Γ. Ευγενιάδης. Της γης οι κολασμένοι

Προλεταριακή Σημαία φ. 596, 10-5-2008

Κυκλοφορεί τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις «Εκτός των Τειχών» το αυτογραφικό βιβλίο του Γιώργου Ευγενιάδη « Της γης οι κολασμένοι». Είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδει το νέο εκδοτικό που αντικατέστησε τις εκδόσεις «Προλεταριακή Σημαία.» 

Ο Γιώργος Ευγενιάδης γεννήθηκε στα 1930 στην Βεργίνα Ημαθίας και σήμερα ζει στο Δρυμό Θεσσαλονίκης. Η προσωπική διαδρομή του, από Αετόπουλο στα χρόνια της τριπλής Κατοχής και κατόπιν μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα, τη δεκαετία του Εξήντα, από την πολιτική προσφυγιά στην Τσεχοσλοβακία, αποτελεί χαρακτηριστική αλλά και τυπική περίπτωση μιας ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων που η ζωή τους σημαδεύτηκε από τον μεγάλο αγώνα του λαού μας για λευτεριά, ανεξαρτησία και για κοινωνία ισότητας.


Στο αυτογραφικό κείμενό του, που ολοκληρώθηκε στα 1982, και έκτοτε περίμενε για πάνω από μια εικοσαετία αδημοσίευτο, εξιστορεί με ζωντανό τρόπο την προσωπική δοκιμασία του και παρουσιάζει τις γνώμες του για τον Μεγάλο Αγώνα, ιδιαίτερα για το δεύτερο αντάρτικο και τις κατοπινές εξελίξεις στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Μέσα από την αυτογραφική καταγραφή εξιστορεί τον αντικατοχικό σηκωμό του λαού στην περιοχή της Ημαθίας, την μεταβαρκιζιανη περίοδο της λευκής τρομοκρατίας, το ανέβασμα στο βουνό τον Νοέμβρη του 1946, τη συμμετοχή σε μάχες κυρίως το 1947 μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στα Πιέρια, στο Βέρμιο και στο Βίτσι ως τον τραυματισμό του το 1948. Ενδιάμεσα την πρώτη παραμονή του στο Μπούλκες για ανάρρωση και ύστερα από την ήττα, την εγκατάσταση του στην Τσεχοσλοβακία, τη συμμετοχή του στην οργάνωση της προσφυγικής ζωής, τις σπουδές και την εργασία του, και κυρίως τη στάση του και τις συνακόλουθες περιπέτειες ύστερα από την εσωκομματική κρίση στο ΚΚΕ στα 1956 και τη διάσπαση. Τις πρώτες προσπάθειες συγκρότησης των οργανώσεων των προσφύγων που αποχώρησαν ή διαγράφτηκαν μετά την 6η Ολομέλεια, τις διώξεις από τις αστυνομικές αρχές και τη νέα ηγεσία του κόμματος, τις επαφές με τους κινέζους ύστερα από την κρίση και την αντιπαράθεση με την ηγεσία του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ένωσης. Η εξιστόρηση τελειώνει με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1965 και την πρώτη επίσκεψη, ύστερα από δεκαεννιά χρόνια στο χωριό του, την Βεργίνα και τις συγκινητικές στιγμές της πρώτης συνάντησης με συγγενείς συγχωριανούς αλλά και με τις οικογένειες των σκοτωμένων μαχητών του ΔΣΕ.

Τον πρόλογο στο βιβλίο έγραψε ο Δημήτρης Παυλίδης ενώ την επιμέλεια και την ιστορική διασταύρωση έκανε ο Στέφανος Σκοδράνης.