Μάιος 1934. Μέρες εξέγερσης στο λιμάνι της Καλαμάτας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 916, στις 30/4/2022

Η δεκαετία του 1930 χαρακτηρίστηκε από μια ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού με δημιουργία νέων εργοστασίων και μια προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί η βιομηχανία. Φυσικά πάντα μέσα στα πλαίσια της εξάρτησης κυρίως από ευρωπαϊκά και αμερικανικά κεφάλαια.

Ταυτόχρονα υπήρξε και μια σημαντική αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στην βιομηχανία, μια ποσοτική αύξηση του προλεταριάτου. Ειδικά στη δεκαετία του ’30 παρατηρούμε και μια ποιοτική διαφοροποίηση στην οργάνωση και την συγκρότηση των εργατών. Το ΚΚΕ κατάφερε, μετά από μια περίοδο σοβαρών εσωτερικών διαφωνιών (1929-1931), και με την τοποθέτηση του Ν. Ζαχαριάδη στη θέση του Γ. Γραμματέα του Κόμματος, να ανακάμψει και να καθοδηγήσει σημαντικούς εργατικούς και αγροτικούς αγώνες. Φαίνονταν ξεκάθαρα οι δυνατότητες του οργανωμένου προλεταριάτου να διεκδικήσει και να αποσπάσει κατακτήσεις. Μέσα στο 1933 συμμετείχαν στις απεργίες 100.000 εργάτες ενώ το 1934 ο αριθμός αυτός σχεδόν διπλασιάστηκε.

7 Απρίλη 1943. Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τους Ακροναυπλιώτες από το «Σωτηρία»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 915, στις 16/4/2022

Μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες του ΕΛΑΣ της Αθήνας πραγματοποιήθηκε στις 7 Απρίλη του 1943. Τα χαράματα εκείνης της ημέρας, περίπου 30 ΕΛΑΣίτες κατάφεραν να μπουν στο σανατόριο - φυλακή «Σωτηρία» και να απελευθερώσουν 56 ακροναυπλιώτες κρατούμενους. Η σημασία της επιχείρησης ήταν μεγάλη αφού πολλοί από τους κρατουμένους ήταν ανώτερα στελέχη του ΚΚΕ και μετά την απελευθέρωσή τους συνέβαλαν καθοριστικά στην εξέλιξη του αγώνα. 

Ήταν κάποτε μια χώρα... 23χρόνια από τη ΝΑΤΟϊκή επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022

 

«Είμαι 62 ετών, δεν είναι ο πρώτος πόλεμος που βλέπω στη ζωή μου. Θυμάμαι πολλά, δεν θυμάμαι όμως να μιλούσατε τόσο πολύ όταν η χώρα μου βομβαρδιζόταν το 1999. Είχαμε το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία...».

Ρωσία-Ουκρανία. Σενάρια «παγίδευσης»

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022

Σε πολλά δημοσιεύματα στα ΜΜΕ αλλά και σε απόψεις που εκφέρονται από διάφορους αναλυτές διατυπώνεται το ερώτημα περί του αν ο Πούτιν εισβάλοντας στην Ουκρανία «έπεσε στην παγίδα» που επιδέξια του έστησαν οι ΗΠΑ. Ορισμένοι μάλιστα απαντάν στο ερώτημα καταφατικά. Την άποψή τους αυτή τη στηρίζουν πρώτον σε δηλώσεις που γίναν από μεριάς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ αλλά και του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ, Μπάιντεν.

Το ΚΚΕ για τον πόλεμο στην Ουκρανία - Προβλήματα μεθοδολογίας και προβλήματα ουσίας

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022

Για μια ακόμη φορά το ΚΚΕ βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να «συνταιριάσει» τη λαθεμένη πολιτική του γραμμή με την αδυσώπητη πραγματικότητα. Τη γραμμή που αρνείται τον ιμπεριαλισμό και περιορίζει τον ανταγωνισμό στο επίπεδο των «επιχειρηματικών ομίλων», τη γραμμή που αναγορεύει όλες τις χώρες σε «ιμπεριαλιστικές», τη γραμμή που υποβιβάζει τη Ρωσία σε «δευτεροκλασάτη» καπιταλιστική χώρα. Παράλληλα, και στη βάση αυτής της γραμμής, αναδεικνύονται οι αντιφάσεις ανάμεσα στις διακηρύξεις και τα «σαλπίσματα» ενάντια (μάλιστα) σε έναν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» από τη μια και στην πολιτική του πρακτική που περιορίζεται σε λίγες κομματικές αντιπολεμικές εκδηλώσεις από την άλλη.

Πολέμησε ο Κόκκινος Στρατός για την Ελλάδα; Με αφορμή την βεβήλωση του μνημείου του Σοβιετικού Στρατιώτη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 914, στις 2/4/2022

Πριν από λίγες μέρες, και προφανώς με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, κάποιοι «άγνωστοι» -σύμφωνα με δημοσιεύματα πολλών εφημερίδων- βεβήλωσαν ένα μνημείο στην Καλλιθέα που είχε ανεγερθεί προς τιμήν του Σοβιετικού Στρατιώτη. Βέβαια δεν είναι και τόσο άγνωστοι οι υπεύθυνοι της πράξης αυτής, αφού δεν παρέλειψαν να δηλώσουν τις πολιτικές τους προτιμήσεις, υπογράφοντας με τα εθνικιστικά στοχάδια και το έμβλημα του ναζιστικού τάγματος AZOV. Δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης οι ντόπιοι φασίστες που βρήκαν την ευκαιρία, τη νύχτα της 21^ης Μάρτη, κινούμενοι μέσα στο σκοτάδι, να δείξουν για μια ακόμη φορά το αντικομμουνιστικό τους μένος, ξεσπώντας στα ιστορικά μνημεία. Ακραίοι και γραφικοί; Μάλλον όχι. 

Β. Ι. Λένιν: Σχετικά με τη στάση του εργατικού κόμματος απέναντι στη θρησκεία

13/5/1909

Ο λόγος του βουλευτή Σουρκόφ στην Κρατική Δούμα κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού της συνόδου και οι συζητήσεις στην ομάδα μας της Δούμας κατά την εξέταση του σχεδίου αυτού του λόγου, που δημοσιεύονται παρακάτω, ανακίνησαν ένα εξαιρετικά σοβαρό και επίκαιρο για τη σημερινή ακριβώς περίοδο ζήτημα. Το ενδιαφέρον για καθετί που σχετίζεται με τη θρησκεία, αναμφισβήτητα, αγκάλιασε τώρα πλατιούς κύκλους της «κοινωνίας» και εισχώρησε στις γραμμές των διανοουμένων που βρίσκονται κοντά στο εργατικό κίνημα, καθώς και σε ορισμένους εργατικούς κύκλους. Η σοσιαλδημοκρατία έχει δίχως άλλο την υποχρέωση να εκθέσει τη στάση της απέναντι στη θρησκεία.

Β.Ι. Λένιν: Σοσιαλισμός και Θρησκεία

3 Δεκέμβρη 1905

Όλη η σύγχρονη κοινωνία είναι θεμελιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση των τεράστιων μαζών της εργατικής τάξης από μια μηδαμινή μειοψηφία του πληθυσμού, που ανήκει στις τάξεις των γαιοκτημόνων και των κεφαλαιοκρατών. Η κοινωνία αυτή είναι δουλοκτητική, γιατί οι «ελεύθεροι» εργάτες, που όλη τους τη ζωή δουλεύουν στο κεφάλαιο, «έχουν δικαίωμα» μόνο σε τόσα μέσα ύπαρξης, όσα είναι απαραίτητα για τη συντήρηση δούλων που παράγουν κέρδος, για την εξασφάλιση και την διαιώνιση της κεφαλαιοκρατικής δουλείας.

Ουκρανικός λιμός 1932-33. Η επιμονή της αντικομουνιστικής προπαγάνδας σε χιλιοειπωμένα ψέματα

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 913, στις 19/3/2022

Κάθε χρόνο στην Ουκρανία, το τέταρτο Σάββατο του Νοέμβρη, είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του ουκρανικού λιμού του 1932-33, του «Μεγάλου Λιμού του Στάλιν», όπως χαρακτηριστικά επιγράφεται το άρθρο στο capital.gr στις 24/11/2021. Η συγκεκριμένη δημοσίευση μας πληροφορεί ότι και ο Μπάιντεν τίμησε τη μνήμη των θυμάτων, αναφερόμενος σ’ αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στον λιμό ως «θύματα της βάναυσης πολιτικής και των σκόπιμων ενεργειών τού καθεστώτος του Ιωσήφ Στάλιν». Δεν παρέλειψε βέβαια να διευκρινίσει τη σκοπιμότητα των δικών του ενεργειών, δηλώνοντας ότι «οι ΗΠΑ είναι δεσμευμένες απέναντι στον ουκρανικό λαό και στηρίζουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας». Να θυμίσουμε επίσης πως από το 2006 στην Ουκρανία, το «Γολοντομόρ» (πείνα και εξόντωση) του 1932-33 αναγνωρίστηκε ως «γενοκτονία» και η δημόσια άρνησή του επιφέρει πρόστιμο. 

Επέκταση του ΝΑΤΟ. Μια ιμπεριαλιστική, πολεμικού χαρακτήρα, πρωτοβουλία διαρκείας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 912, στις 3/5/2022

Η ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί σίγουρα ένα σημείο τομής και κλιμάκωσης του μακρόχρονου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ρωσίας. Ένα άλλο, πολλαπλάσια σημαντικό, σημείο τομής ήταν τα χρόνια των καταρρεύσεων (1989-1991) που ανέτρεψαν άρδην τους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης.

Απόφαση του ΠΓ του ΚΚΕ(μ-λ) - Φλεβάρης 2022

Λαμβάνοντας υπόψη την πλούσια συζήτηση που διεξήχθη στο πλαίσιο του ΚΟ που συνεδρίασε πρόσφατα (19-20/2/22) σχετικά με τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία και τις εξελίξεις που αυτές παρήγαγαν διεθνώς αλλά και στη χώρα, καθώς και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτές, το ΠΓ του ΚΚΕ(μ-λ) κατέληξε στην παρακάτω απόφαση, που εμπλουτίστηκε από τις εκτιμήσεις μας για τα πολεμικά γεγονότα που έτρεξαν στο διάστημα που μεσολάβησε.

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες! Ή μήπως έχουν;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 912, στις 3/5/2022

Το ίδιο ερώτημα επιστρέφει ξανά και ξανά: Υπάρχει δυνατότητα και αναγκαιότητα λαϊκού, επαναστατικού, εργατικού, κομμουνιστικού κινήματος, αυτόνομου από το σύστημα και τις διάφορες μερίδες του;

Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία αποκάλυψαν τις τεράστιες ευθύνες που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων της Αριστεράς, οι οποίες για χρόνια υποτάχθηκαν σε θεωρίες κοσμοπολιτισμού και «πανιμπεριαλισμού», υποτίμησαν τον κίνδυνο που φέρνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και υπονόμευσαν την «ξεπερασμένη» – κατά την άποψή τους- αναγκαιότητα συγκρότησης του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και του αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Έχουν συγκεκριμένες και σοβαρές ευθύνες για την κυριαρχία στην κοινωνία αλλά και στον κόσμο του κινήματος από τη μια οικονομίστικων (αλήθεια, ποια είναι η άποψη των… «επιχειρηματικών ομίλων» για την προσωρινή ίσως κατάρρευση των οικονομικών συναλλαγών ΕΕ-Ρωσίας;), αλλά και από την άλλη παρδαλών και αταξικών αντιλήψεων (εκδοχές της ομπαμικής «Αριστεράς») γύρω από τα λεγόμενα «ατομικά δικαιώματα», αδυνατίζοντας την «κόκκινη» πλευρά, η οποία είναι συνδεμένη με ένα ταξικό αλλά και αντιιμπεριαλιστικό DNA. Σε μια χώρα, μάλιστα, της οποίας το έδαφος, ο αέρας και η θάλασσα παραδίδονται από άκρη σε άκρη στην πιο δολοφονική πολεμική μηχανή του πλανήτη, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αποτελώντας τη βάση για το μακέλεμα λαών – ανάμεσα στους οποίους και του δικού μας!

