Γιατί ενοχλεί ακόμα το Πολυτεχνείο;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 922 στις 23/7/2022

 

Οι δηλώσεις του υφυπουργού Παιδείας για τον «μύθο» του Πολυτεχνείου δεν είναι καινούργιες. Τις ακούμε από δεξιές και ακροδεξιές φωνές συνήθως κοντά στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Είναι επίσης εύκολο να ανασκευαστούν από οποιονδήποτε έχει στοιχειωδώς γνώση της περιόδου της δικτατορίας: Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα, ήταν όμως κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα που ξεκίνησε μουδιασμένα μεν, σύντομα όμως εκφράστηκε με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Επίσης, το Πολυτεχνείο ακύρωσε την πολιτική της «γέφυρας», της νομιμοποίησης δηλαδή της Χούντας, ενώ οι τριγμοί ήταν εμφανείς στο εσωτερικό της. Η προσπάθεια να εξασφαλίσει «εθνική» νίκη στην Κύπρο ήταν η τελευταία της προσπάθεια να καταστεί συμπαθής, προσπάθεια που οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

 

Δεν τα γνώριζε λοιπόν όλα αυτά ο υφυπουργός Παιδείας, ο οποίος τυχαίνει να είναι και καθηγητής Πανεπιστημίου; Μήπως πλανήθηκε ή κατά λάθος πήρε ομιλία από το συρτάρι του κ. Γεωργιάδη ή του κ. Βορίδη; Φυσικά και τα γνωρίζει και εν γνώσει του διαστρέβλωσε την ιστορική αλήθεια στη Βουλή. Ο στόχος του, όπως και της παράταξης του, ήταν διπλός. Από τη μια προσπάθησε να υποβαθμίσει την αντιδικτατορική δράση, προβάλλοντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως περίπου ένα τυχαίο συμβάν. Να σβήσει τον Χαλκίδη, τον Παναγούλη, τον Τσαρουχά, τον Μουστακλή, τις αντιδικτατορικές οργανώσεις, τη Νομική, τους αγρότες, την κηδεία του Σεφέρη και τόσες άλλες εκδηλώσεις. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ψέξει τον ελληνικό λαό που δεν αντιστάθηκε με συγκεντρώσεις: και πιο δυναμικές εκδηλώσεις στη δικτατορία. Το λέει αυτό εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που, όπως και οι προηγούμενες, κάθε προσπάθεια αντίδρασης την αντιμετωπίζει με ΜΑΤ, χημικά, συλλήψεις και τρομοκρατία!

Ο κύριος στόχος του όμως δεν είναι αυτός. Είναι αυτό που επιδιώκει η αστική τάξη τόσα χρόνια τώρα; Να σβήσει τη λάμψη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να σταματήσει την ενοχλητική πορεία προς την Πρεσβεία των ΗΠΑ, να μην εμπνέει αυτό τους αγώνες της νέας γενιάς. Γνωρίζουν και οι αστοί, όπως γνωρίζουμε κι εμείς, ότι το Πολυτεχνείο φωτίζει τους αγώνες της νεολαίας και συνδέει την πάλη του λαού μας από τη γενιά του ΕΑΜ έως σήμερα. Γι' αυτό και το πυροβολεί με όποιον τρόπο μπορεί. Όταν δεν μπορεί να το κάνει με φυσικό τρόπο, όπως όταν σκότωσαν τους Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά ή απαγορεύοντας την πορεία, όπως έγινε το 2020, το κάνει χύνοντας χολή ενάντια στους νεκρούς του Πολυτεχνείου και το «μύθο» του.

Με τον τρόπο αυτόν θέλουν να μην έχει η νέα γενιά την ελπίδα ότι μπορεί κάτι να αλλάξει με τους αγώνες της. Αν το Πολυτεχνείο ήταν απλώς ένα τυχαίο γεγονός που δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο, τότε για ποιο λόγο να κάνουν αγώνες σήμερα οι φοιτητές ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, στο νόμο Κεραμέως και σε άλλες αντιδραστικές ρυθμίσεις; Κάθε αντίδραση, κάθε κινητοποίηση, λέει ο υφυπουργός στους φοιτητές, είναι μια χίμαιρα, μια φαντασίωση μερικών ονειροπόλων, μερικών αριστερών. Για ποιο λόγο να αντιδρά ο λαός για το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα είναι ζητούμενα και το ψωμί και η παιδεία και η ελευθερία; Οι αγώνες δεν είναι το μέσον για να διεκδικείτε το δίκιο σας. Σήμερα επικρατεί τάξη και κράτος, μας ψιθυρίζει ο υφυπουργός, κι αν αντιδράτε, έχουμε κάθε δικαίωμα να σας ανοίγουμε τα κεφάλια. Και βέβαια, μην έχετε και κάποια τρελή φαντασίωση για της γενιάς σας τα Πολυτεχνεία. Τέτοια συμβάντα έγιναν κατά λάθος μία φορά, δεν χρειάζεται να επαναληφθούν.

Κι εμείς; Εμείς πρέπει να ακολουθούμε τον Αναγνωστάκη: Να λέμε τον σκύλο σκύλο, τον λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι, να τραγουδούμε τους νεκρούς μας στη νέα γενιά, τα παιδιά μας. Και κυρίως να τους θυμίζουμε το χρέος τους, να δημιουργήσουν της γενιάς τους τα Πολυτεχνεία. Γιατί αυτό φοβούνται.

Αφορμή για το μικρό αυτό σημείωμα είναι η μνήμη του σ. Ντίνου Παπαδόπουλου, σεμνού αγωνιστή του Πολυτεχνείου, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, που χάσαμε πριν από μερικούς μήνες!