Ο αγώνας των ΕΠΟΝιτών του κάστρου του Υμηττού παραμένει επίκαιρος

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φύλ. 710, στις 20-4-2013

Πέρασαν 69 χρόνια από τότε που τρεις έφηβοι, ΕΠΟΝίτες της Αθήνας, ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι δύο μαχητές, Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, έγραψαν την ηρωική σελίδα τους στο μικρό σπίτι της οδού Αγραίων στον Υμηττό.

Από τις αρχές του '44 ο ΕΛΑΣ ήλεγχε ουσιαστικά τα προάστια της Αθήνας και οι κατοχικές δυνάμεις είχαν πρόσβαση σ’ αυτές μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ένα μικρό σπιτάκι στον Υμηττό χρησίμευε σαν αποθήκη πυρομαχικών του ΕΛΑΣ, το οποίο είχαν αναλάβει να φρουρούν οι τρεις ΕΠΟΝίτες.

Το πρωί της 28ης του Απρίλη, το σπιτάκι περικυκλώθηκε από 200 γερμανούς στρατιώτες και ταγματασφαλίτες βαριά οπλισμένους. Ήταν η επόμενη μέρα της μεγάλης απεργίας και διαδήλωσης του αθηναϊκού λαού και της υποχρεωτικής επιστράτευσης για τα «τάγματα εργασίας».

Η μάχη ξεκίνησε όταν οι Γερμανοί φώναξαν προς τη μεριά των μαχητών να παραδοθούν και σαν απάντηση πήραν μια ριπή όπλου. Η μάχη κράτησε επτά ολόκληρες

ώρες και τελικά οι τρεις νέοι έπεσαν ένας ένας νεκροί με το όπλο στο χέρι. Από μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, τελευταίος έπεσε ο ήδη τραυματισμένος Δημήτρης Αυγέρης, φωνάζοντας «σας νικήσαμε, τέρατα».

Όταν μπήκαν οι φασίστες στο σπίτι, αντίκρισαν τους τρεις νεκρούς και κατεστραμμένο οπλισμό. Μάζεψαν τους νεκρούς τους και έφυγαν ντροπιασμένοι.

Την επομένη το καμένο σπίτι έγινε τόπος προσκυνήματος και οι τοίχοι του γέμισαν με το σύνθημα «Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου και ορκίσου εκδίκηση».

Η Σοφία Μαυροειδή Παπαδάκη περιγράφει τη θυσία των τριών ηρωικών παιδιών με το

ποίημά της.

Κάστρο δεν ήταν,

μ' άντεξε σαν Κάστρο

Ολάκερη μια μέρα και

βωμός

υψώθηκε κι ολόκληρο σαν

άστρο

στην αίγλη του το πήρεν ο

ουρανός

Τρία παιδιά, τρεις νέοι,

τρεις επονίτες

ήταν οι μόνοι άξιοι του

φρουροί

και γύρω ένα φουσάτο γκε-

σταμπίδες,τσολιάδες,

καστροπάρτες Γερμανοί.

Κι όταν το γέρμα του ήλιου

οι αντρειωμένοι σιγήσαν

πια κι αυτοί, χωρίς πνοή

προχώρησαν αργά, δειλά,

σκιαγμένοι οι πολιορκητές

μες στη σιγή.

Σωρό τα πτώματα έλεγαν

θα βρούνε και βρήκαν

μόνον τρία νεκρά παιδιά.

Κατάπληκτοι τα βλέπουν κι

απορούνε πούθε έβγαινε

μια τέτοια λεβεντιά.

Πούθε έβγαινε; Απ' τα

Νιάτα απ' τη θυσία, τάχεν η

ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική

να ξαναγράψουν μια παλιά

ιστορία σε νέα σελίδα

ακόμα πιο λαμπρή.

Στο Κούγκι τώρα και στ'

Αρκάδι,

το σπίτι - Κάστρο στέκεται

ιερό.

Κι οι τρεις λεβέντες λάμ-

πουν κάθε βράδυ

Τρίδυμα αστέρια εκεί στον

Υμηττό.

  

Η θυσία αυτή των τριών ΕΠΟΝιτών για Ανεξαρτησία, Λευτεριά, Δημοκρατία ενέπνευσε τους αγώνες του λαού και της νεολαίας τα επόμενα χρόνια με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ένας και μοναδικός τρόπος υπάρχει για να τιμήσουμε τη μνήμη τέτοιων ηρώων. Η συνέχιση της πάλης του λαού μας στους αγώνες τού σήμερα.