29 Φλεβάρη - 1 Μάρτη 1948. Η μεγάλη σφαγή στη Μακρόνησο

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φυλ. 773, 27-2-2016

Στα τέλη Φλεβάρη του 1948 συντελέστηκε ένα από το πιο φρικιαστικά και αποτρόπαια εγκλήματα της ιστορίας του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Πάνω από 300 άοπλοι εξόριστοι φαντάροι και πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο δολοφονήθηκαν άνανδρα από το αμερικανοστήριχτο φασιστικό κράτος μόνο και μόνο επειδή δεν υπέγραφαν τις περιβόητες δηλώσεις μετάνοιας. Το ομαδικό αυτό έγκλημα προσπάθησαν οι επίσημες αρχές να το αποσιωπήσουν χωρίς να τα καταφέρουν. Τελικά διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα έκαναν λόγο για 17 νεκρούς εξόριστους ρίχνοντας μάλιστα σ’ αυτούς την ευθύνη.

Η ίδρυση του κολαστηρίου

Λίγους μήνες μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, τον Απρίλη του 1947 εγκρίθηκε η έναρξη της λειτουργίας του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωσης εξόριστων στη Μακρόνησο. Στο νησί αυτό που είναι αδύνατον να κατοικηθεί, αφού είναι ένας τεράστιος βράχος μέσα στη θάλασσα, άνυδρος και χωρίς ούτε ένα δέντρο, έφτασαν το Μάη του 1947 οι πρώτοι αριστεροί φαντάροι. Τότε ιδρύθηκε το Α’ ΕΤΟ (Πρώτο Ειδικό Τάγμα Οπλιτών). 

Για τον Τρότσκι και την Οκτωβριανή επανάσταση (Μέρος Α)

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φύλ. 220, στις 22/2/1992

Ψηφοφορία σε κολχόζ (1929)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Δημοσιεύουμε σήμερα (πρώτη συνέχεια) την επιστολή που είχε στείλει ο σύντροφος Βογιατζόγλου Αντρέας, μέλος του ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΛΑΟΣ με την οποία απάντησε στα άρθρα υπεράσπισης του Τρότσκι που είχαν δημοσιευτεί σ’ αυτήν.

Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι για την πληρέστερη παρακολούθηση της επιστολής του συντρόφου χρειάζεται να ‘χει διαβάσει και τα άρθρα στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΛΑΟ. Καθαρά για λόγους χώρου στην εφημερίδα δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε και αυτά.

Ο λόγος που προχωράμε -κατά παράβαση της πρακτικής μας όσον αφορά ενυπόγραφα άρθρα στη δημοσίευση της επιστολής και παρά το ότι έχουμε τοποθετηθεί αρκετές φορές τελευταία πάνω σ’ ανάλογα ζητήματα, έχει να κάνει με την πρόθεσή μας να δώσουμε την ευκαιρία σ’ όσους παρακολούθησαν το τελευταίο διάστημα τη διάσταση ανάμεσα στην εφημερίδα μας και το ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΛΑΟ να έχουν μια άμεση δική μας εικόνα για τα όσα έχουν ήδη γραφτεί.

Θέλουμε, τέλος, να υπενθυμίσουμε ότι οι στήλες της Προλεταριακής Σημαίας είναι ανοιχτές για όποιον θα ήθελε να διατυπώσει τις δικές του απόψεις πάνω σε σημαντικά ζητήματα της εποχής μας, ζητήματα στα οποία οι προσυνδιασκεψιακές εισηγήσεις του ΚΚΕ(μ-λ) έχουν ήδη τοποθετηθεί.

  

Για τον Τρότσκι και την Οκτωβριανή Επανάσταση

Προς τη Σύνταξη της εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΛΑΟΣ».

Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες και στη στήλη της εφημερίδας σας «Σελίδες Ιστορίας» ένα ενυπόγραφο κείμενο που σαν στόχο έχει, σύμφωνα με τον υπογράφοντα, να παρουσιάσει τον «τροτσκισμό» (τα εισαγωγικά δικά του) σαν ρεύμα του εργατικού κινήματος όπως εκφράστηκε από τον ίδιο τον Τρότσκι. Πρόθεση του συντάκτη του κειμένου, Κώστα Λυκοκάντη (Κ.Λ.), όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, είναι η αξιολόγηση του θεωρητικού έργου του Τρότσκι, χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις «σταλινικού» τύπου (τα εισαγωγικά δικά μου). Αποφάσισα λοιπόν να δώσω μια κατ’ αρχήν άποψη για τη δράση και κίνηση του Τρότσκι και τη σχέση του με τους Λένιν, Στάλιν μιας και είμαι και εγώ, μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους μου στο ΚΚΕ(μ-λ), από εκείνους που πιστεύω ότι χρειάζεται να τεθούν σε κρίση η ιστορία του επαναστατικού κινήματος, οι αντιθέσεις και η διαπάλη των ιδεών στα πλαίσια αυτού του κινήματος πριν και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Θα μπορούσα να διακρίνω τέσσερις περιόδους της όλης πορείας του Τρότσκι. Η πρώτη φτάνει μέχρι την παραμονή της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η δεύτερη απ’ την κατάληψη της εξουσίας μέχρι τον θάνατο του Λένιν. Η τρίτη από ο 1923 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’30, οπότε και εξορίζεται, και η τέταρτη από τότε μέχρι τον θάνατό του, το 1940.

Το Σοσιαλιστικό Μοντέλο Ανάπτυξης του Μάο (της Pao Υu Ching)

Μέρος του κειμένου δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φυλ. 573, 26-5-2007

Η Pao Yu Ching, συνταξιούχος επίτιμη καθηγήτρια του Κολεγίου Marygrove στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, ειδική σε θέματα Κίνας, έκανε τη διάλεξη αυτή στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας στις 10 Σεπτέμβρη του 2001. Η διάλεξη έγινε υπό την αιγίδα της ILPS και την οποία παρακολούθησε ένα «πολυεθνικό» ακροατήριο από χώρες όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Αγγλία. Η καθηγήτρια Ching ζε στην Taichung της Ταϊβάν. Η αναδημοσίευση δεν συνιστά απαραίτητα και συμφωνία με τις απόψεις που περιέχονται στο κείμενο. Τη μετάφραση για λογαριασμό της «Προλεταριακής Σημαίας» έκανε ο Άρης Λάμπρου.

Θα αναπτύξω αυτό το θέμα σε δυο μέρη. Στο πρώτο μέρος θα αναλύσω το μοντέλο ανάπτυξης του Μάο. Στο δεύτερο θα εξηγήσω γιατί η εφαρμογή αυτού του μοντέλου ανάπτυξης είναι δυνατή μόνο κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής μετάβασης. Οι αναλύσεις αυτές ελπίζω ότι θα αποδείξουν την ισχύ του μοντέλου του Μάο στον 21ο αιώνα.

Μέρος Πρώτο:

Ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης του Μάο;

Υπάρχουν δυο θεμελιακά στοιχεία στο μοντέλο ανάπτυξης του Μάο: το ένα είναι η στήριξη στις δυνάμεις σου και το άλλο η ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών ως στόχος της ανάπτυξης.

Ι. Στήριξη στις δικές σου δυνάμεις

1. Ανάπτυξη βασισμένη στην εσωτερική χρηματοδότηση

Υπάρχουν δυο βασικές παράμετροι στη στήριξη στις δικές σου δυνάμεις. Η πρώτη είναι ότι η οικονομική ανάπτυξη βασίζεται στην εσωτερική χρηματοδότηση. Σ΄ αυτόν τον κόσμο, που κυριαρχείται από τον ιμπεριαλισμό, οι υπανάπτυκτες χώρες πρέπει να επιστρατεύσουν τους δικούς τους πόρους. Οι «ειδικοί» της οικονομίας της ανάπτυξης δημιούργησαν το μύθο ότι μια φτωχή χώρα πρέπει να βασιστεί στην εξωτερική χρηματοδότηση για να αναπτυχτεί. Ευτυχώς, μετά από όσα παρακολουθήσαμε τις περασμένες δεκαετίες, αυτός ο μύθος δεν μπορεί πια να μας ξεγελάσει, γιατί έχουμε ζήσει την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι η στήριξη στην εξωτερική χρηματοδότηση είχε σαν αποτέλεσμα πιο πολύς πλούτος να φύγει από τη χώρα απ΄ ότι ήρθε. Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες μας έχουν γίνει ερείπια και ότι είμαστε πολύ χειρότερα μετά από αρκετές δεκαετίες «ανάπτυξης». Με τη στήριξη στην εξωτερική χρηματοδότηση οι υπανάπτυκτες χώρες κατέληξαν να χρωστάνε τεράστια ποσά στο διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο και στους διεθνείς χρηματιστικούς οργανισμούς.

Μερικά στοιχεία για το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε η Κομμούνα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φ. 246, 3-4-1993

Τα γεγονότα της Κομμούνας από τον Μαρξ και τον Εγκελς

Η Κομμούνα του Παρισιού δεν ξέσπασε σαν «κεραυνός εν αιθρία» στην ιστορική αυτή πόλη, στην πόλη που γνώρισε στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν επαναστατικές στιγμές ανεξίτηλες στο πέρασμα του χρόνου και εξαιρετικά σημαντικές για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τον κόσμο ολάκερο. Μερικά στοιχεία της εποχής της Κομμούνας είναι αναγκαία να δοθούν για να κατανοηθεί καλύτερα το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν οι κομμουνάροι.

Πρώτα απ’ όλα και η Κομμούνα, αυτός ο ζωντανός θρύλος και προάγγελος των προλεταριακών επαναστάσεων του 20^ου αιώνα, έχει τους δικούς της προδρόμους.

Η κομμούνα του Παρισιού. Τότε και τώρα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φ. 246, 3-4-1993

Πέρασαν 122 χρόνια αφότου οι εκφραστές και απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος πανηγύριζαν για τη νίκη τους πάνω στους κομμουνάρους και τη συντριβή και κατάρρευση της πρώτης απόπειρας σοσιαλιστικής κοινωνίας στον κόσμο, την Κομμούνας του Παρισιού. Και σήμερα οι καπιταλιστές ανά τον κόσμο βρίσκονται σε κατάσταση ευφορίας και πανηγυριού. Όμως στο μεταξύ -σ’ αυτά τα 122 χρόνια- πολλά έχουν συμβεί και ακόμα περισσότερα μέλλουν να συμβούν.

Υπάρχει αναμφίβολα ένα κόκκινο ιστορικό νήμα που συνδέει την Κομμούνα με όλα εκείνα τα λαϊκά ξεσπάσματα που προηγήθηκαν αυτής (τόσο στη Γαλλία όσο και στον κόσμο ολάκερο) αλλά και μ’ εκείνα που την ακολούθησαν. Είναι τα ποτάμια αίματος της εργατικής τάξης και των λαϊκών αγωνιστών, που χύθηκαν και χύνονται για να ξημερώσουν καλύτερα χρόνια για τον πλανήτη Γη.

50 χρόνια από το θάνατο του Στάλιν

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία αρ. φυλ. 473, 8-3-2003

 Στις 5 Μάρτη συμπληρώνονται  50 χρόνια από το θάνατο του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τσουγκασβίλι, του Στάλιν

Ο Στάλιν υπήρξε ο μεγάλος ηγέτης του κινήματος της προεπαναστατικής περιόδου στη Ρωσία, της επανάστασης του 1917 και η ηγετική, καθοδηγητική του ιδιοφυία αναδείχθηκε στην περίοδο μετά το θάνατο του Λένιν, ιδιαίτερα βέβαια στην περίοδο του νικηφόρου πολέμου κατά του χιτλεροφασισμού.

Ονομάστηκε δικαιολογημένα Στάλιν (ατσάλι) γιατί ήταν από εκείνους τους ηγέτες που έδρασαν μόνιμα και σταθερά στο εσωτερικό της …φυλακής των εθνών και λαών, που λεγόταν τσαρική Ρωσία, και η δράση του ήταν υποδειγματική, αγγίζοντας τα όρια του θρύλου.

Συμφωνία της Βάρκιζας. Όταν οι νικητές …παραδίδουν τα όπλα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 771, 30-1-2016

Η συμφωνία της Βάρκιζας είναι σίγουρα ένα γεγονός που συζητήθηκε πολύ στους κόλπους της Αριστεράς και όχι μόνο. Ένα γεγονός που έδωσε το έναυσμα για τη διεξαγωγή ποικίλων συμπερασμάτων από όλες τις πλευρές. Το σίγουρο είναι ότι ήταν μια συμφωνία που δεν έγινε αποδεκτή στις συνειδήσεις χιλιάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που συνέχισαν να αντιστέκονται στην επιβολή των νέων δεσμών του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους και των ξένων αφεντικών του.

Τα γεγονότα που οδήγησαν στη Βάρκιζα

Το Μάη του 1944 όλη σχεδόν η ελληνική ύπαιθρος έχει πλέον απελευθερωθεί από τους Γερμανούς και κυριαρχεί ο ΕΛΑΣ. Ιδρύεται η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ ή Κυβέρνηση του Βουνού) και αρχίζουν να δημιουργούνται δομές λαϊκής εξουσίας.