Ιδιωτικοποιούν την εκπαίδευση ή αναζητούν χωματερή απορριπτέων;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 860, στις 14/12/2019

Βασική έγνοια του συστήματος για την εκπαίδευση, έγνοια όλων των κυβερνήσεων, είναι ο έλεγχος της μαθητικής ροής, δηλαδή, πόσοι και ποιοι μαθητές θα προχωρούν στην κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα. Αυτό σημαίνει μέτρα και κατάλληλους θεσμούς. Η λύση του ζητήματος σκοντάφτει στη φύση της αστικής τάξης, στον εξαρτημένο χαρακτήρα της. Πώς θα χτίσει εκπαιδευτική πολιτική στην κινούμενη άμμο της οικονομίας και της παραγωγής της; Ετσι, κόβει και ράβει, ρυθμίζει κι απορρυθμίζει.

 

Σε εποχές «παχιών αγελάδων», το δικαίωμα στην εκπαίδευση δέχτηκε άγρια επίθεση. Την περίοδο της κρίσης, η εκπαίδευση βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Η χρηματοδότηση περιορίστηκε στο ελάχιστο, έτσι που τα σχολεία ίσα που να λειτουργούν. Μέσω της «αυτονομίας της σχολικής μονάδας», το κράτος αποσύρεται από τη χρηματοδότηση των σχολείων και αναθέτει σε γονείς και εκπαιδευτικούς να ψάξουν για χρήματα και χορηγούς.

Με τη γιγάντωση της ανεργίας τέθηκε το ερώτημα τι θα απογίνουν οι απόφοιτοι της κάθε βαθμίδας, Δε χρειάζονται πια τόσοι πτυχιούχοι ούτε τόσοι απόφοιτοι Λυκείου. Τα μέτρα που εξαγγέλλονται από το πανεπιστήμιο ως το νηπιαγωγείο οδηγούν στη βίαιη και μαζική απόρριψη των μαθητών. Η θεωρεία της «αριστείας» που πλασάρει η τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ, έρχεται για να δικαιολογήσει αυτή την επιλογή. Οι «ικανοί-άριστοι» προχωρούν, ενώ οι «ανίκανοι» απορρίπτονται· στη διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών, στο εθνικό απολυτήριο και την τράπεζα θεμάτων, στην προσθήκη εξετάσεων από τη Δ' Δημοτικού... Τα δεκάρια και τα εικοσαριά δεν πρέπει να είναι εύκολα.

Πώς ερμηνεύεται όλη αυτή η κατάσταση; Μερικοί ισχυρίζονται πως η κυβέρνηση θέλει να σπρώξει τους μαθητές στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η μετάβαση στην ιδιωτική εκπαίδευση λόγω σκλήρυνσης των συνθηκών στη δημόσια δεν είναι εύκολη επιλογή. Τα οικονομικά των οικογενειών δεν είναι καθόλου ανθηρά, τα μεσοστρώματα δεν ανακάμπτουν, η δε ανάπτυξη δεν λέει να 'ρθει.

Μάλιστα, σε έρευνα των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ με τίτλο «Το δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα - Όψεις και τάσεις μιας αναδυόμενης ιδιωτικοποίησης», αναφέρεται πώς «η διαχρονική υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, ο θεσμός των πανελλαδικών και η παραπαιδεία οδηγούν στην πλήρη υποβάθμιση και, ως εκ τούτου, στην βίαιη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης». Ανάμεσα στις αιτίες των κακών στην εκπαίδευση αναφέρουν και «τη «φετιχοποίηση» της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα»! Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο στην αντιδραστική προπαγάνδα και στο άθλιο επιχείρημα «δεν κάνουν όλοι για τα Πανεπιστήμια».

Στο ίδιο μήκος κύματος η εκπαιδευτική αριστερά κυνηγάει τα «επιχειρηματικά σχολεία» που θα περάσουν σε ιδιώτες για να αυγατίσουν τα κέρδη τους!

Προσπερνούν το γεγονός ότι η κρίση έδωσε γερό χτύπημα στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το ιδιωτικά Δημοτικά Σχολεία από 366 το 2008 έγιναν 162 το 2018. Τα δημόσια από 5.153 μειώθηκαν στα 4.324 αλλά απορρόφησαν τους μαθητές των ιδιωτικών. Μπορεί το 2018 ο αριθμός των μαθητών στα ιδιωτικά να ανέβηκε κατά 4,5% συγκριτικά με το 2017 αλλά δε σε καμία περίπτωση δε υπάρχει αναστροφή του κλίματος. Αντίθετα, οι σχολάρχες προχωρούν σε απολύσεις και δεν πληρώνουν. Ανάλογη εικόνα παρατηρείται και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μόνο τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία έχουν αυξηθεί σημαντικά συγκριτικά με τα δημόσια που μειώθηκε ελαφρά ο αριθμός τους. Η αύξηση αυτή σημειώθηκε την περίοδο που καθιερώθηκε η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο. Λόγω έλλειψης δημόσιων νηπιαγωγείων, το ιδιωτικό δεν ήταν επιλογή αλλά μονόδρομος.

Πού θα πάνε οι απορριπτέοι μαθητές της γενικής εκπαίδευσης; θα στραφούν μαζικά στην τεχνική εκπαίδευση, όπως είναι ο διακαής πόθος του συστήματος εδώ και χρόνια; Η έλλειψη επαγγελματικής προοπτικής τη βάζει πάντα στις δεύτερες επιλογές. Μένει να δούμε. Ίσως τα μέτρα να σκληρύνουν κι άλλο.

Υπάρχει βέβαια πάντα και η επιλογή να βρεθούν εντελώς εκτός σχολείου πλήθος μαθητών. Το σύστημα διαθέτει πολλές χωματερές για τους απορριπτέους. Δείχνει τα δόντια του, αγριεύει.

Σε αυτές τις συνθήκες οι μαθητές δεν πρέπει να είναι φρόνιμοι. Όταν αποφασίσουν να βγουν στους δρόμους, θα καταλάβουν τη δύναμη τους.