Αντιφασιστική Νίκη. Η ιστορική αλήθεια και οι επιθέσεις αστών και ιμπεριαλιστών για την παραχάραξή της

 

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 984 στις 10/5/2025

Η 9^η Μάη είναι χαραγμένη στη μνήμη των λαών της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου ως η ημέρα της συντριβής τους Ναζισμού, η ημέρα που η κόκκινη σημαία καρφώθηκε με τον πιο εμβληματικό τρόπο στο Ράιχσταγκ. Είναι η μέρα που εκφράζει την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης (ΣΕ) και του Κόκκινου Στρατού αλλά και των παρτιζάνων στην νίκη απέναντι στον φασιστικό Άξονα.

Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αυτή την ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης προσπαθούν με κάθε τρόπο να τη διαγράψουν από την ιστορία. Γι’ αυτό και άλλαξαν το νόημά της, ονομάζοντάς την Ημέρα της Ευρώπης. Δε έμειναν όμως εκεί. Στα πλαίσια της παραχάραξης της ιστορίας και της αντικομμουνιστικής υστερίας τους, όρισαν την 23^η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού», εξισώνοντας τον Φασισμό με τον Κομμουνισμό.

Έτσι, υποβαθμίζουν τον ρόλο των Σοβιετικών στον πόλεμο και τους κατηγορούν για υποτιθέμενα εγκλήματα αυτοί που ευθύνονται για τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με την αποικιοκρατική και ιμπεριαλιστική τους πολιτική.

Ονομάζουν «κατοχή» την απελευθέρωση μιας σειράς χωρών της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό αυτοί που συμπεριφέρονταν πάντα ως κατακτητές, όπως οι Άγγλοι στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη του ‘44.

Μιλάνε για εγκλήματα του Κόκκινου Στρατού αυτοί που ισοπέδωσαν την Δρέσδη και δεκάδες άλλες πόλεις χωρίς να υπάρχει καμιά στρατιωτική ανάγκη. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τον ανελέητο βομβαρδισμό του Τόκιο και τον πυρηνικό όλεθρο σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι.

Σε ποιον οφείλουν τελικά οι λαοί την απελευθέρωση των ευρωπαϊκών χωρών στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο; Στη Δύση που ενίσχυσε με όλα τα μέσα τον Χίτλερ στη διάρκεια του Μεσοπολέμου; Σ’ αυτούς που προχώρησαν σε συμφωνία μαζί του στο Μόναχο, αφήνοντας να πέσει η Τσεχοσλοβακία στα χέρια του Άξονα; Σ’ αυτούς που θεώρησαν φυσική εξέλιξη την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία; Σ’ αυτούς που ενώ είχαν συμφωνία με την Πολωνία για την υπεράσπισή της σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση δεν έκαναν τίποτα, στην πράξη, όταν η Βέρμαχτ πέρασε τα πολωνικά σύνορα;

Και όταν πια είχε ξεκινήσει ο πόλεμος, αυτοί ήταν που αρνούνταν πεισματικά να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο αφήνοντας την ΣΕ να δεχτεί όλο σχεδόν το βάρος της επίθεσης. Αυτοί ήταν που τελικά το άνοιξαν πολύ καθυστερημένα, το 1944, όταν ήδη ο Κόκκινος Στρατός προχωρούσε προς το Βερολίνο μετά την νίκη στο Στάλινγκραντ. Αυτοί ήταν που μέχρι και την τελευταία στιγμή έκαναν μυστικές συμφωνίες με τους Γερμανούς για να καθυστερήσουν την σοβιετική προέλαση.

 

