Και όμως κινείται

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 24/7/2010 και 7/8/2010

Α' Μέρος

Ο βασικός λόγος γι’ αυτό το κείμενο είναι, από τη μια, το πραγματικό γεγονός, ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις μετά τις 5 του Μάη (αλλά και πριν απ’ αυτήν) δεν βρίσκονταν στο ύψος που θα περίμενε κανείς, με βάση την οξύτητα των προβλημάτων, την έκδηλη οργή του κόσμου, τις σαφείς τάσεις απόρριψης των δυνάμεων του συστήματος και της πολιτικής τους. Eνα ζήτημα πολύ σοβαρό, που ανάλογα θα έπρεπε να εξετάσουν οι δυνάμεις του κινήματος και, κυρίως, να αντιμετωπίσουν. 

Δεν υπάρχουν «εύκολες» απαντήσεις. Το ζήτημα του πολέμου και η κριτική του ΜΛΚΚΕ

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 317, στις 27/4/1996

Ζούμε σε μια εποχή δύσκολη. Το καπιταλιστικό σύστημα κυριαρχεί σε παγκόσμια κλίμακα πολιτικά οικονομικά ακόμη και σε επίπεδο ιδεών απόψεων «αξιών». Αυτή η κυριαρχία εκφράζεται ακόμη και στις απόψεις εκείνων που το «αντιπολιτεύονται» και κάπως έτσι έχουμε τις διάφορες «αριστερές» λιτότητες τον «σοσιαλισμό της αγοράς» κλπ.

Ταυτόχρονα αντανακλάται με έναν τρόπο ακόμη και στις απόψεις αυτών που θέλουν να το ανατρέψουν με αποτέλεσμα την δημιουργία τάσεων «φυγής» είτε προς τα «εμπρός» («εδώ και τώρα») είτε προς τα «πίσω» και της αγκίστρωσης στο «σίγουρο» παρελθόν. Γενικά εκδηλώνονται τάσεις αναζήτησης του «οδηγού» που θα μας βγάλει από τη δυσκολία και θα δώσει τη σύντομη, πλήρη και ασφαλή διέξοδο στις αναμφίβολα καλές προθέσεις.

“Θρησκευτικοί” πόλεμοι δεν υπάρχουν!

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 17/1/2016

Θρησκευτικός πόλεμος απειλείται στη Μ. Ανατολή, υποστηρίζεται από διάφορες πλευρές και αναπαράγεται ως άποψη στα ΜΜΕ. Αιτία, η εκτέλεση του σιίτη σεΐχη Νιμρ Αλ Νιμρ και άλλων 46 σιιτών από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας.

Μόνο που θρησκευτικοί πόλεμοι δεν υπάρχουν και μάλλον δεν υπήρξαν ποτέ. Υπήρξαν και υπάρχουν μόνο πόλεμοι συμφερόντων. Συμφερόντων οικονομικών, πολιτικών, ταξικών, κρατικών.

Ανάλογες βάσεις και αφετηρίες είχαν τα διάφορα «σχίσματα». Ρώμης και Βυζαντίου. Η δημιουργία διάφορων «αυτοκέφαλων» εκκλησιών με τα αντίστοιχα «δόγματα». Της Αγγλικανικής, των Διαμαρτυρόμενων, η μεταφορά της παπικής έδρας στην Αβινιόν για εκατό περίπου χρόνια κ.λπ. Αντίστοιχα και στον μουσουλμανικό κόσμο η διάσταση για το ποιος θα διαδεχτεί τον προφήτη, ο Αλί ή ο Αμπού Μπακρ, είχε σαν υπόβαθρο το ποια φατρία θα ηγεμονεύσει στο Χαλιφάτο.

Εκατό συν ένα χρόνια (Μέρος τρίτο)

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 821, στις 7/4/2018

Περί «ευθύνης»

«…ρεβιζιονιστές, ρεφορμιστές, οπορτουνιστές υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Και δεν μπορούμε να περιμένουν τίποτε άλλο απ’ αυτούς πέρα από το να λειτουργήσουν ρεβιζιονιστικά, ρεφορμιστικά, οπορτουνιστικά. Η ευθύνη των απαντήσεων στα ζητήματα που έχουν τεθεί στο κίνημα, η ευθύνη για την ανταπόκριση στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης, η ευθύνη για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ήττας και το πέρασμα του κινήματος σε άλλη φάση, ανήκει μόνο σ’ αυτούς που θέλουν να την αναλάβουν.

Στους κομμουνιστές του σήμερα και του αύριο…»

Από την ομιλία για τα 50 χρόνια της «Αναγέννησης» στο θέατρο Ακροπόλ της Αθήνας στις 20/10/2014.

Κάθε «απάντηση» χωρίς το λαό είναι ενάντια στο λαό

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 629, στις 7/11/2009

  

Ζούμε σε μια περίοδο που οι δυνάμεις του συστήματος επιτίθενται ανελέητα ενάντια στις εργαζόμενες λαϊκές μάζες σ’ όλο τον κόσμο (εννοείται και στη χώρα μας).

Που οι ιμπεριαλιστές εκστρατεύουν ενάντια στους λαούς κομματιάζοντας χώρες και μακελλεύοντας κόσμο.

Ταυτόχρονα, όλα τα δεδομένα δείχνουν πως αυτή η κατάσταση θα συνεχίζει να χαρακτηρίζει την πορεία των πραγμάτων για πολύ μεγάλο διάστημα. Στην πραγματικότητα, θα συνεχίζεται για όσο διάστημα οι λαοί δεν θα μπορούν να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα απέναντι στις κυρίαρχες τάσεις και δυνάμεις.

Το πρόβλημα της Αριστεράς και η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από την κάλπη

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 487, στις 18/10/2003

Προεκλογικός πυρετός στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.

 Σε πρώτο πλάνο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. Από κοντά ΚΚΕ, ΣΥΝ και "άλλες δημοκρατικές δυνάμεις». Και στο "διάδρομο» να στριμώχνονται και διάφοροι εξωκοινοβουλευτικοί, προσπαθώντας "εναγώνια να "βγουν κι αυτοί στην φωτογραφία».

Προτάσεις επί προτάσεων. Για το μέλλον του λαού και της χώρας. «Δραματικά» ερωτήματα για το τι κρίνεται σ' αυτές τις εκλογές, για το δικομματισμό, το πρόβλημα της Αριστεράς. Οψιμες «ενωτικές» προτάσεις για τον «αριστερό πόλο», την κοινή δράση κ.λπ. κ.λπ.

Εχουν καμία σχέση όλα αυτά -και ποια- με το πρόβλημα του λαού, της Αριστεράς, της λαϊκής πάλης; Μπορούν να δώσουν οποιαδήποτε απάντηση; Σε τι στοχεύουν και σε τι τελικά «απαντούν»;

Γι’ αυτά που συνέβησαν - Γι’ αυτά που έρχονται

Ομιλία του Βασίλη Σαμαρά τον Ιούνη του 2007 σε εκδήλωση για το Μέτωπο Αντίστασης

Για τον ρόλο της Αριστεράς σ’ αυτά που συνέβησαν

Τον ρόλο και τις ευθύνες της απέναντι σ’ αυτά που έρχονται

Μια σύντομη αναφορά στην διεθνή διάσταση του ζητήματος

Συνεχίζεται η επιδρομή των δυνάμεων του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς.

Οξύνεται και παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις ο ανταγωνισμός για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Κλιμακώνει την επιθετική του πολιτική ο μεγαλύτερος εχθρός της των λαών και της ειρήνης ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.

Ταυτόχρονα διαμορφώνεται μια σύνθετη και περίπλοκη κατάσταση καθώς έχουμε μπει σε μια περίοδο ανακατάταξης δυνάμεων, αναπροσαρμογής στρατηγικών σχεδιασμών έως και στρατηγικών συμμαχιών.

