ΤΟ «ΟΧΙ» ΕΓΙΝΕ «ΝΑΙ». Από την εποποιία στη συνθηκολόγηση

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 857, στις 2/11/2019

Η υπουργός παιδείας κατάφερε να εξαφανίσει τον φασισμό, τους Γερμανούς και τους Ιταλούς χωρίς να φωνάξει ΑΕΡΑ!

Απέδειξε πως δεν είναι χαζή αλλά αντιδραστική. Δεν θεωρεί τον φασισμό πρόβλημα! Γι’ αυτό δεν τον αναφέρει.

Γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία. Ξέρει πια σημεία πρέπει να κρατήσει και ποια να λογοκρίνει για να δικαιώσει το παρελθόν τις τωρινές επιλογές της κυβέρνησης.

Είναι επικίνδυνη. Τα βάζει με τις δυνάμεις του «μίσους και της βίας» και «τις ακραίες φωνές του λαϊκισμού». Έντεχνα εισάγει τη θεωρία των δύο άκρων!

Υπηρετεί επάξια την αστική τάξη.

 

Η αστική τάξη της χώρας μας πρωτοτυπεί. Γιορτάζει την έναρξη και όχι τη λήξη του πολέμου.

Οικειοποιείται την εποποιία που έγραψε στα βουνά της Πίνδου ο ελληνικός λαός εναντίων των Ιταλών φασιστών.

Για δεκαετίες μας ζάλιζε με το «ΟΧΙ του Μεταξά». Κάποια στιγμή, υπό πίεση, το έκανε «ΟΧΙ του ελληνικού λαού» και τώρα σκέτο «ΟΧΙ».

Γιορτάζει το ΟΧΙ και δε λέει κουβέντα για το ΝΑΙ και τη συνθηκολόγηση.

Τι να πει; Σπεύδει να σβήσει την ιστορία.

Να ξαναγράψουμε τα γεγονότα που την ενοχλούν.

Στις 9 Απριλίου 1941 στη Θεσσαλονίκη υπογράφηκε η πρώτη συνθηκολόγηση ελληνικής στρατιάς καθώς το τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας(ΤΣΑΜ) διέταξε τους 60.000 άντρες του να καταθέσουν τα όπλα.

Οι βρετανικές δυνάμεις (Άγγλοι, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί) που βρίσκονταν στο Αλιάκμονα εγκατέλειψαν την περιοχή και άρχισαν να υποχωρούν προς τα νότια.

Στις 11 Απριλίου, ενώ στα ανατολικά είχαν ήδη συνθηκολογήσει τα Οχυρά και οι δυνάμεις που τα προάσπιζαν, οι Έλληνες φαντάροι του αλβανικού μετώπου είχαν λάβει εντολές να παραμείνουν στις θέσεις τους. Τις κρατούσαν με νύχια και με δόντια. Μετά από πέντε μήνες πολέμου και έναν δύσκολο χειμώνα ήταν ιδιαίτερα καταπονημένοι και είχαν ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια αντοχής.

Γιατί διαφορετικές εντολές στα μέτωπα; Η εξήγηση κρύβεται στην πολιτική.

Ένα τμήμα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας ήθελε να συνθηκολογήσει με τους Γερμανούς και να αφήσει έξω την ηττημένη Ιταλία. Για τον λόγο αυτό έπρεπε να κρατηθεί το Αλβανικό μέτωπο.

Αυτοί οι σχεδιασμοί μπλοκάρονταν από την παρουσία των Βρετανών. Ενώ πολλοί συμμερίζονταν την ιδέα για να μονομερή συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄, ουσιαστικός κυβερνήτης της χώρας μετά τον θάνατο του Μεταξά, και ο αρχιστράτηγος Παπάγος θεωρούσαν αδιανόητη την εγκατάλειψη του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος το οποίο κινδύνευε να καταστραφεί ολοσχερώς αν συνθηκολογούσε ο ελληνικός στρατός. Οποιαδήποτε σκέψη για συνθηκολόγηση πριν τη αποχώρηση των Βρετανών απορρίπτονταν.

Τα γεγονότα όμως τους πρόλαβαν.

Το μέτωπο στην Αλβανία άρχισε να σπάει. Στις 12 Απριλίου άρχισαν οι πρώτες κινήσεις υποχώρησης.

Οι στρατιώτες και πολλά στελέχη βλέποντας να μην έρχεται από πουθενά καμιά είδηση ή βοήθεια, υποψιάζονταν προδοσία σε βάρος τους, ότι δηλαδή υπήρχε πρόθεση για παράδοσή τους στον εχθρό. Αυτό το αίσθημα της προδοσίας γενικεύτηκε και διάλυσε προοδευτικά κάθε συνοχή και πειθαρχία. Η τελευταία μάχη δόθηκε στις 15 Απριλίου στην Καστοριά.

Ακολούθησε η διάλυση.

Οι φαντάροι με τα πόδια και με ό,τι μέσο έβρισκαν, επέστρεφαν στα σπίτια τους. Οι περισσότεροι Κρητικοί κατέβηκαν στο νησί τους ένα χρόνο μετά.

Βαθιά χάσματα αντιλήψεων δημιουργήθηκαν μεταξύ των φαντάρων και της ηγεσία τους, της ηγεσίας του στρατιωτικού μετώπου και της Αθήνας. Υπό το βάρος των πιεστικών εξελίξεων, ο πρωθυπουργός Κοζύρης αυτοκτόνησε στις 8 Απριλίου. Το πολιτικό κενό καλύφτηκε στις 21 Απριλίου με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Τσουδερό.

Ο αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Τσολάκογλου, διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού, με τη σύμφωνη γνώμη των υπόλοιπων συνταγματαρχών, σημαντικής μερίδας πολιτικών και της ηγεσίας της εκκλησίας, υπέγραψε το πρωτόκολλο συνθηκολόγησης με τους Γερμανούς στις 23 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη. Στις 27 Απριλίου στην Αθήνα ο Τσολάκογλου έγινε ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός της χώρας.

Μόλις έπεσαν οι υπογραφές παράδοσης και παραλαβής της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος της αστικής τάξης συντάχθηκε ανοιχτά με τους κατακτητές και ένα τμήμα της έφυγε για το Κάιρο ζητώντας την προστασία των Βρετανών.

Στις 23 Απρίλη 1941, η κυβέρνηση Τσουδερού μαζί με τη βασιλική οικογένεια εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα και αναχώρησαν για τα Χανιά της Κρήτης. Μαζί τους πήραν σε χρυσό τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδας. Εκεί είχαν οπισθοχωρήσει οι Εγγλέζοι.

Στις 24 Μάη, η κυβέρνηση Τσουδερού και ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ εγκαταλείπουν την Κρήτη τη στιγμή που έδινε τη Μάχη της. Θα εγκατασταθούν στο Κάιρο, υπό την προστασία των Εγγλέζων. Τον Δεκέμβρη του 1944, σύσσωμη η αστική τάξη στήριξε και στηρίχθηκε από τους Εγγλέζους για να τσακίσουν τον λαό και να τον αφοπλίσουν. Τα κανόνια του Σκόμπι την ξανάβαλαν στην εξουσία.

Την αντίσταση σήκωσε στους ώμους του το ΚΚΕ. Έφτιαξε το ΕΑΜ. Ό,τι και να λένε, ό,τι και να κάνουνε τα γεγονότα έτσι έγιναν.

Όμως η αστική τάξη έχει τον συσχετισμό δύναμης και νοιώθει πως μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ο συσχετισμός… πείθει!

Όλοι δίνουν σημασία στη γνώση της ιστορίας.

Ένας αγωνιστής μπορεί να παλέψει με προοπτική και αισιοδοξία για τα δίκαια της εργατικής τάξης και του λαού, αν νοιώσει την ιστορική πορεία της κοινωνικής εξέλιξης, αν γνωρίζει και διδάσκεται από την ιστορία.

Στην ταξική πάλη θα βρει το μέτρο για να μετρήσει τη σημερινή εποχή, να την καταλάβει για να την αλλάξει.

Β.Δ.