Εθνοτική πολιτική στην ΕΣΣΔ. Έκανε λάθος ο Λένιν;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 912, στις 3/5/2022

Το μάθαμε κι αυτό. Μέσα στο διάγγελμά του ο Πούτιν, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, μας υπέδειξε τον πραγματικό υπεύθυνο για την εξέλιξη που είχε η χώρα αυτή τον τελευταίο αιώνα, φτάνοντας μέχρι και τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν ήταν μόνο ο συνήθης ύποπτος (Στάλιν) αλλά το κακό ξεκίνησε από την ίδρυση της ΕΣΣΔ με τον Λένιν. Αυτός λοιπόν ευθύνεται επειδή, όπως τον κατηγόρησε, απέσπασε την ουκρανική γη από τη ρωσική αυτοκρατορία και της έδωσε ανεξαρτησία και κρατική υπόσταση, μέσα στα πλαίσια της ΕΣΣΔ. Όπως έκανε και στις υπόλοιπες σοβιετικές Δημοκρατίες, με το δικαίωμα μάλιστα μέχρι και του αποχωρισμού, πιστός στις μαρξιστικές αρχές της αυτοδιάθεσης των εθνών. 

Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε χθες. Δεν θα τελειώσει αύριο

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 912, στις 5/3/2022

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (28-02-22) συνεχίζονται οι μάχες στο έδαφος της Ουκρανίας. Συνεχίζει να ρέει το αίμα των Ουκρανών (αλλά και Ρώσων) στρατιωτών. Συνεχίζει να ξεριζώνεται κόσμος και να παίρνει τους δρόμους της προσφυγιάς. Συνεχίζονται οι καταστροφές των υποδομών της Ουκρανίας. Συνεχίζουν να διαμορφώνονται οι συνθήκες ενός ακόμη πιο ζοφερού μέλλοντος και όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας. Γιατί και προς τι αυτή η τραγωδία; Χρειάζεται να πάμε λίγο προς τα πίσω.

 

Η Ουκρανία στο μάτι του κυκλώνα. Μια κρίσιμη αναμέτρηση

του Βασίλη Σαμαρά

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 911, στις 19/2/2022

Με κομμένη την ανάσα ο κόσμος όλος παρακολουθεί τα όσα εξελίσσονται στα σύνορα Ρωσίας Ουκρανίας καθώς αντιλαμβάνεται την κρισιμότητά τους. Τι συμβαίνει αλήθεια εκεί; Θα μπει σε κίνηση η κρεατομηχανή για να αλέσει χιλιάδες νεανικά κορμιά αλλά και αμάχους κάθε ηλικίας; Ποιες θα ‘ναι οι συνέπειες όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας αλλά και για τους λαούς της περιοχής και τον κόσμο όλον;

Το προφανές, ότι πρόκειται για μια έκφραση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

ΔΣΕ και Σοβιετική Ένωση. Μια απάντηση στην πρόσφατη αντικομουνιστική επίθεση από τον «ιστορικό καθηγητή» Ραντσένκο

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 911, στις 19/2/2022

Πριν από λίγες μέρες, ο ρωσικής καταγωγής ιστορικός Σεργκέι Ραντσένκο, καθηγητής στο τμήμα του Πανεπιστημίου «Τζον Χόπκινς» στην Ιταλία, δημοσίευσε στο... twitter -τόσο ακαδημαϊκά και επίσημα- τέσσερα «αποκαλυπτικά» σοβιετικά έγγραφα της περιόδου του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Μάλιστα διάφορες εγχώριες αστικές φυλλάδες (Εστία, Δημοκρατία κ.α.) έσπευσαν να τα αναπαράγουν, χαρακτηρίζοντάς τα «συγκλονιστικά».

Η εξάπλωση της τυφλής βίας στη νεολαία. Εικόνα σου είμαι, κοινωνία… και σου μοιάζω

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 911, στις 19/2/2022

Το φαινόμενο της τυφλής βίας που φανερά εξαπλώνεται στη νεολαία έχει βαθιές αιτίες και φυσικά δεν αφορά «τα δώδεκα τσογλάνια». Αλήθεια, ποια σκατοκατάσταση σπρώχνει όχι δώδεκα αλλά εκατοντάδες ή και χιλιάδες νέους ανθρώπους στα μονοπάτια αυτά; Τι φταίει και νέοι άνθρωποι δεκαοχτώ, είκοσι και τριάντα χρονών, έχουν μετατραπεί σε «ζωντανούς-νεκρούς», ποιος τους μετατρέπει σε φονιάδες; Και τα μεσάνυ­χτα, αντί να πίνουν ένα κρασί συζητώντας με την παρέα τους, αντί να φιλιούνται με την κοπέλα τους, να γίνονται κυνηγοί ανθρώπων, ψάχνοντας να βρουν για να δείρουν και να σκοτώσουν;

Νάουσα 23 Γενάρη 1933. Το συλλαλητήριο των υφαντουργών βάφεται στο αίμα. «Ζήτησαν δουλειά, πήραν σφαίρες…»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ.909, στις 22/1/2022 

Η περίοδος του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα ήταν πλούσια σε εργατικές κινητοποιήσεις και σκληρές απεργίες που συχνά απέβαιναν νικηφόρες. Η άνοδος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μαζί με την αύξηση της επιρροής των κομμουνιστικών ιδεών μέσα στην ελληνική κοινωνία είχαν ως αποτέλεσμα να αναγκάσουν το κράτος να απαντά με άγρια καταστολή. Ήδη το 1929 είχε ψηφιστεί το Ιδιώνυμο, ένας νόμος δηλαδή που απαγόρευε τις εργατικές κινητοποιήσεις και την κομμουνιστική δράση. Πολλά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ καθώς και συνδικαλιστές εργάτες διώχθηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν για τη δράση τους. Η ελληνική αστική τάξη έτρεμε μπροστά στο ενδεχόμενο η ανάταση αυτή του επαναστατικού κινήματος να αποκτήσει προοπτική, να καταλήξει νικηφόρα για την εργατική τάξη και να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα. Χρειάστηκε λίγα χρόνια αργότερα να επιβληθεί η δικτατορία του Μεταξά για να φρενάρει έστω και προσωρινά την άνοδο του κινήματος. 

Η αντίσταση των Ελλήνων κομμουνιστών στη ρεβιζιονιστική στροφή

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 908, στις 8/1/2022

Μαχητές του ΔΣΕ στην Τασκένδη

Μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος στα εσωτερικά του ΚΚΕ και την ανατροπή της ηγεσίας του, εκδηλώθηκε από Έλληνες κομμουνιστές το μ-λ κίνημα ενάντια στην 6η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1956), ενάντια στις θέσεις της ΕΣΣΔ για τον «ειρηνικό δρόμο» και την αποσταλινοποίηση, αλλά και ενάντια στην κομματικά παράνομη καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη. Συνεπώς υπήρξε αντιπαράθεση σε όλο το φάσμα των ζητημάτων που αφορούσαν το ελληνικό και διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και θα πρέπει η αποτίμηση του κινήματος αυτού να γίνει συνολικά και όχι τεμαχισμένα.

 

Για τον Νίκο Ζαχαριάδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 908, στις 8/1/2022

Η αποτίμηση της συνεισφοράς μιας σημαντικής ηγετικής προσωπικότητας του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας, όπως του Ν. Ζαχαριάδη, αποτελεί σημαντικό ζήτημα για τη φυσιογνωμία μιας επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης, καθώς διαμορφώνει ένα πλαίσιο ευθύνης αλλά και δέσμευσης απέναντι σε κρίσιμα προβλήματα του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος.

Αποτελεί ένα μέρος από το μεγάλο βάρος που πρέπει να σηκώσουν το κομμουνιστικό κίνημα και οι νέοι αγωνιστές του σήμερα, στην πορεία της ανασυγκρότησης και του ανοίγματος επαναστατικών δρόμων στα επίπεδα που απαιτεί η ταξική πάλη.