Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχει η μπροσούρα "Αρης Βελουχιώτης 80 χρόνια" με επιμέλεια των οργανώσεων Ηπείρου του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
https://drive.google.com/file/d/1sEVYHFj9vG4Zz_ue-FayZu82C0OQcCV5/view?usp=sharing
Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"
Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχει η μπροσούρα "Αρης Βελουχιώτης 80 χρόνια" με επιμέλεια των οργανώσεων Ηπείρου του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
https://drive.google.com/file/d/1sEVYHFj9vG4Zz_ue-FayZu82C0OQcCV5/view?usp=sharing
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 986, στις 7/6/2025
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 985 στις 24/5/2025
Η πτώση της Χούντας το 1974 και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, εκτός των άλλων εξελίξεων, σημαδεύτηκαν από μια σοβαρή κινηματική ανάταση στον φοιτητικό και εργατικό χώρο. Ιδιαίτερα όμως οι βιομηχανικοί εργάτες κατάφεραν να συγκροτήσουν επιτροπές και εργοστασιακά σωματεία και να πραγματοποιήσουν μαζικές απεργίες, πολλές φορές ενάντια στις διαθέσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 984 στις 10/5/2025
Η 9η
Μάη είναι χαραγμένη στη μνήμη των λαών της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου ως
η ημέρα της συντριβής τους Ναζισμού, η ημέρα που η κόκκινη σημαία καρφώθηκε με
τον πιο εμβληματικό τρόπο στο Ράιχσταγκ. Είναι η μέρα που εκφράζει την τεράστια
συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης (ΣΕ) και του Κόκκινου Στρατού αλλά και των
παρτιζάνων στην νίκη απέναντι στον φασιστικό Άξονα.
![]() |
Ο υποστράτηγος Κράιπε ανάμεσα στους απαγωγείς του Πάρτικ Λη Φέρμος (δεξιά) και Γουίλιαμ Μος (αριστερά) |
του Δημήτρη Παυλίδη
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 983, στις 26/4/2025
Ο Βαλέρι Φαμίνσκι υπήρξε φωτογράφος του ιατρικού σώματος του Σοβιετικού Στρατού. Μια συλλογή σκηνών που αποθανάτισε ανάμεσα στον Μάρτιο και τον Μάιο του 1945 κατά την διάρκεια της τελικής επίθεσης για την κατάληψη του Βερολίνου βρέθηκε στο οικογενειακό αρχείο του και δημοσιεύτηκε σε λεύκωμα το 2020. Ο Ουκρανός φωτογράφος Άρτουρ Μπόνταρ που βρήκε το αρχείο με τα αρνητικά εντυπωσιάστηκε από την ιδιαίτερη ματιά του. Αντίθετα με τις γνωστές φωτογραφίες που απεικονίζουν ηρωικές και πολεμικές στιγμές, η μηχανή του Φαμίνσκι αποτυπώνει την σκληρή πλευρά του πολέμου, τον ανθρώπινο πόνο και στις δύο πλευρές.
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 982, στις 5/4/2025
Η Γροιλανδία,
το τελευταίο διάστημα, μπήκε στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών και κυρίως ΗΠΑ και
Ρωσίας, όχι μόνο για τον τεράστιο ορυκτό της πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο,
σπάνιες γαίες, ουράνιο, πολύτιμα μέταλλα κ.ά.) αλλά κυρίως για τη γεωστρατηγική
της θέση. Και μόνο το γεγονός ότι βρίσκεται μεταξύ Ευρώπης-Β. Αμερικής μέσα
στον Αρκτικό Κύκλο και πάνω στον πιο σύντομο δρόμο ΗΠΑ-Ρωσίας υπογραμμίζει το
μεγάλο ειδικό βάρος της περιοχής στην αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών. Η
παρουσία στρατιωτικών βάσεων, που θα λειτουργήσουν είτε ως πρώτη γραμμή άμυνας
σε μια ενδεχόμενη πυραυλική-πυρηνική επίθεση είτε και επιθετικά, τοποθετούν το
νησί στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Το λιώσιμο των πάγων από
την άλλη δίνει νέες δυνατότητες εξόρυξης στο παρθένο και πλούσιο υπέδαφος της
αλλά και φιλοδοξίες για άνοιγμα νέων εμπορικών δρόμων Δύσης-Ανατολής. Ακόμα και
η Κίνα δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για αυτή την περιοχή ως εναλλακτική διαδρομή
για τον «δρόμο του μεταξιού».
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία φύλ. 981, στις 22/3/2025
Ο τρόπος με τον οποίο το κράτος
αντιμετώπιζε τους εκπαιδευτικούς έχει άμεση σχέση με τον ρόλο της εκπαίδευσης
ως μηχανισμού μετάδοσης της κυρίαρχης ιδεολογίας στην νέα γενιά, αναπαραγωγής
του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και της ταξικής κοινωνίας. Αυτός είναι
και ο λόγος που, σε όλες τις εποχές, μόνιμος στόχος του κρατικού μηχανισμού
ήταν η συμμόρφωση των εκπαιδευτικών, η τυφλή υπακοή και υποταγή τους στις άνωθεν
εντολές, ώστε να λειτουργήσουν ως ιμάντες μεταβίβασης της εκπαιδευτικής
πολιτικής. Κάτι που δεν ήταν πάντα εύκολο.
