Ο πόλεμος της Αλγερίας και τα «ασυγχώρητα εγκλήματα» της Γαλλίας

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 904, στις 30/10/2021

Η πρόσφατη δήλωση του πρόεδρου της Γαλλίας Μακρόν με την οποία χαρακτήρισε «ασυγχώρητο έγκλημα» την αιματηρή καταστολή χιλιάδων αλγερινών διαδηλωτών που έγινε στο Παρίσι 60 χρόνια πριν, στις 17 Οκτώβρη 1961, μόνο προκλητική και υποκριτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ο ίδιος τα τελευταία χρόνια ευθύνεται για την άγρια αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων από την γαλλική αστυνομία και τους δεκάδες σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών.

Η βίαιη καταστολή του 1961, η σφαγή του Παρισιού, όπως ονομάστηκε, εντάσσεται μέσα στα γεγονότα του πολέμου της Αλγερίας, δηλαδή του αντιαποικιακού αγώνα του αλγερινού λαού ενάντια στην Γαλλία, που ξεκίνησε το 1954 και έληξε με την ήττα της ιμπεριαλιστικής μητρόπολης το 1962.

 

1961-2021, 60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΒΕΛΔΕΜΙΡΗ

Θεσσαλονίκη, Εκδήλωση τιμής και μνήμης

 

 Για τη ζωή και τη δολοφονία του αγωνιστή Στέφανου Βελδεμίρη διαβάστε εδώ

 

Από τη φρίκη στην εξέγερση

 Εβραϊκό γκέτο της Βαρσοβίας.

Σύμβολο αντίστασης στο Ολοκαύτωμα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 903, στις 16/10/2021

Ένα χρόνο μετά την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάκτηση της Πολωνίας, οι Ναζί δημιούργησαν στη Βαρσοβία το μεγαλύτερο γκέτο Εβραίων στην Ευρώπη. Μέσα σε τρία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες περιορίστηκαν σ’ αυτό, έζησαν σε τραγικά άθλιες συνθήκες και σταδιακά μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να βρουν φρικτό θάνατο.

 

Τρία γράμματα για τη Λευτεριά. 27 Σεπτέμβρη 1941. 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 902, στις 2/10/2021

80 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Στις 27 Σεπτέμβρη του 1941 σε ένα μικρό σπιτάκι στα Εξάρχεια οι εκπρόσωποι τεσσάρων κομμάτων υπέγραψαν την ίδρυση της μεγαλύτερης εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης που έδρασε ποτέ στην Ελλάδα.

 

Για το ζήτημα των εμβολίων

του Βασίλη Σαμαρά

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 902, στις 2/10/2021

Ενα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχουν τεθεί στην περίοδο που διανύουμε και όχι μόνο ελλαδικά αλλά παγκόσμια είναι το ζήτημα των εμβολίων.

Από τη μεριά των δυνάμεων του συστήματος, αυτό που έχει αναδειχθεί σαν κυρίαρχη τάση είναι η προώθηση με κάθε τρόπο των εμβολιασμών σαν το πλέον ενδεδειγμένο μέσο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σειρά κυβερνητικών αποφάσεων, ανακοινώσεις επιστημονικών οργανισμών, προπαγάνδιση από τα κυριότερα ΜΜΕ συγκλίνουν στη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Από κοντά και μέτρα εξαναγκασμού όσων δεν πείθονται, δυσπιστούν, δυστροπούν ή και αντιδρούν έως και μαχητικά σε μια τέτοια κατεύθυνση συγκροτώντας πλέον ένα ολάκερο ρεύμα. 

