Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022
«Είμαι 62 ετών, δεν είναι ο πρώτος πόλεμος που βλέπω στη ζωή μου. Θυμάμαι πολλά, δεν θυμάμαι όμως να μιλούσατε τόσο πολύ όταν η χώρα μου βομβαρδιζόταν το 1999. Είχαμε το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία...».
Τα λόγια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (προπονητής μπάσκετ-παλιότερα στον Παναθηναϊκό), απαντώντας σε ερώτηση που του έγινε για την Ουκρανία, θυμίζουν τη στάση των δυτικών ΜΜΕ και συνολικά της Δύσης σχετικά με το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999. Οχι μόνο τότε αλλά και σήμερα που συμπληρώνονται τις μέρες αυτές 23 χρόνια, οι αναφορές στο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι απαγορευμένες.
Η ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποτέλεσε ένα από τα πρώτα πολεμικά επεισόδια της εκστρατείας των ΗΠΑ και των πρόθυμων συμμάχων τους στην ΕΕ επανακατάκτησης - επαναποικιοποίησης του κόσμου, ειδικότερα στα Βαλκάνια, ξεκινώντας την απώθηση - περικύκλωση της Ρωσίας.
Τρεις στόχους είχε η επιδρομή, σύμφωνα με το διάγγελμα του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον: Την επίδειξη «αποφασιστικότητας του ΝΑΤΟ για ειρήνη» στα Βαλκάνια, να «πληρώσει» ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (πρόεδρος τότε της Γιουγκοσλαβίας) τη βία κατά των Αλβανών και να εξουδετερωθεί η ικανότητα των Σέρβων να κλιμακώσουν τον πόλεμο κατά των Κοσοβάρων. Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί με το σήμερα...
Η ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποτέλεσε ένα από τα πρώτα πολεμικά επεισόδια της εκστρατείας των ΗΠΑ και των πρόθυμων συμμάχων τους στην ΕΕ επανακατάκτησης - επαναποικιοποίησης του κόσμου, ειδικότερα στα Βαλκάνια, ξεκινώντας την απώθηση - περικύκλωση της Ρωσίας.
Τρεις στόχους είχε η επιδρομή, σύμφωνα με το διάγγελμα του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον: Την επίδειξη «αποφασιστικότητας του ΝΑΤΟ για ειρήνη» στα Βαλκάνια, να «πληρώσει» ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (πρόεδρος τότε της Γιουγκοσλαβίας) τη βία κατά των Αλβανών και να εξουδετερωθεί η ικανότητα των Σέρβων να κλιμακώσουν τον πόλεμο κατά των Κοσοβάρων. Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί με το σήμερα...
Να σημειωθεί η στάση τότε του σημερινού πρόεδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν, όπως ο ίδιος με απίστευτο κυνισμό τα έχει περιγράψει σε έκδοση του 2008. «Εγώ πίεσα τον πρόεδρο Κλίντον να ξεκινήσει τους βομβαρδισμούς σε σερβικές στρατιωτικές θέσεις στο Κόσοβο και το Βελιγράδι. (...) Το Μάρτη του 1999 έφερα (στη Γερουσία) εισήγηση απόφασης με την οποία εξουσιοδοτούνταν ο πρόεδρος να χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό μέσο προκειμένου να εμποδίσει τη γενοκτονία που επιχειρούσε ο Μιλόσεβιτς στο Κόσοβο. Με την αποφασιστικότητα του Κλίντον το ΝΑΤΟ ξεκίνησε να βομβαρδίζει τους Σέρβους το 1999».
Ήταν 24 Μαρτίου του 1999, ώρα 19:45, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «ευσπλαχνικός άγγελος», με τους πρώτους (από τους 1.300 συνολικά) πυραύλους τύπου Κρουζ να εκτοξεύονται από πολεμικά σκάφη του ΝΑΤΟ στην Αδριατική. Κατά τη διάρκεια των 78 ημερών (24/3 - 9/6) είναι τραγικός ο απολογισμός σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές:
1.150 βομβαρδιστικά πραγματοποίησαν περίπου 36.000 αεροπορικές επιδρομές εναντίον 200 πόλεων. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο και οι περίπου 35.000 ήταν βόμβες διασποράς απαγορευμένες από τις διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες ήταν και αυτές που προκάλεσαν τους περισσότερους θανάτους μεταξύ των αμάχων. Οι σερβικές αρχές υπολογίζουν σε 2.500 τους νεκρούς, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν ένστολοι, και σε 12.500 τους τραυματίες, μεταξύ των οποίων οι 2.700 ήταν παιδιά. Άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών σε 4.000, συνυπολογίζοντας και τις απώλειες στο έδαφος του Κοσόβου, όπου οι σερβικές αρχές δεν είχαν πρόσβαση μετά το τέλος του πολέμου.
Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 39 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, δυο διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, αχρηστεύτηκαν 595 χιλιόμετρα σιδηρογραμμών, 470 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων οδικών αρτηριών, 44 μεγάλες γέφυρες εκ των οποίων οι 38 καταστράφηκαν ολοσχερώς. Οι εικόνες των κατοίκων του Βελιγραδίου να παραμένουν όλη τη νύχτα στις γέφυρες της πόλης σχηματίζοντας ανθρώπινες αλυσίδες για να τις σώσουν από τους βομβαρδισμούς δεν ξεχνιούνται. Επίσης καταστράφηκε και το κεντρικό κτίριο της σερβικής δημόσιας τηλεόρασης, προκαλώντας θανάτους και μεταξύ των δημοσιογράφων και των εργαζομένων εκεί. Η σερβική κυβέρνηση εκτίμησε τις υλικές ζημιές που υπέστη η χώρα σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 14 σημεία όπου έχουν πέσει βλήματα με απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ ο σερβικός στρατός αναφέρεται σε 112 σημεία, διευκρινίζοντας ότι η πλειονότητα βρίσκεται στις περιοχές του Κοσόβου και της Μετοχίγια. Το επίπεδο ραδιενέργειας σε αρκετές περιοχές της νότιας Σερβίας ακόμη και σήμερα κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα από τα επιτρεπόμενα όρια. Στο διάστημα από το 2014 και μετά εμφανίστηκαν στη Σερβία περίπου 40.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου. Τα κρούσματα ανδρών με καρκίνο του προστάτη αυξήθηκαν κατά 60% μεταξύ 1999 - 2005.
Κλείνοντας, να θυμίσουμε τη στάση της τότε ελληνικής κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-Σημίτης) που παρέδωσε γη και θάλασσα στους δολοφόνους, με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης να παίζει κεντρικό ρόλο στη ΝΑΤΟϊκή επιδρομή. Από κοντά και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, με τη ΝΔ να ζητάει ανταλλάγματα και οφέλη για την αστική τάξη και το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ να αναπαράγει τα γνωστά περί «σφαγέα Μιλόσεβιτς», δικαιολογώντας το έγκλημα. Δυστυχώς αντίστοιχα υπήρξαν και στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Αφίσα των ΕΑΑΚ «Ο Μιλόσεβιτς σφάζει Αλβανούς στο Κόσοβο, ΗΠΑ και Γερμανία σιωπούν» και πρωτοσέλιδο στο «ΠΡΙΝ» δυο μήνες πριν από τους βομβαρδισμούς. «Ο Μιλόσεβιτς σφάζει, ΕΕ και ΝΑΤΟ σιωπούν». Δυο μήνες μετά... σταμάτησαν τη σιωπή τους. Μάλιστα όλοι -πλην Λακεδαιμονίων- έτρεξαν στις κάλπες των ευρωεκλογών του 1999.
Η σημερινή υποχώρηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος έχει τις αιτίες της. Ανάγκη ζωής - απαίτηση των καιρών, να δυναμώσει το μέτωπο των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον εθνικισμό.
Ήταν 24 Μαρτίου του 1999, ώρα 19:45, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «ευσπλαχνικός άγγελος», με τους πρώτους (από τους 1.300 συνολικά) πυραύλους τύπου Κρουζ να εκτοξεύονται από πολεμικά σκάφη του ΝΑΤΟ στην Αδριατική. Κατά τη διάρκεια των 78 ημερών (24/3 - 9/6) είναι τραγικός ο απολογισμός σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές:
1.150 βομβαρδιστικά πραγματοποίησαν περίπου 36.000 αεροπορικές επιδρομές εναντίον 200 πόλεων. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο και οι περίπου 35.000 ήταν βόμβες διασποράς απαγορευμένες από τις διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες ήταν και αυτές που προκάλεσαν τους περισσότερους θανάτους μεταξύ των αμάχων. Οι σερβικές αρχές υπολογίζουν σε 2.500 τους νεκρούς, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν ένστολοι, και σε 12.500 τους τραυματίες, μεταξύ των οποίων οι 2.700 ήταν παιδιά. Άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών σε 4.000, συνυπολογίζοντας και τις απώλειες στο έδαφος του Κοσόβου, όπου οι σερβικές αρχές δεν είχαν πρόσβαση μετά το τέλος του πολέμου.
Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 39 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, δυο διυλιστήρια, το 1/3 των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής, σχεδόν όλα τα εργοστάσια της χώρας, αχρηστεύτηκαν 595 χιλιόμετρα σιδηρογραμμών, 470 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων οδικών αρτηριών, 44 μεγάλες γέφυρες εκ των οποίων οι 38 καταστράφηκαν ολοσχερώς. Οι εικόνες των κατοίκων του Βελιγραδίου να παραμένουν όλη τη νύχτα στις γέφυρες της πόλης σχηματίζοντας ανθρώπινες αλυσίδες για να τις σώσουν από τους βομβαρδισμούς δεν ξεχνιούνται. Επίσης καταστράφηκε και το κεντρικό κτίριο της σερβικής δημόσιας τηλεόρασης, προκαλώντας θανάτους και μεταξύ των δημοσιογράφων και των εργαζομένων εκεί. Η σερβική κυβέρνηση εκτίμησε τις υλικές ζημιές που υπέστη η χώρα σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 14 σημεία όπου έχουν πέσει βλήματα με απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενώ ο σερβικός στρατός αναφέρεται σε 112 σημεία, διευκρινίζοντας ότι η πλειονότητα βρίσκεται στις περιοχές του Κοσόβου και της Μετοχίγια. Το επίπεδο ραδιενέργειας σε αρκετές περιοχές της νότιας Σερβίας ακόμη και σήμερα κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα από τα επιτρεπόμενα όρια. Στο διάστημα από το 2014 και μετά εμφανίστηκαν στη Σερβία περίπου 40.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου. Τα κρούσματα ανδρών με καρκίνο του προστάτη αυξήθηκαν κατά 60% μεταξύ 1999 - 2005.
Κλείνοντας, να θυμίσουμε τη στάση της τότε ελληνικής κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-Σημίτης) που παρέδωσε γη και θάλασσα στους δολοφόνους, με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης να παίζει κεντρικό ρόλο στη ΝΑΤΟϊκή επιδρομή. Από κοντά και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, με τη ΝΔ να ζητάει ανταλλάγματα και οφέλη για την αστική τάξη και το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ να αναπαράγει τα γνωστά περί «σφαγέα Μιλόσεβιτς», δικαιολογώντας το έγκλημα. Δυστυχώς αντίστοιχα υπήρξαν και στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Αφίσα των ΕΑΑΚ «Ο Μιλόσεβιτς σφάζει Αλβανούς στο Κόσοβο, ΗΠΑ και Γερμανία σιωπούν» και πρωτοσέλιδο στο «ΠΡΙΝ» δυο μήνες πριν από τους βομβαρδισμούς. «Ο Μιλόσεβιτς σφάζει, ΕΕ και ΝΑΤΟ σιωπούν». Δυο μήνες μετά... σταμάτησαν τη σιωπή τους. Μάλιστα όλοι -πλην Λακεδαιμονίων- έτρεξαν στις κάλπες των ευρωεκλογών του 1999.
Η σημερινή υποχώρηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος έχει τις αιτίες της. Ανάγκη ζωής - απαίτηση των καιρών, να δυναμώσει το μέτωπο των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον εθνικισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου