Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ
Γ. Μετασχηματισμοί στο σύστημα διδασκαλίας.
Δεν έφτανε να "χτυπηθεί" το ένα κέντρο. Ο αγώνας της ΜΠΠΕ στην εκπαίδευση είχε αλληλένδετα τα διαφορά του μέρη. Σειρά είχε το "μάθημα". Ήταν, δηλαδή, η ΜΠΠΕ εναντίον των μαθημάτων; (φοβερά πράγματα).
Οπωσδήποτε, δεν έμπαινε έτσι το ζήτημα, ακόμα κι αν χρειάστηκε, αρκετές φορές και για μεγάλο χρονικό διάστημα, να σταματήσουν τα μαθήματα από τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις.
Εννοούμε την αναμόρφωση ενός συστήματος διδασκαλίας (περιλαμβάνει προγράμματα, περιεχόμενο σπουδών, μέθοδες και ύλη μαθημάτων, κ.λπ.), που είχε σαν χαρακτηριστικό του την ανύψωση από την υπόλοιπη κοινωνία. Μια "ανύψωση" που προσέδιδε στο σχολείο μια εξουσία απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία, βασισμένη στην αυθεντία, το μονοπώλιο της γνώσης, την ακαδημαϊκή κυριαρχία.
Τούτο εννοούσαν όταν μιλούσαν για το "μάθημα" σαν ένα από τα κέντρα της "παλιάς" εκπαίδευσης.
Η ύλη και ο τρόπος μελέτης.
Η ύλη των μαθημάτων και ο τρόπος μελέτης άλλαξαν προσανατολισμό γιατί "ο δυτικός τρόπος της ακαδημαϊκής διδαχής, της εκλογής μέσα από διαγωνίσματα, της έμφασης στην ειδικότητα και στη θεωρία, ξεκομμένη από την πρακτική, συνέχισε να κυριαρχεί πάνω στην εκπαίδευση μετά την απελευθέρωση ολόκληρης της Κίνας το 1949" ("Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα").
Ο νέος προσανατολισμός διέπονταν, με δυο λόγια, από την "στροφή στην πρακτική".
Όχι, όμως, σαν επιλεκτική σύνδεση, αλλά σαν πραγματικό ξεκίνημα του "ταξιδιού της γνώσης" από τους χώρους εργασίας και παραγωγής.