Λουίς Σεπούλβεδα. Ο «γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» πέταξε μαζί με τον «γλάρο» του…

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 869, στις 25/4/2020

«Ας μάθουμε να ζούμε μ' αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι» (από το βιβλίο «Η τρέλα του Πινοσέτ»). Κι έτσι, ξαφνικά, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς έναν μεγάλο συγγραφέα, τον χιλιανό Λουίς Σεπούλβεδα. 

Οι νικητές του θανάτου. Σημειώσεις για την αντιμετώπιση ασθενειών και επιδημιών από το σύστημα Υγείας της ΕΣΣΔ και τους γιατρούς της

του Κώστα Μιχαλάκη, Εκπαιδευτικού – Ιστορικού συγγραφέα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 869, στις 25/4/2020

Οι μέρες που διανύουμε είναι σημαδεμένες από τον κορονοϊό και τις συζητήσεις γύρω από την αντιμετώπισή του. Αναπόφευκτα, η κριτική στα συστήματα υγείας, τη λειτουργία τους, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους, τους στόχους που έχουν και την εξάρτηση από το οικονομικό-πολιτικό οικοδόμημα βρίσκονται στο κέντρο αυτών των συζητήσεων.

Ένα από τα καίρια ερωτήματα είναι αν θα μπορούσε ένα σύστημα υγείας να αντιμετωπίσει μια πανδημία όπως η σημερινή και αν υπήρξαν στο παρελθόν δείγματα αλμάτων στην αντιμετώπιση ασθενειών που επί αιώνες μάστιζαν την ανθρωπότητα.

Επιδημίες στη Θεσσαλονίκη άλλων εποχών

του Γιάννη Χατζή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 869, στις 25/4/2020

Πίσω ακριβώς από το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου, αυτό της παλιάς Φιλοσοφικής, ξεκίναγαν τα «χολεριασμένα». Ήταν οι τάφοι όλων εκείνων των Εβραίων που πέθαναν στην επιδημία χολέρας του 1911-1913. Βρίσκονταν βαλμένοι πυκνά σε μεγάλη έκταση, μέσα στα Εβραϊκό Νεκροταφείο, τα «εβραίικα μνήματα» όπως τα ξέραμε εμείς. Αυτά που ξεπάτωσαν οι Γερμανοί κι οι έλληνες συνεργάτες τους στην Κατοχή. Κομμάτια από τα μάρμαρα των μνημάτων βρίσκει ακόμα κανείς σε διάφορα περιτοιχίσματα, σε πεζοδρόμια και σε προαύλια ναών της Θεσσαλονίκης.

Στη δίνη της πανδημίας

του Βασίλη Σαμαρά

Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ζοφερές. Ο κόσμος όλος στη δίνη της πανδημίας. Αγωνιώντας για τους κινδύνους που συνεπάγεται. Ανησυχώντας για τις συνέπειές της. Τα ερωτήματα πολλά. Για την προέλευση. Τις διαστάσεις και τη διάρκεια που μπορεί να πάρει. Την αντιμετώπισή της. Τις οικονομικές και κοινωνικές της επιπτώσεις. Τις μεταβολές που θα φέρει στον κόσμο, καθώς όλοι σχεδόν και ο καθένας με τη δική του οπτική θεωρούν ότι το αύριο θα ‘ναι αλλιώτικο από το χθες.

Covid-19. Ήταν η πανδημία κεραυνός σε αίθριο ουρανό; Προβλέψεις και επιστημονικές μελέτες για τη σχέση του ιού με την περιβαλλοντική καταστροφή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 868, στις 11/4/2020 (ηλεκτρονική έκδοση)

Το επιστημονικό περιοδικό «The Scientist» πριν ένα χρόνο (29/01/2019) δημοσίευσε ένα άρθρο της επιστημονικής αρθρογράφου Katarina Zimmer που παρουσίαζε τη στενή σχέση ανάμεσα στις αποψιλώσεις δασών και τη δυναμική εμφάνιση ιογενών ασθενειών. Η συμπερασματική επισήμανση του άρθρου θα μπορούσε να θεωρηθεί μια ισχυρή προειδοποίηση-προφητεία: «Καθώς τα τροπικά δάση αποψιλώνονται με ανησυχητικό ρυθμό σε παγκόσμια κλίμακα, οι επιστήμονες φοβούνται ολοένα και περισσότερο ότι οι πανδημίες του μέλλοντος μπορεί να προέλθουν από την ανθρώπινη δραστηριότητα που καταστρέφει τα δάση».[i]

  

Πως νίκησε η κόκκινη Κίνα τον «πυρετό των σαλιγκαριών»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 868, στις 11/4/2020 (ηλεκτρονική έκδοση)

Μια όχι και τόσο γνωστή ασθένεια που ακόμα και σήμερα προσβάλει εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως στον λεγόμενο «τρίτο κόσμο» (Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική), είναι η σχιστοσωμίαση ή «πυρετός των σαλιγκαριών». Η νόσος προκαλείται από ένα παράσιτο που απελευθερώνεται από σαλιγκάρια του γλυκού νερού. Αρχικά μολύνει το ουροποιητικό σύστημα και τα έντερα και μπορεί να επιφέρει αιμορραγία αλλά και σοβαρές βλάβες σε άλλα ζωτικά όργανα με αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι και το θάνατο. Υπολογίζεται ότι ακόμα και σήμερα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στις χώρες αυτές πεθαίνουν από τον πυρετό των σαλιγκαριών κυρίως αγρότες και ψαράδες που χρησιμοποιούν ή έρχονται σε επαφή με μολυσμένο νερό.

Kill the rich, αλλά πώς...;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 867 (ηλεκτρονική έκδοση) στις 28-3-2020

 

Το 2019 χαρακτηρίστηκε η χρονιά του ταξικού πολέμου στον κινηματογράφο, κυρίως αν κρίνει κανείς από τις ταινίες που προτάθηκαν ή κέρδισαν Όσκαρ. Αυτό που παρατηρήθηκε είναι να γίνονται επιτυχία ταινίες που δεν παρουσιάζουν πια τους πλούσιους ως γραφικούς, ολίγον τι αστείους, περιπετειώδεις και γενικά συμπαθείς ανθρώπους, μα πλέον ως άτομα της κοινωνίας που δεν ενδιαφέρονται για τους φτωχούς αυτού του κόσμου, που τους εκμεταλλεύονται και τους κοροϊδεύουν, δείχνοντας τη διάπλατα ανοιχτή ψαλίδα ανάμεσά τους. Κοντολογίς, λίγο ως πολύ ξεγυμνώνονται πτυχές της πραγματικής τους φύσης.