Γνώση... από ποιον, για ποιον και με ποιο σκοπό;

της Χαρτζουλάκη-Θάνου Αθηνάς

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, το φθινόπωρο του 2017

Προσεγγίζοντας το ζήτημα

Είναι αλήθεια, ότι μία φιλολογικού τύπου συζήτηση επί του ζητήματος «γνώση - επιστήμη» μπορεί να καταλήξει ατέρμονη. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην αναζήτηση, από πλευράς ορισμένων πολιτικών δυνάμεων, της καλύτερης δυνατής πρότασης, έτσι ώστε το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα να μας παρέχει «ολοκληρωμένη» γνώση, ολόπλευρη, δηλαδή το κάθε γνωστικό αντικείμενο να μην είναι περιορισμένο στα στενά όρια της επιστήμης του, αλλά να μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες επιστήμες, με όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Για τη Χιλή του '70: Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, δεν γίνεται!

της Δαμαλή Ελένης

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, το φθινόπωρο του 2016

 

Στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος υπήρξαν πολλές διαφωνίες, τάσεις και αντιπαραθέσεις, με κορυφαία εκείνη του ειρηνικού περάσματος από τη μία, και της επαναστατικής ανατροπής από την άλλη. Στην αντιπαράθεση αυτή, η επικράτηση της ρεβιζιονιστικής γραμμής οδήγησε στην ήττα και την αποσυγκρότηση του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της γραμμής του ειρηνικού περάσματος συναντάμε στη Χιλή, τη δεκαετία του 70, με πρωτεργάτη τον Αλιέντε.

40 χρόνια από τον σεισμό του 1978. H Θεσσαλονίκη των σεισμών στις αλάνες των λαϊκών αγώνων

του Γιάννη Χατζή
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 826, στις 16/6/2018

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της “Προλεταριακής Σημαίας” εκείνων των ημερών και ανασκαλεύοντας μνήμες, δημοσιεύουμε ένα άρθρο που γράφτηκε για την επέτειο των σαράντα χρόνων από τον μεγάλο σεισμό στη Θεσσαλονίκη και όσα εκπληκτικά ακολούθησαν για την οργάνωση και την πάλη του λαού της πόλης. Στο άρθρο μεταφέρονται αυτούσια κομμάτια από ρεπορτάζ της εφημερίδας μας που γράφτηκαν στην κυριολεξία στην πρώτη γραμμή, από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε η προσπάθεια οργάνωσης του λαού από αγωνιστές της επαναστατικής αριστεράς και ιδιαίτερα της κομματικής οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ). Μιας οργάνωσης που ρίχτηκε από την πρώτη ημέρα στη μάχη με δεκάδες και εκατοντάδες συντρόφους και συναγωνιστές σε μια από τις πιο υποδειγματικές προσπάθειες για τη μαζική οργάνωση του λαού και την κινητοποίησή του. Όλες οι παραπομπές και οι αναφορές εντός των εισαγωγικών είναι από άρθρα και ρεπορτάζ της “Προλεταριακής Σημαίας”.

100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ: Η ιστορία της ταξικής πάλης είναι παρελθόν, παρόν και μέλλον

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 825, στις 2/6/2018

Ένας αιώνας μετά

Τα πράγματα έχουν πάρει σε όλους τους τομείς μια πρωτοφανή αντιδραστική στροφή και τίποτα δεν βρίσκεται σε ισορροπία. Είναι, ίσως, η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια που οι λαοί βλέπουν το μέλλον με τρόμο και όχι με ελπίδα. Δεν έχουν άδικο. Όλα τα αφηγήματα με τα οποία μας τάιζε η προπαγανδιστική μηχανή του συστήματος καταρρέουν εκκωφαντικά.

Εργάτες Πεζό, Σοσό, 1968. Υπερασπίζοντας μέχρι τέλους την απεργία!

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 825, στις 2/6/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Ήταν εννέα το πρωί της 10ης Ιουνίου του 1968, όταν στο εργοστάσιο της Πεζό στο Σοσό η μια ομάδα μετά την άλλη, οι εργάτες αποφασίζουν την συνέχιση της απεργίας και της κατάληψης, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις της εργοδοσίας και τις κυβερνητικές απειλές. Όλα ξανάρχισαν από το τμήμα των αμαξωμάτων και μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, δέκα χιλιάδες εργάτες μπαίνουν στην απεργία. Η πληροφορία πως η εργοδοσία θα ζητήσει απλήρωτη δουλειά τα ερχόμενα Σάββατα για συμπλήρωση των ημερών της απεργίας λειτουργεί ως σπινθήρας. Πρωταγωνιστές οι εργάτες στην αλυσίδα παραγωγής, αρκετοί εσωτερικοί ή ξένοι μετανάστες, ένοικοι των εργατικών κοιτώνων της εταιρίας. Το εμβληματικό εργοστάσιο-κοιτίδα της εταιρίας Πεζό, το μεγαλύτερο στην χώρα με είκοσι έξι χιλιάδες εργάτες, στην κυριολεξία η «καθεδρική» της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μπήκε τελευταίο στο κύμα του εργατικού-απεργιακού Μάη.

Γαλλικός Μάης. Ζιλ Τωτέν: Υπηρετώντας την εργατική τάξη

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 823, στις 5/5/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Χτισμένο στα 1952, το εργοστάσιο της Renault στο Φλεν-σιρ-Σεν είναι το παλιότερο και μεγαλύτερο της πολυεθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας που λειτουργεί ως τα σήμερα με γραμμή παραγωγής στο έδαφος της Γαλλίας. Βρίσκεται περίπου σαράντα χιλιόμετρα από τη γαλλική πρωτεύουσα, κατά μήκος του Σηκουάνα, στο Υβλίν και οι εργάτες σε αυτό έχουν συναρμολογήσει στα χρόνια της ζωής του δεκαοκτώ εκατομμύρια αυτοκίνητα. Ήταν το πρώτο εργοστάσιο της εθνικοποιημένης μετά τον πόλεμο εμβληματικής γαλλικής εταιρίας, η οποία, στα πλαίσια ενός σχεδίου αποκέντρωσης, βγήκε από τα όρια του Παρισιού. Ξεκίνησε με δύο χιλιάδες εργαζόμενους και παραμονές της μεγάλης απεργίας τον Μάη του 1968 είχε σχεδόν έντεκα χιλιάδες.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, 120 χρόνια. Ένας «ποιητής από γεννησιμιού του»

του Γιάννη Χατζή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ.825, στις 2/6/2018

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε μεγάλη μορφή της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του ευρωπαϊκού πνεύματος κι ιδιαίτερα εκείνης της ισπανικής, της ανδαλουσιάνικης κοινωνικής πραγματικότητας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Δολοφονήθηκε από τους φασίστες του Φράνκο την αυγή της 19ης Αυγούστου 1936 στον ελαιώνα του Βιθνάρ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πολυαγαπημένη του Γρανάδα. Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος, ένα χωριό στα περίχωρα της Γρανάδας στις 5 Ιουνίου 1898, πριν από 120 χρόνια. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Γρανάδα για να έχουν τα παιδιά καλύτερες ευκαιρίες σπουδών. Εκεί ο Φεντερίκο μπόρεσε να ταυτιστεί τόσο με την ψυχή αυτής της πόλης, ώστε να γράψει αργότερα «Πιστεύω πως το γεγονός ότι κατάγομαι απ’ τη Γρανάδα, μου δίνει τη δυνατότητα να κατανοώ τον πόνο όλων των κατατρεγμένων –τσιγγάνων, νέγκρων, Εβραίων, Μαυριτανών– που όλοι οι κάτοικοι της Γρανάδας τούς κουβαλάμε κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέσα μας».