Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Μάο Τσε Τουνγκ - 9 Σεπτέμβρη 1976. 40 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου τιμονιέρη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 785, στις 17/9/2016


Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από το θάνατο του Μάο Τσε Τούνγκ. Στις 9 Σεπτέμβρη του 1976 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του μεγάλου επαναστάτη και διανοητή που με τη δράση του αλλά και το πλούσιο θεωρητικό του έργο κατάφερε να αλλάξει την ιστορία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο και να τη φέρει στο δρόμο της δικτατορίας του προλεταριάτου, στο δρόμο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016

Αριστερά. Ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο;

του Νίκου Παπαβασιλείου
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2008


Με αυτό το ερώτημα θεωρούμε πως πρέπει να «αρχίσουμε» τη συζήτηση. Φυσικά, η συζήτηση ήδη υπάρχει και εξελίσσεται. Για παράδειγμα, με αφορμή τα 40χρονα του Μάη του '68 κατακλυστήκαμε από αφιερώματα. Μέχρι και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έσπευσε να καταθέσει γνώμη! Αλλά και καθημερινά, οι στήλες των εντύπων φιλοξενούν διάφορες σχετικές παρεμβάσεις επωνύμων στελεχών του συστήματος, που έχουν γνώμη, έως και... αγωνία για το θέμα της Αριστεράς.
Αυτά τα... αλλόκοτα έχουν φυσικά την εξήγησή τους και ταυτόχρονα δίνουν και ένα βασικό αναγκαίο διαχωρισμό: Ανησυχούμε για την «αριστερά» του συστήματος, για τις πολιτικές ανάγκες που αυτό έχει και οι οποίες οξύνονται σε ανάλογο βαθμό με την κατάρρευση των ιδεολογημάτων που συνοδεύουν τη βάρβαρη επίθεσή του; Ενδιαφερόμαστε για τη συζήτηση που την «αριστερά» την ορίζει ως τσόντα -μικρών ή μεγαλύτερων διαστάσεων- στο αστικό πολιτικό σκηνικό; Μας απασχολεί η «αριστερά» που μπορεί να χρειαστεί να βάλει υστερόγραφο σε κάποιο κυβερνητικό πρόγραμμα κάποια «μέτρα ανακούφισης» των εργαζομένων, που ούτε αυτά δε θα μπορούν να υλοποιηθούν καθώς θα παραμένει καταθλιπτικά αρνητικός ο ταξικός συσχετισμός;

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. ΗΠΑ-Φυλακές. Από την σφαγή στην Αττικα στην σύγχρονη δουλεία

του Δημήτρη Παυλίδη
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 784, στις 3/9/2016





Φέτος συμπληρώνονται σαράντα πέντε χρόνια από την μεγαλύτερη εξέγερση και την πιο άγρια σφαγή φυλακισμένων στην σύγχρονη βόρειο-αμερικάνικη ιστορία. Ήταν 9 Σεπτεμβρίου του 1971, που ύστερα από ένα εκ πρώτης όψεως συνηθισμένο επεισόδιο ανάμεσα σε δεσμοφύλακες και κρατούμενους, περισσότεροι από χίλιοι διακόσιοι από τους τελευταίους, κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα των σκληρών φυλακών Αττικα της πολιτείας της Νέας Υόρκης αιχμαλωτίζοντας μια ομάδα σαράντα και πλέον δεσμοφυλάκων. Οι κρατούμενοι στην πλειοψηφία τους μαύροι μαζί όμως με λευκούς και λατίνος δημιούργησαν σχεδόν αμέσως μια οργανωτική επιτροπή μέσω της οποίας συνέταξαν το μανιφέστο της αποκαλούμενης Attica Liberation Faction. Έναν κατάλογο είκοσι επτά αιτημάτων στα οποία κυριαρχούσαν οι διεκδικήσεις για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, σταμάτημα των βασανιστηρίων, δικαίωμα στην νομική υποστήριξη, διαχωρισμός των κρατουμένων, αμνηστία κλπ.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Τέχνη και κίνημα: Μια αναπόφευκτη αλληλεπίδραση

της Βάσως Κεχαγιά
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 2008



Με έναν τόσο γενικό τίτλο είναι ανάγκη να τεθούν κάποια χρονικά και θεματικά όρια. Γιατί η κατηγορία "τέχνη" περιλαμβάνει από ζωγραφική και γλυπτική μέχρι κινηματογράφο και κόμιξ. Επίσης κινήματα έχουν υπάρξει από την αρχή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα με χαρακτηριστικά που ποικίλλουν: εθνικοαπελευθερωτικά, αντιιμπεριαλιστικά, κοινωνικά κλπ. Εδώ θα γίνει αναφορά στη σχέση των δύο αυτών παραγόντων όπως αυτή ξετυλίγεται κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα με κύρια πεδία τη λογοτεχνία, τη μουσική και τον κινηματογράφο. Πρόκειται εξάλλου για μορφές τέχνης που βρίσκονται στην καθημερινότητά μας, γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας και γενικότερα καθένας έχει μια, μικρή ή μεγάλη, εμπειρία. Καταρχήν η τέχνη δεν πέφτει από τον ουρανό. Δημιουργείται και διαμορφώνεται από ανθρώπους, οι οποίοι ζουν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, κοινωνία, σύστημα κλπ., οπότε φέρει τα χαρακτηριστικά της εποχής της. Ανήκει με λίγα λόγια στο εποικοδόμημα, κατά την ορολογία του Μαρξ, δηλαδή επηρεάζεται από τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές δομές. Τυχόν ανατροπές σ' αυτές τις δομές αντανακλούν αντίστοιχες ανατροπές στο πολιτιστικό πεδίο. Ακολουθούν δύο ενδεικτικά ιστορικά παραδείγματα: