1 Ιούλη 1921. 100 χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 897, στις 27/6/2021

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ). Την 1η Ιουλίου 1921 ξεκίνησε το συνέδριο του ΚΚΚ με μόλις 12 αντιπροσώπους που εκπροσωπούσαν 53 μέλη του Κόμματος. Μέσα σε λιγότερο από 30 χρόνια θα καταφέρει να κερδίσει την πλειοψηφία του κινέζικου λαού και να οδηγήσει στη νίκη την κινεζική επανάσταση, στη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου.

 

Η Κομμούνα της Καντόνας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 884, στις 12/12/2020 - ηλεκτρονική έκδοση

Μετά τη λήξη του πρώτου επαναστατικού πολέμου στην Κίνα (1924-1927) ξέσπασε εξέγερση στην Καντόνα. Στις 11 Δεκέμβρη του 1927, με προτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) χιλιάδες εργάτες ξεσηκώθηκαν και κατέλαβαν την πόλη. Συγκροτήθηκε επαναστατική κυβέρνηση που διαμόρφωσε πρόγραμμα λαϊκής εξουσίας. Δυο μέρες αργότερα, οι αντεπαναστατικές δυνάμεις, με τη βοήθεια των δυτικών ιμπεριαλιστών και της Ιαπωνίας, κατέστειλαν στρατιωτικά την εξέγερση, σφαγιάζοντας χιλιάδες εργάτες. Οι τρεις μέρες του Δεκέμβρη που ο λαός της Καντόνας πήρε την εξουσία στα χέρια του έχουν μείνει στην ιστορία ως «η Κομμούνα της Καντόνας».

 

Πως νίκησε η κόκκινη Κίνα τον «πυρετό των σαλιγκαριών»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 868, στις 11/4/2020 (ηλεκτρονική έκδοση)

Μια όχι και τόσο γνωστή ασθένεια που ακόμα και σήμερα προσβάλει εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως στον λεγόμενο «τρίτο κόσμο» (Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική), είναι η σχιστοσωμίαση ή «πυρετός των σαλιγκαριών». Η νόσος προκαλείται από ένα παράσιτο που απελευθερώνεται από σαλιγκάρια του γλυκού νερού. Αρχικά μολύνει το ουροποιητικό σύστημα και τα έντερα και μπορεί να επιφέρει αιμορραγία αλλά και σοβαρές βλάβες σε άλλα ζωτικά όργανα με αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι και το θάνατο. Υπολογίζεται ότι ακόμα και σήμερα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στις χώρες αυτές πεθαίνουν από τον πυρετό των σαλιγκαριών κυρίως αγρότες και ψαράδες που χρησιμοποιούν ή έρχονται σε επαφή με μολυσμένο νερό.

Για τον Λου Σιουν 1937. [Λόγος του Μάο Τσετούνγκ στη συνάντηση Μνήμης της Πρώτης Επετείου Θανάτου του Λου Σιουν]

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 860, στις 14-12-2019

Σύντροφοι,

[...] Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του Λου Σιουν. Πρέπει πρώτα απ' όλα να καταλάβουμε τον ίδιο και τη θέση του στην ιστορία της επανάστασης. Τον τιμούμε όχι μόνο επειδή ήταν επιφανής συγγραφέας, αλλά κι επειδή στην πρώτη θέση της εθνικής χειραφέτησης αφιέρωσε όλη του τη δύναμη στην επαναστατική πάλη. (Τον τιμούμε όχι μόνο επειδή έγραφε καλά, όντας μια σπουδαία λογοτεχνική φιγούρα, αλλά κι επειδή ήταν ένας πρωτοπόρος για την εθνική απελευθέρωση και έδωσε τεράστια βοήθεια στην επανάσταση.) Παρ' όλο που δεν ανήκε στην οργάνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος, η σκέψη του, η δράση του και η γραφή του ήταν επηρεασμένες από τον μαρξισμό. Έδειχνε ολοένα και περισσότερη νεανική ενέργεια καθώς η ζωή του τραβούσε στο τέλος της. Πάλεψε με συνέπεια και ασταμάτητα ενάντια στις φεουδαρχικές δυνάμεις και τον ιμπεριαλισμό. Υπό άθλιες συνθήκες πίεσης και εκδίωξης από τον εχθρό, πολέμησε (υπέφερε) και διαδήλωσε. Με παρόμοιο τρόπο, Σύντροφοι, μπορείτε επίσης να μελετήσετε επαναστατικές θεωρίες επιμελώς, ενώ ζείτε υπό τόσο αντίξοες υλικές συνθήκες, επειδή είστε γεμάτοι αγωνιστικό πνεύμα. Η υλική σύνθεση αυτού του σχολείου είναι φτωχή, αλλά εδώ έχουμε αλήθεια, ελευθερία και ένα μέρος να εκπαιδεύσουμε επαναστάτες πρωτοπόρους.

Η καπιταλιστική παλινόρθωση βάφτηκε στο αίμα! 30 χρόνια από την σφαγή στην πλατεία Τιέν Αν Μεν.

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία , φυλ. 849, στις 15/6/2019

Πεκίνο, μεσάνυχτα 3-4 Ιούνη 1989. Ο κόσμος συγκλονίζεται από την μαζική σφαγή του εξεγερμένου λαού της Κίνας στην πλατεία με την εμβληματική ονομασία της …«Ουράνιας Γαλήνης» (Τιέν Αν Μεν). Περισσότεροι από 2.500 είναι οι νεκροί και δεκάδες χιλιάδες οι τραυματίες από την άγρια επίθεση του στρατού με τανκς και πολυβόλα. Στην επίσημη ειδησεογραφία των δυτικών ΜΜΕ, αναδείχθηκε ως κεντρικό αίτημα των διαδηλωτών, η «περισσότερη δημοκρατία», οι «μεταρρυθμίσεις», ο «εκσυγχρονισμός». Έτσι βόλευε τη Δύση. Σίγουρα υπήρχε και αυτή η πλευρά. Οι ειδήσεις από τη μακρινή Κίνα, εκείνη την εποχή, ήταν αρκετά περιορισμένες και σαφώς κατευθυνόμενες. Όμως, μέσα στο τεράστιο πλήθος των Κινέζων φοιτητών και εργατών που διαδήλωναν επί ενάμισι μήνα στο Πεκίνο και σε άλλες μεγάλες πόλεις, ήταν περισσότερο από εμφανείς οι κόκκινες σημαίες καθώς και τα πορτρέτα του Μάο που υψώνονταν, ξεφτίζοντας το αφήγημα των δυτικών ΜΜΕ. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω.

Κοινές παλλακίδες και παλλακίδες πολυτελείας στην υπηρεσία του "τέλους των ιδεολογιών"

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 265, στις 22/1/1994

Το τέλος των ιδεολογιών και της ιστορίας διακηρύχτηκε πριν λίγα χρόνια. Αφορμή της διακήρυξης ήταν η κατάρρευση των χωρών του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού. Φορείς της διακήρυξης οι πιο "σοφοί" και "έγκυροι" διανοητές του συστήματος. Η άποψή τους αυτή θέλουν να έχει πολύ περισσότερο βάρος από αυτό ενός γενικού και εύσχημου συμβολισμού, θέλουν να έχει το βάρος της κυριολεξίας της. Και, πάντως, πριν απ' όλα έχει έναν και μόνο αποδέκτη, τους εργαζόμενους και τη νεολαία παντού στον κόσμο. Σ' αυτούς απευθύνεται παγκόσμια το σύστημα όταν "διαπιστώνει" το τέλος της ιστορίας. Σε απλά ελληνικά νομίζουμε σημαίνει... "μέχρι εδώ". Ο,τι προσπαθήσατε, προσπαθήσατε, ό,τι επιδιώξατε, επιδιώξατε. Η ιστορία δεν προχωρά άλλο. Το σύστημα στο οποίο ζείτε είναι αιώνιο, θα υπάρχει στο διηνεκές. Δεν αλλάζει, δεν ανατρέπεται. Βολευτείτε και στριμωχτείτε -ο καθένας μόνος του-, όπως μπορείτε, στο πλαίσιό του (το οποίο θα το στριμώχνουμε ολοένα και περισσότερο).

Μάο Τσε Τουνγκ - 9 Σεπτέμβρη 1976. 40 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου τιμονιέρη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 785, στις 17/9/2016

Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από το θάνατο του Μάο Τσε Τούνγκ. Στις 9 Σεπτέμβρη του 1976 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του μεγάλου επαναστάτη και διανοητή που με τη δράση του αλλά και το πλούσιο θεωρητικό του έργο κατάφερε να αλλάξει την ιστορία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο και να τη φέρει στο δρόμο της δικτατορίας του προλεταριάτου, στο δρόμο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Η ΜΠΠΕ ένα μεγάλο μαζικό κίνημα σοσιαλιστικής οικοδόμησης και κοινωνικών μετασχηματισμών

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ

Η εισήγηση του ΚΚΕ(μ-λ) στη συζήτηση της δεύτερης μέρας του διήμερου για τη Μ.Π.Π.Ε. με θέμα: Τομές και προτάσεις που προώθησε η ΜΠΠΕ στην παραγωγή και την κοινωνία, αντιμαχόμενη τη γραμμή της παλινόρθωσης. Παρουσιάστηκε από τον σ. Δημήτρη Μάνο.

Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την εξαπόλυση ενός μαζικού κινήματος εκατομμυρίων ανθρώπων «που θα συντάραζε γη και ουρανό» την δηλαδή φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία στη γη του ιμπεριαλιστικού συστήματος και την.. αταραξία, το βόλεμα του θολού ουρανού της ρεβιζιονιστικής παλινόρθωσης, κάθε επαναστάτης και αγωνιστής που έχει αναφορά σε αυτήν είναι αναγκαίο να τοποθετηθεί με έναν συνολικότερο τρόπο απέναντι στο μεγάλο ιστορικό και μαζικό κίνημα.

Όταν δεν δέχεται τη λάσπη και την αντικομουνιστική συκοφάντηση η ΜΠΠΕ το λιγότερο θεωρείται μία ρομαντική σύλληψη του Μάο, μία «γραφικότητα» ενός κοινωνικού «πειραματισμού» που στην καλύτερη των περιπτώσεων απέτυχε να εκσυγχρονίσει την αχανή χώρα και συντρίφτηκε πάνω στον τοίχο της ιστορίας.

Η ΜΠΠΕ, ιστορικό βήμα στην πάλη του κομμουνιστικού κινήματος

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ 

Η εισήγηση του ΚΚΕ(μ-λ) στη δεύτερη συζήτηση του διήμερου για τη Μ.Π.Π.Ε. με θέμα: ΜΠΠΕ: Ένας σημαντικός σταθμός στην προώθηση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Πως συγκρούστηκε ο σοσιαλιστικός με τον καπιταλιστικό δρόμο. Παρουσιάστηκε από τον σ. Νίκο Παπαβασιλείου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ανάγκη της μελέτης, της κατανόησης, της ανάδειξης και εκλαΐκευσης της ΜΠΠΕ δεν είναι ένα ακαδημαϊκό ζήτημα, ή ένα ζήτημα απόδοσης της οφειλόμενης τιμής στην Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Η κατανόηση των όρων, εσωτερικών και διεθνών, στη βάση των οποίων ξέσπασε αυτή η πρωτόγνωρη επανάσταση, των στόχων που έθεσε και πάλεψε, του περιεχομένου και των μορφών που ανέδειξε σε όλα τα πεδία και επίπεδα, των αδυναμιών της και των ορίων που δεν ξεπέρασε, όλα αυτά αποτελούν αναπόσπαστα ζητήματα των πολιτικών καθηκόντων και αναγκών που βάζει η σημερινή κατάσταση για την επαναστατική κομμουνιστική υπόθεση. Για τις δυνάμεις εκείνες που δεν υπέγραψαν το «τέλος της Ιστορίας» το 89-91 και συνέχισαν και συνεχίζουν να θεωρούν πως αυτή γράφεται από τους εργάτες και τους λαούς. Για τις δυνάμεις εκείνες, δηλαδή, που απέναντι στην ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, δεν έσπευσαν να συνταχθούν ανοιχτά με τη λασπολογία και την κατασυκοφάντηση του συστήματος ενάντια στις επαναστατικές εφόδους των μαζών του 20^ου αιώνα, ή να γίνουν «κανονικοί αριστεροί», ούτε να στρουθοκαμηλίσουν απέναντι στα πραγματικά δεδομένα. Αλλά αντίθετα επιμένουν από τις εφόδους αυτές να αντλήσουν απαντήσεις και συμπεράσματα για τα αίτια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και να τα εντάξουν στη γραμμή και τη φυσιογνωμία της σημερινής πάλης τους. Αυτή η προσπάθεια αποτελεί απαράβατο και αναγκαίο όρο για να φωτιστεί ξανά και με σημερινούς όρους το όραμα της επαναστατικής σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής προοπτικής των μαζών, και να τροφοδοτηθεί έτσι η αντίσταση, η διεκδίκηση και η πάλη στα δεδομένα του σημερινού συσχετισμού.

Σχετικά με την επίδραση της Μ.Π.Π.Ε. διεθνώς

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ

Η εισήγηση του ΚΚΕ(μ-λ) στη πρώτη συζήτηση του διήμερου για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Παρουσιάστηκε από τον σ. Πάνο Χουντή

Σχετικά με την επίδραση της ΜΠΠΕ διεθνώς

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είναι γνωστό ότι τα ιστορικά γεγονότα κλίμακας, ακόμα κι όταν συμβαίνουν σε μια περιοχή του πλανήτη, αποτελούν από τη μια μεριά έκφραση και αποτέλεσμα της συσσώρευσης μιας σειράς κοινωνικών και πολιτικών όρων. Και από την άλλη μεριά, επαναδιαμορφώνουν με τη σειρά τους, νέους όρους στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα. Και επειδή η ταξική πάλη αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της ιστορίας –ακόμα κι όταν φαίνονται πρωτεύουσες άλλες πλευρές-, θα λέγαμε, με άλλα λόγια, ότι οι όροι διεξαγωγής της ταξικής πάλης διαμορφώνουν τα ιστορικά γεγονότα μεγάλης κλίμακας που, ενώ καταρχήν είναι τοπικά, κατόπιν επιδρούν αντίστροφα στους όρους διεξαγωγής της σε παγκόσμια κλίμακα.

TKP/ML: Η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση: Είναι επαναστατικό τολμηρό δημιούργημα των κομμουνιστών και των μαζών!

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ

Η τοποθέτηση του εκπροσώπου του TKP/ML στη πρώτη συζήτηση (Η διεθνής επίδραση της ΜΠΠΕ στην επαναστατική κατεύθυνση των κινημάτων των λαών, των εργαζόμενων και της νεολαίας της περιόδου) του διημέρου για την ΜΠΠΕ. Σάββατο 5/6/2016.

Πέρασε μισός αιώνας από την Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Η επανάσταση που έγινε στην Κίνα, στην εποχή μας είναι ο μεγαλύτερος ιδιαίτερος θησαυρός του διεθνούς προλεταριάτου. Η ΜΠΠΕ είναι η ουσία και το πνεύμα της επανάστασης, που κατοχύρωσε την συνέχεια του προλεταριάτου και αποκρυστάλλωσε την έννοια της επανάστασης. Η ΜΠΠΕ είναι η πιο τολμηρή, η πιο αυθεντική, η πιο συγκλονιστική πάλη του διεθνούς προλεταριάτου σε ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική βάση.

Η ΜΠΠΕ, ιστορικό βήμα στην πάλη του κομμουνιστικού κινήματος.

Το κείμενο από την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) εδώ

Η ανάγκη της μελέτης, της κατανόησης, της ανάδειξης και εκλαΐκευσης της ΜΠΠΕ δεν είναι ένα ακαδημαϊκό ζήτημα ή ένα ζήτημα απόδοσης της οφειλόμενης τιμής στην Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Η κατανόηση των όρων, εσωτερικών και διεθνών, στη βάση των οποίων ξέσπασε αυτή η πρωτόγνωρη επανάσταση, των στόχων που έθεσε και πάλεψε, του περιεχομένου και των μορφών που ανέδειξε σε όλα τα πεδία και επίπεδα, των αδυναμιών της και των ορίων που δεν ξεπέρασε, όλα αυτά αποτελούν αναπόσπαστα ζητήματα των πολιτικών καθηκόντων και αναγκών που βάζει η σημερινή κατάσταση για την επαναστατική κομμουνιστική υπόθεση. 

«Αγριόκυκνοι - Αγριόχοιροι» (ή απλώς χοίροι) - Σχετικά με το βιβλίο της Γιουνγκ Τσανγκ, «Αγριόκυκνος», Εστία 1998

του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εναυσμα» το 1999

"... Χρόνια τώρα τα πράγματα που εγώ προτιμούσα είχαν κατηγορηθεί ως κακά στοιχεία της Δύσης. Τα ωραία ρούχα, τα λουλούδια, τα βιβλία, η διασκέδαση, η ευγένεια, η πραότητα, ο αυθορμητισμός, ο οίκτος, η καλοσύνη, η ελευθερία, η απέχθεια για την απανθρωπιά και τη βία, η αγάπη αντί για το ταξικό μίσος, ο σεβασμός για την ανθρώπινη ζωή, το δικαίωμα στη μοναχικότητα, η επαγγελματική ικανότητα".

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές στο βιβλίο "Αγριόκυκνοι" στην αρχή... ψαχτήκαμε. Λες; Τόσα χρόνια στη "Δύση" και δεν πήραμε χαμπάρι; Μήπως, τελικά, ήμασταν εμείς οι... "Κινέζοι";

Εγκύκλιος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση - 16 Μάη 1966

Το κείμενο από το μπλογκ "Κρίση + Κριτική". Πατήστε εδώ

Στις 16 Μαΐου 1966 η ΚΕ του ΚΚ Κίνας δημοσιοποίησε την Εγκύκλιο για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Σαν σήμερα λοιπόν συμπληρώνονται 50 χρόνια από την έναρξη της ΜΠΠΕ, ένα γεγονός που επηρέασε όχι μόνο την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Κίνα, αλλά ενέπνευσε πολλά κινήματα σε ολόκληρο τον κόσμο στον αγώνα τους ενάντια στην εκμετάλλευση και για τη σοσιαλιστική προοπτική. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήδη έχει ξεκινήσει μια εμφανώς συντονισμένη εκστρατεία στα διεθνή ΜΜΕ σπίλωσης και συκοφάντισης του μεγάλου αυτού επαναστατικού γεγονότος. Και τι δεν γράφεται! Από τη σύγκριση του Μάο με τον …Τραμπ, έως για φαινόμενα …κανιβαλισμού από τους κοκινοφρουρούς.

Η έφοδος των Κινέζων στον ουρανό!

Το κείμενο γράφτηκε από τον Σπύρο Παπακώστα, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

Πριν από 30 χρόνια, στη μακρινή αλλά και αχανή Κίνα, έλαβε χώρα ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής σημασίας. Πρόκειται για την Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση (ΜΠΠΕ). Γεγονός σημαντικό διότι αποτελούσε, από πολλές πλευρές, ένα εντελώς νέο εγχείρημα. Ήταν η προσπάθεια των Κινέζων κομμουνιστών -που με επικεφαλής το ΚΚ Κίνας και τον Μάο Τσε Τουνγκ είχαν ήδη επαναστατήσει και εγκαθίδρυσαν τη λαϊκή εξουσία στην Κίνα από το 1949- να απαντήσουν στα προβλήματα που έθετε η ίδια η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Προβλήματα που, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, απαιτούσαν απαντήσεις τόσο θεωρητικές όσο και πρακτικές. Καλούνταν να δώσουν λύσεις για πρώτη φορά ο λαός της Κίνας, αλλά και η ίδια η ηγεσία του ΚΚ Κίνας. Βέβαια υπήρχε ήδη το θεωρητικό έργο των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν, η πείρα της Οκτωβριανής Επανάστασης και της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση. Και πάνω απ' όλα υπήρχε η εμπειρία από την ίδια την Κινεζική Επανάσταση που σφυρηλατήθηκε μέσα από την πάλη δυο δεκαετιών με τον ιμπεριαλισμό και τη φεουδαρχία.

ΤΟ ΒΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μικρή αναφορά στην εκπαιδευτική (;) πλευρά της ΜΠΠΕ (ΣΤ' ΜΕΡΟΣ)

Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

Περιορισμοί...

Διαδήλωση έξω από το Λευκό Οίκο στις ΗΠΑ

Ανακεφαλαιώνοντας, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε, σ' ένα μικρό πανόραμα, την εκπαιδευτική πολιτική της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης. Μ' όλους τους υποκειμενικούς περιορισμούς που έχει ένα τέτοιο θέμα: 

Ξεκινήσαμε από το γνωσιολογικό ζήτημα, που το έθετε η ΜΠΠΕ, και με βάση αυτό, περιγράψαμε τη σύνδεση του επαναστατικού κινήματος με την εκπαίδευση, την αντίστροφη ταξικότητα και αμφισβήτηση του αστικού δικαίου, τέλος, το συνολικό μετασχηματισμό που, με επίκεντρο την άσκηση της εργατικής διεύθυνσης στο σχολείο, πραγματοποίησε σ' όλο το πλέγμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας (ύλη - μέθοδες διδασκαλίας - ιεραρχία).

Θα ήταν μεγάλη αδικία για την ΜΠΠΕ (και υποτίμηση της προσφοράς της) να δούμε την εκπαιδευτική της πολιτική σαν ένα σύνολο μέτρων και προτάσεων και αυτό είναι όλο... Ή, πάλι, σαν ένα ολοκληρωμένο μοντέλο της σοσιαλιστικής παιδείας, προς "πάσα χρήση".

Στην πρώτη περίπτωση, γνωρίζουμε πως απομονωμένα, πολλά από τα "μέτρα" της ΜΠΠΕ στην εκπαίδευση, ακόμα ίσως και τα πιο ριζοσπαστικά, κινδυνεύουν είτε ν' ακυρωθούν είτε να ενσωματωθούν στο κυρίαρχο σύστημα (δηλαδή πάλι ν' ακυρωθούν).

Από τις πηγές που χρησιμοποιήσαμε, διαβάσαμε ότι π.χ. οι "τριπλές ενώσεις για την τεχνική καινοτομία" ή, πάλι, το "κατέβασμα των στελεχών στην χειρωνακτική εργασία" μέσα από την καθημερινή ρουτίνα έχασαν αρκετή από τη δυναμική τους: "Κατέβαιναν" τα στελέχη στην παραγωγή εκτελούσαν τυπικά τα καθήκοντα τους, αλλά οι εργάτες εξακολουθούσαν να είναι παραγκωνισμένοι από την άσκηση της πραγματικής διαχείρισης. Αυτά στον σοσιαλισμό...!!

Ή πάλι, π.χ. η πρόταση για εξετάσεις μ' ανοιχτά βιβλία, υιοθετήθηκε από διάφορα "αριστερά" Πανεπιστήμια που ξεφύτρωσαν στη Γαλλία μετά το Μάη του '68 και από τα άλλα τα "κανονικά" με τέτοιο τρόπο, όμως, που οι σπουδαστές βλαστημούσαν την ώρα και τη στιγμή που έγινε κάτι τέτοιο. Αυτά στον καπιταλισμό...!!!

ΤΟ ΒΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μικρή αναφορά στην εκπαιδευτική (;) πλευρά της ΜΠΠΕ (E' ΜΕΡΟΣ)

Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

Γ. Μετασχηματισμοί στο σύστημα διδασκαλίας.

Δεν έφτανε να "χτυπηθεί" το ένα κέντρο. Ο αγώνας της ΜΠΠΕ στην εκπαίδευση είχε αλληλένδετα τα διαφορά του μέρη. Σειρά είχε το "μάθημα". Ήταν, δηλαδή, η ΜΠΠΕ εναντίον των μαθημάτων; (φοβερά πράγματα).

Οπωσδήποτε, δεν έμπαινε έτσι το ζήτημα, ακόμα κι αν χρειάστηκε, αρκετές φορές και για μεγάλο χρονικό διάστημα, να σταματήσουν τα μαθήματα από τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις.

Εννοούμε την αναμόρφωση ενός συστήματος διδασκαλίας (περιλαμβάνει προγράμματα, περιεχόμενο σπουδών, μέθοδες και ύλη μαθημάτων, κ.λπ.), που είχε σαν χαρακτηριστικό του την ανύψωση από την υπόλοιπη κοινωνία. Μια "ανύψωση" που προσέδιδε στο σχολείο μια εξουσία απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία, βασισμένη στην αυθεντία, το μονοπώλιο της γνώσης, την ακαδημαϊκή κυριαρχία.

Τούτο εννοούσαν όταν μιλούσαν για το "μάθημα" σαν ένα από τα κέντρα της "παλιάς" εκπαίδευσης.

Η ύλη και ο τρόπος μελέτης.
Η ύλη των μαθημάτων και ο τρόπος μελέτης άλλαξαν προσανατολισμό γιατί "ο δυτικός τρόπος της ακαδημαϊκής διδαχής, της εκλογής μέσα από διαγωνίσματα, της έμφασης στην ειδικότητα και στη θεωρία, ξεκομμένη από την πρακτική, συνέχισε να κυριαρχεί πάνω στην εκπαίδευση μετά την απελευθέρωση ολόκληρης της Κίνας το 1949" ("Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα").
Ο νέος προσανατολισμός διέπονταν, με δυο λόγια, από την "στροφή στην πρακτική".
Όχι, όμως, σαν επιλεκτική σύνδεση, αλλά σαν πραγματικό ξεκίνημα του "ταξιδιού της γνώσης" από τους χώρους εργασίας και παραγωγής.

ΤΟ ΒΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μικρή αναφορά στην εκπαιδευτική (;) πλευρά της ΜΠΠΕ (Δ' ΜΕΡΟΣ)

Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

4. Συνολικός μετασχηματισμός της εκπαίδευσης - το σχολείο "ανοιχτών θυρών"

Οι μετασχηματισμοί στη σύνδεση παιδείας -παραγωγής, στις αντιλήψεις για τη γνώση, στο εξεταστικό σύστημα ενεργοποίησαν ένα επαναστατικό "ντόμινο" σ' όλο το φάσμα της εκπαίδευσης.

Δεν έφτανε η στρατολόγηση να γίνεται μόνο από τις τάξεις των εργατών και αγροτών (όσο κι αν αυτό έγινε στην Κίνα της ΜΠΠΕ πολύ πιο "κομμουνιστικά εμπλουτισμένο"). Οι ηγέτες της ΜΠΠΕ είχαν συνείδηση ότι δεν ήταν αρκετό να υπάρχει μια "κόκκινη" διανόηση (όσο σημαντικό επίτευγμα κι αν θεωρούνταν κάτι τέτοιο).

Οι κυρίαρχες σχέσεις στο πολιτιστικό εποικοδόμημα βρίσκονταν με τη μεριά του αστισμού- ρεβιζιονισμού και παρήγαγαν ένα ιδιότυπο κοινωνικό γενιτσαρισμό, μετατρέποντας τους πιο προικισμένους γόνους των εργατών στο αντίθετο τους, σε νεοαστούς διαχειριστές.

Ήταν σε γνώση της ΜΠΠΕ πως τα πιο "επικίνδυνα" εκπαιδευτικά συστήματα των εκμεταλλευτριών τάξεων ήταν εκείνα, που μπορούσαν να αφυδατώσουν τις κατώτερες τάξεις από τα πιο μορφωμένα τους στοιχεία. (Φυσικά δεν μιλάμε για αστικές τάξεις σαν την ελληνική!)

ΤΟ ΒΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μικρή αναφορά στην εκπαιδευτική (;) πλευρά της ΜΠΠΕ (Γ' ΜΕΡΟΣ)

Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

3. Αντίστροφη τοξικότητα και αμφισβήτηση του αστικού δικαίου στην εκπαίδευση

Οπωσδήποτε αυτή στάθηκε μια από τις βασικότερες και κρισιμότερες πλευρές της επαναστατικοποίησης της εκπαίδευσης που προωθούσε η ΜΠΠΕ.

Τι ήταν το αστικό δίκαιο, που διαπότιζε ολόκληρο τον κορμό μιας μεταβατικής κοινωνίας όπως η σοσιαλιστική;

Πάλι ξεκινάμε από τις παραγωγικές σχέσεις:

Το "ίση αμοιβή για ίση εργασία" είναι συνοπτικά όλη η ουσία της δικαιοσύνης που επαγγελόταν ο αστισμός από τα ριζοσπαστικά γεννοφάσκια του, πριν η αστική τάξη γίνει άρχουσα τάξη και ανακαλύψει "άλλες σημαίες" για την υπεράσπιση των συμφερόντων της (αξιοποίηση του κεφαλαίου, των "συντελεστών παραγωγής" κ,λπ.).

Δεν έπαψε, όμως, ν' αναφέρεται τυπικά σ' αυτό για να δικαιολογεί και να καθαγιάζει τις κυρίαρχες σχέσεις σ' όλους τους τομείς της ζωής. Να τα παρουσιάζει όλα σαν μια φυσική κατάσταση πραγμάτων (τυπικό το: "οι ικανοί πάντα πετυχαίνουν").

ΤΟ ΒΟΔΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ. Μικρή αναφορά στην εκπαιδευτική (;) πλευρά της ΜΠΠΕ (Β' ΜΕΡΟΣ)

Το κείμενο γράφτηκε από τον Δημήτρη Μάνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», το Φθινόπωρο του 1996 και αποτελούσε μέρος αφιερώματος για τα 30 χρόνια από την ΜΠΠΕ

Εργάτες του εργοστασίου εργαλειομηχανών Νο 1, του Πεκίνου

Σε ποια βάση επανατοποθέτησε το εκπαιδευτικό ζήτημα η ΜΠΠΕ


1. Το ζήτημα της γνώσης. Αναγκαία αφετηρία.

"Τι είναι γνώση; Από τότε που υπάρχει η ταξική κοινωνία υπάρχουν στον κόσμο δυο μόνο τομείς γνώσης: εκείνος που σχετίζεται με τον αγώνα για την παραγωγή και εκείνος που σχετίζεται με την ταξική πάλη. Οι φυσικές και οι κοινωνικές επιστήμες αποτελούν αποκρυστάλλωμα των δυο αυτών τομέων της γνώσης και η φιλοσοφία αποτελεί τη γενίκευση και συνόψιση των δυο πραγμάτων". (Μάο Τσε Τουνγκ, "Να βελτιώσουμε το στυλ εργασίας του Κόμματος").

Δεν μπορεί να υπάρξει γνώση "ξεκάρφωτη", "αδέσμευτη από τη συγκεκριμένη μορφωτική διαδικασία μέσα από την οποία παράγεται, και δεν υπάρχει μορφωτική διαδικασία που δεν υπόκειται στις δεσμεύσεις και τους καθορισμούς της ταξικής κοινωνίας (όλα αυτά αποτελούν μια ενότητα).
Αυτό ισχύει και για τον πρωτόγονο άνθρωπο, την προταξική κοινωνία, μόνο που εκεί τον αγώνα για την παραγωγή τον αντικαθιστούσε η πάλη με τα στοιχεία της φύσης και τη γνώση της ταξικής πάλης, οι εμπειρίες από τη συμμετοχή στο φυλογενετικό σύστημα. Τα κενά της φιλοσοφίας τα κάλυπταν οι ποικίλες δοξασίες των λαών και το κενό της φυσικής επιστήμης η... μαγεία.
Βεβαίως αυτό που στον πρωτόγονο, αταξικό άνθρωπο θεωρούνταν "φυσικό", στις ταξικές κοινωνίες ήταν ανάγκη για τις άρχουσες τάξεις αυτή η "γνώση" ν' αποσπαστεί, να θεοποιηθεί (δουλοκτησία - φεουδαρχισμός) είτε να ανέβει στο βάθρο της κάθαρσης και της αυθεντίας (αστική εποχή).
Παραδείγματα, όμως, που αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη των επιστημών ούτε "καθαρή" ήταν, ούτε απροσπέλαστη από τον ταξικό και ιδεολογικό αγώνα, υπάρχουν άφθονα, ακόμα και από το χώρο των πιο "καθαρών", των θετικών επιστημών.
Μήπως η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης δεν καθυστέρησε να δημοσιοποιηθεί ένα τέταρτο του αιώνα γιατί, σύμφωνα με όσα είχε πει ο ίδιος ο Δαρβίνος, έπρεπε ν' αντιμετωπιστούν οι θρησκευτικές προκαταλήψεις και η δεισιδαιμονική κατακραυγή εναντίον του;