ήταν γεμάτες με πολιτικούς κρατούμενους και τα ξερονήσια με εξόριστους κομμουνιστές και δημοκράτες. Το κλίμα τρομοκρατίας που επέβαλε το μοναρχοφασιστικό καθεστώς με τη στήριξη αμερικανών, δυσκόλευαν τη δράση της ελληνικής επιτροπής Ειρήνης. Στην επιτροπή αυτή συμμετείχε ο Κώστας Βάρναλης καθώς και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ (παλιός ΕΑΜίτης κληρικός). Ο Νικηφορίδης πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη και πρωτοστατεί στη συλλογή των υπογραφών όπως και στη συγκρότηση της κομματικής οργάνωσης του ΚΚΕ στην πόλη. Η δράση του όμως δεν πέρασε απαρατήρητη από την Ασφάλεια και τον χαφιέδικο μηχανισμό της. Πολύ σύντομα συλλαμβάνεται και κατηγορείται για «συνωμοτική δράση», «απόπειρα διάδοσης ανατρεπτικών ιδεών» και ως αρχηγός  της «παράνομης κομμουνιστικής τρομοκρατικής οργανώσεως Δημοκρατικό Φιλειρηνικό Μέτωπο των Νέων».
Μαζί του συλλαμβάνονται άλλα 14 άτομα με την κατηγορία ότι διακινούσαν ή υπέγραψαν την Έκκληση της Στοκχόλμης. Νέα βασανιστήρια περιμένουν τον Νικηφορίδη και τους άλλους συλληφθέντες στα μπουντρούμια της ασφάλειας. Μάλιστα ο ένας από αυτούς (ο Μιχάλης Βουτυράς, παράλυτος από πολιομυελίτιδα) θα πεθάνει από τα βασανιστήρια.
Για να αντιληφθούμε και το κλίμα της εποχής να αναφέρουμε ότι το ίδιο περίπου διάστημα συλλαμβάνεται στην Αθήνα και ο Νίκος Μπελογιάννης και την ίδια μέρα της σύλληψης του Νικηφορίδη αποφυλακίζονται ο δοσίλογος κατοχικός πρωθυπουργός Κ. Λογοθετόπουλος και 4 κατοχικοί υπουργοί.

Η εκτέλεση του Νικηφορίδη

Ο Νικηφορίδης φυλακίστηκε στο Γεντί Κουλέ. Στη δίκη - παρωδία που ακολούθησε οι κατήγοροι προσπάθησαν να βαφτίσουν ως «ασύρματο» ένα απλό ραδιόφωνο που κατείχε όταν συνελήφθη και να παρουσιάσουν τη συλλογή υπογραφών για την ειρήνη ως «απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας». Ο ίδιος σε όλη τη διάρκεια της δίκης κράτησε λεβέντικη στάση και στην απολογία του είπε: «Δεν πρόκειται από εμένα ν’ ακούσετε παρεσύρθην, φταίνε άλλοι κλπ. Είμαι αριστερός. Γνωρίζετε ότι έχω εκτοπισθή και δεν υπέβαλον δήλωσιν διότι νομίζω ότι δεν έπρεπε».
Παρά τις διαμαρτυρίες ακόμα και πολιτικών της Δεξιάς, το έκτακτο στρατοδικείο τον καταδίκασε στις 24 Φλεβάρη του 1951 «τρις εις θάνατον» με βάση το Γ’ Ψήφισμα και τον Αναγκαστικό Νόμο 509 (περί μέτρων ασφαλείας του κράτους, του πολιτεύματος, περί κατασκοπίας κ.α.) και αποφάσισε την εκτέλεσή του. Στους υπόλοιπους επιβλήθηκαν ισόβια δεσμά και βαριές ποινές φυλάκισης.
Υπήρξε παγκόσμια κινητοποίηση για την αποτροπή της εκτέλεσης του Νικηφορίδη. Πολλές επιστολές διαμαρτυρίες από όλο τον κόσμο ανάμεσά τους του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Μπέρτραντ Ράσελ. Όμως η κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου (Φιλελεύθεροι) που στηριζόταν και στους βουλευτές της Δεξιάς εφάρμοσε τάχιστα τις εντολές των υπερατλαντικών αφεντικών της και το πρωί της 5ης Μάρτη του 1951, λίγες μόνο μέρες μετά την καταδικαστική απόφαση, έστειλε τον Νικηφορίδη στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μαζί του εκτελέστηκαν άλλοι έξι νέοι, μέλη του ΔΣΕ.
Τέλος να αναφέρουμε και τη χυδαία στάση της βασίλισσας Φρειδερίκης που πριν την εκτέλεση υποσχόταν συνεχώς στη μητέρα του Νικηφορίδη, Ευγενία, ότι θα του έδινε χάρη και τελικά την έδωσε… δύο μήνες μετά την εκτέλεση!!

Ο Νικηφορίδης παρά τη μικρή του ηλικία (μόλις 23 χρονών) αντίκρισε με θάρρος τους βασανιστές του και τους εκτελεστές του. Σε αντίθεση με τους δήμιούς του που υπηρετούσαν δουλικά ξένες δυνάμεις, ο Νικηφορίδης στάθηκε με παλικαριά μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και βροντοφώναξε «Πεθαίνω για την Ειρήνη!!»
Ο Νικηφορίδης πέθανε επειδή πάλευε για την Ειρήνη. Πέθανε γιατί μάζευε υπογραφές για την Έκκληση της Στοκχόλμης. Και έβαλε τη δική του υπογραφή με το αίμα του.


Από ποίημα του Κύπριου ποιητή Θεοδόση Πιερίδη για τον Νίκο Νικηφορίδη.

«Κι όταν εστάθηκες ορθός, στης γης τη μέση
εσύ και τ’ άγρια στόματα των ντουφεκιών,
εσύ και η σκυλίσια ψυχή των δημίων,
εσύ και η Ελλάδα που σε καμάρωνε
εσύ και ο λαός σου που άπλωνε τα χέρια του
και τ’ ακουμπούσε απάνω σου να σε στεριώσει,
εσύ κι ο θάνατος που ντροπιασμένος έσκυψε τα μάτια,
κοίταξες τότε για στερνή φορά
τα χρυσά μάτια της μεγάλης σου αγάπης
ένα στερνό φιλί της έστειλε με τα δαχτύλια σου
και για στερνή την ονόμασες φορά:
ειρήνη»





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου