Ο πραγματικός εχθρός είναι ο ιμπεριαλισμός

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 113, στις 11/4/1987

Η πρόσφατη κρίση στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων (και αντιθέσεων) αποτέλεσε αναμφισβήτητα το σημαντικότερο γεγονός αυτή την περίοδο.

Ο κίνδυνος ενός πολέμου φάνηκε να βρίσκεται πολύ κοντά, με ευνόητες τις ανησυχίες που προκάλεσε σ’ όλο τον κόσμο.

Από τα γεγονότα αυτά μπορούμε και πρέπει να βγάλουμε κάποια διδάγματα. Είναι κοινή διαπίστωση ότι τα προβλήματα δε λύθηκαν και ότι ο κίνδυνος μιας νέας κρίσης είναι πάντα υπαρκτός. Ταυτόχρονα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι εξελίξεις θα μπορούν και πάλι να ελεγχθούν.

12 μίλια: Τρικυμία στο Αιγαίο και τρικυμίες εν κρανίω

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 283, στις 12/11/1994

Και πλησιάζει, λοιπόν, η 16^η Νοεμβρίου, ημέρα που μπαίνει σε εφαρμογή η νέα Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο των Θαλασσών και η στάση της αστικής μας τάξης και των εκπροσώπων της δείχνει πως μάλλον απεύχονταν μια εξέλιξη που, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, της δίνει τη δυνατότητα να επεκτείνει την κυριαρχία της. Ας δούμε όμως πώς μπαίνει το ζήτημα.

Τα χωρικά ύδατα και η επέκταση της κυριαρχίας μιας χώρας στη θάλασσα που την περιβάλλει. Από τα τρία μίλια που ήταν παλιότερα (το βεληνεκές των κανονιών (επεκτάθηκε κατ’ αρχήν στα έξι και στη συνέχεια στα δώδεκα μίλια (και ορισμένες χώρες περισσότερο). Με το ζήτημα συνδέονται πολλά και πολλών ειδών προβλήματα. Θα σταθούμε σύντομα σε ορισμένα που ενδιαφέρουν άμεσα.

100 χρόνια από την ίδρυση του Κόκκινου Στρατού. Ένας θρυλικός στρατός γέννημα του ρωσικού λαού

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ.819, στις 10/3/2018

«…Αλλά πριν μια τέτοια αλλαγή να επέλθει, μια προλεταριακή δικτατορία καθίσταται απαραίτητη και η πρώτη συνθήκη για αυτήν ήταν ένας προλεταριακός στρατός. Οι εργαζόμενες τάξεις έπρεπε να κατακτήσουν το δικαίωμα να απελευθερωθούν από μόνες τους στο πεδίο της μάχης». (Καρλ Μαρξ για την Κομμούνα του Παρισιού)

Οκτωβριανή Επανάσταση

Τα πρώτα ένοπλα επαναστατικά τμήματα στη Ρωσία συγκροτούνται τις μέρες του Φλεβάρη του 1917 στην Πετρούπολη, όταν ο εξεγερμένος λαός κατέλαβε αστυνομικά τμήματα, εξοπλίστηκε και κατάφερε να αντισταθεί στον τσαρικό στρατό. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις κυβερνητικά στρατεύματα προσχωρούν στις τάξεις των οπλισμένων εργατών. Έτσι μαζί με το Σοβιέτ των Εργατών και των Στρατιωτών της Πετρούπολης δημιουργείται και η Πολιτοφυλακή ένοπλων εργατών.

Εκατό συν ένα χρόνια

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 819, στις 10/3/2018

Διανύουμε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο. Μια περίοδο που βαρύνεται με τις συνέπειες της ήττας του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος. Της ήττας των λαών. Μια περίοδο που θέτει μεγάλα και σύνθετα ερωτήματα και τα οποία ζητάν απαντήσεις.

Για τους όρους και τα αίτια της ήττας.

Για το πού και με ποιο τρόπο πρέπει να αναζητήσουμε τις απαντήσεις.

Για το ποιους δρόμους οφείλουμε να ακολουθήσουμε.

Εισήγηση για την 2η Πανελλαδική Σύσκεψη της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας

Μάρτης 2018

Συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από την Πανελλαδική Σύσκεψη συγκρότησης της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ(ΛΑ-ΑΑΣ).

