Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 973, στις 16/11/2024
Μετά την απελευθέρωση της
Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς ακολούθησε μια δίμηνη περίοδος κατά την οποία
ούτε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ούτε οι Άγγλοι κατάφεραν να πάρουν την εξουσία
στην πόλη. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Έτσι, την περίοδο από το
Νοέμβρη του 1944 μέχρι και τη λήξη της μάχης του Δεκέμβρη στην Αθήνα, στις περιοχές
αυτές, είχαν πάρει την εξουσία το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 972, στις 2/11/2024
Τέτοιες μέρες, πριν από 100 χρόνια,
η Καβάλα ζούσε μια από τις μεγαλύτερες εργατικές εξεγέρσεις, την απεργία των
καπνεργατών. Συμπλοκές, καταστολή, φασιστικές ομάδες, αντικομμουνισμός, τραυματίες
και νεκροί συνέθεταν το σκηνικό μιας ακόμη μεγάλης απεργίας ενός κλάδου που δε
θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση και
οργάνωση του εργατικού κινήματος της βόρειας Ελλάδας. Με αφορμή αυτό το γεγονός,
θα κάνουμε μια σύντομη αναφορά στους αγώνες των καπνεργατών της Καβάλας.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία φύλ. 971, στις 19/10/2024
Η 28η Οκτωβρίου
καθιερώθηκε ως η εθνική επέτειος που ο δικτάτορας Μεταξάς είπε το «περήφανο»
ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του ιταλού πρέσβη Ε. Γκράτσι για κατάληψη και χρήση από την
Ιταλία στρατηγικών σημείων ελληνικού εδάφους και υποδομών. Στόχος, όπως
λέχθηκε, ήταν να μην επιτραπεί στα αγγλικά στρατεύματα να χρησιμοποιήσουν το
ελληνικό έδαφος σε μια πιθανή πολεμική σύγκρουση με την Ιταλία.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φύλ. 970, στις 5/10/2024
Στον Λίβανο, την όμορφη χώρα των
κέδρων (δέντρο που συμβολίζει την περηφάνια), οι πολιτικοθρησκευτικές εντάσεις
μετρούν πολλές δεκαετίες. Σε μια χώρα λίγο μεγαλύτερη σε έκταση από την Κρήτη
αλλά με πληθυσμό που φτάνει σχεδόν τα 6 εκατομμύρια, οι θρησκευτικές και
εθνοτικές διαφορές έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στην σύγχρονη ιστορία της. Αυτές τις
διαφορές εκμεταλλεύτηκαν και οι ιμπεριαλιστές με στόχο τον έλεγχο μιας ακόμα
περιοχής στην πολύπαθη Μ. Ανατολή.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φ. 969, στις 21/9/2024
Όσα διαδραματίστηκαν στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας στις
13-15 Σεπτέμβρη του 1944 αποτέλεσαν για την επίσημη ιστορία της αστικής τάξης ένα
από τα εμβληματικά γεγονότα που καταδείκνυαν δήθεν την «αγριότητα» των ανταρτών
του ΕΛΑΣ και μια ακόμα υποτιθέμενη απόδειξη της «κόκκινης τρομοκρατίας» που
επέβαλε το ΕΑΜ. Έτσι ο Μελιγαλάς κατέληξε να γίνει ένα σύμβολο αντικομμουνισμού
που αξιοποιείται ακόμα και στις μέρες μας από νεοφασιστικά και ναζιστικά
μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής και όχι μόνο.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία, φ. 968, στις 7/9/2024
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1944, στον
Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, το χωριό στους πρόποδες του ομώνυμου βουνού, γράφτηκε
μια από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Λίγες
εβδομάδες πριν την απελευθέρωση της χώρας μας από τον ΕΛΑΣ, λίγο πριν την
οριστική αποχώρηση των μισητών ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής, άντρες της
Βέρμαχτ μαζί με έλληνες συνεργάτες τους δολοφόνησαν με τον πιο φριχτό τρόπο 149
Χορτιατινούς και έκαψαν εκατοντάδες σπίτια. Χειρότερο όμως από το μαζικό
έγκλημα τόσων αθώων είναι η επιχείρηση πολλών ιστορικών, αρθρογράφων κ.λπ.,
στην προσπάθειά τους να ξαναγράψουν την ιστορία, να καταλογίσουν τη βασική
ευθύνη στον ΕΛΑΣ που υποτίθεται ότι έδωσε την αφορμή για τη σφαγή.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία φυλ. 967, στις 27/7/2024
Το όνομά της
ταυτίστηκε, μαζί με αυτό της Μακρονήσου, με τους πιο σκληρούς τόπους εξορίας
και φυλακών που γνώρισαν στον 20ο αιώνα οι κομμουνιστές και άλλοι λαϊκοί
αγωνιστές. Οι τελευταίοι εξόριστοι έφυγαν από τη Γυάρο 24/6/1974, όταν έπεφτε η
Χούντα. 50 χρόνια μετά επανέρχεται η συζήτηση να μετατραπεί από ιστορικός τόπος
και τόπος θυσίας, σε τόπο τουριστικών επενδύσεων και αιολικών πάρκων.
Ομιλία του Κ. Καμαρέτσου στην εκδήλωση της Κ.Ο. Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ(μ-λ)
με θέμα
«Κύπρος 1974 - Παλαιστίνη 2024:
Κοινός εχθρός, κοινός αγώνας»
που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 17/7/2024, στο χώρο νεολαίας Σφεντόνα.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 966, στις 13/7/2024
Κλείνουν φέτος 50 χρόνια από την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. 50 χρόνια από τη διχοτόμηση του νησιού και του λαού της, των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. 50 χρόνια αλλεπάλληλων -υποτίθεται- προσπαθειών του ΟΗΕ για «επίλυση» του Κυπριακού. 50 χρόνια ενεργειών και αντιπαραθέσεων των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για ένταξη του νησιού στους «ευσεβείς πόθους» εκάστης. 50 χρόνια συνεχών παρεμβάσεων και ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών για ενσωμάτωση της Κύπρου (ενωμένης ή διχοτομημένης) στα άνομα, αντιδραστικά και επικίνδυνα για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς, σχέδιά τους.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 966, στις 13/7/2024
Στις 27 Ιούλη του 1944 βρίσκεται το
πτώμα μιας γυναίκας, πεταμένο σε δρόμο της Αθήνας, κοντά στο άντρο της «Ειδικής
Ασφάλειας», το ξενοδοχείο «Κρυστάλ». Παραμορφωμένο από τα βασανιστήρια και
καμένο σε πολλά σημεία. Ήταν το άψυχο κορμί της ηρωίδας κομμουνίστριας Ηλέκτρας
Αποστόλου. Δε λύγισε, δεν αποκάλυψε τίποτα στους βασανιστές της. Γι’ αυτό κι
αυτοί σκύλιασαν και ξέσπασαν στο κορμί της, αφού δεν μπορούσαν να τιθασεύσουν
το ελεύθερο πνεύμα και την αδάμαστη ψυχή της.
