Για τη Χιλή του '70: Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, δεν γίνεται!

της Δαμαλή Ελένης

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, το φθινόπωρο του 2016

 

Στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος υπήρξαν πολλές διαφωνίες, τάσεις και αντιπαραθέσεις, με κορυφαία εκείνη του ειρηνικού περάσματος από τη μία, και της επαναστατικής ανατροπής από την άλλη. Στην αντιπαράθεση αυτή, η επικράτηση της ρεβιζιονιστικής γραμμής οδήγησε στην ήττα και την αποσυγκρότηση του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της γραμμής του ειρηνικού περάσματος συναντάμε στη Χιλή, τη δεκαετία του 70, με πρωτεργάτη τον Αλιέντε.

40 χρόνια από τον σεισμό του 1978. H Θεσσαλονίκη των σεισμών στις αλάνες των λαϊκών αγώνων

του Γιάννη Χατζή
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 826, στις 16/6/2018

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της “Προλεταριακής Σημαίας” εκείνων των ημερών και ανασκαλεύοντας μνήμες, δημοσιεύουμε ένα άρθρο που γράφτηκε για την επέτειο των σαράντα χρόνων από τον μεγάλο σεισμό στη Θεσσαλονίκη και όσα εκπληκτικά ακολούθησαν για την οργάνωση και την πάλη του λαού της πόλης. Στο άρθρο μεταφέρονται αυτούσια κομμάτια από ρεπορτάζ της εφημερίδας μας που γράφτηκαν στην κυριολεξία στην πρώτη γραμμή, από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε η προσπάθεια οργάνωσης του λαού από αγωνιστές της επαναστατικής αριστεράς και ιδιαίτερα της κομματικής οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ). Μιας οργάνωσης που ρίχτηκε από την πρώτη ημέρα στη μάχη με δεκάδες και εκατοντάδες συντρόφους και συναγωνιστές σε μια από τις πιο υποδειγματικές προσπάθειες για τη μαζική οργάνωση του λαού και την κινητοποίησή του. Όλες οι παραπομπές και οι αναφορές εντός των εισαγωγικών είναι από άρθρα και ρεπορτάζ της “Προλεταριακής Σημαίας”.

100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ: Η ιστορία της ταξικής πάλης είναι παρελθόν, παρόν και μέλλον

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 825, στις 2/6/2018

Ένας αιώνας μετά

Τα πράγματα έχουν πάρει σε όλους τους τομείς μια πρωτοφανή αντιδραστική στροφή και τίποτα δεν βρίσκεται σε ισορροπία. Είναι, ίσως, η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια που οι λαοί βλέπουν το μέλλον με τρόμο και όχι με ελπίδα. Δεν έχουν άδικο. Όλα τα αφηγήματα με τα οποία μας τάιζε η προπαγανδιστική μηχανή του συστήματος καταρρέουν εκκωφαντικά.

Εργάτες Πεζό, Σοσό, 1968. Υπερασπίζοντας μέχρι τέλους την απεργία!

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 825, στις 2/6/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Ήταν εννέα το πρωί της 10ης Ιουνίου του 1968, όταν στο εργοστάσιο της Πεζό στο Σοσό η μια ομάδα μετά την άλλη, οι εργάτες αποφασίζουν την συνέχιση της απεργίας και της κατάληψης, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις της εργοδοσίας και τις κυβερνητικές απειλές. Όλα ξανάρχισαν από το τμήμα των αμαξωμάτων και μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, δέκα χιλιάδες εργάτες μπαίνουν στην απεργία. Η πληροφορία πως η εργοδοσία θα ζητήσει απλήρωτη δουλειά τα ερχόμενα Σάββατα για συμπλήρωση των ημερών της απεργίας λειτουργεί ως σπινθήρας. Πρωταγωνιστές οι εργάτες στην αλυσίδα παραγωγής, αρκετοί εσωτερικοί ή ξένοι μετανάστες, ένοικοι των εργατικών κοιτώνων της εταιρίας. Το εμβληματικό εργοστάσιο-κοιτίδα της εταιρίας Πεζό, το μεγαλύτερο στην χώρα με είκοσι έξι χιλιάδες εργάτες, στην κυριολεξία η «καθεδρική» της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μπήκε τελευταίο στο κύμα του εργατικού-απεργιακού Μάη.

Γαλλικός Μάης. Ζιλ Τωτέν: Υπηρετώντας την εργατική τάξη

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 823, στις 5/5/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Χτισμένο στα 1952, το εργοστάσιο της Renault στο Φλεν-σιρ-Σεν είναι το παλιότερο και μεγαλύτερο της πολυεθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας που λειτουργεί ως τα σήμερα με γραμμή παραγωγής στο έδαφος της Γαλλίας. Βρίσκεται περίπου σαράντα χιλιόμετρα από τη γαλλική πρωτεύουσα, κατά μήκος του Σηκουάνα, στο Υβλίν και οι εργάτες σε αυτό έχουν συναρμολογήσει στα χρόνια της ζωής του δεκαοκτώ εκατομμύρια αυτοκίνητα. Ήταν το πρώτο εργοστάσιο της εθνικοποιημένης μετά τον πόλεμο εμβληματικής γαλλικής εταιρίας, η οποία, στα πλαίσια ενός σχεδίου αποκέντρωσης, βγήκε από τα όρια του Παρισιού. Ξεκίνησε με δύο χιλιάδες εργαζόμενους και παραμονές της μεγάλης απεργίας τον Μάη του 1968 είχε σχεδόν έντεκα χιλιάδες.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, 120 χρόνια. Ένας «ποιητής από γεννησιμιού του»

του Γιάννη Χατζή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ.825, στις 2/6/2018

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε μεγάλη μορφή της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του ευρωπαϊκού πνεύματος κι ιδιαίτερα εκείνης της ισπανικής, της ανδαλουσιάνικης κοινωνικής πραγματικότητας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Δολοφονήθηκε από τους φασίστες του Φράνκο την αυγή της 19ης Αυγούστου 1936 στον ελαιώνα του Βιθνάρ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πολυαγαπημένη του Γρανάδα. Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος, ένα χωριό στα περίχωρα της Γρανάδας στις 5 Ιουνίου 1898, πριν από 120 χρόνια. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Γρανάδα για να έχουν τα παιδιά καλύτερες ευκαιρίες σπουδών. Εκεί ο Φεντερίκο μπόρεσε να ταυτιστεί τόσο με την ψυχή αυτής της πόλης, ώστε να γράψει αργότερα «Πιστεύω πως το γεγονός ότι κατάγομαι απ’ τη Γρανάδα, μου δίνει τη δυνατότητα να κατανοώ τον πόνο όλων των κατατρεγμένων –τσιγγάνων, νέγκρων, Εβραίων, Μαυριτανών– που όλοι οι κάτοικοι της Γρανάδας τούς κουβαλάμε κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέσα μας».

Μάης ’68: 50 χρόνια μετά (β μέρος-χρονολόγιο)

Δημοσιεύουμε παρακάτω το β’ μέρος από το άρθρο-αφιέρωμα στον Μάη του 1968 όπως περιλαμβάνονταν στο Αντιπολεμικό Δελτίο νο 11 (Μάης του 2008). Το Αντιπολεμικό Δελτίο ήταν περιοδικό της Αντιπολεμικής Αντιιμπεριαλιστικής Επιτροπής Καρδίτσας με τακτική κυκλοφορία από το 2002 μέχρι και το 2009.

  

Μάης ’68: 50 χρόνια μετά (α μέρος)

Το παρακάτω άρθρο είναι το α’ μέρος από το αφιέρωμα στον Μάη του 1968 που δημοσιεύτηκε στο Αντιπολεμικό Δελτίο νο 11 το Μάη του 2008. Το Αντιπολεμικό Δελτίο ήταν περιοδικό της Αντιπολεμικής Αντιιμπεριαλιστικής Επιτροπής Καρδίτσας και εκδίδονταν από το 2002 μέχρι και το 2009.

Βολεύει πολλούς, ακόμα και σήμερα, 40 χρόνια μετά, να παρουσιάζουν τον Μάη του ’68 σαν μια εξέγερση που έγινε για την ελεύθερη πρόσβαση στους γυναικείους κοιτώνες των φοιτητικών εστιών. Και για πολλούς όλα άρχισαν στις 8 Ιανουαρίου του 1968, τότε που στη πανεπιστημιούπολη της Ναντέρ, στα εγκαίνια μιας πισίνας από τον Γάλλο υπουργό Παιδείας, ο φοιτητής Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ γίνεται διάσημος επειδή παραβιάζοντας το πρωτόκολλο της τελετής, διασπά τον κλοιό των επισήμων, πλησιάζει τον υπουργό, του ζητάει φωτιά και στη συνέχεια λογοφέρνει μαζί του για τα σεξουαλικά προβλήματα των νέων.

Καρλ Μαρξ, ένας κορυφαίος διανοητής, ένας ακλόνητος επαναστάτης. 200 χρόνια από τη γέννησή του

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 824, στις 19/5/2018 

«Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων» (Μαρξ) 

Ο Μαρξ γεννήθηκε στην πόλη Τριρ της Γερμανίας (της τότε Πρωσίας) στις 5 Μάη του 1818. Γόνος μεσοαστών -ο πατέρας του ήταν δικηγόρος-, εβραϊκής καταγωγής, κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Βόνης και αργότερα του Βερολίνου. Σπούδασε νομική και φιλοσοφία. Στο Βερολίνο εντάχθηκε στους «Νέους Χεγκελιανούς» μια ομάδα φοιτητών και καθηγητών με προοδευτικά χαρακτηριστικά που εναντιωνόταν στη φτώχεια, τη λογοκρισία και τις θρησκευτικές διακρίσεις και υποστήριζε ότι η συντηρητική πρωσική κοινωνία μπορούσε να υποστεί αλλαγές. 

«Εμείς είμαστε η δύναμη». 50 χρόνια από το γαλλικό Μάη.

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 824, στις 19/5/2018

Διανύοντας τη δεύτερη δεκαετία του 2000, συναντιόμαστε με τις μεγάλες επετείους της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος που καθόρισαν την πορεία του. Αλλά και τις μεγάλες επετείους του κινήματος παντού στον κόσμο, που σημαδεύτηκε από αυτήν ακριβώς την πορεία, όπως είναι τα 50 χρόνια από το γαλλικό Μάη.

ΤΟ ΓΕΝΤΙ ΚΟΥΛΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΤΑΚΤΑ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ομιλία του Σ. Σκοδράνη στις 20/5/2018, σε εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ), προς τιμήν των εκτελεσμένων κομμουνιστών στο Γεντί Κουλέ και με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ - ΚΚΕ.

Στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της πατρίδας μας υπήρξαν πολλοί τόποι φυλάκισης, εξορίας, τόποι μαρτυρίου για χιλιάδες κομμουνιστές που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη. Τόποι όπου δοκιμάστηκαν και βασανίστηκαν αλύγιστοι αγωνιστές και πολλοί από αυτούς, αρνούμενοι να υποκύψουν, κατέληξαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, δίνοντας και την ίδια τους τη ζωή για τα πανανθρώπινα ιδανικά στα οποία πίστευαν. Ένας από αυτούς τους τόπους είναι κι αυτός εδώ, που βρισκόμαστε σήμερα, η φυλακή του Γεντί Κουλέ.

Δόξα και τιμή στο Ιμπραήμ Καϊπάκαγια, 45 χρόνια από την δολοφονία του!

Βρισκόμαστε στην 45η επέτειο της δολοφονίας του ιδρυτή και θεωρητικού ηγέτη του TKP/ML  και εκπροσώπου του διεθνούς προλεταριάτου στην Τουρκία.

Ο Ιμπραήμ Καϊπάκαγια στις 18 Μάη του 1973, μόλις 24 χρονών δολοφονήθηκε με φριχτά βασανιστήρια από το φασιστικό τουρκικό κράτος. O Καϊπάκαγια ίδρυσε το TKP/ML (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας μαρξιστικό Λενινιστικό) όταν ήταν 23 χρόνων.

Ο Ιμπραήμ Καϊπάκαγια, στα 23 χρόνια του  κατάφερε να γίνει ο διαρκής ηγέτης της σωστής επαναστατικής γραμμής και των κομμουνιστικών ιδεών στην Τουρκία.

Πολιτική Απόφαση του ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) (Απρίλης 2018)

Α. Για τις διεθνείς εξελίξεις

Ενώ η κρίση απειλεί να επανέλθει, ο καπιταλιστικός– ιμπεριαλιστικός κόσμος από τη μια επιβεβαιώνει τα πιο αντιδραστικά και επικίνδυνα χαρακτηριστικά του απέναντι στο προλεταριάτο και τους λαούς, από την άλλη γίνεται διαρκώς πιο ανάστατος. Οι εξελίξεις χαρακτηρίζονται από την «έλλειψη σχεδίων» (και των απαιτούμενων υποσχεδίων) με βάση τα οποία οι ΗΠΑ θα προωθήσουν τους δηλωμένους στόχους τους και πριν από όλα απέναντι στη Ρωσία, αλλά και για να «προλάβουν» να ανακόψουν την πορεία ανάδειξης της Κίνας σε ιμπεριαλιστική δύναμη με παγκόσμιες στρατηγικές (πυρηνικές) δυνατότητες.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Κ.Ο. ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. 15 Γενάρη 2017

1. Η πρόσφατη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η διαδικασία «κλεισίματος» του Κυπριακού έφεραν για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο τα λεγόμενα «εθνικά θέματα». Ζητήματα αντιθέσεων των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας και του επιπέδου «επιθετικότητας» της κάθε μίας, του ρόλου του ιμπεριαλιστικού παράγοντα και του καθεστώτος της εξάρτησης, του γενικότερου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και των όρων που δημιουργεί στην περιοχή, ζητήματα ασφάλειας του λαού και της χώρας και κινδύνων εμπλοκής σε περιπέτειες, και φυσικά της στάσης της αριστεράς και του λαού απέναντι στις εξελίξεις.

Για το ζήτημα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων

Στέφανος Χατζησάββας -ΛΑ-ΑΑΣ Ξάνθης, 17-12-2017

Η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα έφερε ξανά στο προσκήνιο τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις. Βεβαίως, αυτό που απασχόλησε το σύνολο του πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ, ήταν η «τουρκική επιθετικότητα» και το κατά πόσο ήταν έτοιμη η κυβέρνηση να την αντιμετωπίσει. Εύλογο και εξηγήσιμο. Αυτό που δεν είναι εύλογο -αν και εξηγήσιμο- είναι ότι και δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά περιορίστηκαν στις ίδιες κατά βάση διαπιστώσεις, όπως φαίνεται και από την ανακοίνωση του ΚΚΕ: «στην πράξη, η επίσκεψη που προετοίμασε η κυβέρνηση ΣυΡιζΑ-ΑνΕλ, αναβάθμισε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας».