Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Και η ποινή είναι... θάνατος!

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 812, στις 11/11/2017


«Τιτίβισε» και πάλι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, «θα πρέπει να επιβληθεί η θανατική ποινή» έγραψε αυτή τη φορά ο Τραμπ στο Tweeter σχετικά με, τον μακελάρη της Νέας Υόρκης, Σαΐποφ. που κατηγορείται ότι σκότωσε 8 και τραυμάτισε άλλους 12 την Τρίτη 31/10 στο όνομα του ISIS. Νωρίτερα, είχε ευχηθεί δημόσια να μπορούσε να στείλει τον κατηγορούμενο στο Γκουαντάναμο και δήλωνε ότι πολύ ευχαρίστως θα το έκανε αν η γραφειοκρατία γύρω από το θέμα δεν είχε γίνει τόσο μεγάλη!


Αδημονεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να απελευθερώσει πλήρως όλα του τα όπλα απέναντι στον «εχθρό», χωρίς περιορισμούς και αναστολές. Και φυσικά, ο εχθρός για την αμερικανική άρχουσα τάξη δεν είναι οι διάφοροι Σαΐποφ, που ίσα ίσα τη διευκολύνουν να σπείρει τον τρόμο και να θωρακιστεί, αλλά ο ίδιος ο αμερικάνικος λαός.
Η μητέρα Αμερική προβληματίζεται... εποικοδομητικά στο εσωτερικό της. Οι αμερικανικές Πολιτείες όπου εφαρμόζεται η θανατική ποινή (31 στις 50) ισχυρίζονται ότι αντιμετωπίζουν ελλείψεις στα φάρμακα που χρειάζονται για να κάνουν τις φονικές ενέσεις και αναζητούν άλλες μεθόδους εκτέλεσης, όπως τα τοξικά αέρια ή το εκτελεστικό απόσπασμα. Οι υπέρμαχοι των τοξικών αερίων εκτιμούν ότι η καλύτερη εναλλακτική είναι το αέριο αζώτου, σημειώνοντας ότι χρησιμοποιείται άριστα από τους κτηνιάτρους στις ευθανασίες. Έναντι των... φιλόζωων υπερισχύουν αυτοί που προτιμούν το εκτελεστικό απόσπασμα, που θεωρείται ότι παρέχει πιο οικονομικά και ανώδυνα αποτελέσματα. Ορισμένες Πολιτείες παρέχουν ποικιλία μορφών και δίνουν στους θανατοποινίτες τη δυνατότητα επιλογής!

Πρόσφατα ο Ερντογάν εξέταζε την επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία, προκαλώντας ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά των ραφινάτων αστών της Ευρώπης. Οι δηλώσεις Γιούνκερ ήταν αυστηρές: «Αν η Τουρκία επαναφέρει τη θανατική ποινή, ενταξιακές διαπραγματεύσεις τέλος», ενώ κατήγγειλε ότι η χώρα αυτή «απομακρύνεται από τις αξίες της Γηραιάς Ηπείρου». Φυσικά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα των Ευρωπαίων με την Τουρκία. Το πόσο θα ήθελαν οι «ευγενείς» της Γηραιάς Ηπείρου να μιμηθούν το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας στην αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού-λαού μόνον αυτοί το ξέρουν. Άλλωστε, το ένδοξο ευρωπαϊκό παρελθόν στις μαζικές σφαγές και εκτελέσεις «αντιφρονούντων» δεν το φτάνει κανείς. Δίδαξε όλο το δυτικό κόσμο. Ας όψεται η βιτρίνα του καλού καπιταλισμού της μεταπολεμικής Ευρώπης, που στήθηκε για να απαντήσει την άνοδο του κομμουνιστικού κινήματος του 20ού αιώνα και τους δένει ακόμα τα χέρια. Πού θα πάει όμως; Από το Ταλίν της Εσθονίας μέχρι τις δικαστικές αίθουσες του Μονάχου, όπου δικάζονται οι τούρκοι αγωνιστές της ΑΤΙΚ με την κατηγορία του κομμουνιστή, χτίζεται η σιδερένια πανοπλία της Ευρώπης του μέλλοντος.
Η θανατική ποινή έχει μακρά ιστορία, που πάει πίσω στις απαρχές των ανθρώπινων κοινωνιών, από τον κώδικα του Χαμουραμπί (2η χιλιετία π.Χ.), μέχρι τον 21ο αιώνα. Σήμερα εφαρμόζεται με ή χωρίς ποσοτικούς περιορισμούς σε πάνω από 90 χώρες, μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ιαπωνία κ.ά., ενώ στην Ελλάδα καταργήθηκε μόλις το 1993. Θα τολμούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η «εσχάτη των ποινών» είναι συνυφασμένη με το «πρωτόγονο» στάδιο των ανθρώπινων κοινωνιών. Σύμφωνα με τον ιστορικό υλισμό, σε αυτό το στάδιο παραμένουμε μέχρι να πάψει κάθε ταξικός ανταγωνισμός και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σε ποιο πλαίσιο, όμως, ανοίγει η συζήτηση σήμερα στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και άλλου; Στην εποχή της ολόπλευρης οικονομικής - πολιτικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, όπου η πάλη των τάξεων εξελίσσεται λυσσαλέα και μονόπλευρα εις βάρος του προλεταριάτου και των φτωχών στρωμάτων, οι στόχοι της συζήτησης γύρω από τη θανατική ποινή είναι ολοφάνεροι. Η σημερινή εποχή προοικονομεί νέες κοινωνικές εντάσεις και λαϊκές αντιστάσεις. Απέναντι σε αυτές, το σάπιο σύστημα τις εκμετάλλευσης θέλει να θωρακιστεί. Δεν παύει να κραυγάζει το φόβο του.

1 σχόλιο:

  1. Η αντίληψη του ιστορικού υλισμού για το πρωτόγονο,λεγόμενο στάδιο του ανθρώπου είναι προβληματική.Τι είναι το πρωτόγονο στάδιο;Ποια κριτήρια το προσδιορίζουν;Δεν είναι σωστό,να δίνει καθένας σε μια ορισμένη λέξη,όποιο νόημα του αρέσει,γιατί έτσι δημιουργείται μια Βαβέλ και δεν μπορούμε να συνενοηθούμε.Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη προϊστορία.Είναι εκείνη η περίοδος της ιστορίας,απ' όπου δεν έχομε γραφτές μαρτυρίες,παρά μόνο αρχαιολογικά ευρήματα.Ο μαρξισμός όμως,απ' όσο ξέρω,τη χρησιμοποιεί με άλλη σημασία ή την ταυτίζει με το πρωτόγονο στάδιο ή κάπως έτσι.Το να χρησιμοποιούμε όμως ίδιες λέξεις με διαφορετική σημασια,δημιουργεί πολύ μεγαλύτερη δυσκολία συνεννόησης,από το να μιλούμε διαφορετικές γλώσσες.Μετά,είναι το άλλο:Απ' ότι φαίνεται,η εξέληξη του πολιτισμού συμβαδίζει με την αύξηση της εκμετάλευσης.Όχι μόνο μας είναι γνωστοί διάφοροι μύθοι για ευτυχισμένες εποχές,χωρίς εκμετάλευση,στις απαρχές του πολιτισμού,αλλά και καθυστερημένες πολιτισμικά κοινωνίες,που επιβίωσαν στην εποχή μας,παρουσιάζουν ένα αξιοθαύμαστο σύστημα κοινωνικής δικαιοσύνης,απ' όσο λένε τουλάχιστον οι μελετητές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή