Θρηνούμε το χαμό του συντρόφου μας Ανέστη Κιζιρίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 846, στις 4/5/2019

Με μεγάλο πόνο και θλίψη μάθαμε τα άσχημα μαντάτα για το σύντροφό μας, τον σπουδαίο κομμουνιστή Ανέστη Κιζιρίδη. Με σοβαρά προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν αρκετά χρόνια, ο σύντροφος Ανέστης άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, Σάββατο 27 Απρίλη. Μια μεγάλη απώλεια για την οικογένειά του και για την οργάνωσή μας, την οποία τίμησε μέχρι την τελευταία στιγμή, όπως αρμόζει σ’ έναν αγωνιστή του διαμετρήματος του Ανέστη.

 

Ο Ανέστης ήρθε με την οικογένεια του στην Ελλάδα από την Σοβιετική Ένωση το 1938, όντας 2 ετών. Μείνανε τα πρώτα χρόνια στα Γερμανικά της Νίκαιας, ενώ η κατοχή και η πείνα τους βρίσκει στο χωριό Παλατίτσια Ημαθίας, όπου σκοτώνεται η μεγάλη του αδερφή σε έφοδο του κατοχικού στρατού. Στην συνέχεια η οικογένειά του μένει στην φτωχογειτονιά της Καλλιθέας Βεροίας, μια συνοικία που η συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από αριστερούς πρόσφυγες. Το 1957 κατεβαίνει εκ νέου στην Αθήνα και οργανώνεται στην ΕΔΑ ως και το 1964. Μαζί με άλλους συντρόφους του έρχονται σε επαφή με το περιοδικό Αναγέννηση, όπου κρίνουν ότι η πολιτική του τοποθέτηση είναι στα «μέτρα τους», ενώ γνωρίζει και τον Ισαάκ Ιορδανίδη με τον οποίο τον συνέδεσε στενή φιλία.

Στην χούντα, κρύβεται για ένα διάστημα και μετά συλλαμβάνεται και οδηγείται στην ασφάλεια Πειραιά όπου περνάει φάλαγγα και βασανιστήρια, όπως πολλοί άλλοι αγωνιστές. Στην ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας κρατείται για πάνω από 120 μέρες, μέχρι να οδηγηθεί στις φυλακές Αβέρωφ. Εξορίζεται στην αρχή στην Γυάρο και στην συνέχεια στην Λέρο και το Παρθένι, όπου βρίσκεται με τον Ισαάκ και τον Γιάννη Χοντζέα. Σε όποια φυλακή και εξορία και αν βρέθηκε, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε και δεν λύγισε, αλλά έδωσε μάχη μαζί με τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του, κρατώντας και τηρώντας με την στάση του κάθε απόφαση που πέρνανε, ανεξαρτήτου κόστους.

Μετά την χούντα δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΟΜΛΕ, όπου γνωρίζει τον «παππού» και τον αδελφικό του μετέπειτα φίλο και σύντροφο Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο. Έδωσε ανενδοίαστα την μάχη απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, αλλά και απέναντι στην ρεβιζιονιστική γραμμή, μένοντας πάντα πιστός στις δυνάμεις του λαού και της εργατικής τάξης.

Ο σύντροφος Ανέστης, αυτός ο σπουδαίος κομμουνιστής μαρξιστής-λενινιστής, αποτέλεσε ένα πολύ σοβαρό στήριγμα για την οργάνωση Αθήνας και ιδιαίτερα τον εργατικό της τομέα, μέσα από την πολύτιμη συμβολή του στη συγκρότηση της Αγωνιστικής Κίνησης Οικοδόμων, όπου παρέμβηκε μαζί με τους συντρόφους του Γιάννη Χρονάκη, Χριστόφορο Παπαϊωάννου και άλλους. Συνέχισε να δίνει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ) καθόλη την διάρκεια της ζωής του, παραπάνω κι από όσο τον βαστούσαν τα πόδια του.

Ο σύντροφος Ανέστης αποτελεί ένα παράδειγμα αγωνιστή και αληθινού κομμουνιστή, που παρά τις εξορίες, τις διώξεις και τα βασανιστήρια που έζησε από τα πολύ μικρά του χρόνια, τόσο μέσα από τα βάσανα που τράβηξαν οι δικοί του όσο και στο ίδιο του το πετσί, όχι μόνο δεν λύγισε, αλλά με τη στάση του αποτέλεσε υπόδειγμα για όλους όσοι τον γνώρισαν, την οικογένειά του και τον κοινωνικό του περίγυρο. Αυτός ο μικροκαμωμένος οικοδόμος με το τόσο μεγάλο ηθικό ανάστημα και το οξύ πολιτικό του κριτήριο, είναι από εκείνους τους ανθρώπους που αφήνουν βαθύ το χνάρι τους σε τούτη τη γη. Οι ατελείωτες ιστορίες από την πολυτάραχη ζωή του είναι ζωντανές στη μνήμη των συντρόφων και των φίλων του. Όπως ολοζώντανη είναι και η συγκλονιστική του αφήγηση στην επίσκεψη που διοργάνωσε η οργάνωσή μας στην Μακρόνησο.

Η παρουσία του σύντροφου Ανέστη αποτελούσε τη ζωντανή σχέση τού σήμερα με το χθες του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Αλλά και τη σχέση τού σήμερα με το αύριο, της προοπτικής των λαϊκών μαζών και της εργατικής τάξης. Προοπτική για την οποία ο Ανέστης δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι μόνο στις κομμουνιστικές ιδέες, στις ιδέες του μαρξισμού-λενινισμού μπορεί να οικοδομηθεί.

Το μεγάλο κενό που αφήνει για το εργατικό, λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις παρακαταθήκες που άφησε η συμβολή του στην οικοδόμηση του κινήματος για να μπορέσει ο λαός να ζήσει ελεύθερος  στον τόπο του και η εργατική τάξη να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Στη συντρόφισσα της ζωής του, τη γλυκιά κυρα-Τζένη, στα παιδιά του, τη Ρόζη και τον σύντροφο  Κώστα, στον γαμπρό του και τη νύφη του, στα αδέρφια του, τα εγγόνια του, τα ανίψια του και όλη του την οικογένεια, ευχόμαστε τα θερμά μας συλλυπητήρια. Πενθούμε και πονάμε μαζί τους. Και θέλουμε να είναι βέβαιοι ότι θα τιμήσουμε με όλη μας τη δύναμη τη μνήμη του σύντροφού μας Ανέστη.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)

Αντίο σύντροφε Ανέστη.

Σε όλη σου τη ζωή παρέμεινες ακούραστος αγωνιστής και πραγματικός κομμουνιστής. Ξεκινώντας από τους οικοδόμους, σε είχαμε παράδειγμα, ήσουν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για διεκδίκηση καλύτερου μεροκάματου και υψηλότερης σύνταξης.

Ζήσαμε το φαινόμενο στην πιάτσα , των εργολάβων που γύρευαν μαστόρους και όποιος ήταν πάνω από 55 ετών, τον θεωρούσαν μη αποδοτικό και καταδικασμένο στην ανεργία, εφόσον δεν τους απέδιδε τα μέγιστα κέρδη που ήθελαν. Το όπλο σου ήταν η αλληλεγγύη στους συναδέλφους σου και παράδειγμα ήταν τα μεροκάματα που προσπαθούσες να μοιράζεις για την επιβίωση των ανέργων.

Σύντροφε Ανέστη,

είχες το χάρισμα να κάνεις πολιτικές συζητήσεις στην πιάτσα, στους οικοδόμους των άλλων παρατάξεων. Ήμουν παρών σε πολλές από αυτές και είχα προσέξει το σεβασμό που είχαν στο πρόσωπό σου και ιδιαίτερα στα λόγια σου.

Ο λόγος σου ήταν αυτός που πάγωνε κάθε σύγκρουση που είχαν οι άλλες παρατάξεις της αριστεράς και σου είμαστε ευγνώμονες γιατί υπηρέτησες τα κομμουνιστικά ιδεώδη πιστά. Πάλεψες για το δίκιο της εργατικής τάξης και την ανατροπή του σάπιου συστήματος, για τη νίκη του σοσιαλισμού, τη διατήρηση του επαναστατικού πνεύματος και τη γιγάντωση του κομμουνισμού.

Θα σε θυμόμαστε για πάντα, σύντροφε αγωνιστή, και το όνομά σου θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας και στα ιστορικά βιβλία του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.

Αντίο σύντροφε Ανέστη.

Χρονάκης Γιάννης