Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία φύλ. 818, στις 24/2/2018
Η ύπαρξη της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης χάνεται
μέσα στο χρόνο. Στην πορεία των αιώνων και μέχρι σήμερα, οικονομικές,
κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες συνέβαλαν στην κατά καιρούς αυξομείωση του
αριθμού των μόνιμων εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Η πολυάριθμη κοινότητα
των Εβραίων της πόλης αρχίζει να φθίνει από τις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1908
με τη μετανάστευση στην Αμερική, το 1917 μετά την τραγική θέση των Εβραίων από
την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, το 1922 λόγω της οικονομικής κρίσης, το 1931
μετά το πογκρόμ των φασιστών της ΕΕΕ στο Κάμπελ. Η απογραφή του 1940 θα δώσει
49.000 εβραίους κατοίκους στην πόλη. Στις 15 Μαρτίου 1943 ξεκίνησε από τον
παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς με 2.800
Θεσσαλονικείς Εβραίους. Οι 2.191 από αυτούς εξοντώθηκαν στους θαλάμους αερίων
αμέσως μετά την άφιξη τους. Με 19 συρμούς, μέσα σε έξι μήνες, 46.061 άτομα μεταφέρθηκαν
σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κι από αυτά τα 37.387 δολοφονήθηκαν. Η εβραϊκή
κοινότητα της Θεσσαλονίκης έπαψε να υπάρχει.