Θα συγκρουστούμε με τον κόσμο των ναρκωτικών ή θα τον αποδεχτούμε;

 του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 432, στις 23/6/2001

Επανέρχεται κάθε τόσο η συζήτηση για την νομιμοποίηση των ναρκωτικών, για τον διαχωρισμό τους σε σκληρά και μαλακά κλπ κλπ. Ο γράφων δεν αισθάνεται καθόλου ειδικός επί του θέματος. Δεν γνωρίζει τα κριτήρια διαχωρισμού. Δεν θα σταθεί καν στα στοιχεία που δημοσιεύονται για διεύρυνση της κατανάλωσης ναρκωτικών ουσιών στις χώρες που νομιμοποιήθηκαν. Οπωσδήποτε δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις πολλών από αυτούς που προτείνουν την νομιμοποίηση. Δεν αγνοεί ωστόσο πως ανάμεσα τους «παρεισφρέουν» και κάποιοι που απλώς θέλουν να νομιμοποιήσουν τον τρόπο ζωής τους. Έτσι ή αλλιώς πάντως δεν βρίσκεται εδώ ο πυρήνας του προβλήματος.

Πού πας ρε χωρίς σπόνσορα;

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 387, στις 4/9/1999

Ως γνωστόν ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, των ιδιωτικοποιήσεων, του σπόνσοριγκ. Πέρα από τις καθαυτές οικονομικές δραστηριότητες, βλέπει κανείς το φαινόμενο να επεκτείνεται στον αθλητισμό, την κουλτούρα, την τέχνη κ.α. Ε, καιρός είναι πλέον να ιδιωτικοποιηθεί και η...''επανάσταση''. Έτσι με την ευγενή χορηγία των Χρ. Τεγόπουλου και Σ. Φυντανίδη, στην ''Ελευθεροτυπία'' της 21-08-1999 δημοσιεύεται υπό μορφήν αφιερώματος ένα περίπου μανιφέστο του αναρχισμού. Εκεί δια χειρός Γ. Σταματόπουλου, Μ. Πρωτοψάλτη και άλλων ''ασυμβίβαστων'' εχθρών του συστήματος που εκπροσωπούν οι ως άνω χορηγοί, πληροφορούμαστε πως ''το πιο άσπρο μέλλον είναι μαύρο'' και αρκετά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.

Προβλήματα αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης

   

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαίας φύλ. 475, στις 3/4/2003

Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας

Όχι, δεν πρόκειται για το γνωστό δόγμα Μπους. Πρόκειται για τη λογική που τείνει να διαμορφώσει η ηγεσία του ΚΚΕ όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του αντιπολεμικού κινήματος.

«Το ΚΚΕ καλεί στο Σύνταγμα…» (Στη Σούδα, στον Τύρναβο, στο …, στο …). Όχι δεν πρόκειται για προεκλογική συγκέντρωση (ή μήπως είναι;), ούτε για κάποιες ειδικού χαρακτήρα κομματικές συγκεντρώσεις που μπορεί να κάνει ένα κόμμα για να εκθέσει αναλυτικά και ολοκληρωμένα την άποψή του. Πρόκειται για συλλαλητήριο ενάντιο στον πόλεμο. Που το καλεί το …ΚΚΕ. Την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στη χώρα μας διαδηλώνει, θέλει να συνεχίσει να διαδηλώνει. Αλήθεια κύριοι, όλος αυτός ο κόσμος, που δεν ανήκει στο ΚΚΕ, μπορεί να ‘ρθει στο συλλαλητήριό «σας» και να διαδηλώσει; Η μήπως θα τον σταματήσουν τα κορδόνια «περιφρούρησης» μπας και «μολύνει» την «καθαρότητα» της εκδήλωσης; Ολα αυτά θα ‘ταν πολύ αστεία αν δεν ήταν εξωφρενικά και ιδιαίτερα μπροστά στην κρισιμότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Γιατί και προς τι, ωστόσο, μια τέτοια πολιτική; Πού οφείλεται και πώς μπορεί να εξηγηθεί ένας τέτοιος τραγέλαφος; Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.

ΕΝΟΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΠΑΝΤΩΣ

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 351, στις 10/1/1998

Ίσως και να μην ασχολούμασταν καν με το θέμα. Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα με τα οποία χρειάζεται να ασχοληθούμε. Όμως έχουμε κι εμείς τις ''αδυναμίες'' μας.

Μια απ’ αυτές είναι πως εξοργιζόμαστε. Πως αγανακτούμε με όλον αυτόν τον λιβανωτό από τα αστικά αλλά και υποτιθέμενα ''προοδευτικά'' ΜΜΕ. Πως το εισπράττουμε σαν προσβολή σε βασικές έννοιες όταν λ.χ. η ''Ελευθεροτυπία'' παρουσιάζει τον Κορνήλιο Καστοριάδη σαν ''έναν επαναστάτη στοχαστή που δεν σεβάστηκε κανένα δόγμα και αντιτάχθηκε σε κάθε εξουσία''.

Στίβεν Χόκινγκ: Αναμέτρηση με τα όρια της αντίληψης του σύμπαντος μέχρι τα τείχη του συστήματος

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 821, στις 7/4/2018, στη στήλη "Αντιλήψεις ιδεολογίας και πολιτικής".

Ο θάνατος του Στίβεν Χόκινγκ ήρθε σαν μια αναπάντεχη είδηση και στοιχεία για τη ζωή και το έργο του ξαναήρθαν στην επιφάνεια καταιγιστικά το προηγούμενο διάστημα. Πολλοί ήταν αυτοί που έπλεξαν το εγκώμιο για το επιστημονικό του έργο και τις απόψεις του και πολλοί «ειδικοί» εμφανίστηκαν να μας παρουσιάσουν, με τη σφραγίδα φυσικά της δικής τους σκοπιάς, πτυχές της ζωής του. Κάτω από ποια σκοπιά κάποιος όμως μπορεί να κρίνει μια τέτοια προσωπικότητα, που τάραξε τα νερά της επιστήμης και παρέμβηκε με προοδευτικές απόψεις στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις; Η βάση της ανασκόπησης της ζωής και του έργου ενός τέτοιου ανθρώπου για να είναι ρεαλιστική και να βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα θα πρέπει να είναι διαλεκτική. Δεν μπορεί κάποιος να κρίνει τη συνεισφορά του σε πολλά ζητήματα πέρα από τα όρια της ιστορικής συγκυρίας στην οποία εμφανίστηκε μια τέτοια προσωπικότητα ενός προοδευτικού επιστήμονα. Τα ίδια τα όρια και τις αντιφάσεις που μπορεί να γεννήσουν σε έναν τέτοιο άνθρωπο οι υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες και η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Υπόθεση Ρόζενμπεργκ. Κυνήγι μαγισσών και ...ηλεκτρική «πυρά» στον 20ο αιώνα.

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 821, στις 7/4/2018

19 Ιούνη 1953. Στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Σινγκ Σινγκ της Νέας Υόρκης άφηναν την τελευταία του πνοή στην ηλεκτρική καρέκλα ένα ζευγάρι Αμερικανών πολιτών, κατηγορούμενοι για κατασκοπεία ατομικής τεχνολογίας υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν ο Τζούλιους και η Έθελ Ρόζενγμπεργκ, μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ.

"Ευτυχώς" ρε Σπάρτακε, νικηθήκαμε

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 486, στις 4/10/2003

«Ευτυχώς σύντροφοι νικηθήκαμε» διακήρυξαν «ευθαρσώς» πολλοί πρώην «αριστεροί» που «είδαν το φως τους». Και το ξανακούσαμε με αφορμή τις εκδηλώσεις στη Μακρόνησο.

Φαντάζεσαι δηλαδή Σπάρτακε -τι φρίκη- να ‘χαμε νικήσει. Να βλέπαμε δηλαδή οι σκλάβοι, μαύροι, άσπροι, κίτρινοι πως οι Ρωμαϊκές λεγεώνες, οι σιδηρόφρακτοι Ευρωπαίοι σταυροφόροι δεν είναι ανίκητοι. Να κακο-μάθαιναν οι Ίντιος και οι Μάου Μάου, οι Βιετναμέζοι και οι Άραβες, οι εργάτες και οι κολασμένοι της γης ότι μπορούν και να νικήσουν. Να ανατρέψουν δηλαδή -οι αγροίκοι- τη φυσική τάξη των πραγμάτων.

Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 459, στις 23/3/2002

Στην «Ελευθεροτυπία» τής 14-03-2002, η κ. Τέτα Παπαδοπούλου, στο άρθρο της «Η ζωντανή Πομπηία του Μαοϊσμού», παρασύρεται τόσο στον αντικομουνιστικό της οίστρο, που μάλλον δεν αντιλαμβάνεται σε ποια ακριβώς κατεύθυνση χτυπάει. Αλλά καλύτερα κρίνετε μόνοι σας.