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 979, στις 22/2/2025
Στις
αρχές του 1945, λίγους μήνες πριν από την λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, μια
σειρά γερμανικών πόλεων βομβαρδίστηκαν σφοδρά από την αμερικανική και την
αγγλική αεροπορία. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποσκοπούσαν στην αποδυνάμωση
της Γερμανίας και την επίσπευση της παράδοσής της. Όμως, οι απώλειες αμάχων που
προκλήθηκαν καθώς και οι καταστροφές μνημείων ανεκτίμητης πολιτιστικής
κληρονομιάς εξακολουθούν να γίνονται ακόμα και σήμερα αντικείμενο συζήτησης. Η
Δρέσδη ήταν η πιο τραγική περίπτωση, αφού καταστράφηκε σχεδόν όλη η πόλη και
σκοτώθηκαν δεκάδες χιλιάδες άμαχοι.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 978, στις 8/2/2025
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 977, στις 25/1/2025
Στις 27/1/1945,
ο Κόκκινος Στρατός, καταδιώκοντας τις ναζιστικές στρατιές και μετά από μια
τρομερή προέλαση στην Ανατολική Ευρώπη, έφτασε στις πύλες του Άουσβιτς και
απελευθέρωσε τους εναπομείναντες 7 χιλιάδες κρατουμένους. Ήταν το μεγαλύτερο
στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Εβραίων και άλλων εθνικών, θρησκευτικών
και κοινωνικών ομάδων. Ένα πραγματικό «εργοστάσιο θανάτου». Υπολογίζεται ότι
μόνο σε αυτό εκτελέστηκαν, με τον πιο φρικτό τρόπο, περισσότεροι από 1
εκατομμύριο άνθρωποι.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 976, στις 11/1/2025
Από την αρχή των πολεμικών πράξεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο ελληνικό έδαφος, με την ιταλική εισβολή του 1940 αλλά και αργότερα, ο Πειραιάς, και ιδιαίτερα το λιμάνι του, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς στόχους των αεροπορικών βομβαρδισμών, λόγω της ιδιαίτερης οικονομικής και γεωστρατηγικής σημασίας του σε ολόκληρη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η ιταλική πολεμική αεροπορία στην αρχή, μετά η γερμανική και στη συνέχεια τα «συμμαχικά» αεροπλάνα πραγματοποίησαν εκατοντάδες βομβαρδισμούς μέχρι τη λήξη του πολέμου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι στόχοι ήταν στρατιωτικοί ή πλοία με υλικό σχετικό με τις ανάγκες του πολέμου. Σε όλες υπήρχαν και οι λεγόμενες «παράπλευρες απώλειες» δηλαδή δεκάδες άμαχοι νεκροί και τραυματίες. Ο βομβαρδισμός, όμως, που έγινε στις αρχές του 1944 από την αμερικανική και την αγγλική αεροπορία έμεινε στην ιστορία ως ο καταστροφικότερος και με εκατοντάδες άμαχων νεκρών, σε αντίθεση με τους μόλις 10 γερμανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν την ίδια μέρα.
Δημοσιεύτηκε
στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 975, στις 14/12/2024
1. Οι συνθήκες που οδήγησαν στον Δεκέμβρη του ’44
(του Σ.Σ.)
Η δεκαετία του
’40 στην Ελλάδα σημαδεύτηκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση
και τον Εμφύλιο. Ο Δεκέμβρης του ’44 δεν ήταν απλώς ένα ακόμη επεισόδιο στη
σειρά των γεγονότων. Ήταν μια κεντρική σύγκρουση, μια αναμέτρηση δύο κόσμων,
μια αντιπαράθεση με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και αποτέλεσε την κλιμάκωση
και την κορύφωση των αντιθέσεων που είχαν αναδειχθεί στην ελληνική κοινωνία σε
όλη τη διάρκεια της Κατοχής. Ήταν, τελικά, μια ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση,
που είχε ως στόχο τη διατήρηση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα και της
κυριαρχίας του αγγλικού στέμματος στη μεταπολεμική εποχή.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 973, στις 16/11/2024
Μετά την απελευθέρωση της
Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς ακολούθησε μια δίμηνη περίοδος κατά την οποία
ούτε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ούτε οι Άγγλοι κατάφεραν να πάρουν την εξουσία
στην πόλη. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Έτσι, την περίοδο από το
Νοέμβρη του 1944 μέχρι και τη λήξη της μάχης του Δεκέμβρη στην Αθήνα, στις περιοχές
αυτές, είχαν πάρει την εξουσία το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 972, στις 2/11/2024
Τέτοιες μέρες, πριν από 100 χρόνια,
η Καβάλα ζούσε μια από τις μεγαλύτερες εργατικές εξεγέρσεις, την απεργία των
καπνεργατών. Συμπλοκές, καταστολή, φασιστικές ομάδες, αντικομμουνισμός, τραυματίες
και νεκροί συνέθεταν το σκηνικό μιας ακόμη μεγάλης απεργίας ενός κλάδου που δε
θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση και
οργάνωση του εργατικού κινήματος της βόρειας Ελλάδας. Με αφορμή αυτό το γεγονός,
θα κάνουμε μια σύντομη αναφορά στους αγώνες των καπνεργατών της Καβάλας.