ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Αγκωνάρι του συστήματος, εχθρός του λαού

της Βαρδάκη Άσπας

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» την Άνοιξη 2017

Είναι πολλές οι δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε που ο φασισμός, από θέση εξουσίας και με χαρακτήρα πολιτικού ρεύματος, έδειξε το ανατριχιαστικό του πρόσωπο σε εκατομμύρια λαού και εργαζομένων. Στην Ελλάδα, η δικτατορία του '67 αποτελεί μια μαύρη, πιο πρόσφατη σελίδα στην ιστορία της χώρας μας, με τα πραξικοπήματα που προηγήθηκαν αυτής να είναι ενδεικτικά του ίδιου φαινομένου. Σήμερα, η άνοδος της ακροδεξιάς διεθνώς και στο εσωτερικό «δένει» με την ταύτιση κομμουνισμού- φασισμού. Ωστόσο, για να ορίσουμε, κατανοήσουμε και αντιπαλέψουμε τον φασισμό, είναι ανάγκη να αναζητήσουμε τους όρους γέννησης, επικράτησης (επιδιώξεις, ρητορεία, πράξη) και πτώσης του, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.

Βιβλιοπαρουσίαση. Η εθνική συγκρότηση στα Βαλκάνια και το λεγόμενο «Μακεδονικό Ζήτημα»

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 827, στις 30/6/2018

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εκτός των Τειχών» το βιβλίο του Δ. Μανού «Η εθνική συγκρότηση στα Βαλκάνια και το λεγόμενο «Μακεδονικό Ζήτημα», το οποίο περιλαμβάνει κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Έναυσμα και στην ΠΣ όταν άνοιξε το ζήτημα της πΓΔΜ μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δημοσιεύουμε την εισαγωγή του βιβλίου.

Από τότε που γράφτηκαν τα κείμενα της έκδοσης έχουν περάσει εικοσιπέντε χρόνια περίπου. Τα κείμενα δεν πρόλαβαν την πιο μεγάλη εξέλιξη στον γεωγραφικό τόπο στον οποίο σε σημαντικό βαθμό αναφέρονται: την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και τους ευρωνατοϊκούς βομβαρδισμούς ενάντια στον σέρβικο λαό και τη χώρα του^. την εσωτερική αμφισβήτηση -από τους Αλβανούς- της εθνικής συγκρότησης της FYROM και τις εμφύλιες ένοπλες συγκρούσεις που κατέληξαν στον γνωστό συμβιβασμό της Οχρίδας, με τη σφραγίδα του ιμπεριαλισμού.

6-7-8 Ιουλίου, Γράμμος. Περπατώντας στα χνάρια των μαχητών του ΔΣΕ

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 827, στις 30/6/2018

100 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την δημιουργία του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ το 1918. Είναι εκείνη η εποχή όπου η Οκτωβριανή Επανάσταση έχει πυροδοτήσει εξελίξεις και έχει εξαπλώσει τις κομμουνιστικές ιδέες σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες για την δημιουργία οργανώσεων/κομμάτων εκεί όπου έχουν ξεσπάσει εργατικοί ή και αγροτικοί αγώνες το προηγούμενο διάστημα. 

Το «μισό τ’ ουρανού» πίσω από τα σύννεφα

της Αθηνάς Μακρυδάκη

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, φθινόπωρο 2016

Εδώ και λίγες εβδομάδες, έχει ανοίξει ξανά το γυναικείο ζήτημα, στα πλαίσια της Αριστεράς, με αφορμή τα γεγονότα σε Πολωνία και Αργεντινή. Από τη μία, η κυβέρνηση της Πολωνίας κατέθεσε νομοσχέδιο το οποίο απαγορεύει την άμβλωση και από την άλλη μία 16χρονη Αργεντινή δέχτηκε έναν δολοφονικό και βάναυσο βιασμό. Ως αντίδραση, οι γυναίκες ξεχύθηκαν στους δρόμους των δύο πόλεων. Θα θέλαμε και εμείς να πούμε την άποψή μας πάνω στο ζήτημα, πιάνοντας λίγο τα πράγματα από την αρχή.

