Παρουσίαση ταινίας. HARLAN COUNTY, USA

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εναυσμα" το 2007

Νότιο Kentucky, ΗΠΑ, καλοκαίρι 1973. Ολόκληρος ο κόσμος και ειδικά η Αμερική σείονται από τις διαδηλώσεις του αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στην εισβολή των Αμερικάνων στο Βιετνάμ. Στο Brookside, σε ένα ανθρακωρυχείο λαμβάνει χώρα άλλο ένα εργατικό ατύχημα με αποτέλεσμα το θάνατο ενός εργάτη. Το γεγονός αυτό αποτελεί μόνο τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής των εργατών. Κι αυτό γιατί ήδη αναγκάζονται να δουλεύουν 16-18 ώρες την ημέρα, με πολύ χαμηλά ημερομίσθια, κάτω από άθλιες συνθήκες μιας και η εταιρεία δεν έχει φροντίσει ούτε για τη λήψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας. Σε πολλούς εργάτες παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα υγείας, ειδικά στο αναπνευστικό τους σύστημα. 

Να αναφερθεί επίσης ότι στα σπίτια των εργατών δεν υπάρχει ούτε τουαλέτα, ούτε τρεχούμενο νερό, αποτελέσματα της διάσπαρτης φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί στην γύρω περιοχή. Οι εργάτες δέχονται την επίσκεψη ενός εκπροσώπου της UMWA (Ενωση Εργατών στα Ορυχεία Αμερικής) ο οποίος του παρακινεί να φτιάξουν σωματείο και να διεκδικήσουν από την εταιρία(Duke Power) την υπογραφή μιας σύμβασης με καλύτερους όρους εργασίας. Έτσι στη γενική τους συνέλευση οι εργάτες αποφασίζουν να προχωρήσουν στην κήρυξη απεργίας διεκδικώντας τα δικαιώματά τους απέναντι στην 6η μεγαλύτερη εταιρία των ΗΠΑ. Από την επομένη μέρα κιόλας διακόπτεται η γραμμή παραγωγής, συγκροτούνται ομάδες περιφρούρησης της απεργίας, και γίνεται προσπάθεια ενημέρωσης των κατοίκων της περιοχής όσον αφορά τα αιτήματα των απεργών ανθρακωρύχων. Και ενώ οι μήνες περνούν, με την απεργία να συνεχίζεται, η εταιρία απειλεί με απολύσεις και επιμένει ότι δεν πρόκειται να υπογράψει τη σύμβαση που απαιτούν οι εργάτες. Παράλληλα εντείνεται η προσπάθεια τρομοκράτησης των απεργών, μιας και η εταιρία επιστρατεύει την αστυνομία, η οποία δε διστάζει να ξυλοκοπήσει απεργούς και να προβεί στη σύλληψη-φυλάκιση των συζύγων και των παιδιών των εργατών που είχαν κατέβει για συμπαράσταση στην ομάδα περιφρούρησης της απεργίας. Έχοντας συμπληρώσει ένα χρόνο απεργίας οι εργάτες νιώθουν καθημερινά στο πετσί τους με τον πιο έντονο τρόπο την πρόθεση της εταιρίας να μη συμβιβαστεί. 

Σκληραίνοντας ακόμα περισσότερο τη προσπάθεια καταστολής της απεργίας, η εταιρία βάζει τραμπούκους να καταστρέψουν σπίτια και αυτοκίνητα απεργών, ή ακόμα και να πυροβολήσουν με την πρώτη ευκαιρία τους απεργούς.(άλλος ένας νεκρός στον τραγικό απολογισμό) Τελικά ο συμβιβασμός της εταιρίας έρχεται τον 13° μήνα απεργίας, τον Ιούλιο του 1974, και με τα γεγονότα που είχαν συμβεί να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Οι εργάτες πλέον έχουν καταφέρει να κατοχυρώσουν νομικά την ύπαρξη του σωματείου τους (Union Local). Η σύμβαση που υπογράφουν προβλέπει τη μείωση των ωρών εργασίας, την αύξηση των ημερομίσθιων, τη λήψη μέτρων ασφάλειας των εργατών και τη πλήρη ιατρική περίθαλψη τους. Αυτό αποτέλεσε σίγουρα μια πρώτη σημαντική νίκη για τους ανθρακωρύχους. Όπως όμως τονίζει και η ταινία στο τέλος της, ο αγώνας των εργτατών για να υπερασπιστούν τα  δικαιώματά τους συνεχίζεται ως σήμερα. Αναγκαία προϋπόθεση να πάρουν οι εργάτες την κατάσταση στα χέρια τους και να βαδίσουν στο δρόμο του ανυποχώρητου συλλογικού αγώνα. Το μόνο δρόμο ο οποίος μπορεί να είναι νικηφόρος.

WHICH SIDE ARE YOU ON?

Come all you good workers,

Good news to you I'll tell

Of how the good old union

Has come in here to dwell.

Which side are you on?

My dady was a miner,

And I'm a miner's son,

And I'll stick with the union

Til every battle's won.

They say in Harlan County

There are no neutrals there.

You'll either be a union man

Or a thug for J. H. Blair.

Oh workers can you stand it?

Oh tell me how you can?

Will you be a lousy scab

Or will you be a man?

Don't scab for the bosses,

Don't listen to their lies.

Us poor folks haven't got a chance

Unless we organize.