Δημοσιεύτηκε στην
Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 964, στις 8/6/2024
Ο εβραϊκός εποικισμός
στα παλαιστινιακά εδάφη, στη σύγχρονη ιστορία, δεν ξεκίνησε το 1948. Συνήθως
αναφερόμαστε στην «Νάκμπα», στους μετέπειτα αραβοϊσραηλινούς πολέμους και τον
εποικισμό που ακολούθησε. Όμως και πριν το 1948, σταδιακά και μεθοδικά, άρχισε
να μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο των Σιωνιστών, με τη στήριξη κυρίως των
Βρετανών και του στρατού τους που επενέβη κατασταλτικά, όποτε απαιτήθηκε. Σε
πολλές όμως περιπτώσεις, η αιχμή του δόρατος ήταν οι εβραϊκές παραστρατιωτικές
οργανώσεις που έδρασαν στην παλαιστινιακή γη, ληστεύοντας, τρομοκρατώντας και
δολοφονώντας Παλαιστινίους, αν και μερικές φορές στράφηκαν και εναντίον των
Βρετανών αλλά και προοδευτικών Εβραίων.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία φυλ. 963, στις 25/5/2024
Το 1968, ήταν για τις ΗΠΑ η χρονιά
των μεγάλων αντιπολεμικών κινητοποιήσεων που συνοδεύτηκαν από καταλήψεις πολλών
Πανεπιστημίων. Η κατάληψη του Κολούμπια τον Απρίλη του 1968 και η καταστολή που
ακολούθησε συγκλόνισε την αμερικανική κοινωνία. Έπρεπε να περάσουν 56 χρόνια
για να ξαναζήσουμε μια νέα καταστολή στα ίδια κτήρια και περίπου τις ίδιες
μέρες του χρόνου. Τώρα είναι η γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Τότε ήταν η επέμβαση
στο Βιετνάμ.
Η φετινή επέτειος της Πρωτομαγιάς συμπίπτει με τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την 1 Μάη του 1944, από τους γερμανούς Ναζί, ως αντίποινα για την εξόντωση του γερμανού Στρατηγού Franz Krech από τον ΕΛΑΣ, στους Μολάους της Λακωνίας στις 27/4/1944. Θεωρείται η πιο αιματοβαμένη Πρωτομαγιά.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Αυτός ο ιστορικός χώρος του Σκοπευτηρίου είναι δεμένος με τους αγώνες και τις θυσίες των κατοίκων της Καισαριανής και του λαού μας, με τους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών. Δεν επιλέχτηκε τυχαία από τους Γερμανούς κατακτητές ως τόπος εκτελέσεων. Ήθελαν να σπείρουν τον φόβο, να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους που τους αντιστάθηκαν πρώτοι και μέχρι το τέλος.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι,
Κάποιες
(κοντινές) δεκαετίες πριν, οι ιθύνοντες του σάπιου αυτού συστήματος που ζούμε,
του συστήματος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης, οι ίδιοι οι κυρίαρχοι στη χώρα
και στον πλανήτη, κήρυτταν το «τέλος της ιστορίας». Το «τέλος της ταξικής
πάλης». Το «τέλος του κομμουνισμού». (Μετά και τις καταρρεύσεις του ανύπαρκτου
σοσιαλισμού, του παλινορθωμένου καπιταλισμού). Κήρυτταν το «τέλος των
επαναστάσεων». Το τέλος, δηλαδή, των ελπίδων των εργατών και των λαών για μια
άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, φτώχεια, αδικία, πείνα, πολέμους,
φασισμό. Μίλαγαν, μάλιστα, και για το «παγκόσμιο χωριό» και για την «παγκόσμια
ευημερία», που θα έφερναν τα χρόνια που έρχονται. Χωρίς τις «αντιπαλότητες»,
χωρίς τις (λεγόμενες) «αγκυλώσεις» και τις «ιδεοληψίες» του παρελθόντος, όπως
τις έλεγαν. Για την «ευτυχία των λαών», τον «εκσυγχρονισμό», το «τέλος των
ολοκληρωτισμών», αξιοποιώντας το «θαύμα των νέων τεχνολογιών», προκρίνοντας το
«ευρωπαϊκό όνειρο», τη «μεγάλη οικογένεια» στην οποία θα «χωράνε όλοι».
