Η φετινή επέτειος της Πρωτομαγιάς συμπίπτει με τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την 1 Μάη του 1944, από τους γερμανούς Ναζί, ως αντίποινα για την εξόντωση του γερμανού Στρατηγού Franz Krech από τον ΕΛΑΣ, στους Μολάους της Λακωνίας στις 27/4/1944. Θεωρείται η πιο αιματοβαμένη Πρωτομαγιά.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Αυτός ο ιστορικός χώρος του Σκοπευτηρίου είναι δεμένος με τους αγώνες και τις θυσίες των κατοίκων της Καισαριανής και του λαού μας, με τους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών. Δεν επιλέχτηκε τυχαία από τους Γερμανούς κατακτητές ως τόπος εκτελέσεων. Ήθελαν να σπείρουν τον φόβο, να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους που τους αντιστάθηκαν πρώτοι και μέχρι το τέλος.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι,
Κάποιες
(κοντινές) δεκαετίες πριν, οι ιθύνοντες του σάπιου αυτού συστήματος που ζούμε,
του συστήματος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, οι ίδιοι οι κυρίαρχοι στη χώρα
και στον πλανήτη, κήρυτταν το «τέλος της ιστορίας». Το «τέλος της ταξικής
πάλης». Το «τέλος του κομμουνισμού». (Μετά και τις καταρρεύσεις του ανύπαρκτου
σοσιαλισμού, του παλινορθωμένου καπιταλισμού). Κήρυτταν το «τέλος των
επαναστάσεων». Το τέλος, δηλαδή, των ελπίδων των εργατών και των λαών για μια
άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, φτώχεια, αδικία, πείνα, πολέμους,
φασισμό. Μίλαγαν, μάλιστα, και για το «παγκόσμιο χωριό» και για την «παγκόσμια
ευημερία», που θα έφερναν τα χρόνια που έρχονται. Χωρίς τις «αντιπαλότητες»,
χωρίς τις (λεγόμενες) «αγκυλώσεις» και τις «ιδεοληψίες» του παρελθόντος, όπως
τις έλεγαν. Για την «ευτυχία των λαών», τον «εκσυγχρονισμό», το «τέλος των
ολοκληρωτισμών», αξιοποιώντας το «θαύμα των νέων τεχνολογιών», προκρίνοντας το
«ευρωπαϊκό όνειρο», τη «μεγάλη οικογένεια» στην οποία θα «χωράνε όλοι».
Ιμπεριαλιστές και λαοί, πλούσιοι και φτωχοί, καπιταλιστές κι εργάτες. Κάποιοι
άλλοι, μάλιστα, «καταργούσαν» και την ίδια την εργατική τάξη, που είτε «δεν
υπάρχει πια», είτε είναι τόσο… «διευρυμένη» και «εκσυγχρονισμένη», ώστε δεν
είναι πια …εργατική τάξη!
 |
| Πρωτομαγιά 1977 - Πλατεία Ταξίμ |
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 961, στις 20/4/2024
Το γνωρίσαμε μέσα από τις ταινίες «Μέρες του ’36» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Πέτρινα χρόνια» και «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη. Το Ιτζεδίν είναι ένα απόρθητο οθωμανικό φρούριο με πανύψηλους μαντρότοιχους που στέκει στην είσοδο του κόλπου της Σούδας. Εκατοντάδες κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι φυλακίστηκαν σ’ αυτό αλλά κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να κρατήσουν ψηλά το φρόνημα και το ηθικό τους.