Η ανιστόρητη θεωρία της “προβοκάτσιας” για την εξέγερση της Δράμας

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Φάρος του Θερμαϊκού"

https://farosthermaikou.blogspot.com/2019/02/blog-post_6.html

 

Η εκτέλεση από απόσπασμα του ΕΛΑΣ στην Καβάλα Βουλγάρων φασιστών για τα εγκλήματα τους στην Αν. Μακεδονία

του Σπύρου Κουζινόπουλου

 

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή: Μία φούχτα πατριώτες, ξεσηκώνουν τη νύχτα της 28ης προς 29η Σεπτεμβρίου 1941 το λαό της Δράμας σε εξέγερση, κατά της φριχτής βουλγαρικής κατοχής. Για ένα 24ωρο περίπου, οι επαναστάτες καταλύουν την εξουσία των βουλγαρικών κατοχικών δυνάμεων, καταλαμβάνουν αστυνομικούς σταθμούς και κρατικά κτίρια, διώχνουν τους κατακτητές από πολλά χωριά της Δράμας. 

Digger

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 901, στις 18/9/2021

Είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη, με βασικό θέμα μια εξόρυξη που δεν κατονομάζεται, σε μια περιοχή που δεν κατονομάζεται, της οποίας οι κάτοικοι εξωθούνται στην εγκατάλειψη του τόπου τους. Σύμφωνα με τον ίδιο το Γρηγοράκη, η πλοκή δε λαμβάνει χώρα σε συγκεκριμένη περιοχή, ούτε πραγματεύεται συγκεκριμένη περίπτωση. Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα στο διαδικτυακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, έφτασε όμως στο ευρύ κοινό το φετινό καλοκαίρι. Και όπως πεισματάρικα συμβαίνει με κάθε έργο τέχνης, αυτό νοηματοδοτήθηκε από το ελληνικό κοινό, υιοθετώντας τη στολή του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική. Ακόμα και σημαντικό μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε σε δάσος της Χαλκιδικής.

«ξαναζωντάνεψε τ’ αρματολίκι»: Η επιρροή του 1821 στο ΕΑΜ και η αξιοποίηση του στην αντίσταση του 1941-44

 του Κώστα Μιχαλάκη

Δημοσιεύτηκε στο blog "Αντίσταση στις γειτονιές" στις 26/9/2021

Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη του ελληνικού αγώνα για την ανεξαρτησία και δικαίως γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτόν, τα διδάγματα και την κληρονομιά του. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε γνωστά και μη εξαιρετέα πανηγυράκια, αλλά σε συνέδρια, βιβλία, άρθρα και μελέτες που γράφονται από μελετητές, πανεπιστημιακούς, πολιτικές οργανώσεις και άλλους. 

Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Τόπος μαρτυρίου και θυσίας

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 901, στις 18/9/2021

Στην Ελλάδα, την περίοδο της Κατοχής, λειτούργησαν περισσότερα από 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης - φυλακές. Τα τρία μεγαλύτερα ήταν στο Χαϊδάρι, στη Θεσσαλονίκη (στρατόπεδο Παύλου Μελά) και στη Λάρισα. Σ’ αυτά φυλακίστηκαν κομμουνιστές, Εβραίοι αλλά και απλοί αγωνιστές ακόμα και άνθρωποι που συνελήφθησαν «στο σωρό» στα διάφορα μπλόκα που πραγματοποιούσαν οι Γερμανοί και τα Τάγματα Ασφαλείας. Η στάση των δεσμωτών αγωνιστών στα ναζιστικά κολαστήρια ήταν υποδειγματική. Με μια απίστευτη αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε μεταξύ τους αντιμετώπισαν με περηφάνια τη βαρβαρότητα, τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης, τα βασανιστήρια, τους εξευτελισμούς ακόμα και τον ίδιο το θάνατο, καθώς πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν να λευτερωθούν ποτέ. Εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Η απελευθέρωση των Σερρών από τους Βούλγαρους κατακτητές

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Φάρος του Θερμαϊκού"

https://farosthermaikou.blogspot.com/2014/09/70.html

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 ο ηρωϊκός ΕΛΑΣ εισέρχονταν ελευθερωτής στις Σέρρες, τερματίζοντας  την τετράχρονη σκληρή φασιστική σκλαβιά

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Σημαντική ημέρα η 14η Σεπτεμβρίου, καθώς συμπληρώνονται 77 ακριβώς χρόνια απελευθέρωσης της πόλης των Σερρών από τη βουλγαρική φασιστική κατοχή. Η είσοδος των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ στις Σέρρες, εκείνη την ημέρα, κάτω από τις πανηγυρικές εκδηλώσεις χαράς των πολιτών, σήμανε και το τέλος της σκλαβιάς, με τους Σερραίους να έχουν ποτίσει με ποταμούς αίματος το δέντρο της Ελευθερίας στα 3,5 χρόνια της Κατοχής.

Ο αγώνας για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά, συνεχίσθηκε στο νομό Σερρών καθ΄όλη τη διάρκεια της υποδούλωσης στις δυνάμεις των - συμμάχων του Χίτλερ- βουλγαρικών φασιστικών στρατευμάτων. Με τους αγωνιστές του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στην πόλη των Σερρών, στα χωριά αλλά και στα βουνά, να διεξάγουν σκληρές και πολυαίμακτες μάχες κατά των κατακτητών. Όπως η μάχη που έδωσαν τα τμήματα του ΕΛΑΣ στις 25 Μαρτίου 1944 στο ορεινό συγκρότημα «Αλή Μπαμπά» του Λαϊλιά, όταν μία ολόκληρη βουλγαρική μεραρχία επιτέθηκε για να συντρίψει τους αντιπροσώπους της Πανσερραϊκής συνδιάσκεψης του ΕΑΜ, που πραγματοποιούνταν εκεί.
Οι ηρωϊκοί Σερραίοι αντάρτες, που ήταν οχυρωμένοι στο ύψωμα «Ντεμή Καπούρ», μετά από σκληρή μάχη, κατάφεραν με αιφνιδιασμό και μέσα σε σφοδρή χιονοθύελλα να ανατρέψουν και να κυνηγήσουν τις βουλγαρικές δυνάμεις που άφησαν πίσω τους 15 νεκρούς και 22 τραυματίες. Από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, νεκροί ήταν ο Γιώργος Νότας του Πέτρου, γραμματέας της ΕΠΟΝ στην Αμμουδιά, Γιάννης Πλίτσης και Νίκος Καμήλαλης από τις Σέρρες, Χρήστος Λιθαρής από την Πεντάπολη, Δημήτριος Χατζής από το Αηδονοχώρι και Αγαθόνικος Ταχματζίδης από την Αλιστράτη. 1



Οι ημέρες της απελευθέρωσης

H πολυπόθητη μέρα της απελευθέρωσης, ήρθε με το τέλος του καλοκαιριού, όταν με την προέλαση του σοβιετικού στρατού και την είσοδό του στο βουλγαρικό έδαφος, κατέρρευσε η βουλγαρική φασιστική κυβέρνηση και τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε στις 3 Σεπτεμβρίου 1944 η κυβέρνηση Μουράβιεφ, που τάχθηκε αμέσως κατά της συμμετοχής της Βουλγαρίας στον πόλεμο. Ο δρόμος για την αποτίναξη του βουλγαρικού ζυγού στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, άνοιξε πλέον διάπλατα.


Όπως αφηγήθηκε ο καπετάνιος του εφεδρικού ΕΛΑΣ Σερρών, Στάθης Μελισσάς:

