Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 911, στις 19/2/2022
Πριν από λίγες μέρες, ο ρωσικής καταγωγής ιστορικός Σεργκέι Ραντσένκο, καθηγητής στο τμήμα του Πανεπιστημίου «Τζον Χόπκινς» στην Ιταλία, δημοσίευσε στο... twitter -τόσο ακαδημαϊκά και επίσημα- τέσσερα «αποκαλυπτικά» σοβιετικά έγγραφα της περιόδου του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Μάλιστα διάφορες εγχώριες αστικές φυλλάδες (Εστία, Δημοκρατία κ.α.) έσπευσαν να τα αναπαράγουν, χαρακτηρίζοντάς τα «συγκλονιστικά».
Τα έγγραφα αναφέρονται σε μια επικοινωνία του Μολότοφ με τον Στάλιν σχετικά με τη στήριξη του ΔΣΕ από τη ΕΣΣΔ (άραγε σ’ αυτή την περίπτωση δεν ισχύει το περίφημο μοίρασμα του κόσμου στη Γιάλτα;), στην παραδοχή του Μάρκου Βαφειάδη ότι στρατολογήθηκαν πολεμιστές στον ΔΣΕ σε μη εθελοντική βάση, σε ποσοστό πάνω από 90%, στην απόπειρα του ΔΣΕ «να αποσπάσει τμήμα της επικράτειας» και στις ερωτικές αντιζηλίες του Μ. Βαφειάδη με τον Ν. Ζαχαριάδη.
Πρώτα από όλα θέλουμε να τονίσουμε ότι όλες αυτές οι περίφημες «αποκαλύψεις» του Ραντσένκο αναφέρονται σε γεγονότα γνωστά εδώ και δεκαετίες, δημοσιευμένα σε εφημερίδες, βιβλία, ακόμα και σε επίσημα κείμενα του ΚΚΕ. Επίσης να θυμίσουμε ότι όλα αυτά που περιέχονται στα «αποχαρακτηρισμένα» σοβιετικά έγγραφα είναι κατά καιρούς πολλαπλά αναμασημένα από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Δυστυχώς για τον κύριο καθηγητή που δηλώνει ανοιχτά ότι είναι αντικομμουνιστής και μάλιστα «εμβολιασμένος κατά του κομμουνισμού εφ’ όρου ζωής», τα πρωτεία δεν του ανήκουν σ’ αυτή την περίπτωση. Ίσως θα πρέπει να του αποδώσουμε τα εύσημα για κάποιες άλλες «πρωτοπόρες» θέσεις του, όπως αυτή που υποστηρίζει σε άρθρο του, πως οι ατομικές βόμβες της Χιροσίμα έσωσαν(!) την Ιαπωνία από τη σοβιετική κατοχή.
Δε θα ασχοληθούμε με τη διαμάχη Ζαχαριάδη-Βαφειάδη που είναι γνωστή και αφορούσε πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα. Όμως καλό είναι να δούμε τα υπόλοιπα, γιατί αποτελούν μια πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας και αφήνουν να εννοηθεί ότι το ελληνικό αντάρτικο δεν είχε λαϊκή στήριξη και ότι ήταν υποκινούμενο έξωθεν.
Στα «συγκλονιστικά» έγγραφα του Ραντσένκο, ο Μολότοφ αναφέρει πως θα σταλούν στον Ζαχαριάδη 100 χιλιάδες δολάρια. Είναι γνωστό και έχει καταγραφεί σε βιβλία και διάφορα δημοσιεύματα εδώ και χρόνια ότι ο ΔΣΕ προμηθεύτηκε όπλα άλλα και ενισχύθηκε οικονομικά από την ΕΣΣΔ. Μόνο που αυτή η βοήθεια ήταν μικρή, πολύ μικρότερη από αυτή που θα ήθελε το ΚΚΕ, και σε καμιά περίπτωση δε συγκρίνεται -ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά- με τη βοήθεια που πήρε η μεριά της ελληνικής κυβέρνησης και του αστικού στρατού αρχικά από τη Μ. Βρετανία και μετά από τις ΗΠΑ. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε τα παρακάτω:
Το δόγμα Τρούμαν (12/3/1947) και το σχέδιο Μάρσαλ που ήταν η οικονομική του εξειδίκευση, προέβλεπε συνολική βοήθεια για τη Ελλάδα 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα πρώτα 300 εκατομμύρια από αυτά βέβαια δεν διατέθηκαν για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας αλλά για τη συνέχιση του εμφυλίου και τον εφοδιασμό του μοναρχοφασιστικού στρατού. Αυτό βέβαια δε θεωρήθηκε από τον αστικό τύπο τής εποχής ως ξενοκίνητο και δεν εμπόδισε τις δεξιές εφημερίδες να πανηγυρίζουν. Ο διευθυντής της «Καθημερινής» Γ. Βλάχος, « …μιλούσε για τα "χρυσά κουτάλια" με τα οποία θα έτρωγαν οι Έλληνες (…) και καλούσε "το μικρό ΕΛΑΣίτη της Καισαριάνής" να προσέλθει στο πλούσιο αμερικανικό τραπέζι…» (Τ. Βουρνάς, «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ο εμφύλιος», εκδ. Τολίδη, σελ. 137). Στις 3/8/1947 έφτασε το πρώτο πλοίο στον Πειραιά με αμερικανικό στρατιωτικό υλικό, κυρίως καινούρια όπλα που θα δοκιμάζονταν στον ελληνικό εμφύλιο. Ακολούθησαν πολλά περισσότερα «…πλοία έμφορτα με πυροβόλα, κατάλληλα για ορεινές επιχειρήσεις… χιλιάδες τόνοι πολεμικού υλικού» (στο ίδιο σελ. 149)
Όσο αφορά την «καταναγκαστική στρατολόγηση στον ΔΣΕ», η επιστολή του Βαφειάδη προς τους Σοβιετικούς, στην οποία παραδεχόταν τις δυσκολίες και την αντίθεσή του με τις επιλογές του Ζαχαριάδη, είχε ήδη δημοσιευτεί από το ΚΚΕ την ίδια περίπου εποχή. Είναι γνωστό όμως ότι ο ισχυρισμός πως γινόταν καταναγκαστική στρατολόγηση σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό (90%) σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου έγινε σκληρή κριτική στον Βαφειάδη για τις ανακριβείς εκθέσεις που έδινε στο ΠΓ του ΚΚΕ. Οι χιλιάδες αγωνιστές του ΔΣΕ στη συντριπτική τους πλειοψηφία αναγκάστηκαν να «βγουν στο βουνό» λόγω της τρομοκρατίας που υπέστησαν από την κυβέρνηση και το παρακράτος μετά τη Βάρκιζα.
Τέλος για το ζήτημα της απόσπασης μέρους της βόρειας Ελλάδας, θα πρέπει οι αστικές φυλλάδες να κάνουν πιο πιστή αναπαραγωγή των γραφθέντων για το ζήτημα. Η επίμαχη φράση από την επιστολή Ζαχαριάδη-Βαφειάδη προς το ΚΚΣΕ στις 7/7/1948 –υπάρχει δημοσιευμένη από το ΚΚΕ εδώ και χρόνια- έχει ως εξής: «με τη μίνιμουμ επιδίωξη να του αποσπάσουμε ένα σοβαρό κομμάτι από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου να συγκεντρώσουμε και να οργανώσουμε αποδοτικά τις δυνάμεις της λέφτερης Ελλάδας για την παραπέρα εξασθένιση και ξεγύμνωμα του μοναρχοφασισμού». Σε καμιά περίπτωση το έγγραφο δεν αναφέρεται σε απόσπαση τμήματος της χώρας. Όπως σε όλους τους επαναστατικούς πολέμους, οι αντάρτες επιδιώκουν να ελευθερώσουν μια εδαφική περιοχή ώστε να χρησιμοποιηθεί ως βάση στήριξης για την εδραίωση της εξουσίας τους, την ανασύνταξη των δυνάμεών τους και την πραγματοποίηση επιθέσεων. Ο ΔΣΕ δεν πάλευε για την αποκοπή τμήματος της Ελλάδας ή τη διχοτόμησή της. Πάλευε για την απόσπαση ολόκληρης της χώρας από το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και το μοναρχοφασισμό και τη μετατροπή της σε μια χώρα ελεύθερη και δημοκρατική. Και στηρίχτηκε αποκλειστικά στις δυνάμεις του ελληνικού λαού. Τους χιλιάδες άντρες και γυναίκες που εντάχθηκαν στις γραμμές του, πολέμησαν ηρωικά και άφησαν την τελευταία τους πνοή στις κορυφές του Γράμμου.
Σ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου