Θυμόμαστε - Διδασκόμαστε - Προχωράμε. Με τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ στην Κεντρική Μακεδονία

του Δημήτρη Τσοντάκη

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» Νο 35, τον Απρίλη του 2011

Το βιβλίο του Ηλία Μεταλλίδη δεν είναι ένα ιστορικό βιβλίο και ούτε παρουσιάζεται σαν τέτοιο, καθώς δεν ήταν αυτή η πρόθεση του συγγραφέα. Αποτελεί όμως σίγουρα μία πηγή για την περίοδο της κατοχής και κυρίως του εμφυλίου στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας και ειδικά του νομού Κιλκίς. Είναι γέννημα της ανάγκης ενός αγωνιστή να εκφράσει τις αγωνίες, τις μαρτυρίες και τις απόψεις του για την περίοδο εκείνη. Για την αδικία και τις διώξεις που υπέστη αυτός, οι σύντροφοι του και ολόκληρος ο ελληνικός λαός την περίοδο της κατοχής από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Να μιλήσει για τους πόθους του λαού για ελευθερία, ανεξαρτησία, ειρήνη, λαοκρατία και πως αυτά πληρώθηκαν με αίμα από τους «συμμάχους» μας αγγλοαμερικάνους για να υπηρετήσουν τα σχέδια τους. Είναι μια κραυγή ενός ανθρώπου που έχασε στον αγώνα την οικογένεια του, έχασε την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Ξυρόβρυση που καταστράφηκε από τους παρακρατικούς και αναγκάστηκε να ξενιτευτεί από την χώρα που γι' αυτήν πολέμησε, συγγραφέας θέλει λοιπόν μέσα από αυτό το βιβλίο να παραδώσει στη νέα γενιά ένα ντοκουμέντο ενάντια στην παραχάραξη της Ιστορίας από τους «νικητές» του εμφυλίου, ένα μάθημα για τους νέους που θα τους βοηθήσει στους αγώνες τους στο σήμερα.

150 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ. Το φάντασμα του Κομμουνισμού συνεχίζει να πλανάται στην Ευρώπη και στον κόσμο ολάκερο

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 356, στις 21/3/1998

Στις 21 του Φλεβάρη συμπληρώνονται 150 χρόνια από την έκδοση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» (αυτή η 23^η του Φλεβάρη είναι επέτειος επίσης της ίδρυσης του κόκκινου Στρατού, της ΕΠΟΝ και τόσων άλλων γεγονότων!) και δίκαια μπορεί να απορεί κανείς για το τι συμβαίνει με τον αριθμό 150 αυτής της επετείου κι όλοι αναφέρονται στον Μαρξ, αν ζει ή δεν ζει ή έχουμε … δεύτερα παρουσία αυτού του μεγάλου διανοητή - επαναστάτη!

Ελληνοτουρκικές αντιθέσεις - Επικίνδυνες εξελίξεις

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 862, στις 25/1/2020

Κάτω από το πλαίσιο που διαμορφώνει ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών, και μέσα σε μια φάση που η περιοχή μας βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δίνη των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και τυχοδιωκτισμών για τον έλεγχό της, σε διαρκή αλληλοτροφοδότηση βρίσκεται ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των δύο εξαρτημένων αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, που αρχίζει να επεκτείνεται επικίνδυνα σε πολλά μέτωπα και πεδία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς.

Διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή: Παταγώδης αποτυχία. Οι πυρκαγιές στην Αυστραλία «φωτίζουν» την υποκρισία και τις εγκληματικές πολιτικές των ιμπεριαλιστών

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 861, στις 11/1/2020

 Τεράστια είναι η απογοήτευση περιβαλλοντικών οργανώσεων μετά τα πενιχρά αποτελέσματα της Διεθνούς Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που ολοκληρώθηκε στις 14-15 Δεκ. 2019 στη Μαδρίτη (COP25)». Έτσι περιγράφουν οι περισσότεροι ανταποκριτές τα αποτελέσματα αυτής της πρωτοβουλίας του ΟΗΕ, που εμφανίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν η τελευταία ελπίδα για τον πλανήτη!!

Για τον Θάνο

του Κώστα Θωμαΐδη*

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ. 861, στις 11/1/2020

Είναι δύσκολο να συντάξω τις σκέψεις, τις μνήμες, τις στιγμές που έζησα δίπλα στον Θάνο σε ένα σημείωμα. 45 χρόνια αληθινής φιλίας. 45 χρόνια από την πρώτη γνωριμία, μια ζωή ολόκληρη, γεμάτη. Εκατοντάδες συναυλίες, χιλιάδες πρόβες - μαθήματα μουσικής. Μου δίδαξε πώς να ξεκολλάω τις νότες από την παρτιτούρα, πώς να αναλύω ποιητικά κείμενα, πώς να τονίζω τις συλλαβές, με απελευθέρωνε, με οδηγούσε στην ερμηνεία. Ήταν βαθύτατα μορφωμένος. Ατέλειωτες οι συζητήσεις μας γύρω από τη μουσική και όχι μόνο, πάντα είχε κάτι νέο και ενδιαφέρον να σου πει, Ο Θάνος δεν ομόρφυνε απλώς τις ζωές μας με τα τραγούδια του, ήταν η συντροφιά μας στις μοναχικές στιγμές, η δύναμη μας στις κοινωνικές διεκδικήσεις, μας κράτησε (όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί) όταν το είχαμε ανάγκη. Έβαλε στην ψυχή μας τα λόγια μεγάλων ποιητών, όταν οι περισσότεροι συνθέτες τα απέρριπταν ως αντιεμπορικά ή, το χειρότερο, ως ακαταλαβίστικα. Ο μουσικός του κόσμος πάντα θα αντηχεί από τις φωνές των νέων ανθρώπων που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο. Ήταν ολοκληρωμένος συνθέτης, δεν ήταν μόνο τραγουδοποιός κι ας τον γνώρισε ο κόσμος μέσα από τα τραγούδια του.

1896. Οι κολασμένοι στο Λαύριο εξεγείρονται

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 862, στις 25/1/2020

«…το αυθόρμητο στοιχείο δεν αποτελεί στην ουσία τίποτα άλλο παρά την εμβρυακή μορφή του συνειδητού. Ακόμα και οι πρωτόγονοι ξεσηκωμοί εκφράζανε ως ένα βαθμό το ξύπνημα της συνείδησης». (Λένιν, «Τι να κάνουμε»)

1896. Ξημερώματα της 8^ης Απριλίου. 1800 μεταλλωρύχοι του Λαυρίου ανεβαίνουν από τα έγκατα της γης, κλείνουν όλες τις εισόδους και ξεκινούν απεργία. Ήταν η δεύτερη μεγάλη εργατική απεργία στην Ελλάδα μετά από αυτήν της Σύρου στα 1879. 

Ο χωρισμός των δύο Γερμανιών και η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 861, στις 11/1/2020

 

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου (1991) είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα των ΜΜΕ. Τον περασμένο Νοέμβρη συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από το γεγονός και δεν ήταν λίγα τα αφιερώματα που προβλήθηκαν. Όμως για το ζήτημα τού πώς φτάσαμε στο χωρισμό των δύο Γερμανιών και της ανέγερσης του τείχους δεν γίνεται και πολύ συχνή αναφορά. Και όταν γίνεται, το μόνο σίγουρο είναι η απόκρυψη του ρόλου των δυτικών ιμπεριαλιστών και η διαστρέβλωση της αλήθειας.

Ιδιωτικοποιούν την εκπαίδευση ή αναζητούν χωματερή απορριπτέων;

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 860, στις 14/12/2019

Βασική έγνοια του συστήματος για την εκπαίδευση, έγνοια όλων των κυβερνήσεων, είναι ο έλεγχος της μαθητικής ροής, δηλαδή, πόσοι και ποιοι μαθητές θα προχωρούν στην κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα. Αυτό σημαίνει μέτρα και κατάλληλους θεσμούς. Η λύση του ζητήματος σκοντάφτει στη φύση της αστικής τάξης, στον εξαρτημένο χαρακτήρα της. Πώς θα χτίσει εκπαιδευτική πολιτική στην κινούμενη άμμο της οικονομίας και της παραγωγής της; Ετσι, κόβει και ράβει, ρυθμίζει κι απορρυθμίζει.

Για τον Λου Σιουν 1937. [Λόγος του Μάο Τσετούνγκ στη συνάντηση Μνήμης της Πρώτης Επετείου Θανάτου του Λου Σιουν]

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 860, στις 14-12-2019

Σύντροφοι,

[...] Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του Λου Σιουν. Πρέπει πρώτα απ' όλα να καταλάβουμε τον ίδιο και τη θέση του στην ιστορία της επανάστασης. Τον τιμούμε όχι μόνο επειδή ήταν επιφανής συγγραφέας, αλλά κι επειδή στην πρώτη θέση της εθνικής χειραφέτησης αφιέρωσε όλη του τη δύναμη στην επαναστατική πάλη. (Τον τιμούμε όχι μόνο επειδή έγραφε καλά, όντας μια σπουδαία λογοτεχνική φιγούρα, αλλά κι επειδή ήταν ένας πρωτοπόρος για την εθνική απελευθέρωση και έδωσε τεράστια βοήθεια στην επανάσταση.) Παρ' όλο που δεν ανήκε στην οργάνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος, η σκέψη του, η δράση του και η γραφή του ήταν επηρεασμένες από τον μαρξισμό. Έδειχνε ολοένα και περισσότερη νεανική ενέργεια καθώς η ζωή του τραβούσε στο τέλος της. Πάλεψε με συνέπεια και ασταμάτητα ενάντια στις φεουδαρχικές δυνάμεις και τον ιμπεριαλισμό. Υπό άθλιες συνθήκες πίεσης και εκδίωξης από τον εχθρό, πολέμησε (υπέφερε) και διαδήλωσε. Με παρόμοιο τρόπο, Σύντροφοι, μπορείτε επίσης να μελετήσετε επαναστατικές θεωρίες επιμελώς, ενώ ζείτε υπό τόσο αντίξοες υλικές συνθήκες, επειδή είστε γεμάτοι αγωνιστικό πνεύμα. Η υλική σύνθεση αυτού του σχολείου είναι φτωχή, αλλά εδώ έχουμε αλήθεια, ελευθερία και ένα μέρος να εκπαιδεύσουμε επαναστάτες πρωτοπόρους.

Ημέρα του αγέννητου παιδιού… ή ημέρα ενάντια στην άμβλωση

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 860, στις 14-12-2019

Το καλοκαίρι η Ιερά Σύνοδος θέσπισε την «ημέρα του αγέννητου παιδιού» ως την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Προηγήθηκε ένας χρόνος καμπάνιας με αφίσες και ημερίδες κατά των αμβλώσεων, με σύνθημα «Αφήστε με να ζήσω». Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει την έκτρωση εντός 12 εβδομάδων σε κάθε περίπτωση, εντός 19 εφόσον πρόκειται για αποτέλεσμα βιασμού και εντός 24 εβδομάδων αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου. Στην Ελλάδα του ’80 απαγορεύονταν η έκτρωση, οι αγώνες όμως του φεμινιστικού κινήματος, εγχώρια και διεθνώς, κέρδισαν την νομιμοποίηση των αμβλώσεων, με πρώτο το νόμο 1609 επί ΠΑΣΟΚ το 1986.

Σοβιετικό διήγημα επιστημονικής φαντασίας

 

του Δημήτρη Χατζηκωνσταντίνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 859, στις 30-11-2019

Από το φουτουρισμό στην επιστημονική φαντασία...

Οι αρχές του 20ού αιώνα με τις επιστημονικές ανακαλύψεις αλλά και εφευρέσεις όπως ο ηλεκτρισμός, το αυτοκίνητο, ο κινηματογράφος κλπ έδωσε μια σπουδαία ώθηση στη φαντασία συγγραφέων και ποιητών στον κόσμο αλλά και στη Ρωσία που ενέταξαν αυτά τα “θαύματα” στα έργα τους. Κοιτώντας στο μέλλον, αποθέωσαν τις φυσικές επιστήμες και χρησιμοποίησαν τη γεωμετρική αισθητική, ήρθαν σε ρήξη με το συμβολισμό, το ρομαντισμό και γενικά τη λατρεία προς τα μυστήρια, το μυστικισμό αλλά και την αποθέωση της φύσης ως άλλης θεότητας. Στοιχεία αυτού του ρεύματος αργότερα εντάχθηκαν στην επιστημονική φαντασία τόσο στην ΕΣΣΔ αλλά και παγκόσμια, όπως είναι οι τεχνολογίες και η “έκρηξη” της φυσικής και των νέων ανακαλύψεων του κλάδου της. Ο Β. Μαγιακόφσκι αποτέλεσε χαρακτηριστική φιγούρα του προσοβιετικού φουτουρισμού, αποθεώνοντας το μέλλον, που όπως φάνηκε, διαγράφτηκε ευοίωνο.

Μπαγιαντέρας Αντιστασιακός

του Δημήτρη Χατζηκωνσταντίνου

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 845, στις 20/4/2019

Γεννημένος πριν από 113 χρόνια, ο Δημήτρης Γκόγκος, περισσότερο αναγνωρίσιμος ως Μπαγιαντέρας, είναι γνωστός σε όλους για τα κανταδόρικα  ρεμπέτικά του. Μελωδίες πασίγνωστες  όπως το Χατζηκυριάκειο, το Σα μαγεμένο το μυαλό μου και άλλες, έχουν τραγουδηθεί από όλους και όλες από πόνο, χαρά, γλέντι, έρωτα. Πολλά  όμως για τη ζωή του, τις απόψεις του , την προσωπικότητα  και το έργο του δεν είναι γνωστά.

Η ανατροπή του νόμου 815. 40 χρόνια από την κορύφωση του φοιτητικού κινήματος

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φ.860, στις 14/12/2019

«Η κυβέρνηση υποχωρεί όταν το μαζικό κίνημα έχει τη δύναμη να την αναγκάζει. Όταν δηλαδή ο αγώνας τραβιέται μέχρι την έσχατη συνέπειά του. Αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε νικηφόρα μάχη τέτοιας έκτασης (όπως με τον 815) είναι η απόκρουση του ρεφορμισμού και η κυριαρχία μιας αγωνιστικής εναλλακτικής λύσης. Και αυτό που συνέβη στα Πανεπιστήμια θα διαδοθεί και θα επιδράσει και στα υπόλοιπα τμήματα του λαϊκού κινήματος».  Σάλπισμα 17/1/1980

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Βιβλιοπαρουσίαση: «Στοιχειοχαράκτης» του Σίμου Κερασίδη

του Δημήτρη Παυλίδη

Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου του Σίμου Κερασίδη «Στοιχειοχαράκτης», εκδόσεις Ωκεανός, που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία Κατοίκων Τούμπας στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας την Τετάρτη 11/12/2019.

Τον Σίμο Κερασίδη τον γνώρισα λογοτεχνικά το 1996 όταν διάβασα τις δέκα ιστορίες για τα σκοτεινά χρόνια στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην Τούμπα, βασισμένες σε γεγονότα και απόηχους της προσφυγιάς, της κατοχής, του εμφυλίου, της εξορίας και σχεδόν μαζί την Κοκάλινη Οπτασία, την ιστορία δύο απλοϊκών ανθρώπων του Σάββα και της Κωνσταντινιάς σε τρία μέρη, από το Ζoγκουλτάκ της Μαύρης Θάλασσας, στα Γανόχωρα της Ανατολικής Θράκης και ύστερα στην Τούμπα της Σαλονίκης. Από την συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Το τραμ», το 1995 μέχρι το ιστορικό μυθιστόρημα «Στο Ρύγχος του Λύκου» το 2012 ο Σίμος Κερασίδης έχει χαράξει μια λογοτεχνική διαδρομή βασισμένη στα βιώματα προσωπικά και οικογενειακά, με ήρωες της καθημερινής ζωής, μερικούς συγγενικούς ή φιλικούς, που έζησαν κάτω από την ισχυρή επίδραση πρόσφατων σχετικά γεγονότων της νεοελληνικής ιστορίας, σε καταστάσεις με αναφορά τις πολεμικές περιπέτειες, την προσφυγιά, την Κατοχή και τον Εμφύλιο και ιδιαίτερα όπως αυτές μεταφέρθηκαν ή αποτυπώθηκαν στους ανθρώπους στην προσφυγογειτονιά της Τούμπας. 

Το γκρέμισμα του τείχους και οι τύχες του κόσμου

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 858, στις 16/11/2019

Στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο του τελευταίου διαστήματος την τιμητική του είχαν οι αναφορές σε ένα έτσι ή αλλιώς σημαντικό γεγονός. Τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το «γκρέμισμα», όπως αναφέρεται, του «τείχους του Βερολίνου».

Πλήθος λοιπόν οι αναφορές. Οι θριαμβολογίες. Για τη «νίκη της Δημοκρατίας». Της «ελευθερίας», της «ενότητας των λαών», της «ειρήνης». Της «ανάπτυξης» και της «ευημερίας». 

Όψεις του φασιστικού φαινομένου στη Θεσσαλονίκη (1960-1980) και η λαϊκή πάλη

Ομιλία του Γιάννη Χατζή σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης 2019

Ξέρετε… θέλοντας κανείς να ανατρέξει στο αντίκτυπο των πολιτικών εξελίξεων εκείνων των ημερών και να επικεντρώσει  στις ακροδεξιές μεθοδεύσεις και δραστηριότητες της εποχής, δεν μπορεί να μη σταθεί στον χαρακτηρισμό της Θεσσαλονίκης σαν «παρακρατούπολης» και σαν πόλης των «πολιτικών δολοφονιών». Πράγματι στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκαν ο Πολκ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης κι ο Γιάννης Ζεύγος κι αργότερα οι Τσαρουχάς,  Γιάννης Χαλκίδης και Στέφανος Βελδεμίρης.

Ήταν η Θεσσαλονίκη του δωσίλογου και δικασμένου σε θάνατο για την κατοχική του δράση Φον Ξενοφώντα Γιοσμά και των διάφορων παρακρατικών, που είχαν την άνεση, σε συνεργία με την αστυνομία, να δολοφονήσουν στις 27 Μαΐου 1963 τον Λαμπράκη, στο κέντρο της πόλης. 

Στέφανος Βελδεμίρης. 58 χρόνια από τη δολοφονία του νεολαίου αγωνιστή της ΕΔΑ

του Στέλιου Αγκούτογλου
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 857, στις 2/11/2019

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1961, τρεις ημέρες πριν τις εκλογές που έμειναν στη μνήμη του λαού μας ως εκλογές της «βίας και νοθείας». Αυτές οι εκλογές έρχονταν να «διορθώσουν» το ανορθόδοξο για το αμερικανοστήρικτο αστικό καθεστώς αποτέλεσμα του 1958, με το οποίο η ΕΔΑ είχε γίνει αξιωματική αντιπολίτευση σε πείσμα της μετεμφυλιακής τρομοκρατίας.

Θεσσαλονίκη, 11 Νοέμβρη 1979. 40 χρόνια από τη μαχητική αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια στους νοσταλγούς της χούντας και την κυβερνητική απαγόρευση

του Γιάννη Χατζή
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 857, στις 2/11/2019

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 1979, 12 το μεσημέρι. Η οδός Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη ήταν ένας ήσυχος δρόμος εκείνο το ηλιόλουστο φθινοπωριάτικο πρωινό, όταν ξαφνικά, στη μέση του δρόμου, εμφανίστηκε ο σ. Βασίλης Σαμαράς με το σύνθημα «Δεν περνάει ο φασισμός»!

Σε κλάσματα δευτερολέπτου, από τα γύρω στενά εμφανίζονται δεκάδες αντιφασίστες διαδηλωτές, με κατεύθυνση τον κινηματογράφο ΗΛΥΣΙΑ, έξω από τον οποίο, για πρώτη φορά από την πτώση της δικτατορίας, είχε οργανωθεί εκδήλωση των χουντοφασιστών. Στόχος η διάλυση της.

ΤΟ «ΟΧΙ» ΕΓΙΝΕ «ΝΑΙ». Από την εποποιία στη συνθηκολόγηση

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 857, στις 2/11/2019

Η υπουργός παιδείας κατάφερε να εξαφανίσει τον φασισμό, τους Γερμανούς και τους Ιταλούς χωρίς να φωνάξει ΑΕΡΑ!

Απέδειξε πως δεν είναι χαζή αλλά αντιδραστική. Δεν θεωρεί τον φασισμό πρόβλημα! Γι’ αυτό δεν τον αναφέρει.

Γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία. Ξέρει πια σημεία πρέπει να κρατήσει και ποια να λογοκρίνει για να δικαιώσει το παρελθόν τις τωρινές επιλογές της κυβέρνησης.

Είναι επικίνδυνη. Τα βάζει με τις δυνάμεις του «μίσους και της βίας» και «τις ακραίες φωνές του λαϊκισμού». Έντεχνα εισάγει τη θεωρία των δύο άκρων!

Υπηρετεί επάξια την αστική τάξη.

Σταθμός Μπακεντάνο, Σαντιάγο. Ζωντανά τα φαντάσματα της δικτατορίας!

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 857, στις 2/11/2019

Παρότι η επίσημη ονομασία έχει αλλάξει από το 1928 και φέρει το όνομα του αήττητου στρατηγού στον πόλεμο του Ειρηνικού, οι κάτοικοι στο Σαντιάγο επιμένουν να αποκαλούν την Μπακεντάνο, πλατεία Ιταλίας. Σε σχήμα ωοειδές στην καρδιά της πόλης, είναι ο ιστορικός τόπος για τις γιορτές αλλά και τις κοινωνικές ταραχές που έχουν σημαδέψει την νεότερη ιστορία της Χιλιανής πρωτεύουσας. Έτσι και τώρα, η πλατεία έγινε από τα επίκεντρα των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων με την αστυνομία και εδώ έδωσαν ραντεβού ένα εκατομμύριο Χιλιάνοι στις 25 Οκτωβρίου. Ομώνυμη της πλατείας είναι η διπλανή στάση του μετρό, του οποίου η γραμμή 1 περνά σχεδόν από κάτω, με διεύθυνση ανατολικά –δυτικά παράλληλα της κεντρικής λεωφόρου Αλαμέδα. Η γραμμή είναι η πρώτη που κατασκευάστηκε και εγκαινιάστηκε από τον Πινοτσέτ πανηγυρικά τον Σεπτέμβρη του 1975, στα πρώτα σκληρά χρόνια της φασιστικής δικτατορίας. Το φάντασμά της ζωντάνεψε αυτές τις ημέρες όχι μόνο στους δρόμους του Σαντιάγο αλλά και μέσα στις υπόγειες στοές του μετρό.