Όλοι αυτοί, λοιπόν, τις τελευταίες δεκαετίες αλλά και σήμερα, με αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχουν ξεκινήσει μια ενορχηστρωμένη επίθεση στην κατεύθυνση αντιστροφής της πραγματικότητας. Η Ρωσία είναι αποκλεισμένη από τις επίσημες τελετές που πραγματοποιούνται για την επέτειο της λήξης του πολέμου στο ευρωπαϊκό έδαφος. Τα εκατοντάδες μνημεία που είχαν ανεγερθεί για να τιμήσουν τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού έχουν γίνει «κόκκινο πανί» για τους νεοναζί και τις επίσημες κυβερνήσεις, βανδαλίζονται, καταστρέφονται και κατεδαφίζονται. Στη θέση τους ανεγείρονται μνημεία συνεργατών των Ναζί, προδοτών, που τα χέρια τους ήταν βουτηγμένα στο αίμα των συμπατριωτών τους. Νωπές είναι οι μνήμες από τον βανδαλισμό μεγάλου μνημείου στο Βερολίνο από νεοναζί φιλοουκρανούς και στη Βουλγαρία, όπου οι ναζιστές οπαδοί της Λέφσκι βανδάλισαν μνημείο του Σοβιετικού Στρατού στη Σόφια. Αλλά και τα επίσημα κράτη έχουν πάρει εκατοντάδες αποφάσεις για ξήλωμα των μνημείων αυτών σε Ουκρανία, Σλοβακία, Τσεχία, Λιθουανία, Βουλγαρία κ.ά. Στην Πολωνία με τον νόμο της αποκομμουνιστικοποίησης του 2016 απαγορεύτηκε οποιοδήποτε αναφορά στον κομμουνισμό σε δημόσιους χώρους και αποφασίστηκε η απομάκρυνση τέτοιων μνημείων. Η Εσθονία το 2007 συγκλονίστηκε από τις συγκρούσεις (με έναν νεκρό) που ξέσπασαν για την απομάκρυνση του «Μπρούντζινου Στρατιώτη» από το Ταλίν. Στη Ρίγα της Λετονίας το 2022 απαγορεύτηκε η κατάθεση λουλουδιών στο Μνημείο των Απελευθερωτών, αν και χιλιάδες ήταν αυτοί που αψήφησαν την απαγόρευση.

 

Από την άλλη μεριά, η ιμπεριαλιστική Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να κλέψει λίγη από τη δόξα του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού καθεστώτος και να εμφανίζεται σήμερα, δια στόματος Πούτιν, ως ο τιμητής του αντιφασιστικού αγώνα και υπερασπιστής των ρωσόφωνων στην Ουκρανία. Κατηγορεί -ορθά- για ναζισμό το καθεστώς της Ουκρανίας και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που το στηρίζουν, αλλά ο εκπρόσωπος τους μεγαλορώσικου εθνικισμού ξεχνάει τις ρωσικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Καύκασο, Συρία, Αφρική κ.ά.

Ξεχνάει ότι και μέσα στη Ρωσία, μετά την κατάρρευση του '90-'91 και τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ, εκκολάφθηκαν νεοναζιστικές και αντικομουνιστικές οργανώσεις με τη στήριξη ή την ανοχή του κράτους.

Ξεχνάει ότι εδώ και χρόνια τα σχολικά βιβλία είναι γεμάτα από αντικομουνιστικούς λιβέλους που συκοφαντούν το Μπολσεβίκικο Κόμμα και κατοχυρώνουν τη νίκη στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο γενικώς στον ρωσικό λαό αποσιωπώντας τον καθοριστικό ρόλο που είχαν οι κομμουνιστές σ’ αυτήν.

Ξεχνάει ότι ακόμα και η σημαία της Ρωσίας παραπέμπει στη σημαία που χρησιμοποιούσε ο στρατός του φιλοναζιστή και συνεργάτη των Γερμανών Βλάσοφ που πολεμούσε ενάντια στον Κόκκινο Στρατό στη μάχη του Στάλινγκραντ.

Η σημερινή Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με την χώρα του Λένιν και του Στάλιν της οποίας τα επιτεύγματα και οι κατακτήσεις ισοπεδώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Και φυσικά δεν γίνεται ποτέ αναφορά σε αυτές τις κατακτήσεις που ήταν μια από τις βασικές αιτίες της καθολικής κινητοποίησης των λαών της ΣΕ απέναντι στην επίθεση της Γερμανίας στον πόλεμο.

Όπως και δε γίνονται αναφορές στις άλλες εθνότητες της ΣΕ που στελέχωσαν τον Κόκκινο Στρατό και θυσιάστηκαν μαζί με τους ρώσους στρατιώτες. Γιατί η ΣΕ συγκροτήθηκε στη βάση της ισοτιμίας και της ελευθερίας των λαών, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις διακηρύξεις του μεγαλορώσικου σοβινισμού της εποχής μας. Η ΣΕ συγκροτήθηκε στη βάση της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της σημερινής Ρωσίας.

Η παραχάραξη της ιστορίας, η λασπολογία και ο αντικομμουνισμός, από όποια πλευρά κι αν προέρχεται, είναι το όχημα πάνω στο οποίο είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν οι ιμπεριαλιστές για να πείσουν τους λαούς τους ότι πρέπει να θυσιαστούν στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και όπου αλλού ανοίξουν. Και από τη μεριά μας, ως κομμουνιστές, χρέος μας είναι να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια, γιατί είναι απαραίτητος όρος για την οικοδόμηση του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού μετώπου.

Σ.Σ.