"...Στις 13 Σεπτεμβρίου στα 1944 έρχεται η διαταγή της απελευθέρωσης των Σερρών. Τότε τεθήκανε αμέσως σε επιφυλακή όλες οι δυνάμεις του εφεδρικού ΕΛΑΣ για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχομένου. Στις 13 λοιπόν κυκλοφορεί μια προκήρυξη από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες που τους καλούσε σε επίθεση ενάντια στο ελληνικό στοιχείο και την επιτροπή της απελευθέρωσης. Τότε η οργάνωση του ΕΑΜ αναβάλλει την ημερομηνία της 13ης Σεπτεμβρίου σαν ημέρα της απελευθέρωσης για την επομένη... Φαίνεται ότι ήταν στο πρόγραμμα η αντεπανάσταση που είπαμε προηγούμενα που θα γίνονταν και στη Σόφια και στην Ανατολική Μακεδονία ταυτόχρονα σε συνεργασία με τον Μύλερ... Είχανε καμιά δέκα χιλιάδες στρατό στην περιοχή αυτή. Την άλλη μέρα όμως η στρατιωτική διοίκηση των Βουλγάρων στα Σέρρας υποχώρησε και δεν πειθάρχησε στην απόφαση αυτή του Συράκωφ και τότε ο Μέραρχος παραδίδει μαζί με τον Βούλγαρο δήμαρχο την πόλη και απομονώνει τα συντάγματα που είχε..." 2



Το νέο, ότι συνθηκολόγησαν οι Βούλγαροι και οι δυνάμεις του ηρωϊκού ΕΛΑΣ πρόκειται να εισέλθουν στην πόλη, κυκλοφορεί σαν αστραπή από σπίτι σε σπίτι. Και από τα βαθιά χαράματα ως το ξημέρωμα, οργανωμένα μέλη του ΕΑΜ μοιράζουν δεξιά και αριστερά προκηρύξεις, με τις οποίες ανακοινώνεται και επίσημα πλέον η κάθοδος των ΕΛΑΣιτών στις Σέρρες. Ταυτόχρονα, σε όλη την πόλη χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες των εκκλησιών, δίνοντας τον πανηγυρικό τόνο της ημέρας, ενώ όλος ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, κρατώντας στα χέρια του τις ελληνικές σημαίες. 3


Το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1944, ήταν πολλές χιλιάδες οι Σερραίοι που είχαν κατακλύσει το δρόμο από τα ασβεστάδικα και το εξοχικό κέντρο του Τσέλιου μέχρι την κεντρική πλατεία της πόλης, για να αποθεώσουν τους ελευθερωτές αντάρτες του ΕΛΑΣ των τμημάτων του Μπόζνταγ, που βάδιζαν περήφανοι και καμαρωτοί, κρατώντας στα χέρια ελληνικές σημαίες, αλλά και σημαίες των συμμάχων κατά του άξονα κρατών .


Σύμφωνα με την περιγραφή που μας άφησε ο Χρήστος Κοσμίδης:

«… Όταν φτάσαμε στα ασβεστάδικα, που βρίσκονται πάνω στο δημόσιο δρόμο, στην ανατολική πλευρά των Σερρών, δεξιά και αριστερά του δημόσιου δρόμου, από το κέντρο της πόλης ως το εξοχικό του Τσέλιου, ήταν παρατεταγμένα τμήματα της βουλγάρικης Μεραρχίας με επικεφαλής το διοικητή της, εφεδροελασίτες μόνο με δίκωχα του ΕΛΑΣ και χιλιάδες λαού που μας περίμεναν και μας υποδέχθηκαν με λουλούδια και στεφάνια σαν απελευθερωτές του, ενώ οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα…». 4

Νωρίτερα, από την Επαρχιακή Επιτροπή Σερρών του ΕΑΜ, όπως αφηγούνταν ο γραμματέας της Γεώργιος Κόκκινος, που υπήρξε ο πρώτος μετά την απελευθέρωση Νομάρχης Σερρών, είχε εκδοθεί προκήρυξη των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων που ενημέρωνε τους κατοίκους των Σερρών για την είσοδο στην πόλη των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Επίσης, καλούνταν όλος ο πληθυσμός της πόλης να προμηθευθεί την επόμενη ημέρα δωρεάν από τους φούρνους μία οκά λευκό ψωμί που ήταν προσφορά του ΕΑΜ προς τιμή των αγωνιστών της λευτεριάς. 5



Επικεφαλής των ανδρών του αντάρτικου τάγματος του ΕΛΑΣ. που εισήλθε στην πόλη, ήταν ο ταγματάρχης Μεθόδιος Αλεξανδρόπουλος, επιβαίνοντας αυτοκινήτου. Και κάποια στιγμή, κάλεσε να ανέβει στο αυτοκίνητο και τον αποσβολωμένο από τις εξελίξεις, Βούλγαρο φρούραρχο Σερρών. Κι έτσι μαζί παρέλασαν μέχρι το Τηλεγραφείο, το οποίο βρισκόταν στο χώρο της σημερινής Λέσχης Αξιωματικών. Κι εκεί, εκφώνησαν λόγους που αναφέρονταν στην ανάγκη συναδέλφωσης των δύο λαών, ενώ την έλευση των ανταρτών του ΕΛΑΣ, υποδέχθηκε και ένας λόχος Βουλγάρων αντιφασιστών στρατιωτών σε παράταξη. 6
Κι όταν ολοκληρώθηκε η είσοδος στην πόλη των ανταρτικών τμημάτων, ακολούθησε η πανηγυρική συγκέντρωση στην πλατεία Ελευθερίας, όπου ομιλητές, από τον εξώστη του σπιτιού του γιατρού Παπαβασιλείου ήταν ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Σερρών του ΚΚΕ, Λευτέρης Ματσούκας (Μπαρμπαλέξης), ο διοικητής του Αρχηγείου Μπόζνταγ του ΕΛΑΣ, Χρήστος Κοσμίδης και ο διοικητής του βουλγάρικου παρτιζάνικου τμήματος «Αντόν Ποπόφ», Μίρτσεα Ραζμπόϊνικοφ, ακολούθησε ένα ξέφρενο πανηγύρι του λαού των Σερρών σε όλη την πόλη με χορούς και τραγούδια, που κράτησε όλη τη μέρα. 7



Πρώτη ενέργεια των ΕΑΜικών αρχών των Σερρών, ήταν να περισωθούν από τους κερδοσκόπους και τους Βουλγάρους τα αγαθά που υπήρχαν στις αποθήκες. Έτσι σώθηκαν και στη συνέχεια μοιράστηκαν στους κατοίκους, όλα τα άλευρα που υπήρχαν στους μύλους και τα σιτηρά που βρίσκονταν στις αποθήκες. Επίσης, διανεμήθηκαν 18.000 κιλά έτοιμα τσιγάρα, από το εργοστάσιο «Τζίμου», όπου υπήρχαν, και περίπου 15 τόνοι κομμένο καπνό έτοιμο για μετατροπή σε τσιγάρα. Τέλος, στο παγοποιείο της πόλης, βρέθηκαν πολλές ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων (τυριά, κασέρια, βούτυρα). Επίσης όλο το μέλι, μαρμελάδες και μια αποθήκη με διάφορα ποτά από ούζο, κονιάκ, κρασιά μέχρι σαμπάνια. 8


Το προζύμι της Εθνικής Αντίστασης
Καταλήγοντας πρέπει να πούμε ότι ο νομός Σερρών, είχε το μεγάλο ιστορικό προνόμιο να αποτελέσει το προζύμι για την ανάπτυξη του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης στη Βόρεια Ελλάδα κατά την περίοδο της γερμανικής και βουλγαρικής Κατοχής. Καθώς η δάδα της ελευθερίας, που έστειλε το μήνυμα του αγώνα κατά των κατακτητών, άναψε από τον ταπεινό οπωρώνα του Μιχαλούση, στα Πυροβολικά Σερρών, όπου ήταν η "γιάφκα", το κρησφύγετο του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ. Για να μεταλαμπαδευτεί και να εξαπλωθεί γρήγορα στην Βόρεια Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη χώρα ο πόθος για εθνική ανεξαρτησία, το μήνυμα της αντίστασης.
Ξεκινώντας λοιπόν από εκεί, το υπέροχο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, ανάγκασε τους Ναζί να καθηλώσουν στη χώρα μας επί τριάμισι χρόνια, δέκα μεραρχίες της Βέρμαχτ, με πάνω από 200.000 άνδρες, προσφέροντας έτσι τεράστιες υπηρεσίες στον αγώνα των Συμμάχων κατά του χιτλερικού ναζιστικού τέρατος.



Σημειώσεις

1. Δημοτική Βιβλιοθήκη Σερρών, «Ιστορικό Ημερολόγιο Σερρών», επιμέλεια Σάκης Π. Αραμπατζής, χ.ε., χ.χ., σ.77

2. Βασίλης Τζανακάρης, Εικονογραφημένη Ιστορία των Σερρών, τ.2, έκδοση περιοδικού ΓΙΑΤΙ, Σέρρας 1995, σ.234

3. Περιοδικό ΓΙΑΤΙ, αριθ.280, Οκτώβριος 1998, σ.17-22

4. Χρήστος Κοσμίδης, «Από τους αγώνες του ΕΛΑΣ στην Ανατολική Μακεδονία», περιοδικό Εθνική Αντίσταση, τ.37, Οκτώβρης 1983, σ.40-41

5. Βασίλης Γιαννογλούδης, «Απομνημονευματικές σημειώσεις του Γ.Κόκκινου», ό.π.

6. «Ιστορικό Ημερολόγιο Σερρών», ό.π., σ. 285

7. Χρήστος Κοσμίδης, «Από τους αγώνες του ΕΛΑΣ…», ό.π., σ.41

8. Βασίλης Γιαννογλούδης, «Απομνημονευματικές σημειώσεις του Γ.Κόκκινου», ό.π.

 

Το "Μεγάλο Παιγνίδι" και η αιώνια δυστυχία των Αφγανών

 του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 900, στις 4/9/2021

Διαβολική σύμπτωση ή κάποιοι αποφάσισαν να παίξουν με την ιστορία; Μάλλον όχι ο πρόεδρος Μπάιντεν. Όταν ανακοίνωνε τον προηγούμενο Μάιο την 31 Αυγούστου ως ημέρα τελικής εξόδου από το Αφγανιστάν των Αμερικάνων στρατιωτών κατά πάσα πιθανότητα αγνοούσε πως η ημερομηνία ήταν ήδη σημαντική για την πολυτάραχη ιστορία της χώρας και έξοχα συμβολική για όσους κατά καιρούς επεδίωξαν τον έλεγχο της! Ακριβώς πριν 114 χρόνια, στις 31 Αυγούστου του 1907 ο Ρώσος υπουργός, κόμης Ιζβόλσκι και ο Αγγλος πρέσβης Νίκολσον υπέγραψαν στην Αγία Πετρούπολη μυστικές συμφωνίες οι οποίες οριοθετούσαν τις σφαίρες επιρροής μεταξύ τους στην Κεντρική Ασία. Το κύριο τμήμα του σημερινού Αφγανιστάν το πήρε η Αγγλία. Πολλοί θεωρούν τις συμφωνίες σαν το τέλος του λεγόμενου Μεγάλου Παιγνιδιού. Όρος που επινοήθηκε από τον Βρετανό αξιωματικό Άρθουρ Κόνολι στα 1840 για να περιγράψει την αναμέτρηση δεκαετιών ανάμεσα στην Ρωσική και την Βρετανική αυτοκρατορία για τον έλεγχο της Κεντρικής και Νότιας Ασίας και των διόδων προς την Ινδία και την Περσία.  

 

Γιαγκίν Βαρ. Φωτιές και πυροσβεστικά μέσα στη Θεσσαλονίκη μιας άλλης εποχής… σαν σήμερα

του Γιάννη Χατζή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 900, στις 4/9/2021

 

Ο άνθρωπος για αιώνες πλήρωνε, αλλά και θα πληρώνει για το δώρο της φωτιάς, δώρο απαραίτητο στην εξελικτική διαδικασία της ανθρωπότητας. Γράφτηκαν για τη φωτιά βιβλία, τραγούδια, ποιήματα, μυθιστορήματα και κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε τις υπηρεσίες της, αλλά συνάμα και κανένας δεν παραγνώρισε τον αφανισμό που σκορπίζει στο διάβα της, όταν ανε­ξέλεγκτη πάρει τον δρόμο της. Για μια ακόμα χρονιά, για ένα ακόμα καλοκαίρι, πυρκαγιές τεραστίων διαστάσεων αφάνισαν σπίτια, χωράφια, επιχειρήσεις και απανθράκωσαν χιλιάδες στρέμματα γης. Το μεσημέρι στις 17.00, 18 Αυγούστου 1917 από την περιοχή της πύλης του Βαρδαρίου, ξεκίνησε η πυρκαγιά που έμελλε να αφανίσει τη Θεσσαλονίκη και να καταστρέψει το βίος και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Παρ' όλα τα χρόνια που πέρασαν από τότε και εικάζοντας τις συγκυρίες, μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι και τότε με τα χειροκίνητα και χειρομεταφερόμενα μέσα πυρόσβεσης και σήμερα με τα σύγχρονα (ποιος τη χάρη μας!), συντελέστηκε ένα έγκλημα σε βάρος του λαού, που μας επιτρέπει να λέμε «μια φορά κι έναν καιρό σαν σήμερα στην πυρκαγιά του 1917...».

1/8/1921. Ξεκινά η επίθεση προς την Άγκυρα. Η αρχή του τέλους της Μεγάλης Ιδέας και της Μικρασιατικής Εκστρατείας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 899, στις 24/7/2021

Την 1^η Αυγούστου του 1921 (με το παλιό ημερολόγιο) ο ελληνικός στρατός που βρισκόταν στη Μικρά Ασία πήρε εντολή να ξεκινήσει μια ακόμη τυχοδιωκτική επίθεση. Αυτή τη φορά μέσω της Αλμυρής Ερήμου με κατεύθυνση την Άγκυρα. Ένα χρόνο αργότερα θα γραφόταν ο τραγικός επίλογος με την άτακτη υποχώρησή του και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

 

16 Ιούλη 1941. 80 χρόνια από την ίδρυση του Εργατικού ΕΑΜ. Η εργατική τάξη οργανώνει την Αντίσταση

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 898, στις 10/7/2021

Στις αρχές Ιούλη του 1941 πραγματοποιήθηκε η 6η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στην οποία πάρθηκε η απόφαση για την ανασυγκρότηση του Κόμματος, με στόχο «να οδηγήσει το λαό στην εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση…». Μέσα σε λίγες μέρες με πρωτοβουλία του ΚΚΕ θα ιδρυθεί το Εθνικό Εργατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ).

 

1 Ιούλη 1921. 100 χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 897, στις 27/6/2021

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ). Την 1η Ιουλίου 1921 ξεκίνησε το συνέδριο του ΚΚΚ με μόλις 12 αντιπροσώπους που εκπροσωπούσαν 53 μέλη του Κόμματος. Μέσα σε λιγότερο από 30 χρόνια θα καταφέρει να κερδίσει την πλειοψηφία του κινέζικου λαού και να οδηγήσει στη νίκη την κινεζική επανάσταση, στη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου.

 

1 Ιούνη 1921. Η αμερικανική «Νύχτα των Κρυστάλλων». 100 χρόνια από τη σφαγή των μαύρων στην Τάλσα της Οκλαχόμα

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 896, στις 14/6/2021

Πέρασαν 100 χρόνια από τη μεγαλύτερη σφαγή Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ. Εκατοντάδες είχαν βρει τότε φριχτό θάνατο από ένοπλες ομάδες λευκών ρατσιστών, πολλοί περισσότεροι βασανίστηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και χιλιάδες έμειναν άστεγοι. Η κτηνωδία συνέβη την 1η Ιούνη του 1921 στην Τάλσα (ή Τούλσα), τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Οκλαχόμα. Η περιοχή που έμεναν οι μαύροι κάτοικοι της πόλης πυρπολήθηκε και κανένα κτίριο δεν έμεινε όρθιο.

 

Βασίλης Σαμαράς: Οφείλουμε να αναμετρηθούμε με την πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της!

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά «Το χθες, το σήμερα και το αύριο των πραγμάτων» από τις εκδόσεις «Εκτός Των Τειχών», η εφημερίδα μας απευθύνθηκε στον συγγραφέα ζητώντας του να απαντήσει σε ορισμένα ερωτήματα. Τόσο τα πυκνά ερωτήματα όσο και οι εκτεταμένες απαντήσεις που χρειάστηκαν, μετέτρεψαν τη σχεδιασμένη συνέντευξη σε μια αναλυτικότερη παρουσίαση για μερικά βασικά θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο.

 

80 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης. Η πρώτη ένοπλη αντιφασιστική πράξη του κρητικού λαού

 Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 895, στις 29/5/2021

Στις 20 Μάη του 1941 ξεκίνησε η γερμανική επιδρομή στην Κρήτη. Η «κυβέρνηση» Τσουδερού (τα υπολείμματα της μεταξικής δικτατορίας), μαζί με τον βασιλιά Γεώργιο και τον Άγγλο πρέσβη έσπευσαν να εγκαταλείψουν το νησί με προορισμό την Αίγυπτο. Τα βρετανικά στρατεύματα αποδείχθηκαν ανεπαρκή να πολεμήσουν έναν οργανωμένο στρατό όπως ήταν ο γερμανικός. Ο κρητικός λαός, αν και άοπλος, αντιστάθηκε με όποια μέσα διέθετε, γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης.

 

Μάιος 1945. Η εξέγερση και η απελευθέρωση της Πράγας

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 894, στις 15/5/2021

Η συνθηκολόγηση του Τρίτου Ράιχ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπογράφηκε τη νύχτα 8-9 Μάη του 1945, όταν έληξαν και οι τελευταίες μάχες στο Βερολίνο. Μια ημερομηνία που τυπικά σηματοδοτεί τη λήξη του Πολέμου στην Ευρώπη και τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Κι όμως, για λίγες ακόμη μέρες, οι μάχες συνεχίζονταν σε μια άλλη πρωτεύουσα της Κεντρικής Ευρώπης, την Πράγα. Ήταν η τελευταία μεγάλη μάχη στο ανατολικό μέτωπο που ξεκίνησε στις 6 Μάη και έληξε στις 11 του ίδιου μήνα, με την απελευθέρωση της πόλης από τους εξεγερμένους κατοίκους της και τον Κόκκινο Στρατό.

 

Ματωμένες Πρωτομαγιές

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φύλ. 893, στη 1/5/2021

Πέρασαν 135 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγου την 1^η Μάη του 1886. Μέσα σε αυτά τα χρόνια -που μοιάζουν με δευτερόλεπτα στην ιστορία της ανθρωπότητας- η εργατική τάξη, σε όλο τον κόσμο, οργανώθηκε, πάλεψε και απέσπασε σημαντικές κατακτήσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάφερε να πάρει και την εξουσία, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος και ότι η εκμετάλλευση μπορεί να καταργηθεί. Δυστυχώς μέσα σ’ αυτά τα χρόνια χώρεσε και το πισωγύρισμα. Πολλά εργατικά δικαιώματα αφαιρέθηκαν, χάθηκαν ιστορικές κατακτήσεις ή εξακολουθούν να βάλλονται, όπως γίνεται στις μέρες μας με το 8ωρο, την ασφάλιση κ.ά. Το ρολόι της ιστορίας μοιάζει να γυρίζει πίσω στα μέσα του 19^ου αιώνα που κανένα εργατικό δικαίωμα δεν ήταν δεδομένο.