Αναφέρει κατ’ αρχήν πως σε μια επαρχιακή πόλη της Κίνας, την Nanjie (και ίσως και σε άλλες καθώς η ίδια σημειώνει) και παρά τις «μεταρρυθμίσεις» που συντελούνται στην Κίνα, οι κάτοικοί της επέλεξαν να οργανώσουν την ζωή τους σύμφωνα με τα «παλιά» σοσιαλιστικά πρότυπα. Και γιατί όλα αυτά παρακαλώ; Επειδή όπως η ίδια η κ. Τ.Π. μας πληροφορεί, οι «μεταρρυθμίσεις που επιχειρηθήκαν «απέτυχαν παταγωδώς μέσα στο χάος και την διαφθορά». Τι πρωτότυπο αλήθεια.

Θράσος εποχής

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 342, στις 21/6/1997

Στην «Ελευθεροτυπία» της 13;-06-97 στη στήλη του βιβλίου, ο Γιώργος Σταματόπουλος παρουσιάζει το βιβλίο του Α. Στίνα «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ». Γράφει (ο Γ.Σ.) μεταξύ άλλων. «Το βιβλίο Α. Στίνα... καταγράφει μερικές αλήθειες που αποσιωπούνται κυρίως από τα κομμουνιστικά κόμματα, ειδικά για τις «εκκαθαρίσεις» όσων κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης δήλωναν διεθνιστές και ειρηνιστές». Συνεχίζοντας (ο Γ.Σ.) μας λέει πως «Ο Στίνας λέει με θάρρος τη γνώμη του για τον ρόλο του ΕΑΜ...» και παραθέτει σχετικά αποσπάσματα. (σελ.79 του βιβλίου).

Για να ανατρέψεις την πραγματικότητα, πρέπει και να… τη γνωρίζεις (κριτική στις θέσεις του ΚΚΕ και του ΝΑΡ γύρω από το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου)

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ.45, το 2016

Η Αφορμή

Πριν από μερικά χρόνια, ακόμα και οι λέξεις ιμπεριαλισμός και εξάρτηση ήταν αφορισμένες από το λεξιλόγιο της Αριστεράς. Το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας, αν και πληττόταν (και συνεχίζει) συνεχώς από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα, «άκουγε» για αντιιμπεριαλιστική πάλη, μόνο όταν γινόταν κάποια επέμβαση ή στις επετείους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τα τελευταία χρόνια, η όξυνση της κρίσης, οι ανταγωνισμοί για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και οι συνεχόμενοι πόλεμοι (ιδιαίτερα σε Ουκρανία και Συρία) έχουν αναγκάσει την αριστερά (ακόμα και κομμάτια του α/α χώρου) να ξανατοποθετηθούν γύρω από το ζήτημα του ιμπεριαλισμού. «Το πράγμα ξανάρχεται στα ίσια του» θα μπορούσε να πει κάποιος. Δεν είναι καθόλου έτσι, αφού φαίνεται από τις τοποθετήσεις τους, ότι συνεχίζουν να αγνοούν (ή «αγνοούν») τα πραγματικά χαρακτηριστικά του κόσμου, άρα τις αιτίες του πολέμου και συνεπώς και τα καθήκοντα του λαϊκού κινήματος. Φυσικά αυτά πάνε χέρι-χέρι με την αντίληψή τους γύρω από τη θέση και τον ρόλο της χώρας μας. Ας δούμε όμως κάποιες συγκεκριμένες απόψεις.

Έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Παντελής (Λάκης) Μουράτογλου

του Γιώργου Γεωργούδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 820, στις 24/3/2018

Στα 69 του χρόνια, μας άφησε, την Παρασκευή 9 του Μάρτη, ο σύντροφος Λάκης χτυπημένος από την επάρατο ασθένεια της εποχής μας, τον καρκίνο. Μέσα σε 2-3 μήνες ήρθε η στιγμή της αναμέτρησης του με τον θάνατο. Κι εκεί, στα «μαρμαρένια αλώνια» στάθηκε ο Λάκης όρθιος κι ατάραχος, όπως στεκόταν μια ζωή και πάλεψε, δίχως όμως επιτυχία αυτή τη φορά. Φεύγοντας μας αφήνει ένα κενό. Ένα μεγάλο κενό, που θα δυσκολευτούμε να το αναπληρώσουμε, όμως θα τα καταφέρουμε, γιατί αυτή θα ήταν η επιθυμία του Λάκη κι αυτό θα έκανε κι ο ίδιος εάν παρέμενε στο μετερίζι της ζωής και του αγώνα, όπως έκανε πάντα.

«Στο είπα, έχουμε άλλα προβλήματα εμείς»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 820, στις 24/3/2018 στη στήλη «Αντιλήψεις ιδεολογίας και πολιτικής»

Γεγονός είναι ότι οι εξελίξεις σε σχέση με τον ΠΑΟΚ αποτέλεσαν θέμα συζήτησης μεταξύ ποδοσφαιρόφιλων-και όχι μόνο, αλλά διόλου τυχαία έλαβαν διαστάσεις και από μια σειρά παράγοντες του συστήματος. Μια σειρά «επιφανείς» πολιτικοί των αστικών κομμάτων, μεγαλοδημοσιογράφοι και λοιποί, εξέφρασαν την... αποστροφή και την αγανάκτηση τους για την ένοπλη είσοδο του Σαββίδη στο γήπεδο.

Για τις δυο γραμμές στο κίνημα

του Βασίλη Σαμαρά 

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ.648, στις 11/9/10 

Πόσο «αγεφύρωτες» είναι και πού συγκλίνουν κάποιες αντιθέσεις; 

Το ζήτημα της πάλης των δύο γραμμών στο κίνημα ήταν πάντα και παραμένει αποφασιστικής σημασίας. Το ποια γραμμή θα επικρατήσει, στη βάση ποιας γραμμής θα αναπτυχθεί η λαϊκή πάλη είναι πάντα κρίσιμο για το πώς θα εξελιχθεί συνολικά η ταξική πάλη, για το ποια τύχη θα έχει η υπόθεση των λαών. Ανάλογης, συνεπώς, σημασίας είναι και ο προσδιορισμός των δύο γραμμών καθώς και η υποστήριξη και η προώθηση εκείνης που υπηρετεί αποτελεσματικά τη λαϊκή υπόθεση.

Το ζήτημα της Αριστεράς στη σχέση του με τους πραγματικούς αγώνες

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αντίθεση Νο1, το Νοέμβρη του 2008

ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το ζήτημα της Αριστεράς δεν είναι από εκείνα που μπορούν να απαντηθούν εύκολα, γρήγορα, σ' όλες τους τις διαστάσεις και σ' όλο τους το βάθος. Ιδιαίτερα σήμερα, με βάση τα φορτία της ήττας με τα οποία έχει επιβαρυνθεί. Ακριβώς αυτό, ωστόσο, κάνει μεγαλύτερη και πιο επιτακτική την απαίτηση να απαντηθούν τα ζητήματα που έχουν τεθεί. Και δεν μπορούν να απαντηθούν -έστω στον όποιο βαθμό κάθε φορά- αν δεν τα αντιμετωπίσουμε. Το άνοιγμα αυτής της διαδικασίας σ' αυτή τη λογική υπάγεται και αυτή την κατεύθυνση θέλει να υπηρετήσει.

Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και αυτή η παρέμβαση, παρ' ότι έχει έναν πιο ειδικό χαρακτήρα. Αυτός συνίσταται στο ότι δεν καταπιάνεται γενικά με τα ζητήματα που απασχολούν την Αριστερά, αλλά κυρίως αυτά που αναδείχτηκαν -μέσα από τις πρόσφατες εξελίξεις- στα μέτωπα της ταξικής πάλης. Παρ' όλα αυτά, κρίνεται αναγκαίο να γίνει μια έστω επιγραμματική αναφορά σε ορισμένα βασικά ζητήματα. Όχι για να αναλυθούν ή να επιχειρηματολογηθούν, αλλά απλά και μόνο για να «δηλωθεί» το στίγμα του γράφοντος, το ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο αναφοράς στη βάση του οποίου εξετάζονται τα ζητήματα που θέτει.