Η ΛΑ-ΑΑΣ ανέπτυξε αυτά τα χρόνια μια σημαντική δραστηριότητα. Έδωσε τη συμβολή της στα μέτωπα αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και επεδίωξε να συσπειρώσει στις γραμμές της λαϊκούς, αριστερούς αγωνιστές και δυνάμεις. Είναι αναγκαίο σήμερα να αποτιμήσουμε την πορεία της και να δούμε μέσα στο πλαίσιο μιας επικαιροποιημένης εκτίμησης των εσωτερικών και διεθνών εξελίξεων και με βάση τα συμπεράσματα από την εμπειρία της μέχρι τώρα δράσης μας να κάνουμε παραπέρα βήματα και να αναβαθμίσουμε τη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ. 

Τα χρέη των εξαρτημένων χωρών. Μια θήλεια στο λαιμό των λαών τους

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 78, στις 30/8/1985

Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τα τελευταία χρόνια μια σειρά χώρες είναι το εξωτερικό τους χρέος. Πρόκειται βασικά για χώρες εξαρτημένες από τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις στις όποιες είναι χρεωμένες με τεράστια ποσά. (Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει επεκταθεί και στις χώρες του ανατολικού μπλοκ προς δόξαν του ''υπαρκτού σοσιαλισμού'').

Υποτίθεται ότι τα χρέη αυτά δημιουργήθηκαν από τη ''βοήθεια'' που δίνουν οι ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις στις ''υπανάπτυκτες'' χώρες. Εμείς το ζήτημα το βλέπουμε διαφορετικά. Τα κεφάλαια αυτά χρησιμοποιούνται κυρίως για αγορές από τις ''πιστώτριες'' χώρες και σ’ ένα μεγάλο μέρος για αγορές όπλων.

Το ζήτημα του χρέους και το χρέος του κινήματος. Το πραγματικό αντικείμενο της συζήτησης

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 644 στις 26/06/2010

  

Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μια συζήτηση γύρω από το ζήτημα του χρέους και το πώς αντιμετωπίζεται. Στο πλαίσιο της ίδιας συζήτησης διαμορφώνεται, προβάλλεται και προωθείται μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή αντιμετώπισης του ζητήματος. Αυτό που φάνηκε ως αφετηρία και παράγοντας ώθησης μιας τέτοιας συζήτησης και κατεύθυνσης ήταν οι τοποθετήσεις και απόψεις αυτών που προβλήθηκαν ως «αριστεροί οικονομολόγοι». Η εκτίμησή μας είναι διαφορετική. Θεωρούμε πως κινούσα δύναμη ήταν η πολιτική λογική που ανέκαθεν χαρακτήριζε ορισμένες πολιτικές δυνάμεις. Αυτή ήταν που αναζήτησε τη στήριξη ορισμένων πολιτικών απόψεων και προτάσεων στις αναλύσεις των «αριστερών οικονομολόγων» και όχι αντίστροφα. Από την άποψη αυτή, το πραγματικό ζήτημα που τίθεται είναι ακριβώς αυτό. Το ζήτημα της πολιτικής γραμμής. Το αν η πολιτική γραμμή που διαμορφώνεται με βάση αυτές τις αντιλήψεις μπορεί να απαντήσει στο πρόβλημα του κινήματος, κι αν όχι, με ποια πολιτική γραμμή μπορεί και πρέπει να κινηθεί. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

8η Μάρτη. Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

του Ηλία Σαρπεκίδη

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα», τεύχος 33, Μάης 2010

«Όποιος σκαμπάζει λίγο από ιστορία, ξέρει καλά πως οι μεγάλες κοινωνικές μεταβολές είναι αδύνατες χωρίς το γυναικείο προζύμι. Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, σύμφωνα με την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου». Καρλ Μαρξ

Ο κόσμος γιορτάζει και θυμάται ότι στις 8 Μάρτη 1857 οι ράφτρες και υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους να διεκδικήσουν ανθρώπινους όρους εργασίας και καλύτερο μεροκάματο, βροντοφωνάζοντας το πρώτο οργανωμένο όχι στον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση. Ο ξεσηκωμός αυτός στάθηκε ορόσημο και αφετηρία αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου για ισοτιμία, συμμετοχή στην παραγωγή, κοινωνική καταξίωση, για το δικαίωμα να έχουν λόγο στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή και το μέλλον τους, για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Ειρήνη. Η απεργία και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν με την αστυνομία και τα όπλα και βάφτηκαν με το αίμα των εργατριών. Η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας. Από τότε η 8η Μάρτη είναι η επέτειος-σύμβολο των αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου.

Κάρολος Μαρξ και τεχνολογία

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία σε τρεις συνέχειες το 1987

1^ο μέρος

Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και ιδιαίτερα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχουμε μια πολύπλευρη, σφοδρή επίθεση ενάντια στο κομμουνιστικό κίνημα, που αρχίζει με την Γ’ Διεθνή και καταλήγει στον Μαρξ.

