Η ονομασία του ιστολογίου είναι ο τίτλος του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά "1917-1953, Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει"

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020

Οι «απείθαρχοι» του Καλπακίου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 878, στις 19/9/2020


Πολλά χρόνια πριν την επιχείρηση «αναμόρφωσης» των κομμουνιστών στη Μακρόνησο, υπήρξε ένα άλλο αντίστοιχο εγχείρημα από τη μεριά του αστικού κράτους. Κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μέσα σε μια δύσβατη και απομονωμένη περιοχή του νομού Ιωαννίνων γεμάτη χαράδρες και με αντίξοες καιρικές συνθήκες χειμώνα-καλοκαίρι, από τον Αύγουστο του 1924 ξεκίνησε η λειτουργία του Πειθαρχικού Ουλαμού Καλπακίου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε φύλλο του Ριζοσπάστη (22/1/1929): «Το στρατιωτικό κάτεργο του Καλπακίου είναι αναμφισβήτητα η τελευταία λέξη της εγκληματικής επινόησης του ελληνικού μιλιταρισμού, το σύμβολο του κανιβαλισμού και αξιόλογα θα μπορούσε να χρησιμεύσει για υποδειγματικό πρότυπο στον διεθνή φασισμό».

 

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

23 Αυγούστου 1923. Η ματωμένη απεργία στο Πασαλιμάνι



Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 877, στις 5/9/2020
Τον Αύγουστο του 1923 το εργατικό κίνημα της Αθήνας και του Πειραιά δέχτηκε μια απίστευτη καταστολή από την αστυνομία και το στρατό. Λίγα χρόνια μόλις μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ και της ΓΣΕΕ το ελληνικό κράτος αποφάσισε να πνίξει τα πρώτα οργανωμένα εργατικά ξεσπάσματα στο αίμα.

Το «Δίκαιο της θάλασσας», ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των εξαρτημένων αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας και το δίκιο των λαών



Δημοσιεύτηκε στηνΠρολεταριακή Σημαία φύλ. 877, στις 5/9/2020

Όπως το λεγόμενο «Διεθνές Δίκαιο», έτσι και το «Δίκαιο της Θάλασσας», όπως εξελίχθηκε αρχικά με τη Σύμβαση της Γενεύης - UNCLOSI (1958) και στη συνέχεια με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας - UNCLOS ΙΙΙ (1982) ή Σύμβαση του Montego Bay που τελικά κυρώθηκε το 1994, είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού πολλών αντιθετικών πλευρών. Φυσικά τα ιμπεριαλιστικά κράτη είχαν τη μεγαλύτερη δυνατότητα κατά την διάρκεια των συζητήσεων να επεμβαίνουν στη διαμόρφωση αυτού του «δίκαιου», ώστε τουλάχιστον, αν δεν ευνοεί, να μην υπονομεύει ή πολύ περισσότερο να μην έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους.

Υπάρχει έξοδος για τους λαούς από τον κίνδυνο ελληνοτουρκικού πολέμου;





Το παράδοξο και η ερμηνεία του

Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός βρίσκεται ξανά στην κόψη του ξυραφιού, ενώ μόλις λίγες εβδομάδες πριν υποτίθεται πως όδευε σε διάλογο  και αναζήτηση «ειρηνικής λύσης». Θα μπορούσε να ονομαστεί  και ως «το παράδοξο των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Γιατί από τη μια καμιά πλευρά  από τις άμεσα εμπλεκόμενες (αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας) και τους επικυρίαρχους στις δύο  χώρες και στην περιοχή   ιμπεριαλιστές  «δεν θέλει» πόλεμο. Αλλά από την άλλη  κάθε κίνηση, κάθε επιλογή όλων αυτών των δυνάμεων σπρώχνει ξανά και ξανά στην κατεύθυνση της έντασης, στο μεγάλωμα των αδιεξόδων, στην κλιμάκωση των κινδύνων για θερμό επεισόδιο.