Πολέμησε ο Κόκκινος Στρατός για την Ελλάδα; Με αφορμή την βεβήλωση του μνημείου του Σοβιετικού Στρατιώτη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022

Πριν από λίγες μέρες, και προφανώς με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, κάποιοι «άγνωστοι» -σύμφωνα με δημοσιεύματα πολλών εφημερίδων- βεβήλωσαν ένα μνημείο στην Καλλιθέα που είχε ανεγερθεί προς τιμήν του Σοβιετικού Στρατιώτη. Βέβαια δεν είναι και τόσο άγνωστοι οι υπεύθυνοι της πράξης αυτής, αφού δεν παρέλειψαν να δηλώσουν τις πολιτικές τους προτιμήσεις, υπογράφοντας με τα εθνικιστικά στοχάδια και το έμβλημα του ναζιστικού τάγματος AZOV. Δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης οι ντόπιοι φασίστες που βρήκαν την ευκαιρία, τη νύχτα της 21^ης Μάρτη, κινούμενοι μέσα στο σκοτάδι, να δείξουν για μια ακόμη φορά το αντικομμουνιστικό τους μένος, ξεσπώντας στα ιστορικά μνημεία. Ακραίοι και γραφικοί; Μάλλον όχι. 

 

Το αντιρωσικό κλίμα επικρατεί παντού στη Δύση, με μια σειρά απαγορεύσεις, από την οικονομία και τις μετακινήσεις μέχρι και τον πολιτισμό, για να θυμηθούμε και τον Τσαϊκόφσκι που μέχρι κι αυτός έπεσε θύμα της συγκυρίας. Ένα κλίμα που έχει, επίτηδες και όχι από συνήθεια και κεκτημένη ταχύτητα, έντονα αντικομουνιστικά στοιχεία. Στο σχήμα Δημοκρατίες - Απολυταρχίες το οποίο προωθεί η Δύση και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ ως σύνορο και ιδεολογικό συγκολλητικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, ο κομμουνισμός ανήκει σταθερά στο δεύτερο στρατόπεδο ακόμη και αν αυτό δεν περιλαμβάνει ίχνος κομμουνισμού.

Η αλήθεια είναι ότι στη «δημοκρατική» Ευρώπη αυτές οι ενέργειες γίνονται φανερά, στο φως της ημέρας και όχι μόνο το τελευταίο διάστημα. «Αιώνια δόξα στους ήρωες του Σοβιετικού Στρατού που έπεσαν για την ελευθερία των λαών το 1945» ήταν αποτυπωμένο στα ρωσικά και τα πολωνικά σε μνημείο που κατεδαφίστηκε σε ζωντανή μετάδοση στις 24 του Μάρτη. Είχε ανεγερθεί το 1949 στην πολωνική πόλη Chrzowice προς τιμήν των 620 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού του 1ου Ουκρανικού Μετώπου που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Πολωνίας από τους Ναζί.

Μνημείο Ε. Τέλμαν

Αλλά και στην ίδια τη Γερμανία οι Χριστιανοδημοκράτες του CDU πρότειναν να λιώσουν το άγαλμα του Ερνστ Τέλμαν, -βρίσκεται στο Ανατολικό Βερολίνο- του κομμουνιστή γερμανού ηγέτη που εκτελέστηκε από του Ναζί, για να στείλουν το μέταλλο ως «βοήθεια» στην Ουκρανία. Κάποια «μέταλλα» ενοχλούν ακόμα…

Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα, μετά τη βεβήλωση του μνημείου της Καλλιθέας, υπήρξαν δημοσιεύματα, όπως αυτό της Καθημερινής στις 23/3/2022 με τίτλο «Τα μυστήρια της Καλλιθέας» που θεωρεί «αναμενόμενη» την πράξη λόγω του κλίματος των ημερών αλλά και «ακατανόητο» τον λόγο ύπαρξης αυτού του μνημείου. Γιατί, όπως λέει, ο σοβιετικός στρατός δεν έδωσε μάχες στην Ελλάδα εκτός ίσως τον… Δεκέμβρη του 1944. Προχωρώντας όμως τη σκέψη του, ο αρθρογράφος μάς ενημερώνει ότι και η Θεσσαλονίκη δεν απελευθερώθηκε το 1944 από τον ΕΛΑΣ, άρα κακώς υπάρχει αντίστοιχο μνημείο. Και φυσικά το «χειρότερο» απ’ όλα είναι το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη που βρίσκεται στη Λαμία. Για τα δύο τελευταία έχουμε αναφερθεί κατά καιρούς μέσα από την στήλες της ΠΣ. Επίσης δε θα αναφερθούμε στη σοβιετική συμβολή στην ελληνική Αντίσταση μέσω του συνταγματάρχη Ποπόφ και της ομάδας του, που το καλοκαίρι του 1944 έπεσαν με αλεξίπτωτα στα ελληνικά βουνά και είχαν επαφές με την ηγεσία του ΚΚΕ. Θα θέλαμε όμως να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στο μνημείο των τριών σοβιετικών στρατιωτών και την ιστορία του.

Το μνημείο ανεγέρθηκε το 2005 και αποτελείται από έναν ανδριάντα και μια ανάγλυφη στήλη που αναπαριστά έναν σκοτωμένο στρατιώτη με το όπλο στο χέρι. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Βιάτσεσλαβ Κλικόβ και δωρήθηκε από τον ίδιο στον Δήμο της Καλλιθέας. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι σοβιετικοί στρατιώτες που αιχμαλωτίζονταν στον πόλεμο από τους Γερμανούς στέλνονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας και της Πολωνίας. Όμως μετά το 1943 και τη διαφαινόμενη ήττα της Γερμανίας, άρχισαν να μεταφέρονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης που βρίσκονταν υπό γερμανική κατοχή. Ο λόγος ήταν προφανής. Ήθελαν να βρίσκονται όσο το δυνατόν μακρύτερα από χώρες γειτονικές στη Σοβιετική Ένωση. Οι πιθανότητες να απελευθερωθούν αυτές πρώτες από τον Κόκκινο Στρατό ήταν μεγάλες και οι Ναζί δεν ήθελαν να δοθεί η δυνατότητα στους αιχμαλώτους να επιστρέψουν γρήγορα στο μέτωπο και την πατρίδα τους.

Τρεις από αυτούς βρέθηκαν κρατούμενοι σε ένα στρατόπεδο στην Καλλιθέα. Υπάρχει μια μαρτυρία του Ερρίκου Βακαλόπουλου, στον Ριζοσπάστη της 19/8/2009, ο οποίος ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Καλλιθέα. Αναφέρει ότι πράγματι υπήρχαν στην Καλλιθέα τρεις σοβιετικοί στρατιώτες οι οποίοι κατάφεραν να δραπετεύσουν και να ενταχθούν στις γραμμές του ΕΛΑΣ Καλλιθέας και μάλιστα με οπλισμό που άρπαξαν από το γερμανικό στρατόπεδο. Στη μαρτυρία αναφέρονται και τα ονόματά τους: Αλέξης, Βάνιας Νικολάι και Κόλιας. Οι σοβιετικοί στρατιώτες πολέμησαν τους Γερμανούς και τους έλληνες συνεργάτες τους σε μάχες που έδωσε ο 2^ος Λόχος του ΕΛΑΣ Καλλιθέας. Όμως τον Αύγουστο του 1944 στο μπλόκο της Καλλιθέας και την αναζήτηση ΕΛΑΣιτών από τους Γερμανούς στην ευρύτερη περιοχή, κατάφεραν να τους συλλάβουν και να τους εκτελέσουν μαζί με άλλους 22 αγωνιστές. Προς τιμήν λοιπόν και αυτών των τριών σοβιετικών στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, ανεγέρθηκε το 2005 το μνημείο που πρόσφατα βεβηλώθηκε. Άρα έχουμε έναν λόγο παραπάνω να τιμούμε τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού στην Ελλάδα.

Υπάρχουν βέβαια επιπλέον χίλιοι λόγοι για να τους τιμούμε. Όπως υπάρχουν άλλοι τόσοι για τους ντόπιους φασίστες-υποστηρικτές του τάγματος των Αζόφ, τους πολιτικούς απογόνους των Ναζί να θέλουν να βεβηλώνουν και να καταστρέφουν μνημεία τα οποία υπενθυμίζουν τη θέση που πήρε ο καθένας απέναντι στην ιστορία. Και ο Κόκκινος Στρατός όπως και τα αντιστασιακά κινήματα που δημιουργήθηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλη σχεδόν την Ευρώπη (μέσα σ’ αυτά και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) βρέθηκαν στη σωστή πλευρά της, γιατί οι μαχητές τους πολέμησαν με αυτοθυσία και ελευθέρωσαν την Ευρώπη από τον ναζισμό. Ενώ οι λαοί έχουν τοποθετήσει την άλλη πλευρά στα σκουπίδια της ιστορίας.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις τιτάνιες μάχες που έδωσε ο Κόκκινος Στρατός, με καθοριστική αυτή του Στάλινγκραντ, αντιστρέφοντας τη ροή του πολέμου; Την πρώτη συντριπτική ήττα για την αήττητη Βέρμαχτ που αποτέλεσε την αρχή του τέλους του πολέμου αλλά και της ίδιας της ναζιστικής Γερμανίας; Τη μεγαλειώδη επέλαση του Κόκκινου Στρατού στην ανατολική Ευρώπη, απελευθερώνοντας μια-μια όλες τις χώρες; Την αποθέωση που γνώρισαν οι μαχητές του όταν έμπαιναν θριαμβευτικά, στις κατεχόμενες πρωτεύουσες των χωρών που απελευθέρωναν; Τα πρόσωπα των κρατουμένων ζωντανών-νεκρών στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όταν οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού γκρέμιζαν τις πύλες τους; Τους πλέον των 20 εκατομμυρίων νεκρούς που έδωσε η Σοβιετική Ένωση στον πόλεμο, την ώρα που η Μ. Βρετανία μαζί με τις ΗΠΑ δεν έφταναν ούτε το 1 εκατομμύριο; Το ότι οι γερμανικές απώλειες στο ανατολικό μέτωπο ήταν τετραπλάσιες από τις αντίστοιχες απώλειες σε όλα τα άλλα μέτωπα μαζί; Τις τεράστιες καταστροφές που υπέστη η Σοβιετική Ένωση ως χώρα, οι οποίες δε συγκρίνονται ούτε αθροιστικά με όλων των υπολοίπων χωρών; Το γεγονός ότι πολεμούσε μόνη της με το 70% του στρατού ξηράς της Γερμανίας και το 80% της αεροπορίας των χωρών του Άξονα, ενώ από το 1941 ζητούσε διακαώς να ανοίξουν οι Δυτικοί το δεύτερο μέτωπο και αυτοί αρνούνταν πεισματικά; Την αρχική αποτυχία των Δυτικών στη μάχη των Αρδεννών, στις αρχές του 1945 και τη δραματική έκκληση του Τσόρτσιλ στον Στάλιν να ξεκινήσει τις επιθέσεις στο ανατολικό μέτωπο, όπως και έγινε, σώζοντας τη Δύση; Τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και των κομμουνιστικών κομμάτων στα αντάρτικα κινήματα όλης της ανατολικής Ευρώπης;

Όσα κι αν γραφτούν από τις αντικομμουνιστικές πένες, που τα τελευταία χρόνια δουλεύουν ασταμάτητα, η αλήθεια είναι μια. Ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε να απελευθερώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ευρώπης και το 1945 να καρφώσει τη σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ, τσακίζοντας τον φασισμό και υπογράφοντας με αυτό τον τρόπο τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ το είπε με τον καλύτερο τρόπο: «Ο κάθε άνθρωπος, που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δε θα μπορούσε να τα ξεπληρώσει ποτέ, με ό,τι κι αν έκανε».

https://www.kathimerini.gr/opinion/561774961/ta-mystiria-tis-kallitheas/amp/

https://www.rizospastis.gr/storyAmp.do?id=5217146

Σ.Σ.