Κοντά στα τόσα που καταλογίζονται -ύστερα από 120 χρόνια περίπου- στον Μαρξ, είναι ότι η θεωρία του ξεπεράστηκε από την κατοπινή εξέλιξη του καπιταλισμού και ότι τάχα την χαριστική βολή σ’ αυτήν, την έδωσε η «τεχνολογική επανάσταση» που πραγματοποιήθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια.

ΑΙΓΑΙO. Τίνος είναι αυτός ο Πόλεμος

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 351, στις 10-01-98

Συνεχίζεται η τουρκική άσκηση στο Αιγαίο ενόσω γράφονται αυτές οι γραμμές. Οι αναφορές στα ΜΜΕ για κίνδυνο θερμού επεισοδίου εναλλάσσονται με εκτιμήσεις για ομαλότερες εξελίξεις. Εδώ υπάρχει μια κατάσταση εκ πρώτης όψεως παράδοξη. Οι λαοί Ελλάδας και Τουρκίας (αλλά και γενικότερα της περιοχής) σίγουρα δεν θέλουν τον πόλεμο μια και θα ναι αυτοί που σε οποιαδήποτε περίπτωση θα τον πληρώσουν. Οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας τον φοβούνται και η κάθε μια για τους δικούς της λόγους.

Για το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία το 2015 

Στα πλαίσια της οργάνωσης αλλά και ευρύτερα έχει ανοίξει μια συζήτηση πάνω στο ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας. Θα ήθελα συνεπώς να θέσω και από τη μεριά μου ορισμένες απόψεις.

Πώς τίθεται -τέθηκε- το ζήτημα για το κίνημα

Αυτά που κατ’ αρχάς οφείλεται να είναι σαφή αφορούν τα εξής:

α)Το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας ή αλλιώς το καθήκον πραγματοποίησής της ανήκει ιστορικά στην αστική τάξη.

β) Το ιστορικό καθήκον της εργατικής τάξης είναι η επαναστατική ανατροπή της αστικής τάξης και του καπιταλιστικού συστήματος και το πέρασμα στον σοσιαλισμό. Το ερώτημα που μπαίνει σε σχέση με αυτά αφορά το αν υπάρχει πεδίο σύνδεσης αυτών των δύο ιστορικών προτσές, πότε, πού, σε ποια βάση και υπό ποιους όρους. Σαν τέτοιο άλλωστε τέθηκε στην πορεία της ταξικής πάλης και όχι απλά σαν θεωρητικό αλλά και σαν «πρακτικό» ζήτημα.

ΕΟΚική κοσμογονία ή οι «εθνοχαύτες» του 92. Γ’ μέρος: «Λαός και αστική τάξη μπροστά στο '92»

 του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 27/2/1988

Τι επιπτώσεις θα 'χει ο ερχομός του '92 πάνω στο λαό και τα προβλήματα του; Σε ποιους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής θα εκδηλωθούν οι επιπτώσεις ;

Πρόκειται για ερωτήματα που θ' αρχίσουν να απασχολούν αρκετό κόσμο θέλοντας και μη, καθώς βρισκόμαστε στο κατώφλι σοβαρών μέτρων με στόχο τα λαϊκά συμφέροντα και καταχτήσεις.

Από την άλλη, πώς σκέφτεται η εξαρτημένη αστική τάξη να «σταθεί», απέναντι στον ασφυξιογόνο εναγκαλισμό με τα ευρωπαϊκά της αφεντικά; Πώς θα προσπαθήσει να οργανώσει την επιβίωση της, σε ποιους τομείς; Τι ψίχουλα προσδοκεί από το άγριο φαγοπότι των πατρώνων της;

Αυτά τα δύο ζητήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε.

ΕΟΚική κοσμογονία ή οι «εθνοχαύτες» του 92. Β’ μέρος: Η κοσμογονία σε Βιομηχανία - Γεωργία

  του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 13/2/1988

Στο πρώτο μέρος αναφερθήκαμε στη γνωστή συνέντευξη (πρωτοχρονιάτικη) του Α. Παπανδρέου στο «Βήμα». Αναλύοντας βέβαια τα λεγόμενα του πρωθυπουργού φτάνει, κανείς στο συμπέρασμα πως ο άνθρωπος έχει κάνει διατριβή πάνω στον περίφημο «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι. Αυτό βγαίνει και μέσα από την πολιτική του ταχτική όσα χρόνια ηγείται των αλλεπάλληλων κυβερνήσεων της «αλλαγής» (πάλαι πότε). Ίσως να μην έχει υπάρξει στα χρονικά πρωθυπουργός που να επιδόθηκε τόσο πολύ στην παραδοσιακή γαστριμαργική συνήθεια της... παπάρας!

ΕΟΚική κοσμογονία ή οι «εθνοχαύτες» του 92. Α’ μέρος: «Μειοψηφία με βέτο»

 του Δημήτρη Μάνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 30/1/1988

«Τι είν' η πατρίδα μας, μην είν' οι κάμποι μην είναι τα βουνά, μην είν' ο ήλιος κλπ.»

Οι αστοί διαλαλητές  του ραγιαδισμού και της εξάρτησης προηγουμένων ετών  φρόντιζαν με την πατριδολατρεία και τις βουκολικές εξάρσεις τους να καλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Φαίνεται όμως πως η αστική τάξη της χώρας μας μπροστά στο 1992 αποφάσισε να απαλλαγεί μια και καλή από τον επαρχιωτισμό, όπως λέει και να απαλλάξει και τα επιχειρήματα της από την χωριατίλα και την αδιόρθωτη «τυργίλα» των προηγουμένων χρόνων. "Ήρθε ο καιρός του εκσυγχρονισμού. Η νέα μεγάλη Ιδέα λέγεται Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Το έτος 1992 τείνει να πάρει διαστάσεις βιβλικής ημερομηνίας. Σύμπασα η αστική τάξη, μαζοχιστικά θαρρείς το επικαλείται και ταυτόχρονα το φοβάται. Ειδικότερα η Πασοκική μερίδα της έχει γίνει ο πιο ένθερμος διαλαλητής της Ευρωπαϊκής Ιδέας και προφήτης αυτής ο Αντρέας Παπανδρέου. Ούτε ο Ιωάννης της Αποκάλυψης με τον δικό του αριθμό τον περίφημο 666 δεν μπορεί να τον συναγωνιστεί!

Για το «Μακεδονικό» και τις εκδοχές των πραγμάτων

Ξανά λοιπόν το «Μακεδονικό ζήτημα», που δεν είναι βέβαια μόνο μακεδονικό. Συνδέεται άμεσα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια αλλά και τις επιδιωκόμενες αναδιατάξεις δυνάμεων και συμμαχιών στην περιοχή. Και βεβαίως σε πλήρη διασύνδεση με τον ευρύτερο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στο πλαίσιο της συνολικής αναδιάταξης δυνάμεων που συντελείται στην εποχή μας.

Η «διακήρυξη της ΚΕ για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ». Ζήτω τα... 20 χρόνια ΚΚΕ!

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 818, στις 24/2/2018

Σε αδυναμία να απαντήσει τα σοβαρά ζητήματα που έχουν τεθεί εδώ και έναν αιώνα από την ταξική πάλη βρίσκεται το ΚΚΕ. Η διακήρυξη της ΚΕ του για τα «100 χρόνια του ΚΚΕ» αποτελεί ένα επιλεκτικό τσιμπολόγημα ιστορικών γεγονότων (συνοδευόμενο από στοιχεία παραχάραξης τους) αλλά και μια καταφανή αποφυγή απαντήσεων σε ερωτήματα που, έμμεσα, το ίδιο θέτει. Δεν ξέρουμε αν είναι εκούσιος στόχος ή απλώς προκύπτει ως αποτέλεσμα το γεγονός ότι για όποιον νέο αγωνιστή διαβάσει το κείμενο -πέρα από τους βερμπαλισμούς και το λιβάνισμα του σημερινού ΚΚΕ- προκύπτει πλήρης χυλός και διάλυση των όποιων ιδεολογικών και πολιτικών κριτηρίων διαθέτει. Το ΚΚΕ γιορτάζει τα 100 χρόνια του (που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου δικά του) για να γιορτάσει τα τελευταία 25 ή ίσως (αν λάβουμε υπόψη μας και την αποκήρυξη του ΑΑΔΜ, πέφτουμε στα) 10. Θεωρεί λαθεμένη όλη τη ραχοκοκαλιά απόψεων με την οποία πορεύτηκε είτε το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ είτε το ρεβιζιονιστικό (μετά το '56), αλλά παρ’ όλα αυτά... δεν τρέχει τίποτα. Ας δούμε, όμως, σε συντομία μερικά βασικά στοιχεία:

In memoriam. Ένοχοι και ευθύνη για το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 818, στις 24/2/2018

Η ύπαρξη της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης χάνεται μέσα στο χρόνο. Στην πορεία των αιώνων και μέχρι σήμερα, οικονομικές, κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες συνέβαλαν στην κατά καιρούς αυξομείωση του αριθμού των μόνιμων εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης. Η πολυάριθμη κοινότητα των Εβραίων της πόλης αρχίζει να φθίνει από τις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1908 με τη μετανάστευση στην Αμερική, το 1917 μετά την τραγική θέση των Εβραίων από την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, το 1922 λόγω της οικονομικής κρίσης, το 1931 μετά το πογκρόμ των φασιστών της ΕΕΕ στο Κάμπελ. Η απογραφή του 1940 θα δώσει 49.000 εβραίους κατοίκους στην πόλη. Στις 15 Μαρτίου 1943 ξεκίνησε από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης το πρώτο τρένο για το Άουσβιτς με 2.800 Θεσσαλονικείς Εβραίους. Οι 2.191 από αυτούς εξοντώθηκαν στους θαλάμους αερίων αμέσως μετά την άφιξη τους. Με 19 συρμούς, μέσα σε έξι μήνες, 46.061 άτομα μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κι από αυτά τα 37.387 δολοφονήθηκαν. Η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης έπαψε να υπάρχει.

«Μεγάλες ιδέες», μικρά κράτη, μεγάλο ΝΑΤΟ. Οι εθνικιστικές χίμαιρες και ο ρόλος του ιμπεριαλισμού στη βαλκανική σκακιέρα!

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 817, στις 10/2/2018

Ξανά στο επίκεντρο η Βαλκανική χερσόνησος! Ξανά για άσχημους -για τους βαλκανικούς λαούς- σκοπούς! Και σαν να μην έφταναν αυτά, στο κίνημα και στην ποικιλώνυμη Αριστερά επικρατεί ξανά η σύγχυση, η αντιστροφή των πραγμάτων, ο αποπροσανατολισμός. Τελικά η ιστορία, αν και ορισμένες φορές δεν (μπορεί να) είναι πηγή έμπνευσης, πάντα όμως διδάσκει, όποιον πασχίζει να τη γνωρίσει και όποιον θέλει βέβαια να διδαχθεί!

Ποιος έσωσε την Μακεδονία από τους Βούλγαρους το 1941-1944. Από την εξέγερση της Δράμας στην μεγάλη αντικατοχική κινητοποίηση της Αθήνας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 817, στις 10/2/2018

Ένα από τα ζητήματα που ταλάνισαν το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας ήταν η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο «Μακεδονικό ζήτημα». Η λασπολογία από τη μεριά των νικητών του εμφυλίου πολέμου περί ΕΑΜοβούλγαρων και Εθνοπροδοτών είναι γνωστή. Οι πραγματικοί προδότες του ελληνικού λαού, οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, αυτοί που λάκισαν με την πρώτη τουφεκιά και έσπευσαν να σωθούν στο Κάιρο, κατασυκοφάντησαν τους πραγματικούς αγωνιστές, αυτούς που πρόταξαν τα στήθη τους, αυτούς που έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας.

ΓΙΑ ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ" Μια προσέγγιση πέρα από τον τυχοδιωκτισμό, τον αλυτρωτισμό και το σοβινισμό.

Β' μέρος

του Δημήτρη Μάνου

Έναυσμα, τ.2, Άνοιξη 1995

(Διαβάστε το Α’ μέρος εδώ)

(1940 ως τις μέρες μας)

Εισαγωγική σύνδεση με το προηγούμενο

Ο Δημητρόφ, υπεύθυνος του βαλκανικού τμήματος της Κομμουνιστικής Διεθνούς και ηγέτης του Κ.Κ. Βουλγαρίας, είχε μιλήσει για τα "άλυτα εθνικοδημοκρατικά προβλήματα που κληροδοτούσαν τα μοναρχοφασιστικά καθεστώτα" της Βαλκανικής στο Κομμουνιστικό Κίνημα.

Το κομμουνιστικό κίνημα ήταν ο αποδέκτης αυτής της "σκληρής" και φορτισμένης κληρονομιάς, αφού στάθηκε, όπως είπαμε, η ψυχή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όλες οι μετέωρες καταστάσεις που κληροδοτούσε το κλείσιμο της ιστορικής φάσης του "Μακεδονικού" είχαν σαν αποδεκτή στη συγκεκριμένη περίπτωση και το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα (για τις καταστάσεις αυτές στο Α’ μέρος)

Η στάση και οι τοποθετήσεις του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος στη φάση αυτή αποτελούν υλικό ιστορικής εκτίμησης.