Ιμπεριαλιστές και λαοί, πλούσιοι και φτωχοί, καπιταλιστές κι εργάτες. Κάποιοι
άλλοι, μάλιστα, «καταργούσαν» και την ίδια την εργατική τάξη, που είτε «δεν
υπάρχει πια», είτε είναι τόσο… «διευρυμένη» και «εκσυγχρονισμένη», ώστε δεν
είναι πια …εργατική τάξη!
 |
| Πρωτομαγιά 1977 - Πλατεία Ταξίμ |
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 961, στις 20/4/2024
Το γνωρίσαμε μέσα από τις ταινίες «Μέρες του ’36» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Πέτρινα χρόνια» και «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη. Το Ιτζεδίν είναι ένα απόρθητο οθωμανικό φρούριο με πανύψηλους μαντρότοιχους που στέκει στην είσοδο του κόλπου της Σούδας. Εκατοντάδες κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι φυλακίστηκαν σ’ αυτό αλλά κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να κρατήσουν ψηλά το φρόνημα και το ηθικό τους.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 959, στις 23/3/2024
Στις 10 Μάρτη του 1944, στην Ελλάδα της Κατοχής και μέσα στη φωτιά του πολέμου, ορκίστηκε η Κυβέρνηση των απελευθερωμένων εδαφών, η Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Ήταν η ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) ή Κυβέρνηση του Βουνού όπως έμεινε στην ιστορία.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή
Σημαία, φυλ. 958, στις 9/3/2024
Η απόφαση της
ελληνικής κυβέρνησης να στείλει πολεμικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα ξαναφέρνει
στη μνήμη την συμμετοχή της χώρας μας, μερικά χρόνια πριν, στον Πόλεμο του Ιράκ
του 2003. Ήταν τότε που μια ελληνική φρεγάτα και ένα υποβρύχιο πήραν μέρος στον
αποκλεισμό και την περικύκλωση του Ιράκ, ενόψει της αμερικανικής επίθεσης. Δεν
ήταν όμως αυτή η πρώτη φορά. Στο μακρινό 1882, η κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη
έστειλε δύο πολεμικά πλοία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να συμμετάσχουν
μαζί με τον αγγλογαλλικό στόλο στην κατάπνιξη μιας εθνικής εξέγερσης που είχε
ξεσπάσει στη χώρα του Νείλου.
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 960, στις 6/4/2024
(τα βίντεο που αναφέρονται παρατίθενται στο τέλος του κειμένου)
Πηγή: https://antigeitonies3.blogspot.com/2024/03/blog-post_83.html
«Έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ».
Επί 50 χρόνια, κάθε 17 Νοέμβρη, τα εμβληματικά συνθήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ξαναγράφονται στις πύλες της οδού Πατησίων, αυτές που τότε συνέτριψαν τα τανκς, ενώ έχουν χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη κάθε προοδευτικού ανθρώπου. Τα αντιαμερικανικά συνθήματα και οι θέσεις που απηχούν, υιοθετήθηκαν από την εξεγερμένη νεολαία ακριβώς επειδή εξέφρασαν με ακρίβεια την αντίθεσή τους στον ιμπεριαλισμό και στον φασισμό και την αποφασιστικότητά τους να αγωνιστούν για την ανεξαρτησία της χώρας μας. 50 χρόνια μετά, ο τόμος Γ2 του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, αναθεωρεί τις παλαιότερες θέσεις του ίδιου του κόμματος για τα αίτια του απριλιανού πραξικοπήματος αλλά κυρίως επιφέρει ένα πλήγμα στα «κοινώς παραδεδεγμένα» σημεία αναφοράς του κινήματος. Σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, που ο ιμπεριαλισμός δείχνει τα δόντια του στους λαούς με τον πιο βάρβαρο τρόπο και η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βάση στην υπηρεσία των μεγαλύτερων φονικών μηχανών του πλανήτη, ο Περισσός αποφασίζει να «επισημοποιήσει» ουσιαστικά, μια αναθεώρηση που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί δεν είχαν καμία εμπλοκή στην οργάνωση του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών.