Μέση Ανατολή. Ενόψει μιας νέας φάσης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και νέων πολεμικών κινδύνων για όλους τους λαούς της περιοχής

Εισηγητική παρέμβαση του Δ. Παυλίδη στην εκδήλωση με θέμα: “Μέση Ανατολή. Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου” που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30 Ιουνίου 2018, στα πλαίσια του 21ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Αν και είναι λιγάκι οξύμωρο να μιλάμε για φάσεις σε μια πολεμική σύγκρουση που αρκετές φορές έδειξε να ανακυκλώνεται χωρίς καθαρούς νικητές και νικημένους, να πισωγυρίζει και να αποκτά χαοτικά χαρακτηριστικά, κατά την γνώμη μου μπορούμε να αποπειραθούμε μια πρόβλεψη. Βρισκόμαστε στην προπαρασκευή μιας νέας περιόδου στην αναμέτρηση επί του συριακού εδάφους. Λέω αναμέτρηση επί συριακού εδάφους μιας και από την αρχή σχεδόν και πιο καθαρά στην εξέλιξή του, ο λεγόμενος συριακός εμφύλιος, μετασχηματίστηκε σε μια περιφερειακή και στην συνέχεια διεθνή σύγκρουση. Πολλοί στην Δύση θεώρησαν πως οι πύραυλοι που εξαπέλυσαν από κοινού Αμερικάνοι και Γάλλοι τον περασμένο Απρίλιο στα περίχωρα της Δαμασκού έγιναν για λόγους γοήτρου, δίχως φανερό σκοπό και κάποια αποτελεσματικότητα. 

Γνώση... από ποιον, για ποιον και με ποιο σκοπό;

της Χαρτζουλάκη-Θάνου Αθηνάς

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, το φθινόπωρο του 2017

Προσεγγίζοντας το ζήτημα

Είναι αλήθεια, ότι μία φιλολογικού τύπου συζήτηση επί του ζητήματος «γνώση - επιστήμη» μπορεί να καταλήξει ατέρμονη. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην αναζήτηση, από πλευράς ορισμένων πολιτικών δυνάμεων, της καλύτερης δυνατής πρότασης, έτσι ώστε το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα να μας παρέχει «ολοκληρωμένη» γνώση, ολόπλευρη, δηλαδή το κάθε γνωστικό αντικείμενο να μην είναι περιορισμένο στα στενά όρια της επιστήμης του, αλλά να μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες επιστήμες, με όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Για τη Χιλή του '70: Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, δεν γίνεται!

της Δαμαλή Ελένης

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Έναυσμα» τ. 46, το φθινόπωρο του 2016

 

Στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος υπήρξαν πολλές διαφωνίες, τάσεις και αντιπαραθέσεις, με κορυφαία εκείνη του ειρηνικού περάσματος από τη μία, και της επαναστατικής ανατροπής από την άλλη. Στην αντιπαράθεση αυτή, η επικράτηση της ρεβιζιονιστικής γραμμής οδήγησε στην ήττα και την αποσυγκρότηση του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της γραμμής του ειρηνικού περάσματος συναντάμε στη Χιλή, τη δεκαετία του 70, με πρωτεργάτη τον Αλιέντε.

40 χρόνια από τον σεισμό του 1978. H Θεσσαλονίκη των σεισμών στις αλάνες των λαϊκών αγώνων

του Γιάννη Χατζή
Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 826, στις 16/6/2018

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της “Προλεταριακής Σημαίας” εκείνων των ημερών και ανασκαλεύοντας μνήμες, δημοσιεύουμε ένα άρθρο που γράφτηκε για την επέτειο των σαράντα χρόνων από τον μεγάλο σεισμό στη Θεσσαλονίκη και όσα εκπληκτικά ακολούθησαν για την οργάνωση και την πάλη του λαού της πόλης. Στο άρθρο μεταφέρονται αυτούσια κομμάτια από ρεπορτάζ της εφημερίδας μας που γράφτηκαν στην κυριολεξία στην πρώτη γραμμή, από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε η προσπάθεια οργάνωσης του λαού από αγωνιστές της επαναστατικής αριστεράς και ιδιαίτερα της κομματικής οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ). Μιας οργάνωσης που ρίχτηκε από την πρώτη ημέρα στη μάχη με δεκάδες και εκατοντάδες συντρόφους και συναγωνιστές σε μια από τις πιο υποδειγματικές προσπάθειες για τη μαζική οργάνωση του λαού και την κινητοποίησή του. Όλες οι παραπομπές και οι αναφορές εντός των εισαγωγικών είναι από άρθρα και ρεπορτάζ της “Προλεταριακής Σημαίας”.

100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ/ΚΚΕ: Η ιστορία της ταξικής πάλης είναι παρελθόν, παρόν και μέλλον

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία, φυλ. 825, στις 2/6/2018

Ένας αιώνας μετά

Τα πράγματα έχουν πάρει σε όλους τους τομείς μια πρωτοφανή αντιδραστική στροφή και τίποτα δεν βρίσκεται σε ισορροπία. Είναι, ίσως, η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια που οι λαοί βλέπουν το μέλλον με τρόμο και όχι με ελπίδα. Δεν έχουν άδικο. Όλα τα αφηγήματα με τα οποία μας τάιζε η προπαγανδιστική μηχανή του συστήματος καταρρέουν εκκωφαντικά.

Εργάτες Πεζό, Σοσό, 1968. Υπερασπίζοντας μέχρι τέλους την απεργία!

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 825, στις 2/6/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Ήταν εννέα το πρωί της 10ης Ιουνίου του 1968, όταν στο εργοστάσιο της Πεζό στο Σοσό η μια ομάδα μετά την άλλη, οι εργάτες αποφασίζουν την συνέχιση της απεργίας και της κατάληψης, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις της εργοδοσίας και τις κυβερνητικές απειλές. Όλα ξανάρχισαν από το τμήμα των αμαξωμάτων και μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, δέκα χιλιάδες εργάτες μπαίνουν στην απεργία. Η πληροφορία πως η εργοδοσία θα ζητήσει απλήρωτη δουλειά τα ερχόμενα Σάββατα για συμπλήρωση των ημερών της απεργίας λειτουργεί ως σπινθήρας. Πρωταγωνιστές οι εργάτες στην αλυσίδα παραγωγής, αρκετοί εσωτερικοί ή ξένοι μετανάστες, ένοικοι των εργατικών κοιτώνων της εταιρίας. Το εμβληματικό εργοστάσιο-κοιτίδα της εταιρίας Πεζό, το μεγαλύτερο στην χώρα με είκοσι έξι χιλιάδες εργάτες, στην κυριολεξία η «καθεδρική» της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, μπήκε τελευταίο στο κύμα του εργατικού-απεργιακού Μάη.

Γαλλικός Μάης. Ζιλ Τωτέν: Υπηρετώντας την εργατική τάξη

του Δημήτρη Παυλίδη

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ 823, στις 5/5/2018, στη στήλη "Αθέατος Κόσμος"

Χτισμένο στα 1952, το εργοστάσιο της Renault στο Φλεν-σιρ-Σεν είναι το παλιότερο και μεγαλύτερο της πολυεθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας που λειτουργεί ως τα σήμερα με γραμμή παραγωγής στο έδαφος της Γαλλίας. Βρίσκεται περίπου σαράντα χιλιόμετρα από τη γαλλική πρωτεύουσα, κατά μήκος του Σηκουάνα, στο Υβλίν και οι εργάτες σε αυτό έχουν συναρμολογήσει στα χρόνια της ζωής του δεκαοκτώ εκατομμύρια αυτοκίνητα. Ήταν το πρώτο εργοστάσιο της εθνικοποιημένης μετά τον πόλεμο εμβληματικής γαλλικής εταιρίας, η οποία, στα πλαίσια ενός σχεδίου αποκέντρωσης, βγήκε από τα όρια του Παρισιού. Ξεκίνησε με δύο χιλιάδες εργαζόμενους και παραμονές της μεγάλης απεργίας τον Μάη του 1968 είχε σχεδόν έντεκα χιλιάδες.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, 120 χρόνια. Ένας «ποιητής από γεννησιμιού του»

του Γιάννη Χατζή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ.825, στις 2/6/2018

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε μεγάλη μορφή της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του ευρωπαϊκού πνεύματος κι ιδιαίτερα εκείνης της ισπανικής, της ανδαλουσιάνικης κοινωνικής πραγματικότητας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Δολοφονήθηκε από τους φασίστες του Φράνκο την αυγή της 19ης Αυγούστου 1936 στον ελαιώνα του Βιθνάρ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πολυαγαπημένη του Γρανάδα. Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος, ένα χωριό στα περίχωρα της Γρανάδας στις 5 Ιουνίου 1898, πριν από 120 χρόνια. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Γρανάδα για να έχουν τα παιδιά καλύτερες ευκαιρίες σπουδών. Εκεί ο Φεντερίκο μπόρεσε να ταυτιστεί τόσο με την ψυχή αυτής της πόλης, ώστε να γράψει αργότερα «Πιστεύω πως το γεγονός ότι κατάγομαι απ’ τη Γρανάδα, μου δίνει τη δυνατότητα να κατανοώ τον πόνο όλων των κατατρεγμένων –τσιγγάνων, νέγκρων, Εβραίων, Μαυριτανών– που όλοι οι κάτοικοι της Γρανάδας τούς κουβαλάμε κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέσα μας».

Μάης ’68: 50 χρόνια μετά (β μέρος-χρονολόγιο)

Δημοσιεύουμε παρακάτω το β’ μέρος από το άρθρο-αφιέρωμα στον Μάη του 1968 όπως περιλαμβάνονταν στο Αντιπολεμικό Δελτίο νο 11 (Μάης του 2008). Το Αντιπολεμικό Δελτίο ήταν περιοδικό της Αντιπολεμικής Αντιιμπεριαλιστικής Επιτροπής Καρδίτσας με τακτική κυκλοφορία από το 2002 μέχρι και το 2009.

  

Μάης ’68: 50 χρόνια μετά (α μέρος)

Το παρακάτω άρθρο είναι το α’ μέρος από το αφιέρωμα στον Μάη του 1968 που δημοσιεύτηκε στο Αντιπολεμικό Δελτίο νο 11 το Μάη του 2008. Το Αντιπολεμικό Δελτίο ήταν περιοδικό της Αντιπολεμικής Αντιιμπεριαλιστικής Επιτροπής Καρδίτσας και εκδίδονταν από το 2002 μέχρι και το 2009.

Βολεύει πολλούς, ακόμα και σήμερα, 40 χρόνια μετά, να παρουσιάζουν τον Μάη του ’68 σαν μια εξέγερση που έγινε για την ελεύθερη πρόσβαση στους γυναικείους κοιτώνες των φοιτητικών εστιών. Και για πολλούς όλα άρχισαν στις 8 Ιανουαρίου του 1968, τότε που στη πανεπιστημιούπολη της Ναντέρ, στα εγκαίνια μιας πισίνας από τον Γάλλο υπουργό Παιδείας, ο φοιτητής Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ γίνεται διάσημος επειδή παραβιάζοντας το πρωτόκολλο της τελετής, διασπά τον κλοιό των επισήμων, πλησιάζει τον υπουργό, του ζητάει φωτιά και στη συνέχεια λογοφέρνει μαζί του για τα σεξουαλικά προβλήματα των νέων.

Καρλ Μαρξ, ένας κορυφαίος διανοητής, ένας ακλόνητος επαναστάτης. 200 χρόνια από τη γέννησή του

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 824, στις 19/5/2018 

«Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων» (Μαρξ) 

Ο Μαρξ γεννήθηκε στην πόλη Τριρ της Γερμανίας (της τότε Πρωσίας) στις 5 Μάη του 1818. Γόνος μεσοαστών -ο πατέρας του ήταν δικηγόρος-, εβραϊκής καταγωγής, κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Βόνης και αργότερα του Βερολίνου. Σπούδασε νομική και φιλοσοφία. Στο Βερολίνο εντάχθηκε στους «Νέους Χεγκελιανούς» μια ομάδα φοιτητών και καθηγητών με προοδευτικά χαρακτηριστικά που εναντιωνόταν στη φτώχεια, τη λογοκρισία και τις θρησκευτικές διακρίσεις και υποστήριζε ότι η συντηρητική πρωσική κοινωνία μπορούσε να υποστεί αλλαγές.