Από τις συμφωνίες του Όσλο στο εποικιστικό σχέδιο Ε1. Μια ιστορία άρνησης του δικαιώματος των Παλαιστινίων σε ελεύθερη γη και πατρίδα

 

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 993, στις 4/10/2025

«Η κυβέρνηση του κράτους του Ισραήλ και η παλαιστινιακή ομάδα που εκπροσωπεί τον παλαιστινιακό λαό συμφωνούν […] να τεθεί τέλος σε δεκαετίες αντιπαράθεσης και σύγκρουσης [..]και να αγωνιστούν για ειρηνική συνύπαρξη, αμοιβαία αξιοπρέπεια και ασφάλεια για την επίτευξη μιας δίκαιης, διαρκούς και συνολικής ειρηνευτικής διευθέτησης και ιστορικής συμφιλίωσης…»

 Με αυτή την παραπλανητική πρόταση ξεκινούσε το κείμενο της πρώτης Συμφωνίας του Όσλο που υπογράφηκε στην Ουάσινγκτον το 1993 μεταξύ του Ισραήλ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Μια δεύτερη συμφωνία υπογράφτηκε στην Τάμπα της Αιγύπτου το 1995. Έμειναν, όμως, στην ιστορία ως οι Συμφωνίες του Όσλο αφού οι διαπραγματεύσεις έγιναν μυστικά στην νορβηγική πρωτεύουσα. Με βάση αυτές, μέχρι το 1999 θα δημιουργούνταν παλαιστινιακό κράτος, με νέες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, υπό την επίβλεψη των αμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Πέρα, όμως, από τα παχιά λόγια για «ειρήνη» και «δικαιοσύνη» ας δούμε πιο συγκεκριμένα τι περιελάμβαναν αυτές οι Συμφωνίες.

Εγκαθιδρύθηκε η Παλαιστινιακή Αρχή για να «κυβερνήσει» την κατεχόμενη από τον πόλεμο του 1967 Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Η αποχώρηση του ισραηλινού στρατού μετατέθηκε για το μέλλον.

Η Δυτική Όχθη χωρίστηκε σε τρεις περιοχές. Η ζώνη Α (18% των εδαφών) υπό παλαιστινιακή διοίκηση, η ζώνη Β (22%) με ένα είδος μεικτής διοίκησης (παλαιστινιακή πολιτική διοίκηση και η εσωτερική ασφάλεια στους Ισραηλινούς) και η ζώνη Γ (60%) υπό ισραηλινή διοίκηση. Ο ισραηλινός στρατός είχε το δικαίωμα να ελέγχει και να παρεμβαίνει και στις τρεις ζώνες.

Στην πράξη η Παλαιστινιακή Αρχή συνεργάστηκε με το κράτος του Ισραήλ για να καταστείλει τις αντιδράσεις των Παλαιστινίων και των αντιστασιακών οργανώσεων. Μια προδοτική στάση που σύντομα έφερε τον παλαιστινιακό λαό σε πολύ δυσχερέστερη θέση.

Στα όρια της Δυτικής Όχθης είναι και η Ανατολική Ιερουσαλήμ μαζί με την Παλιά Πόλη που ενώ κατοικείται κυρίως από Παλαιστινίους, έχει προσαρτηθεί από το Ισραήλ και στις Συμφωνίες του Όσλο δεν υπάρχει κάποια ρητή διάταξη για το μέλλον της. Άλλωστε το Ισραήλ θεωρεί την Ιερουσαλήμ ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσά του.

Το Ισραήλ, που ουσιαστικά ήθελε να αποτρέψει την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, από την επομένη κιόλας των Συμφωνιών προχώρησε σε νέο εποικισμό της Δυτικής Όχθης και όχι μόνο στην περιοχή Γ (ο εποικισμός της είχε αρχίσει από το 1967, από το ξεκίνημα δηλαδή της ισραηλινής κατοχής μετά και τον πόλεμο των 6 ημερών με τον οποίο την κατέλαβε και την απέσπασε από την διακυβέρνηση της Ιορδανίας). Μάλιστα, η τακτική του ήταν, μέσω των οικισμών που δημιουργούσε για τους εποίκους, να αποτρέπει την εδαφική ενότητα των παλαιστινιακών εδαφών, περιορίζοντας τελικά σε μικρούς θύλακες τους Παλαιστινίους. Γύρω από αυτούς, εκτός από τους οικισμούς των ισραηλινών εποίκων, δημιουργήθηκαν πολλές διάσπαρτες στρατιωτικές βάσειςκαι φυλάκια (υποτίθεται για την άμυνα του Ισραήλ) καθώς και πολλά σημεία ελέγχου (περίπου 500) που έκαναν υπερβολικά δύσκολες τις μετακινήσεις των Παλαιστινίων. Έτσι οι παλαιστίνιοι εργαζόμενοι, αγρότες και μαθητές δυσκολεύονταν να πάνε στις δουλειές τους, σπαταλώντας ατελείωτες ώρες καθημερινά στα σημεία ελέγχου αλλά και απίστευτους εξευτελισμούς από τους ισραηλινούς στρατιώτες.

Ταυτόχρονα, το Ισραήλ προέβη σε κατεδαφίσεις χιλιάδων σπιτιών και κτηρίων, καταστροφές καλλιεργειών αλλά και ολόκληρων παλαιστινιακών κοινοτήτων, με πρόσχημα τη δημιουργία νέων υποδομών, δρόμων, πάρκων κ.λπ. Ενώ δεν έδινε ποτέ οικοδομικές άδειες στους Παλαιστίνιους για την ανέγερση νέων σπιτιών, κατεδάφιζε όσα αυτοί έχτιζαν, αφού όλα ήταν «παράνομα». Συστηματικά, εδώ και δεκαετίες, κλέβουν την παλαιστινιακή γη και με τον εποικισμό αλλοιώνουν την πληθυσμιακή σύνθεση. Παράλληλα, οι ισραηλινές φυλακές έχουν γεμίσει με Παλαιστινίους που οι περισσότεροι κρατούνται για χρόνια, ακόμα και χωρίς συγκεκριμένες κατηγορίες. Επίσης,δεκάδες Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν από εποίκους και εκατοντάδες από τον ισραηλινό στρατό μέχρι το 2000 οπότε και ξέσπασε η 2^η Ιντιφάντα.

Αντίθετα, οι έποικοι (φερμένοι κυρίως από άλλες χώρες) που έχουν φτάσει στις μέρες μας να αποτελούν το 10% του ισραηλινού πληθυσμού, απολαμβάνουν πολλά προνόμια. Δεν έχει νόημα να γίνει καμιά σύγκριση για το επίπεδο διαβίωσης των Παλαιστινίων και των Ισραηλινών, αφού οι περιοχές που ζούσαν οι πρώτοι είχαν αφεθεί στην τύχη τους, χωρίς βασικές υποδομές και με τεράστιες ελλείψεις σε υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης κ.λπ.

Όσο για τα στοιχεία του εποικισμού, οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Μεταξύ 1992 και 2023 ο πληθυσμός των εποίκων στην Δυτική Όχθη σχεδόν πενταπλασιάστηκε (από 100.000 σε 500.000). Σ’ αυτούς να προσθέσουμε και άλλους 200.000 στην Ανατολική Ιερουσαλήμ που το 35% του εδάφους της έχει περάσει σε Ισραηλινούς. Η Παλιά Πόλη είναι κάτω από τον πλήρη έλεγχο του ισραηλινού στρατού, αν και οι έποικοι σε αυτήν είναι λίγες εκατοντάδες. Γύρω από την Ανατολική Ιερουσαλήμ το Ισραήλ έχτισε έναν τεράστιο δακτύλιο κατοικιών εποίκων, ώστε και αυτή σχεδόν να αποκοπεί από την Δυτική Όχθη. Ένα τεράστιο τσιμεντένιο τείχος μήκους 700 χιλιομέτρων και ύψους 8 μέτρων χτίστηκε για να χωρίσει την Δυτική Όχθη από το υπόλοιπο Ισραήλ, διχοτομώντας την παλαιστινιακή γη αλλά και υπενθυμίζοντας στους Παλαιστινίους τα όλο και στενότερα όριά τους. Φυσικά είναι σχεδόν αδύνατη η επικοινωνία μεταξύ Δυτικής Όχθης και Γάζας. Τέλος από το 2007 το ισραηλινό κράτος επέβαλε ναυτικό αποκλεισμό στην Λωρίδα της Γάζας, ολοκληρώνοντας το σχέδιό του να μετατρέψει τις περιοχές που ζούσαν οι Παλαιστίνιοι σε τεράστιες φυλακές, χωρίς δυνατότητα διαφυγής.

Το τελευταίο διάστημα οι επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στην Δυτική Όχθη έχουν ενταθεί. Το εποικιστικό σχέδιο Ε1 για τη Δυτική Όχθη και η εθνοκάθαρση στη Γάζα θέλει να βάλει ταφόπλακα σε οτιδήποτε θυμίζει Παλαιστίνη. Με το σχέδιο Ε1 το κράτος του Ισραήλ θέλει να δημιουργήσει νέους οικισμούς σε μεγάλο βάθος μέσα στη Δυτική Όχθη, να την κατακερματίσει ακόμη περισσότερο ώστε να μην υπάρχει οποιαδήποτε σκέψη για μελλοντική κρατική δομή και τελικά να νομιμοποιήσει την προσάρτησή της, δημιουργώντας ένα νέο Απαρτχάιντ. Αν το εποικιστικό σχέδιο Ε1 υλοποιηθεί, η Ανατολική Ιερουσαλήμ θα αποκοπεί πλήρως από την υπόλοιπη Δυτική Όχθη. Έτσι, τελικά, μέσω του σχεδίου αυτού, το σιωνιστικό καθεστώς καταργεί κάθε εδαφική ενότητα μεταξύ των παλαιστινιακών εδαφών και επιχειρεί να ενταφιάσει οποιαδήποτε σκέψη για να γίνει η Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Ταυτόχρονα απαγορεύει οριστικά ακόμα και την πρόσβαση των Παλαιστινίων στα ιστορικά και θρησκευτικά τους μνημεία.

Τι έμεινε τελικά από τις Συμφωνίες του Όσλο; Επέκταση του εποικισμού, δραστική συρρίκνωση και κατακερματισμός των παλαιστινιακών εδαφών. Ακόμα και η περιβόητη «λύση των δύο κρατών» που προτάθηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και πάνω σε αυτήν στηρίχτηκαν οι «συμφωνίες του Αβραάμ» έχει απορριφθεί από το Ισραήλ. Η πρόσφατη και προκλητική ομιλία του Νετανιάχου στον ΟΗΕ που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, είναι από την ανάποδη αποκαλυπτική για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το απελευθερωτικό παλαιστινιακό κίνημα: η συντριβή αυτού του τερατώδους μηχανισμού εποικισμού, κατοχής και απαρτχάιντ που λέγεται κράτος του Ισραήλ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενός κράτους μέσα στο οποίο θα μπορούν να ζουν ισότιμα όλες οι εθνότητες και οι μειονότητες στην περιοχή της ιστορικής Παλαιστίνης. Η δε πρόκληση Νετανιάχου- σιωνιστών έγινε μεγαλύτερη με την τοποθέτηση ισχυρών μεγαφώνων στη Λωρίδα της Γάζας ώστε οι Παλαιστίνιοι να ακούσουν υποχρεωτικά την ομιλία του. Όπως ακριβώς έκαναν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.